Κυριακή 13 Απριλίου 2014

Η ΣΧΟΛΗ ΤΗΣ ΜΙΛΗΤΟΥ 600 Π.Χ - ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ


Παρασκευή, 11 Απριλίου 2014

Η ΣΧΟΛΗ ΤΗΣ ΜΙΛΗΤΟΥ 600 Π.Χ - ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ


από: http://alexander-hellas.blogspot.gr/2014/04/600.html
Ο Αναξίμανδρος υπήρξε μαθητής και διάδοχος του Θαλή στη διεύθυνση της Σχολής της Μιλήτου.
Μιλήτου, Σχολή. Φιλοσοφική σχολή στη μικρασιατική Μίλητο (βλ. λ.), κατά την αρχαιότητα. Η σχολή ιδρύ­θηκε γύρω στο 600 π.Χ. και θεωρείται το πρώ­το πανεπιστήμιο του κόσμου. Μοναδικός καθηγη­τής της ήταν ο Θαλής (βλ. λ. Θαλής ο Μιλήσιος), ο οποίος δίδασκε μερικές δεκάδες φοιτητών. Από τον Αριστοτέλη έχουμε μερικές πλη­ροφορίες για το έργο της σχολής, τις οποίες έγραψε περίπου 250 χρόνια μετά τον θάνατο του Θαλή. Ο Αριστοτέλης, ωστόσο, ασχολείται μόνο με τις φιλοσοφικές θεωρίες της Σχολής, ενώ μόνο από μεταγενέστερους συγγραφείς σώθηκαν μερικές πληροφορίες που μας βοηθούν να σχηματί­σουμε κάποια εικόνα για το έργο της. 

Ο Θαλής είχε επιδοθεί στην απόδειξη γεωμετρικών προ­τάσεων, η αλήθεια των οποίων είχε διαπιστωθεί εμπει­ρικά. Αναφέρονται μερικές αποδείξεις θεωρημάτων περί ομοιότητας καθώς και η κατασκευή κάποιου απλού οργάνου, με τη βοήθεια του οποίου μπορούσε να υπολογιστεί από την παραλία η απόσταση ενός πλοίου που πλησίαζε. Λέγεται πως για τη μέτρηση της απόστασης αυτής είχε αποδείξει το θεώρημα πως «αν δύο τρίγωνα έχουν μία πλευρά ίση και τις προσκείμενες γωνίες ίσες, είναι ίσα». Δεν υπάρχουν πληροφορίες αν ο Θαλής είχε ασχοληθεί με τη θεωρία των αριθμών. Ωστόσο, είναι γνωστές οι αστρονομικές του ενασχολήσεις και οι μετεωρολο­γικές του έρευνες. Θεωρείται ο πρώτος μετεωρολόγος του κόσμου και ο πρώτος φυσικός, αφού αυ­τός ανακάλυψε τον μαγνητισμό και τον ηλεκτρισμό. Έχει παραμείνει μνημειώδης η πρόβλεψή του, πολλούς μήνες νωρίτερα, της έκλειψης του Ηλίου της 28ης Μαΐου του 585 π.Χ.)Αντάξιος μαθητής του και διάδοχός του στη διεύθυνση της σχολής υπήρξε ο Αναξίμανδρος (βλ. λ.). Ήταν ο πρώτος που επινόησε την κατασκευή των ηλιακών ρολογιών, τα οποία έστη­σε στη Λακεδαίμονα, όπως μας πληροφορεί ο Διο­γένης ο Λαέρτιος. «Ανακάλυψε πρώτος τον γνώ­μονα και έστησε στη Λακεδαίμονα τις συσκευές που δείχνουν με τη σκιά τις τροχιές και τις ισημερίες», όπως αναφέρει και ο Φαβωρίνος στην πραγματεία του που φέρει τον τίτλο Παντοδαπή Ιστορία. Κατα­σκεύασε επίσης ηλιακά ρολόγια. Ο Αναξίμανδρος είχε κληθεί στη Σπάρτη, που ήταν εκείνη την εποχή μια πολύ ισχυρή δύναμη, για να εγκαταστήσει στη Λακεδαίμονα αστεροσκοπεία και ηλιακά ρολόγια, που είχαν ως όργανα παρατηρήσεων τους γνώ­μονες. Ο Κικέρων, μάλιστα, μας δίνει την πληροφορία ότι το αστεροσκοπείο στη Λακεδαίμονα είχε στηθεί από τον Αναξίμανδρο στην κορυφή του Ταΰγετου. Ο Αναξίμανδρος στις έρευνές του φαί­νεται πως είχε υπερβεί και τον δάσκαλό του. Στην αστρονομία, είναι ο πρώτος που σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει τη γεωμετρία για τον υπολογισμό των αποστάσεων και των μεγεθών του Ηλίου και της Σελήνης, προκαλώντας τον θαυμασμό των συγχρόνων και των μεταγενεστέρων του για το εκπλη­κτικό για την εποχή του εγχείρημα. Κατάπληξη προ­ξενεί στους συγχρόνους η θεωρία του Αναξίμαν­δρου ότι το παν ήταν κάποτε διάπυρο και ενιαίο και από αυτό προήλθαν οι άλλοι κόσμοι. Η σημερινή επιστήμη δεν είναι σε θέση να προσθέσει τίποτα περισσότερο στη θεωρία αυτή. Ο Αναξίμανδρος είχε γράψει πολλές πραγματείες σχεδόν για όλους τους κλάδους των θετικών επιστημών, οι οποίες δυστυχώς χάθηκαν. Για το περιεχόμενο αυτών των πραγματειών έχουμε ελάχιστες πληροφορίες, από συγγραφείς που έζησαν τουλάχιστον πεντακόσια χρόνια μετά τον θάνατο του Μιλήσιου φιλοσόφου. Ανάμεσα σε αυτούς συγκαταλέγονται ο Αέτιος, ο Πλούταρχος, ο Ιππόλυτος, ο Θέων ο Σμυρναίος και άλλοι. Κατά τον Ιππόλυτο, ο Αναξίμανδρος πρέσβευε πως η Γη βρίσκεται στη μέση του κόσμου, αλλά δεν στηρίζεται πουθενά και αιωρείται λόγω της έλξης των ουράνιων σωμάτων που βρίσκονται γύρω της. Ο Θέων ο Σμυρναίος μας δίνει την πληροφορία ότι, κατά τον Αναξίμανδρο, η Γη είναι μετέωρη και κινείται «περί το του κόσμου μέσον». Περίπου εκατό χρόνια πριν από τους πυθαγόρειους φιλοσόφους Ικέτα και Εκφάντη, στους οποίους ο Κοπέρνικος αναγνωρίζει σε μια επιστολή του προς τον πάπα πως είχαν διατυπώσει τη θεωρία του ηλιοκεντρικού συστήματος, ο Αναξίμανδρος είχε πρώτος διατυπώσει τη θεωρία αυτή. Ο σπόρος που είχε σπείρει ο Θαλής αναπτύχθηκε απίστευτα με τον Αναξίμανδρο. Είναι ο πρώτος που κατασκεύασε γεωγραφικό χάρτη της τότε οικουμένης, και ο πρώτος που έγραψε πραγματεία φυσικής ιστορίας. Ο Θεμίστιος το τονίζει αυτό: «Ο Α­ναξίμανδρος τόλμησε πρώτος από όσους Έλληνες γνωρίζουμε να γράψει βιβλίο περί φύσης». Ο Διο­γένης ο Λαέρτιος και ο Λατίνος συγγραφέας Πλί­νιος μας παρέχουν την πληροφορία ότι ο Ανα­ξίμανδρος είχε κατασκευάσει σφαίρα. Πρόκειται για την κατασκευή του πρώτου πλανητάριου του κόσμου, όπου ήταν σημειωμένες οι κινήσεις του Ηλίου και των πλανητών. Από τον Αναξίμανδρο επίσης γράφτηκε το πρώτο βιβλίο γεωμετρίας του κόσμου καθώς και το πρώτο βιβλίο γεωγραφίας. Από τον Πλούταρχο επίσης γνωρίζουμε τη βιολο­γική θεωρία του Αναξίμανδρου για την προέλευση του ανθρώπου από τα ψάρια, η οποία ενέπνευσε τον Δαρβίνο και τους μεταγενέστερους βιολόγους. )Τρί­τος και τελευταίος, όπως φαίνεται, διευθυντής της σχολής ήταν ο Αναξιμένης (βλ. λ.), που επο­νομαζόταν Φυσικός, γιατί εξακολούθησε με ζήλο τις έρευνες του δασκάλου του, Αναξίμανδρου, επά­νω στα φυσικά φαινόμενα. Ελάχιστες πληροφορίες έχουν περισωθεί για το έργο του Αναξιμένη, αλλά από αυτές που υπάρχουν, φαίνεται ότι είχε βαδίσει ακριβώς πάνω στα χνάρια που είχε χαράξει ο μεγάλος του δάσκαλος των φυσικών επιστημών.
ΔΟΜΗ
ellinonpaligenesia.blogspot.gr

ΠΗΓΗ lithosfotos

Σάν σήμερα: 13 Απριλίου 1204

Σάν σήμερα: 13 Απριλίου 1204

Posted: 13 Ἀπριλίου, 2014 in Ωσάν σήμερον
από: http://stravon.wordpress.com/2014/04/13/
0
Πριν από 810 έτη (12 Απριλίου 1204) έγινε η Άλωσις της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους (Δ’ Σταυροφορία), η οποία ολοκληρώνεται και τυπικά την επομένη ημέρα, Τρίτη 13η Απριλίου 1204.
Έκτοτε, Τρίτη και 13 σηματοδοτεί την αποφράδα ημέρα της Αλώσεως της Πόλεως.
Θησαυροί αμυθήτου αξίας καταστρέφονται ή μεταφέρονται, είτε ολόκληροι είτε τεμαχισμένοι, στην κατ’ εξακολούθησιν και κατ’ επάγγελμα κλεπτομανή δύση – την οποία τόσο θαυμάζουν και ζηλεύουν οι νεοέλληνες – βάζοντας τα θεμέλια για τον καλλιτεχνικό και πνευματικό ανταγωνισμό που θα οδηγήσει στην «αναγέννηση» της δύσεως.

Μερικά από τα λεηλατημένα της Κωνσταντινουπόλεως στην σημερινή Βενετία.
Τι θα πει όμως «αναγέννησις»;
Θα πει ότι κάποιος ξαναγεννιέται. Οι Φραγγο-Γερμανοί όμως που κυριαρχούσαν στην δύση, ήταν από πάντοτε βάρβαροι, εκτός από τις Ελληνικές αποικίες της Μεσογείου. Συνεπώς ο όρος αναγέννησις είναι εσφαλμένος, καθώς δεν μπορεί να αναγεννηθεί κάποιος που ουδέποτε υπήρξε γεννημένος.
Δεν μιλάμε δηλαδή για αναγέννησιν αλλά για γέννεσιν εκ του μη όντος.
Ο όρος «αναγέννησις» εξάλλου είναι κατασκευασμένος, προκειμένου να προσδώσει στην δύση μία ταυτότητα που απεγνωσμένα προσεπάθησε να οικοδομήσει, αρχής γενομένης του σχίσματος του 1054, ένα σχίσμα μελετημένο και επιβαλλόμενον από τον Καρλομάγνο για να μπορέσει η Ρώμη να γίνει ισχυρόν κέντρον και να ανταγωνιστεί την Νέα Ρώμη (Κωνσταντινούπολη), την πρωτεύουσαν της Μίας και Μοναδικής (και όχι Ανατολικής, όπως θέλουν να λένε διάφοροι ιστορικοί σπουδαγμένοι στα Παρίσια και τα Βερολίνα) Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Κάθε ορολογία που χρησιμοποιείται, δεν είναι απλώς μία λέξη, εμπεριέχει σκοπιμότητα και η «αναγέννησις» είναι μία τέτοια.
Ουδέποτε μετά τον Μέγα Κωνσταντίνο και ιδίως μετά τον Ιουστινιανό υπήρξε Δυτική και Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Μία ήταν η αυτοκρατορία, Ένας ο αυτοκράτωρ, Μία η πρωτεύουσα, η Νέα Ρώμη δηλαδή η Κωνσταντινούπολις. Γιαυτό και η αληθοφανή ημιαλήθεια (τυχαία αλήθεια δίδονται οι πανεπιστημιακές έδρες στην Σορβόνη και αλλού;) ότι «το Βυζάντιο ουδέποτε υπήρξε αλλά ήταν η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία» είναι ψέμα και μάλιστα χειρότερο από ψέμα γιατί λέει την μισή αλήθεια. Σαφώς και «Βυζαντινή» Αυτοκρατορία ουδέποτε υπήρξε, όπως όμως ουδέποτε υπήρξαν και Ανατολική-Δυτική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία (με μία μόνον μικρή εξαίρεση μετά τον Θεοδόσιο, ο οποίος εμοίρασεν την αυτοκρατορίαν στα δύο του παιδιά), ειδικά μετά τον Ιουστινιανό.
Όποιος μιλάει δηλαδή για «Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία» εξυπηρετεί τα σχέδια της δύσεως, η οποία θέλει να καπηλευτεί των Ρωμαϊκότητα για να αποκτήσει υπόσταση, μια προσπάθεια αιώνων, από την εποχή ακόμη της «Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας» του Καρλομάγνου, που όμως ούτε ο ίδιος ο Καρλομάγνος ετόλμησεν ποτέ θα ονομασθεί «Ρωμαίος Αυτοκράτωρ» παρά μονάχα Imperator Romanum gubernans Imperium («Αυτοκράτορας που κυβερνά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία») κάτι που δηλώνει τις προθέσεις του να διαδεχθεί και να οικειοποιηθεί την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που όμως δεν τόλμησε να δηλώσει επισήμως.
Η Μαύρη Τρίτη και δεκατρείς σηματοδοτεί και μάς υπενθυμίζει την βούλησην των δυτικών να μάς κατακλέψουν παντίοις τρόποις τα πάντα, τόσο την Ελληνικότητα μας όσο και την Ρωμαϊκότητα μας, διότι εμείς είμαστε οι Έλληνες, εμείς και οι Ρωμαίοι, όχι οι ανατολικοί Ρωμαίοι, οι Ρωμαίοι σκέτο.
Ρώμη εξάλλου ήταν η πόλης της Ρώμης, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν σημαίνει Αυτοκρατορία που κατοικείται από Ρωμαίους, όπως και παλαιότερα η Αθηναϊκή Αυτοκρατορία δεν σήμαινε ότι ζούσαν παντού Αθηναίοι, ούτε επί Μακεδονικής Αυτοκρατορίας ζούσαν παντού Μακεδόνες. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είναι το σύστημα, το δίκαιον, η νομή της εξουσίας, δεν έχει εθνική υπόστασιν γιαυτό και δεν έρχεται η Ρωμαϊκότητα μας σε αντίθεσιν με την Ελληνικότηταν μας. Έλληνες είμαστε και Ρωμαίοι ταυτόχρονα, διότι όλος ο κόσμος της Μεσογείου και ειδικώς της ανατολικής Μεσογείου ήταν Ελληνικός (και εξακολουθεί να είναι ανομολογήτως).
Σαν σήμερα όμως μπήκε και ένας ακόμη σπόρος, ο σπόρος της απελευθερώσεως.
Δημιουργούνται τρις νέες αυτοκρατορίες, μία Τριάς (όχι Τρόικα): η Αυτοκρατορία της Νικαίας, το Δεσποτάτο της Ηπείρου και η μεγάλη Αυτοκρατορία της Τραπεζούντος από τον Μέγα Αλέξιον Α’  Κομνηνόν, έμβλημα της οποίου γίνεται ο Αετός των Σινωπέων, ανεστραμμένος ώστε να δεικνύει και να υπενθυμίζει στους Ποντίους  και σε όλον τον κόσμον τον στόχον ανακαταλήψεως της Κωνσταντινουπόλεως.

Αν υπάρχει μία αναγέννησις, αυτή είναι η Αναγέννησις της Αυτοκρατορίας του Πόντου, όπως ο Μιθριδάτης ο Ευπάτωρ είχε σκοπό την κατάληψη της Ρώμης, έτσι και η Αυτοκρατορία του Τραπεζούντος είχε σαν στόχο την απελευθέρωση της Νέας Ρώμης από τον βάρβαρο κατακτητή, γιαυτό και οι Αυτοκράτορες της Τραπεζούντος έφεραν μέχρι την απελευθέρωση της Πόλεως τον τίτλο «Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων», διατηρώντας την συνέχεια του Τίτλου άρα και της αυτοκρατορίας. Ο Πόντος δηλαδή διέσωσε και τον τίτλο της αυτοκρατορίας και έτσι δεν υπήρξε ποτέ παύσις, άρα ουδέποτε ετόλμησε ποτέ κάποιος να ισχυρισθεί ότι ήταν αυτοκράτωρ των Ρωμαίων της δύσεως, αφού τέτοιος τίτλος ουδέποτε υπήρξε, αφού δεν υπήρξε και «Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία».
Ο παραπάνω καημός των δυτικών αποδεικνύεται και αλλιώς.
Πότε γίνεται αρχίζει το Βατικανό να ξοδεύει χρήματα επί χρημάτων για να αποκτήσει συμβολική αξία;
Πότε γίνονται τα μεγάλα έργα (ανέγερσις του Βασιλικής του Αγίου Πέτρου, Δωμάτια Ραφαήλ στο Βατικανό κλπ);

Το στόλισμα ξεκινάει μετά την Άλωση της Πόλεως του 1453, ιδίως μετά την πολιορκία της Βιένης.
Μέχρι τότε ούτε που θα τολμούσε ποτέ η δύση να ανταγωνιστεί την Κωνσταντινούπολη.
Τι νομίζουμε ότι είναι όλα αυτά τα αναγεννησιακά έργα;
Τι είναι τα έργα του Ραφαήλ που τόσο θαυμάζουμε;
Με λεφτά έγιναν αυτά. Με πορδές αυγά δεν βάφονται.
Λεφτά, λεφτά, κλεμμένα λεφτά, πολλά κλεμμένα λεφτά προκειμένου να αποκτήσει αίγλη, κύρος και δόξα η δύσις.
Η « αναγέννησις» ήταν ένα εμπόρευμα, αγορασμένο με κλεμμένα, προπαγανδιστικός μηχανισμός της εποχής, διότι γενικότερα η τέχνη είναι μεταξύ άλλων και εργαλείο προπαγάνδας. Εκκλησιαστικοί τρούλοι, περιγραμμισμένοι με αρχαιοελληνικούς μαιάνδρους, ολίγον από ανατολή, ολίγον από δύση, ακριβά χρώματα και υλικά που δεν θα τα έβλεπε ποτέ η δύσις στα μάτια της εάν δεν έκλεβε τον Ρωμαϊκό πλούτο το 1204.
Θαυμάζουμε σήμερα την κλασσική μουσική της Κεντρικής «Ευρώπης» αλλά απαξιώνουμε την δική μας κλασική μουσική που είναι η Ρωμαϊκή (και όχι βυζαντινή) Υμνογραφία.
Πόσοι όμως από τους δυτικούς άκουγαν αυτήν την περίφημη κλασική μουσική;
Μόνον οι βασιλείς.
Απεναντίας τους « Βυζαντινούς»  Ύμνους τους άκουγε και ο τελευταίος κάτοικος. Ο τελευταίος Ρωμαίος έψαλε αριστουργήματα γραμμένα σε μία εξέλιξι της αρχαίας Ελληνικής μουσικής, σε μία αρχαΐζουσα γλώσσα σπανίου κάλλους, γιαυτό και η βυζαντινή μουσική πέρασε και μέσα στην λαϊκή μουσική, μέσα στην δημοτική, έφτασε μέχρι και το ρεμπέτικο για να εκδυτικοποιηθεί προσφάτως και εντέχνως, τόσο ως μελωδία όσο και ως ρυθμός, είτε μέσα από κορυφαίους μουσικούς είτε από μπασκλασαρίες που μάς πιπιλίζουν τα αυτά τα τελευταία χρόνια.
Τυχαία νομίζουμε ότι απαξιούται η παραδοσιακή και λαϊκή μας μουσική;
Τέτοια αριστουργήματα δεν είχε ποτέ στην λαϊκή του παράδοση ο μέσος δυτικός

Η ουσία όμως είναι ότι η περίφημος κλασική μουσική δεν ήταν πολιτισμική κατάκτησις αλλά αγορασμένο προϊόν που απευθυνόταν κυρίως στην Ελίτ της Βιένης και άλλων αριστοκρατικών κέντρων (αριστοκρατικών με την κακή έννοια και όχι με την αρχαιοελληνική), γιαυτό και ακόμη και σήμερα έχουμε εμείς την ομορφότερη λαϊκή μουσική παράδοση του κόσμου, όταν οι άλλες λαϊκές μουσικές είναι γραμμένες σε απλούς ρυθμούς επμπέοντες μόνον χοροπηδήματα και όχι χορούς με μικρά και λεπτομερή βήματα όπως οι Ελληνικοί χοροί, οι μοναδικοί πραγματικοί χοροί στον κόσμο.
Μετά την πτώσιν της Πόλεως ξεκινάει ένας αγώνας ταχύτητας, ΟΧΙ για την απελευθέρωσιν της Βασιλεύουσης από τους Τούρκους αλλά ένας αγώνας για να δημιουργηθεί ένα νέο κέντρο του χριστιανικού κόσμου, ένας αγώνας για την διαδοχή του Ελληνορωμαϊκού κόσμου, σε βαθμό που αξίζει να αναρωτιέται κανείς: μήπως τελικά η δύση επιδίωξε την υποδούλωση μας στους Τούρκους ή τουλάχιστον ουδέποτε επισήμως βοήθησε για την απαλλαγή μας από την σκλαβιά, ουδέποτε επέδειξε ζήλο αντίστοιχο με αυτόν που είχε επιδείξει με τις Σταυροφορίες, που φυσικά δεν είχαν σαν στόχο την Ιερουσαλήμ αλλά εξ αρχής στόχευαν εμάς;
Τα σύμβολα είναι το Α και το Ω, γιαυτό ανεφώνησε το «ΝΕΝΙΚΗΚΑ ΣΕ ΣΟΛΟΜΩΝΤΑ» ο Ιουστινιανός, για αυτό οικοδομήθηκε ακόμη και ο Παρθενών, ένας ναός Δωρικού ρυθμού σε μίαν Ιωνικήν πόλιν που ήθελε να αυτοκρατορίσει, γιαυτό ακόμη κατεστράφη ο Νός της Αρτέμιδος στην Έφεσο ώστε η Αγία Σοφία να είναι το μοναδικό αριστούργημα του κόσμου (ο «υπέροχος»  Παρθενών δεν ανήκει καν στα 7 θαύματα του κόσμου, υπέροχος μεν, όχι όμως τόσο για να ανταγωνισθεί το Αρτεμίσιο, τούτεστιν όχι τόσον υπέροχος εν συγκρίσει με τα Θαύματα του Κόσμου), γιαυτό και ανεγέρθη η νέα Βασιλική του Αγίου Πέτρου, όχι ως μόνον Ναός αλλά ως κυρίως ως σύμβολον ανταγωνιστικόν της Αγίας του Θεού Σοφίας, γιαυτό και η δύση ΟΥΔΕΠΟΤΕ θα μάς βοηθήσει, διότι εάν μάς βοηθήσει θα χάσει την πρωτοκαθεδρία της.
Γιαυτό και κλέβονται τα αρχαία μας μοιραζόμενα στα μουσεία του κόσμου, διότι εάν η Ελλάς μαζέψει τα κομμάτια της μπορεί να γίνει αυτό για το οποίο είναι ανέκαθεν προορισμένη, το Κέντρον της Γης. Γιαυτό και δεν θα μας επιστραφούν ποτέ τα Ελγίνεια, η Νίκη της Σαμοθράκης, ο Θησαυρός του Πριάμου και τα άλλα αριστουργήμετα, όχι από κάποιον φιλελληνισμό των δυτικών μας «φίλων» αλλά γιατί δεν πρέπει ποτέ να ανακτήσομεν το αρχαίον ημών κάλλος. Όπως φυσικά και δεν θα επιτρέψουν ποτέ να λειτουργήσει η Αγία Σοφία ως Ναός, όπως επίσης δεν θα βρεθεί ποτέ ο τάφος του Αλεξάνδρου.
Η σημερινή ημέρα σηματοδοτεί ότι κακώς έχουμε κρεμάσει τις τύχες μας στους αιωνίως εχθρούς, κλέφτες, υπονομευτές, βιαστές, φονιάδες μας, οι οποίοι δεν χάνουν ευκαιρίαν να μας προδίδουν ακόμη και ως « ελεύθερον Ελληνικόν κράτος» , γιαυτό και δεν μάς επέτρεψαν να έχουμε την Βόρειον Ήπειρον – διότι τι είναι η Βόρειος Ήπειρος πέρα από Ελληνικό Έδαφος;  Είναι πέρασμα προς την Μεγάλη Ελλάδα της «Νοτίου Ιταλίας», απέχουσα ελάχιστα από αυτήν και μοχλός αφυπνήσεως της Ελληνικότητας των «ΝοτιοΙταλών» – , δεν μάς επέτρεψαν να καταλάβουμε την Κωνσταντινούπολη με την Στρατιάν του Έβρου (115 χιλ. άνδρες) – παιχνίδι πράγμα για την εποχήν, όμως «εμείς» κάναμε χρήσιν της μεγάλης αυτής και παθιασμένης δυνάμεως μόνον για διαπραγματευτικούς σκοπούς, προκειμένου να «επιτύχουμε»  την Συνθήκη της Λωζάνης, παραχωρώντας την Ανατολική Θράκη, την Ίμβρον, την Τένεδον και ουσιαστικά χάνοντας τον έλεγχο των «Στενών», τα οποία προσφάτως ο ΓΑΠ χάρισε στην Τουρκία, ονομάζοντας τα « Τούρκικα Στενά», μίαΑνατολική Θράκη η οποία όχι μόνον είναι Ελληνική αλλά συμμετείχε και στις εκλογές του 1920, δηλαδή ήτο πλήρως προσηρτημένη στον εθνικόν κορμόν.
Και τι είναι η Ανατολική Θράκη; Είναι το πέρασμα προς τον Εύξεινον Πόντον και προς την Κωνσταντίνου Πολιν.
Δεν μάς επέτρεψαν ούτε την ένωσιν με την Κύπρον, η οποία Κύπρος τι είναι πέρα από Ελληνικόν έδαφος;
Πέρασμα και αυτή προς τα Ελληνιστικά, Ελληνικά και Ρωμαϊκά εδάφη της Συρίας, της Λυκίας, Παμφυλιας, Κιλικίας κλπ.
Κάνουν όμως ένα σφάλμα. Η Νέα Ρώμη (Κωνσταντίνου Πόλις) δεν είναι μεταφορά της πρωτευούσης σε έναν άλλο κόσμο, ήταν η παραδοχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου της Ελληνικής κυριαρχίας στην Αυτοκρατορία, η αποδοχή δηλαδή ότι η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν πρωτίστως Ελληνική, γιαυτό και ελληνόγλωσσος τε ελληνόμουσος, γιαυτό και μετέφερε την πρωτεύουσαν του στην καρδίαν του Ελληνικού κόσμου. Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χωρίς Ελληνική ψυχή ούτε υπήρξε ούτε πρόκειται ποτέ να υπάρξει, όπως φυσικά ούτε Ευρώπη.
Η σημερινή επομένως ημέρα σηματοδοτεί την κήρυξιν πολέμου προς την Αιρετικήν και Παπικήν δύσιν, η οποία ούτε καν Καθολική είναι, διότι μέχρι την εποχή του Σχίσματος ολόκληρος η αυτοκρατορία ήτο Ορθόδοξος και για να ακριβολογούμε το δόγμα είναι «Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία των Ορθοδόξων Χριστιανών» στην οποία ανήκαν όλοι, δυτικοί και ανατολικοί, γιαυτό και δεν μπορεί να υπάρξει Οικουμενική Σύνοδος μετά το σχίσμα, γιαυτό και εμείς είμαστε και Ορθόδοξοι και Καθολικοί, «καθολική» είναι επιθετικός προσδιορισμός για την εκκλησία των Ορθοδόξων Χριστιανών, ενώ οι δυτικοί ανήκουν είς την αίρεσιν του Παπισμού.
Για όλα τα παραπάνω ήταν αδύνατος η ένωσις των Εκκλησιών το 1453, που θα σηματοδοτούσε την πλήρη υποταγήν της Καθολικής Ορθοδοξίας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, στον ψευδοκαθολικισμό της ψευδορωμαϊκής αυτοκρατορίας, δηλαδή θα σήμαινε την πλήρη άρνησιν του εαυτού της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, δηλαδή στην εθελουσίαν αυτοκατάργησιν της, κάτι που φυσικά δεν θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό από μία υπερχιλιετή αυτοκρατορία, η οποία είχε κάθε λόγο να ελπίζει ότι να απελευθερωνόταν σύντομα από τον Οθωμανικό ζυγό, και ποιος ξέρει; Ίσως η Τουρκοκρατία να κράτησε τόσους αιώνες και εξαιτίας της Παπικής δύσεως που είχε κάθε συμφέρον να κτίσει τα συμφέροντα της πάνω στο νεοσύστατον Οθωμανικόν Κράτος και όχι να βοηθήσουν στην ανασύστασιν μίας αυτοκρατορίας, την οποίαν εξάλλου υπέσκαπταν επί αιώνες. Για τα 500 χρόνια σκλαβιάς δηλαδή δεν φταίνε μόνον οι Τούρκοι, οι οποίοι εξάλλου ήταν πληθυσμιακή μειονότητα, τουλάχιστον στις πρώτες δεκαετίες, αν όχι μέχρι την τελευταία στιγμή.
Η Οθωμανική ήταν ίσως ποιο εύκολος και πιο ελέγξιμος αντίπαλος απ΄την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Καλήν Ανάστασιν!

Η έκρηξη του ηφαιστείου στη Σαντορίνη το 1650 μΧ μέσα από επιστολές της εποχής γεμάτες τρόμο κι απόγνωση.

Σάββατο, 12 Απριλίου 2014


Η έκρηξη του ηφαιστείου στη Σαντορίνη το 1650 μΧ μέσα από επιστολές της εποχής γεμάτες τρόμο κι απόγνωση...


Γράφει (κι αντιγράφει) ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Το υποθαλάσσιο ηφαίστειο Κολούμπους της Σαντορίνης έγινε ευρύτερα γνωστό όταν πρόσφατες έρευνες έδειξαν πως ο κρατήρας του είναι πλούσιος σε πολύτιμα μέταλλα (πχ χρυσός, άργυρος, αντιμόνιο, κλπ).

(Και βεβαίως μετά απ’ αυτό ανακαλύψαμε μια ακόμη αιτία του ασφυκτικού pressing που δέχεται η χώρα-Πηνελόπη από διάφορους ξεδιάντροπους, βάρβαρους (τουτέστιν «βιαστικούς» μνηστήρες – όχι, θα δείξουμε «ευπρέπεια» και δεν θα εξηγήσουμε τι σημαίνει αυτό το «βιαστικοί»...ούτε το «βάρβαροι»...)....Στο τέλος του κειμένου θα μπει σχετικός σύνδεσμος για πιο πολλά επί τούτου.
Το θέμα μας για την ώρα είναι πως μας προέκυψε αυτό το ρημάδι το Κολούμπους που κινδυνεύουμε ανά πάσα στιγμή – ιδίως αν κάνει κολεγιά με το άλλο το τέρας το δίδυμο αδερφάκι του από το 1650 πΧ – να μας τα κάνει ρημαδιό, όχι μόνον στη Μεσόγειο αλλά πολύ πολύ ευρύτερα)...

Άντε λοιπόν να κάνουμε μια προς τα πίσω – σχεδόν 400 χρόνια – και να ρίξουμε μια ματιά σε κάποια «τρομαγμένα γράμματα» της εποχής...


Άραγε πως βίωσαν οι κάτοικοι της Σαντορίνης την έκρηξη του ηφαιστείου το 1650 μΧ;

Και αν διαβάζαμε σήμερα τις επιστολές που αντάλλαξαν μεταξύ τους οι παθόντες νησιώτες θα καταλαβαίναμε τίποτα;

Ή μήπως μιλούσαν καμιά άγνωστη κορακίστικη γλώσσα κι επ’ ουδενί Ελληνικά;

Τουτέστιν, πόσο διαφορετική είναι η σημερινή Ελληνική από την τότε;

Για να το δούμε...

(Τα κείμενα που χρησιμοποιήθηκαν ελήφθησαν από το βιβλίο «Το χρονικό της Περίσσας», Φιλίππου Κατσίπη, «Περιστατικά και συμβάντα της νήσου Σαντορίνης», Αθήνα 1958. Μέσα από το κείμενο, χωρίς να το καταλάβει ο αναγνώστης έχει «επικοινωνήσει» με τον συγγραφέα μέσα από τρεις διαφορετικές φάσεις της «ντοπιολαλιάς» αλληλοδιακλαδούμενες. Του 1958, του 1836 και του 1650. Κι όμως. Σχεδόν ούτε καν το «καταλαβαίνεις». Τόσο «αβίαστα» ρέει η «κατανόηση της γλώσσας»! Τόσο «αδιάλλειπτη» είναι η συνέχεια της γλώσσας μας σ’ αυτή τη γωνιά της γης. Αν και πάνε σχεδόν 400 χρόνια από τότε! Μήπως απ’ την άλλη απλώς φαντασιωνόμαστε εθνοκεντρικά και αυτάρεσκα; Μήπως εντέλει είναι και κείνη η «φάση» της γλώσσας μας «νεκρή»; Ας το δούμε στην πράξη μέσα από τις ίδιες τις πηγές των ανθρώπων της εποχής του «ηφαιστειακού δράματος»).

«Βρισκούμεστοι στα 1836.

Ήσυχο και ξέγνοιαστο, από σεισμοί και συμφορές είτανε το νησί μας κ’ είχε και καλοχρονιά. Ο πιότερος κόσμος δούλευε τη γης, που κάρπιζε πλούσια τα γενήματά της και ζούσε αμέριμνος κι’ ευτυχισμένος. Κι’ άλλοι, που ταξιδεύανε με τα καράβια, κουβαλούσανε με τις κασέλες τ’ ασημένια τάλληρα, τις λίρες, τα ρούμπλια και τουρλού – τουρλού μονέδες.

Κι’ ο Θεός ήπεμπε και δεν ηγόγκιζε (σημ:Σαντορινιά έκφραση της εποχής: πέμπει και δεν γογκίζει=στέλνει και δεν βαρυγκομά).

Μα κι’ εκείνοι που ζούσανε στα ξένα, στέλνανε από την ξενηθειά και χτίζανε σπήθια κι’ εκκλησιές. Τότες όλοι γνοιαζόντουσαν για την πατρίδα τους. Κι’ όσον καιρό απομένανε στα ξένα ένα όνειρο και μοναδικό είχανε. Ειρηνικά να περάσουνε τα τέλη του βίου τους στο νησί, που γεννηθήκανε κ’ εκεί να κλείσουνε τα μάθια τους.
...................................
Τα παλιά τα χρόνια, για νάρθει κανένας απ’ το Καμάρι στην Περίσσα, δεν είχε ανάγκη ν’ ανέβει σαν τώρα το δρομάρι της Ζωοδόχος, να φτάσει στο φρύδι του βουνού, στον Άη-Στέφανο και να κατηφορίσει τη σελλάδα για νάρθει στην Περίσσα. Τότες είχε δρόμο σύρριζα στο βουνό και θάλασσας, που ξεκινούσε απ’ το Καμάρι και τέλειωνε στην Περίσσα. Δυό εμπλιές (σημ. βήματα) είτανε.....

Και θα μου δευτερώσετε. Και μ’ όλο σας το δίκηο.
- Και ήντα ηαπογίνηκε αυτός ο παραθαλάσσιος δρόμος;..Η θάλασσα τον εκατάπιε;...
Ναίσκε. Κι αγροικήσετε το πότε και το πως.

Ημέρα θλίψεως και οργής η σήμερον ημέρα. Ωδίνες Άδου εκύκλωσάν με

Καθώς γράφουνε χρονώνε φυλλάδες κι’ εξιστορούνε σοφοί και διαβασμένοι, στα 1650 μετά Χριστού γεννήσεως, κι’ ανήμερα του Σταυρού άναψε και παρουσιάστηκε στο νησί μας ένα καινούριο ηφαίστειο, που το λένε του Κουλούμπου. Δεν ηξεφύτρωσε απ’ τη μεριά του παλιού Βουρκάνου, παρά ηξενέρισε από το μέσα γιαλό, που λέμε, κατά τη μεριά της Αμοργός και της Νιός. Ανάμεσα Βουρβούλου κι’ Απάνω Μεριάς.

Κι’ ετούτο είτανε το περίεργο. Το καινούργιο ηφαίστειο δεν είτανε μαύρο, σαν που είνε κ’ οι Καμένες, μα είτανε άσπρο κ’ ίσαμε ένα μεγάλο αλώνι είταν η απλωσιά του. Κι’ εχτός ετούτου, είτανε και θαυματουργό, αφού έκαμε στο νησί τέθοιες ζημιές και καταστροφές, που δεν τις είχανε κάμει άλλα παρόμοια και μεγαλύτερα ηφαίστεια.

Φωτιές και πέτρες έβγαζε και τις πετούσε στο νησί. Κι’ απ’ τον πολύν τον κίσηρα (σημ.αλαφρόπετρα) ο γιαλός έπειξε. Κακό κι’ αντάρα γίνηκε και συμφορά μεγάλη κι’ απερίγραπτη χτύπησε το νησί μας τότες. Την ώρα του σεισμού τα σπήθια, σαν τα καράβια, που τάβρηκε φουρτούνα μπατέρνανε κι’ έπειτα πάλι ξαναρχόντουσαν στη θέση τους. Από την βρώμα πούβγαζε ψοφούσανε τα ζωντανά κι’ απ’ τα δηλητηριασμένα αέρια ο κόσμος στραβώθηκε. Τα χρυσαφικά, πούχανε στις κασέλες τους γινήκανε μαύρα, σα νάτανε μπακίρες κι’ από τηνδούλιαση (σημ.δουλιώ=φοβάμαι) ντου ο κόσμος εσκέφτηκε να παρατήσει το νησί και να δώκει των εμμαθιώ ντου.

«Και εβγήκεν όλος ο κόσμος, μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες από τα κάστρα κι’ από τα σπίτια με ταις άγιαις εικόνες εις τον κάμπον με πολλά δάκρυα και έλεγαν ότι έφτασεν η συντέλεια του κόσμου και εσυγχωρούσαν ο ένας τον άλλον με πολλά και πικρά δάκρυα», γράφει ένας συγκαιριανός της καταστροφής.

Μα καλλίτερά μου τόχω να διαβάσετε αμοναχοί σας, παρά να σας τα λέω εγώ, το παρακάτω γράμμα, που στείλαν οι παπάδες της Σαντορίνης στους Αξώτες ιερείς κι’ όπου τους ιστορούνε τα μαρτύρια και τα βάσανά τους. Και νάτε, το ίντα τους γράφανε.

«Εβλαβέστατι ιερίς και τίμιοι γέροντες της χόρας και περιχόρων της νίσου Ναξίας.
Εμείς φτωχοί έρημοι και σκλάβοι οι πολά χαϋμένοι απέ ταις αμαρτίαις μας απέ το νησί σαντορίνης δίδομεν είδησιν δια το μυστήριον τούτο οπού μας εσέβικεν εις τον τόπον ετούτον τον οργισμένον απώ τον μαιγαλοδύναμον Θεόν.

Κατέχετε πος απέ ταις δέκα του σετεβρίου έρχισαν οι σεισμοί εις τούτω το νισι και έτραιμεν οσάν τραίμει το καλάμι και εκάμαμεν μερονυχτίς δέϊσιν.

Και εις ταις 26 του αφτού μηνός ένιξε μήα φλέγα πυρινή και φωτιά με καπνόν μέσα εις την θάλασσα διό μίλια αλάργου εις τόπον λεγούμενον Κουλούπου 

και εις τρις ημέραις πάλι άνηξε η φλέγα με τον σεισμόν και έβγαλε φοτιά με καπνόν και αστραπές με βροντές με αστροπελέκια με σεισμό και με ταραχί μεγάλη και τρομαχτική και εχάλασε τα σπίτια μας και επλάκοσε ανθρόπους

και όσοι άνθροποι ίτον όξο ολοι επέθαναν και τα πετούμενα ολα εψοφίσασει και τα χοντρά ζώα όλα εχάθυκαν και ο αέρας ετίφλονε τους ανθρόπους μικρούς και μεγάλους και η θάλασα έφιγεν απέ τον τόπο τις και έπιρε τα χοράφια μας όλα

και ευγένει τόσος βρόμος οπού δεν εμπορούμεν τα φάμεν αμή το στόμα μας είναι γεμάτο διάφη αμή ακόμα έως τώρα έχωμεν περισοτερω φώβον και ο μαιγαλοδίναμος Θεός να κάμι ελεϊμοσίνη εις εμάς και η θάλασα έπιξε από ανκισιρα και δεν ειμπωρεί πλεούμενον τα περάση και ο παντοδίναμος να μας λυτρόσι απε τουτην την δηστηχίαν οπού είμεσταν.

1650 οκτοβριου εις ταις 3...»

Ιδού και η απάντηση.

«Κόπια – ήγουν το ίσον της απόκρισις εις την είδησιν της σαντορίνης.

Αιδεσιμώτατοι παπάδες και πρόκριτοι της μεγαλειοτάτης κοινότης Σαντορίνης.

Με μεγάλο μας καμό και λύπησι των ψυχών μας εσκάσαμε το γράμμα σας και εδιαβάσαμεν τα κάζα και τη δυστυχία της αφεντιά σας και πρέπει πως ο πανέλεος Θεός θε να ρίξει την κατάρα του απάνω σε τούτα τα δυστυχισμένα νησιά και στέκουντεν όλα κατατρεμένα από πάσα λογής κακοτρέξιμο και δυστυχίες και αφανισμοί

αμή και εδώ στη Ναξία επήραμεν είδησι και εκούσαμεν και το βοητό που εγένηκε στο ουρανό και εις τη γη εις τη θάλασσα και ετρέμαμεν όλοι μικροί και μεγάλοι έσχοντας και να μην εμετρομεν α θε νάναι το τέλος του κόσμου και ύπνο ήσυχο δεν εκοιμούμαστεν απαντέχοντας ώρα την ώρα το χαλασμό του νησιού μας ήγουν από σεισμό

και από ετούτη όλη τη θεϊκή οργή που ακολούθησεν και σας γράφομεν πως αν ορίζετε από εσάς να ξεκινήσετε εις δια το νησί μας θε να σας αποδεχτούμεν ως είναι το μπορετό μας με την πάσα μας καλή καρδιά ως για να γλυτώση η αφεντιά σας από τα αστροπελέκια και την φλόγα οπού συντρέχει σε σας και απομείνομεν έχοντας και την αποθυμία να εξέρωμεν και πως απογενίκετε.

Από Ναξία έτος 1650 εις Νοεμβρίον 17.
Οι πρόκριτοι του μέρους Κάστρου και Μπούργου Ναξίας γράφομεν.
Ιω. Ο Γας χάριει Θεού φανερός αρχιγραμματεύς και Νοτάριος νομικός τούτης της μεγαλειοτάτης κοινότης Νάξος εκοπιάρισα»...

Κι όπως εδιαβάσατε, τότες η θάλασσα ηρίγλησε(σημ.ξεχείλισε) και βγήκε στη στεργιά και τάκαμε όλα σμπαράλια κι απλάϊ (πλατεία, ισοπέδωση). Χάλασε τον παλιό τον Άη – Γιώργη το Θαλασσίτη, την Αγία Ερήνη της Περίσσας κι’ απ’ την αραθυμιά της (σημ.εδώ σημαίνει αψύς, οξύθυμος) κατάπιε και το δρόμο του Καμαριού – Περίσσας που λέγαμε, πιο πάνω. Κι από τότες σβύστηκε και δεν φαίνεται.

Ακόμη και ρίμα βγάλανε, λυπητερό τραγούδι και τόλεγε ο κόσμος. Απ’ τις πολλές ξεσήκωσα δυό στιχάκια, για τα καταλάβετε κι εσείς το κακό, που γίνηκε.

Πήρεν συκιαίς, πήρεν εληαίς, επήρεν εκκλησίας
Γη Μαδιάμ τα έκαμεν όλα απ’ αληθείας.
..........
Στον τόπον, όπου είπαμεν ήγουν εις την Περίσσαν, τα μάρμαρα, που ξέχωνε, πολλά’ τανε περίσσα.

Κι ο κόσμος, απ’ την καΐλα και τα βάσανα, που τράβηξε την εποχή εκείνη, την ονόμασε και την θυμότανε με τόνομα:

Τον καιρό του μεγάλου κακού!

Μετά πολλά, τους λυπήθηκε ο Θεός κι’ ανήμερα πάλι τ’ Άη – Νικόλα, έκαμε ένα δυνατό σεισμό κ’ η θάλασσα ξανακατάπιε το νησάκι, που βγήκε απ’ τα σπλάχνα της κ’ ησύχασε ο τόπος. Και γιαυτό δεν ξεχωρίζει κι’ ούτε φαίνεται σήμερις αυτό το ηφαίστειο, του Κουλούμπου. Δέκα οργιές λένε, πως είνε χωσμένο κάτω απ’ τη θάλασα κι’ από τότες κοιμάται, που να μην δώκει ο Θεός και ξυπνήσει ποτές του.
Και σαν ξανάρθε στον τόπο της η ψυχή των ανθρώπων κ’ ηρεμήσανε απ’ την ταραχή και τον φόβο τους, χτίσανε μιαν εκκλησιά αγνάτια απ’ το συφοριασμένο μέρος. Πολλοί σας δεν θάχετε πάει, μα σίγουρα την έχετε όλοι σας ακουστά. Είνε, η

Παναγιά του Καλού!...

Έτσι την βγάλανε οι πρόγονοί μας, γιατί η Παναγιά τους σκέπασε και τους λύτρωσε απ’ το μεγάλο κακό...»
Αυτά για τότε...
Τι αναφέρει η wikipedia για το ηφαίστειο:

Ο Κολούμπος ή το Κολούμπο είναι υποθαλάσσιο ενεργό ηφαίστειο σε απόσταση 6,5 χιλιομέτρων βορειοανατολικά της Σαντορίνης, το οποίο ανήκει στο Ηφαιστειακό τόξο του Νοτίου Αιγαίου. Έγινε γνωστό μετά από μεγάλη ηφαιστειακή έκρηξη στις 27 Σεπτεμβρίου 1650. Από τη λάβα σχηματίστηκε μικρή νησίδα, η οποία, όμως, εξαιτίας των θαλασσίων κυμάτων, γρήγορα κατέρρευσε σε ύφαλο. Από την κατάρρευση αυτή προκλήθηκε τσουνάμι, το οποίο προκάλεσε ζημιές μέχρι και σε απόσταση 150 χιλιομέτρων.

Σήμερα έχει ύψος 280 μέτρων (σε σχέση με τον περιβάλλοντα θαλάσσιο πυθμένα) και βρίσκεται περίπου 18 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Ο κρατήρας του έχει διάμετρο περίπου 3 χιλιομέτρων και βάθος 512 μέτρων. Σε μεγάλη έκταση γύρω από το ηφαίστειο έχουν εντοπιστεί υδροθερμικά φρέατα από τα οποία αναβλύζει καυτό νερό, έως και 220οC, με διαλυμένα μεταλλικά στοιχεία και τα οποία φιλοξενούν ένα σπάνιο οικοσύστημα από νηματοειδή βακτήρια.

Η ευρύτερη περιοχή του ακρωτηριού Κολούμπος λέγεται επίσης Κολούμπος και σχηματίζει μικρό ορμίσκο. Σε περίπου 6 χιλιόμετρα προς τα βόρεια, πριν την Άνυδρο, βρίσκεται ο υποθαλάσσιος κρατήρας του Κολούμπου, ο οποίος σχηματίστηκε το 1650 μΧ, μετά από μια ισχυρή ηφαιστειακή έκρηξη, γνωστή ως "Ο καιρός του Μεγάλου Κακού".

Μετά το πέρας εκείνης της έκρηξης, η οποία είχε ως συνέπεια 50 νεκρούς ανθρώπους, πολλά περισσότερα νεκρά ζώα και ακόμη περισσότερες απώλειες σε καλλιέργειες, χτίστηκε ο ναός "Παναγία του Καλού", ως μια προσπάθεια ευχαρίστησης των ανθρώπων για το τέλος της δυσάρεστης αυτής κατάστασης.

Για το γεγονός αυτό υπάρχουν γραπτές διηγήσεις, ανώνυμες, έμμετρες και πεζές αλλά και μια επώνυμη, γραμμένη από τον Καισάριο Δαπόντε. Για το γεγονός, υπάρχουν επίσης μαρτυρίες από τον Γάλλο ιερωμένο Francois Richard, ο οποίος δημοσίευσε τις περιγραφές του για το δραματικό αυτό περιστατικό λίγα χρόνια μετά.

Ονομασία

Για την προέλευση της λέξης έχουν διατυπωθεί πολλές απόψεις με επικρατέστερη εκείνη που θέλει τη λέξη να προέρχεται από την ιταλική colombo που σημαίνει περιστέρι, επειδή κατά την περιγραφή της έκρηξης του 1650 στην επιφάνεια της θάλασσας φαίνονταν αφροί λευκοί όπως το περιστέρι.

Ηφαιστειακή Δραστηριότητα

Η καταγεγραμμένη ηφαιστειακή δραστηριότητα του Κολούμπο ξεκίνησε με σεισμούς το 1649 και ολοκληρώθηκε το 1650, ενώ είχε ονομαστεί από τους ντόπιους "ο καιρός του Κακού". Κατά την διάρκεια της δραστηριότητας αυτής πέθαναν γύρω στα 70 άτομα και μεγάλος αριθμός οικόσιτων ζώων, κυρίως λόγω των δηλητηριωδών αερίων που εκλύονταν επί μήνες από το ηφαίστειο.

Σημερινή Κατάσταση

Η μεγάλη θερμοκρασία που καταγράφεται στα υδροθερμικά φρέατα αποδεικνύει ότι το ηφαίστειο Κολούμπο είναι ενεργό και ότι υπάρχει μάγμα κάτω από την επιφάνεια.


http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%BF

Κάποια περαιτέρω στοιχεία σχετικά με το «βυθισθέν» ηφαίστειο Κολούμπους του 1650 μΧ μαζί με ένα ενδιαφέρον βίντεο δείτε στο παρακάτω άρθρο:


http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/04/blog-post_1253.html

Για την δραστηριότητά του ως προς την παραγωγή πολύτιμων μετάλλων δείτε το παρακάτω άρθρο:

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/04/blog-post_9854.html

Για πιο εκτεταμένη εισαγωγή στο γενικότερο θέμα «ηφαιστειακή ιστορία της Θήρας» δείτε διάφορα ιστορικά στοιχεία γύρω από την μεγάλη έκρηξη του 1650 πΧ στα παρακάτω δύο άρθρα


http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/04/3500.html

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/04/blog-post_5921.html

Γιώργος Ανεστόπουλος

aegeanhawk

ΔΟΞΑ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ

                                          ΔΟΞΑ  ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ

                                       Χαρά  Θεού  κι  Ανάσταση,
                                       ζυγώνει  η  Λαμπρή,
                                       γιόμισε  ο  τόπος  χριστιανούς,
                                       η  Φύση  γιορτινή.

                                       Μεγάλη  Βδομάδα έφτασε
                                       και  Κυριακή  Βαϊων,
                                       εικόνες  ανθοστόλιστες,
                                       σαν  κείνες  των Μαϊων.

                                       Τα  βάγια ανεμίζουνε  
                                       στο  πέρασμα  του Ανθρώπου,
                                       σήμερα  γιορτάζουνε
                                       οι  χριστιανοί  του τόπου.

                                       Μ’ αρχίζει  το  Μαρτύριο
                                       και  προχωρούν  σε  δίκη
                                       και  τον  Χριστό  ξεδιάντροπα
                                       κατηγορούν  οι  «λύκοι».

                                       Οι  ίδιοι  δεν  τολμούν
                                       απόφαση  να  βγάλουν
                                       και  τον  ρωμαίο  προύχοντα
                                       μπροστάρη  τόνε  βγάζουν.

                                       Μα  εκείνος  πισωγύρισε
                                       κι  ευθύς  τα  χέρια  νίβει,
                                       ένοιωσε  πως  το  άδικο
                                       τον  Άνθρωπο  συνθλίβει.

                                      Οι  «λύκοι»  όμως  δε  μύριζαν
                                      το  θεϊκό  Του  άρωμα
                                      και  με  μανία  στήνουνε
                                      τον  Άνθρωπο  για  σταύρωμα.

                                      «Ηλί,  Ηλί,  λιμά  σαβαχθανί»,
                                      στου  Μαρτυρίου  τον  τόπο,
                                      είν’ του  Χριστού  μας  η  κραυγή,
                                      η  πίκρα  του Ανθρώπου.

                                      Μα  γνώριζε  τι  έμελλε
                                      και  τι  θα  απογίνει,
                                      η  Δόξα  του  Ανθρώπου
                                      παντοτινή  θα  μείνει.

                                                        Καλή  Ανάσταση  και  καλή  Λαμπρή

                       
                                                                     Γιώργος  Δ. Δουζένης
                                                                                2005
                                                                    Συλλογή "ΑΝΘΡΩΠΟΣ"

B B C υποτιτλισμένο"Η πόλη κάτω από τα κύματα:Παυλοπέτρι"

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ: Ανακαλύφθηκε αρχαία πολιτεία στο βυθό ελληνικής θαλασσας!

Δέος...απλά.




από: http://www.enallaxnews.gr/news/8/Epistimi-Texnologia/44231/fantastiko-anakalufthike-arxaia-politeia-sto-vutho-ellinikis-thalassas/#.U0l18ZHiio0.google

Ο αρχαίος οικισμός του 2800 π.Χ, έχει διατηρηθεί σε άριστη κατάσταση.
Η εικόνα της υποβρύχιας πολιτείας που βλέπετε, δεν είναι σε κάποια εξωτική περιοχή της λατινικής Αμερικής αλλά δίπλα μας. Στην …
Ελαφόνησο, κοντά στο Παυλοπέτρι και ο αρχαίος οικισμός του 2800 π.Χ, έχει διατηρηθεί σε άριστη κατάσταση.
Το νερό προφύλαξε από το χρόνο και την ανθρώπινη παρέμβαση, τα περισσότερα από τα κτίσματα. Το εντυπωσιακό είναι, ότι βρίσκεται μόλις 4 μέτρα κάτω από τη θάλασσα και ο καθένας μας θα μπορούσε να τα «επισκεφθεί». Ευδιάκριτα είναι τα βυθισμένα διώροφα σπίτια με τους κήπους, οι ναοί, το νεκροταφείο και το λιμάνι. Ως τώρα έχουν εντοπιστεί 15 κτίρια με τουλάχιστον 12 δωμάτια το καθένα καθώς και ένα πολύπλοκο σύστημα διαχείρισης των υδάτων με κανάλια και σωλήνες νερού.
Αγάλματα, μεγάλοι πήλινοι αμφορείς, εργαλεία και άλλα αντικείμενα καθημερινής χρήσης βρίσκονται διάσπαρτα στο βυθό, σε μια έκταση 9 στρεμμάτων Διάσπαρτα, σε όλη την έκταση της πόλης υπάρχουν αγάλματα, μεγάλοι πήλινοι αμφορείς, εργαλεία και άλλα αντικείμενα καθημερινής χρήσης.
Συνολικά καταλαμβάνει μια έκταση περίπου 9 στρεμμάτων και μάλλον είναι η παλαιότερη βυθισμένη πόλη στον κόσμο. Οι επιστήμονες πιθανολογούν ότι η πόλη καταποντίστηκε από σεισμό 8 ρίχτερ, γύρω στο 1.000 π.Χ ενώ άλλοι μετατοπίζουν το γεγονός στο 375μ.Χ…
Επιμέλεια : Μαρία Νούτσου
email address

Σάββατο 12 Απριλίου 2014

Άκου Κυρά-Φράου μου...

Σάββατο, 12 Απριλίου 2014

Σάββατο 12 Απριλίου 2014


Άκου Κυρά-Φράου μου:


από: http://eleftheroiellines.blogspot.gr/2014/04/blog-post_4367.html



Εξοχότατη Φράου μου,

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η ελληνική αστυνομία έχει αμολύσει πέντε χιλιάδες αστυνομικούς και αδειάζει τους δρόμους της Αθήνας για να σε υποδεχθούμε μετά Βαΐων και Κλάδων -είναι και τα μεθεόρτια της Εξόδου του Λαζάρου στις Αγορές και γιορτάζουμε ποικιλοτρόπως τη σουξεδιάρικη ιστορία μας.  



Το ξέρομε ότι εσύ δεν έχεις ούτε τα οράματα ούτε τις ιδεολογικές εμμονές εκείνης της πισσοκόκαλης της Θάτσερ, εσύ κόρη παπά είσαι, θεοσεβούμενη και κοιτάς τη δουλειά σου. Οι Γερμανοί σε ψηφίσανε και σε ξαναψηφίσανε για να φροντίζεις τα συμφέροντα της Γερμανίας όλα αυτά τα χρόνια κι εσύ μόνο αυτά φροντίζεις και πολύ καλά το κάμεις.

Βρήκες μπόσικους τους πεζεβένγκηδες που έχομε για να μας κυβερνάνε και τους χορεύεις στο ταψί. Τι να σου πω ότι κάνεις κακά? Καλά κάνεις και τους κρατάς από τα αμελέτητα. Κι εγώ τα ίδια θα έκανα στη θέση σου αν είχα στα χέρια μου τις καταθέσεις των λογής-λογής υπόδικων διευθυντάδων της Siemens, της HDW, της Hochtief και τόσων άλλων  που έχουν στα κατάστιχά τους όλες τις λεπτομέρειες από την εμπλοκή των μεγάλων γερμανικών εταιριών στην αρπαχτή που γίνεται διαχρονικά στα ελληνικά δημόσια ταμεία, παρέα με αυτούς τους πεζεβένγκηδες.

Τους βρήκες μπόσικους λοιπόν τους πεζεβένγκηδες που –ναι, εμείς τους ψηφίσαμε για να μας κυβερνάνε, και κέρδισες όλο το χρόνο που είχες ανάγκη για να καλυφθούν οι γερμανικές τράπεζες από την έκθεση τους στο ελληνικό δημόσιο χρέος, φορτώνοντάς το στους Ευρωπαίους. Ποιος στη θέση σου θα έκανε κάτι διαφορετικό και ποιος μπορεί να σε ψέξει? Κανείς σώφρων άνθρωπος.

Τέσσερα χρόνια τώρα, όμως, οι πεζεβένγκηδες εκτελούν τις εντολές σου και είδες που καταντήσαμε: Ανεργία, φτώχεια, κακομοιριά, αυτοκτονίες. Ούτε ο Θεός δεν το θέλει –κι εσύ είσαι, είπαμε, και θεοφοβούμενη.

Έστειλες κι εκείνον τον επίτροπο που βάφει το μαλλί κομοδινί –δε ντρέπεται γέρος άνθρωπος, παρέα και τον άλλο με το σγουρό περουκίνι, τον Φουχτελάκη που λέει κι ο δικός μας ο αρναούτης, δε ντρέπεται κι αυτός. Και τι κάνουνε αυτοί οι απίστευτοι τύποι εδώ? Φέρνουν γυροβολιές πίνοντας ούζα κι επιβλέπουν την αποδιοργάνωση του κράτους, την αποσάθρωση των υπηρεσιών, το σπασμωδικό των ενεργειών των σαράφηδων, το ξεπούλημα της οικοσκευής πτωχών, τις σορούς των αυτοχείρων που κηδεύονται με έρανο των γειτόνων.

Τι σου γράφουνε αυτοί στα ραπόρτα τους? Τι σου λένε οι υπηρεσίες σου από την Πρεσβεία? Δεν ντρέπεστε καθόλου μωρέ? 

Παρ’ το απόφαση κακομοίρα μου: Φάγατε ό,τι φάγατε εσείς οι Γερμαναράδες από το σπλάχνο του Έλληνα και τώρα αν δε θέλεις να σηκωθούμε από τους καναπέδες μας και να τα κάνομε όλα της Γης Μαδιάμ, πρώτα απ’ όλα να απολύσεις απόψε κιόλας αυτό το καμένο φιλοναζιστικό χαρτί που υποστηρίζεις για να παριστάνει τον Έλληνα "πρωθυπουργό".

Ρίξε μαζί μ' αυτόν στην αρένα και τον άλλον, τον παρασυνταγματολόγο που παριστάνει τον Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης των Ολετήρων, που υποστηρίζεις. Είμαι σίγουρος ότι στο φάκελο των υποβρυχίων έχεις αρκετά στοιχεία, ώστε αν τα δημοσιοποιήσεις, να μην τον ξεπλένει τον χοντρό, ούτε το ποτάμι του Θεοδωράκη.

Δεν ξέρω τι κυβέρνηση θα σχηματίσεις μετά από αυτό, αλλά  φιλικά στο ξαναλέω, βάλε ένα τέρμα στο φαγοπότι και στείλε ανθρώπους από τη γερμανική σου Βέρμαχτ ή όπως αλλιώς τη λένε την αρμόδια υπηρεσία σου σήμερα και φτιάξε το ελληνικό περιουσιολόγιο, γιατί όλοι λένε ότι θα το φτιάξουνε, αλλά κανείς δεν το φτιάχνει, δεκαετίες τώρα.

Ύστερα πες στη Βέρμαχτ να πάρει όλους τους τραπεζικούς λογαριασμούς στην ελληνική επικράτεια και να τους συγκρίνει με τις φορολογικές δηλώσεις ημών των υπόδουλων Ελλήνων υπηκόων. Πιάσε την τελευταία δεκαετία για αρχή. Τα τζιμάνια της Βέρμαχτ θα την έκαναν τη δουλειά σε λίγους μήνες. Ξέρω! Βλέπεις τους δικούς μας και γελάς που έχουν κι ελέγχουν μια λίστα με 2500-3000 ονόματα δυο-τρία χρόνια τώρα –λίστα Λαγκάρντ την ονομάσαμε-  κι έχουν φθάσει στον έλεγχο του… πέμπτου ή έκτου προσώπου της λίστας. Γελάς το ξέρω, αλλά να το ξέρεις κι εσύ, Φράου μου, δεν είναι πια για γέλια το πράγμα! 

Κι αν θέλεις να βοηθήσεις πραγματικά εμάς τους Έλληνες υπηκόους σου, να και το Λιχτενστάιν, πάρε και τις Ολλανδικές Αντίλλες –δε σου λέω για Ελβετία τίποτα, κι ας έχεις κι εκεί, άμα θέλεις εσύ, τον τρόπο σου. Όρεξη μόνο να’ χεις κυρά μου και θα τα βρεις εσύ τα κλεμμένα, τα παράνομα αποθησαυρισμένα. Αν θέλεις εσύ, Φράου μου, με τη Βέρμαχτ που έχεις εσύ, ό,τι θέλεις κάνεις.

Αφού αρχίσουν να μαζεύονται τα κλεμμένα από δεξιά κι αριστερά, θα περισσέψουν σου λέω εγώ κυρά μου και χρήματα για να πληρωθούν και κάποια από τα χρέη, να χρηματοδοτηθεί και η ανάπτυξη που είναι αναγκαία για να αποπληρωθούν και μερικά από τα υπόλοιπα. 

Και τώρα τι να σου πω και τι να σου κάνω, αν δε φτάσουν τα χρήματα? Καλύτερα είναι να πεθαίνουν καρκινοπαθείς γιατί δεν υπάρχουν πιστώσεις για να αγοραστούν τα γερμανικά φάρμακά τους? Καλύτερα να κλείνουν σχολεία? Καλύτερα να μένουν άνθρωποι ανασφάλιστοι στους πέντε δρόμους? Όχι κυρά μου, δεν είναι σωστά πράγματα αυτά. Αν δούμε λοιπόν ότι δε φτάνουν τα χρήματα, ε τότε βάλε κι εσύ το χέρι στην τσέπη και γύρνα εκείνο το κατοχικό δάνειο που είχε συνομολογήσει ο μακρινός σου προκάτοχός, ο Χίτλερ. Τις υπόλοιπες αγριότητες, τις κλοπές, τις καταστροφές που προκάλεσαν οι πρόγονοί σου στους δικούς μου, σιγά-σιγά θα τις ξεχάσομε πάλι, όπως τις είχαμε ξεχασμένες και σε ένα όχι πολύ μακρινό παρελθόν. 

Άκου με που σου λέω λοιπόν, όχι όπως την άλλη φορά που με τα βλαχο-αγγλικά σου, μας ευχήθηκες much power,  γιατί δεν ξέρω τι λένε οι συμβουλάτορές σου, αλλά power γιοκ Φράου μου κι εγώ οφείλω να σε προειδοποιήσω: Ουαί κι αλίμονο κακομοίρα μου και μας υποχρεώσεις να σηκωθούμε από τους καναπέδες μας! Ουαί κι αλίμονο…

Τὸ «Σύνδρομον τῆς Στοκχόλμης».

Τὸ «Σύνδρομον τῆς Στοκχόλμης».

 
 
 
 
 
 
2 Votes

Τὸ «Σύνδρομον τῆς Στοκχόλμης».Τὸ 1973 σὲ μιᾷ τράπεζα τῆς Στοκχόλμης πραγματοποιήθηκε μιὰ λῃστεία, ὅπου κάποιοι τραπεζικοὶ ὑπάλληλοι κρατήθηκαν ὅμηροι ἀπὸ τοὺς ληστὲς για ἔξῃ ἡμέρες.Τὰ θύματα συνδέθηκαν συναισθηματικὰ μὲ τοὺς ἀπαγωγεὶς καὶ μάλιστα ὅταν ἀπελευθερώθηκαν ἔφτασαν νὰ ζητήσουν τὴν ἐπιείκεια τῶν ἀρχῶν γιὰ τοὺς ληστές.
Τότε ἤταν ποὺ ὁ ἐγκληματολόγος καὶ ψυχολόγος Bejenot ἐπινόησε τὸν ὄρο «Σύνδρομο τῆς Στοκχόλμης», προσδιορίζοντας μὲ τὸν ὄρο αὐτὸ μιὰ ψυχολογικὴ κατάσταση ὅπου τὸ θῦμα μπορεῖ νὰ ἐκδηλώσει θετικὰ συναισθήματα ἀκόμη καὶ νὰ ἐρωτευτεῖ τὸν θύτη του…
Μάλιστα ἡ ἐμφάνιση αὐτοῦ τοῦ συνδρόμου εἶναι πιὸ πιθανὴ ὅταν τὸ θῦμα ἀντιληφθεῖ ὅτι ἡ ἐπιβίωσή του συνδέεται ἄμεσα μὲ τὸν βασανιστή του.
Δόθηκαν διάφορες ἐξηγήσεις γι’ αὐτὸ τὸ παράδοξο φαινόμενο. Στὴν βάση του ὑπάρχουν κάποιοι ἀσυνείδητοι ψυχικοὶ μηχανισμοί, ποὺ προκαλοῦνται ἀπὸ τὸ ἔνστικτο τῆς ἐπιβίωσης τοῦ θύματος.
Στὴν ἀρχὴ τὸ θῦμα βιώνει μιὰ κατάσταση σύγχυσης καὶ τρόμου καὶ μετὰ προσπαθεῖ νὰ βρεῖ ἕνα τρόπο νὰ ἀντιμετωπίσει τὸ ἄγχος τοῦ. Ὅσο περνᾶ ὁ χρόνος τὸ θῦμα ἀρχίζει νὰ αἰσθάνεται ὅτι ἡ ζωή του ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν δράστῃ καὶ πιστεύοντας ὅτι μπορεῖ νὰ ἀποφύγει τὸν θάνατο ἀναπτύσσει ἔναν μηχανισμὸ προσκόλλησης σ’ αὐτόν.