ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΟΗΘΟΣ (μαζί με κάποιον... χρηστό πολίτη)

Η τραγική ιστορία πίσω από το τραγούδι Mamacita donde esta Santa Claus.

Η τραγική ιστορία πίσω από το τραγούδι Μamacita

19/12/2013ΑγγελικήΓράψτε ένα σχόλιοGo to comments

από: http://ohifront.wordpress.com/2013/12/19/

Αναμφισβήτητα είναι το τραγούδι των ημερών λόγω Χριστουγέννων το  ακούμε παντού, ενώ πολλοί είναι οι χρήστες των social media που το ανεβάζουν στο προφίλ του γιατί τους φτιάχνει τη διάθεση.

Ωστόσο, πίσω  από αυτό το χαρούμενο αυτό τραγουδάκι, το «Mamacita Donde esta Santa Claus» (Μαμάκα, πού είναι ο Άγιος Βασίλης), κρύβεται μία πολύ τραγική ιστορία.

Το χριστουγεννιάτικο αυτό τραγούδι αρχικά κυκλοφόρησε το 1958 με τη φωνή του 12χρονου τότε Augi Rios, ενός μικρού Νεοϋορκέζου με Πορτορικανούς γονείς,  και αποτέλεσε χριστουγεννιάτικο σουξέ της εποχής.

Σαραντα οκτώ χρόνια αργότερα, τα Χριστούγεννα του 2006 ένας πατέρας, μέσα στο κλίμα των εορτών τράβηξε το συγκεκριμένο βίντεο στο οποίο ο γιος του τραγουδάει το Mamacita και το ανέβασε στο you tube. 

H ευτυχία εκείνων των ημερών μετατράπηκε σε τραγωδία, λίγο καιρό αργότερα, καθώς τον Απρίλιο του 2007 το αγοράκι κάηκε ζωντανό μαζί με την μητέρα του, όταν το αυτοκίνητό τους πήρε φωτιά μετά από τροχαίο. Εκείνη μπορούσε να απεγκλωβιστεί αλλά επειδή δεν μπορούσε να βγάλει το γιο της από το τυλιγμένο στις φλόγες αυτοκίνητο έμεινε μέσα, με αποτέλεσμα να βρουν και οι δύο τραγικό θάνατο.

Ο πατέρας ανέβασε αυτό το βίντεο στο διαδίκτυο γράφοντας τα συγκεκριμένα ανατριχιαστικά  λόγια: «Σας ευχαριστώ που απολαύσατε αυτό το βίντεο, με τον μικρό μου, που εξακολουθεί να με γεμίζει περηφάνια, ακόμα και μετά το θάνατό του. Σας ευχαριστώ που κάνατε το μικρό Χριστουγεννιάτικο θαύμα, μέρος της ζωής σας. Ο Θεός να σας έχει καλά».

Star.gr

DEC132013

Εξώδικο προς την Alpha Bank

από: http://justiceforgreece.wordpress.com/2013/12/13/

.

ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

  

Της Στεφανίας Λυγερού του Ιωάννη, κάτοικο …………………………… και εκπροσωπείται νόμιμα.

ΠΡΟΣ

Την ανώνυμο τραπεζική εταιρεία που φέρει την επωνυμία «alpha τράπεζα ανώνυμος εταιρεία» και το διακριτικό τίτλο «alpha bank», με έδρα την Αθήνα, Σταδίου 40, που την εκπροσωπούν ο Δ.Κ. Διαμανταράς και η Π.Α. Τσώτσου.

1. Όπως σας είναι γνωστό από το 2008 μέχρι και σήμερα για την ανακεφαλαιοποίηση των τεσσάρων συστημικών τραπεζών οι Έλληνες πολίτες έχουμε πληρώσει το ποσό  των ≈250 δις ευρώ. 

2. Τα χρήματα αυτά τα λάβατε για την κάλυψη των αναγκών των τραπεζών σας και για να μην κλείσουν. Να σημειωθεί ότι ευθύνεστε εις ολόκληρον για την κακοδιαχείριση και που έφτασαν οι τράπεζές σας στο σημείο το λίγο πριν την πτώχευση, άρα και να έχουν ανάγκη της κρατικής επιχορήγησης.

3. Τα χρήματα αυτά (των Ελλήνων πολιτών) σας τα έδωσαν (χάρισαν) οι κυβερνώντες χωρίς να λάβουν από εμάς καμία τέτοια εντολή.  

4. Οι κυβερνήσεις από το 2009 κι ενταύθα είναι παράνομες, και άρα ό,τι έχουν ψηφίσει, ό,τι έχουν πράξει είναι παράνομο και δεν έχει ισχύ. Από το 2010 έχω προσφύγει 15 φορές στην δικαιοσύνη καταγγέλλοντας όλες τις κυβερνήσεις (από Παπανδρέου μέχρι Σαμαρά) για προδοσία (εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας «άνευ όρων και αμετακλήτως»), καταστρατήγηση του Συντάγματος (κατάργηση του κοινοβουλευτισμού, με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και προεδρικά διατάγματα κυβερνούν) και κατάλυση της Δημοκρατίας (όλα υπεγράφησαν ερήμην του Ελληνικού λαού).

5. Από τα χρήματα που λάβατε οι 4 συστημικές τράπεζες, το ποσό που μου αναλογεί (σας χάρισα) είναι 25.000 ευρώ / 4 = 6.250 ευρώ είναι το ποσό που μου οφείλει συγκεκριμένα η τράπεζα που εκπροσωπείτε, η alpha bank.

6. Με την παρούσα σας καλώ να μου καταβάλλετε αμέσως το ανωτέρω ποσό των 6.250 ευρώ (ΕΞΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΠΕΝΗΝΤΑ ΕΥΡΩ) με το νόμιμο τόκο υπερημερίας που ισχύει κάθε φορά μέχρι την εξόφληση, πλέον τόκων υπερημερίας επί των καθυστερούμενων τόκων μέχρι την εξόφληση, οι οποίοι ανατοκίζονται ανά εξάμηνο.

7. Με τη ρητή επιφύλαξη κάθε δικαιώματός μου, αρμόδιος επιμελητής ορίζομαι η ίδια (λόγω οικονομικής αδυναμίας να ορίσω δικαστικό επιμελητή) για να επιδώσω νόμιμα την παρούσα δήλωσή μου σε αυτούς που απευθύνεται για να λάβουν γνώση και για να επέλθουν οι έννομες συνέπειες.

Πειραιάς 09/12/2013 

Στεφανία Λυγερού του Ιωάννη

Κοινοποίηση:

- Σταθόπουλος Κων/νος, δικαστικός επιμελητής, Ι. Μομφερράτου 136 Αθήνα τκ 11475, τηλ 2103613250

ΣΧΕΤΙΚΑ:

ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΙ ΑΓΩΓΕΣ ΣΕ ALPHA BANK ΚΑΙ EUROBANK ΓΙΑ ΤΑ ΟΜΟΛΟΓΑ ΧΩΡΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΗΣ!!!

Δημ. Αντωνίου κατά τεσσάρων τραπεζών κ.α για απάτη, εκβίαση, απειλή, νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες σε βαθμό κακουργήματος και σύσταση εγκληματικής οργάνωσης

Στεφανία Λυγερού προς Ανακριτική Αρχή, Αστυνομία και Βουλή

Νέα Υόρκη: Η άγνωστη ιστορία της ελληνικής μαφίας, ανώτερης της Κόζα Νόστρα!

Νέα Υόρκη: Η άγνωστη ιστορία της ελληνικής μαφίας, ανώτερης της Κόζα Νόστρα!

07/12/2013ΑγγελικήΓράψτε ένα σχόλιοGo to comments

από : http://ohifront.wordpress.com/2013/12/07/

«Μαφία»: λέξη πανάρχαια, αραβικής προέλευσης, η οποία πέρασε στην σικελική ιδιόλεκτο και έφτασε να είναι συνώνυμη με το μυστικό δίκτυο του οργανωμένου εγκλήματος κυρίως στη Νότια Ιταλία και στις ΗΠΑ, υπό τη διεύθυνση «οικογενειών» προερχόμενων από το φτωχό ιταλικό νότο: την Καλαβρία, την Απουλία, την Μπαζιλικάτα, την Καμπανία μέχρι και τη Σικελία.

Περιοχές που άλλοτε συνέθεταν το γεωγραφικό μωσαϊκό, την επικράτεια της Magna Graecia, της Grande Ellade ή πιο απλά της Μεγάλης Ελλάδας, δηλαδή των πολυάριθμων αρχαίων Ελληνικών αποικιών στα εδάφη του σημερινού ιταλικού νότου, που μπορεί μεν να αποτελούν μακρινό ιστορικό παρελθόν, γονιδιακά όμως και ιδιοσυγκρασιακά εμποτίζουν ακόμη τον φτωχό ιταλικό νότο.Το απώτερο παρελθόνΣυγκεκριμένα, η λέξη «mafia» προέρχεται από το παλιό σικελικό επίθετο «mafiusu», το οποίο έχει τις ρίζες του στο αραβικό «mahjas» που σημαίνει αυτόν που κομπάζει με επιθετικό τρόπο. Μια κυριολεκτική μετάφραση είναι το «κόρδωμα», η «πόζα», αλλά μπορεί επίσης να μεταφραστεί ως «τόλμη», «νταηλίκι». Ως επιθετικός προσδιορισμός, το «mafiusu» στη Σικελία του 19ου αιώνα ήταν ασαφές και σήμαινε αυτόν που εκφοβίζει, τον τραμπούκο, υπερόπτη, τολμηρό, δραστήριο, και περήφανο.

Η σύνδεση της λέξης με την εγκληματική μυστική οργάνωση έγινε για πρώτη φορά στο θεατρικό έργο «I mafiusi di la Vicaria», των Τζουζέπε Ριτσότο και Γκαετάνο Μόσκα, του οποίου κεντρική υπόθεση είναι εγκληματικές συμμορίες στη φυλακή του Παλέρμο. Οι λέξεις «Mafia» ή «mafiusi» δεν αναφέρονται καμιά στιγμή στο έργο, και κατά πάσα πιθανότητα μπήκαν στον τίτλο μόνο για να δώσουν τοπικό χρώμα.

Για πολλούς ιστορικούς, η προέλευση της μαφίας πηγαίνει πολύ πίσω, ίσως στον Μεσαίωνα: δεν αποκλείεται η πρωταρχική μορφή της μαφίας να σχηματίστηκε ως μυστική οργάνωση τον 15ο αιώνα για να προστατέψει τους Σικελούς από ισπανικές λεηλασίες.

Σήμερα, το 10% του εργατικού δυναμικού στις μεγαλύτερες περιφέρειες του ιταλικού Νότου, απασχολείται σε μπίζνες της Ντραγκέτα, της Καμόρα και της Κόζα Νόστρα, της Αγίας Τριάδας του ιταλικού δικτύου οργανωμένου εγκλήματος.

Σε όλο αυτό το συγκεχυμένο παρελθόν το ελληνικό στοιχείο δεν εκλείπει, καθώς από τα πρώτα χρόνια ήδη της επέκταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα ελληνικά εδάφη, πολλές οικογένειες, κυρίως γαιοκτημόνων και αριστοκρατών της Νότιας Πελοποννήσου και της Μάνης μετοίκησαν με ειδική άδεια σε πόλεις και χωριά της Νότιας Ιταλίας, της Σικελίας μέχρι και της Κορσικής, όπου συγκρότησαν φατρίες που ενδεχομένως να συνέβαλαν σε μία πρώτη διαμόρφωση του κλειστού κυκλώματος των «οικογενειών» με στρατιωτική οργάνωση και αιματηρές «βεντέτες» στο ιστορικό τους. Όλες αυτές όμως οι συσχετίσεις είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιβεβαιωθούν ιστορικά.

Η οργάνωση και η δομή της Σικελικής Κόζα Νόστρα

Το ζήτημα της οργάνωσης και της δομής του δικτύου οργανωμένου εγκλήματος έχει αποτελέσει αντικείμενο εκτενούς ιστορικής μελέτης: λόγου χάρη, οι διαφορές μεταξύ του «κάθετου», «δενδροειδούς» συστήματος οργάνωσης της σικελικής Κόζα Νόστρα, η οποία δομείται βάσει ενός «κέντρου-κεφαλής» και του «οριζόντιου», «αποκεντροποιημένου» τρόπου οργάνωσης της ναπολιτάνικης Καμόρα, η οποία απλώνεται σε παρακλάδια.

Τις γνώσεις αναφορικά με την εσωτερική οργάνωση της σικελικής μαφίας τις οφείλουμε στο έργο του Τζοβάνι Φαλκόνε, του πρώτου Ιταλού δικαστή που αντιμετώπισε με σοβαρότητα και επιτυχία τη μαφία.

Η οργάνωση Κόζα Νόστρα αποτελείται από μαφιόζους που αυτοαποκαλούνται uomini d’onore (άνδρες τιμής) και η δομή της είναι κάθετη και έχει σχήμα πυραμίδας. Στη βάση της οργάνωσης βρίσκονται οι famiglie (οικογένειες), στις οποίοιες όλα τα μέλη γνωρίζονται μεταξύ τους, που διοικούνται από τον capo-famiglia (ο Δον, το αφεντικό της οικογένειας).

Άλλα σημαντικά πρόσωπα είναι ο sottocapo (υπό του αφεντικού) και οι consiglieri (σύμβουλοι), οι οποίοι δεν είναι περισσότεροι από τρεις. Οι οικογένειες χωρίζονται σε ομάδας των 10 ανδρών, τις λεγόμενες decine(δεκάδες), διοικούμενες από τον capo-decina (αφεντικό, ομαδάρχης). Τρεις οικογένειες σε μια περιοχή αποτελούν το mandamento (περιοχή), του οποίου εκπρόσωπος είναι ο capo-mandamento (αφεντικό της περιοχής), ο οποίος κατά κανόνα δεν είναι αφεντικό κάποιας από τις οικογένειες ώστε να μην τυγχάνει καμίας προνομιακής μεταχείρισης.

Οι διάφοροι capi-mandamento απαρτίζουν μια commissione ή cupola (επαρχιακή επιτροπή), η πιο σημαντική από τις οποίες είναι εκείνη του Παλέρμο. Αυτής της επαρχιακής επιτροπής προεδρεύει από κάποιονcapo-mandato ο οποίος, για να τονιστεί ο ρόλος του ως “πρώτος μεταξύ ίσων”, αρχικά ονομαζόταν segretario (γραμματέας), αν και φαίνεται ότι σήμερα έχει πάρει τον τίτλο capo (αφεντικό). Για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν υπήρχε η ανάγκη για κάποιο όργανο ανώτερο από την επαρχιακή επιτροπή, δεδομένου ότι σχεδόν όλες οι οικογένειες βρίσκονταν στην επαρχία του Παλέρμο.

Όταν όμως η οργάνωση άπλωσε ρίζες σε όλη τη Σικελία, προέκυψε η ανάγκη για μια περιφερειακή επιτροπή, τη λεγόμενη interprovinciale (διεπαρχιακή), στην οποία μετείχαν όλοι οι εκπρόσωποι των διαφόρων επαρχιών και όπου ο τίτλος του capo διδόταν στο αφεντικό της πιο ισχυρής επαρχιακής επιτροπής, δηλαδή του Παλέρμο.

Η εγκληματική δραστηριότητα της Κόζα Νόστρα έχει δύο πτυχές. Από τη μια, προσπαθεί να εγγυηθεί τον έλεγχο της περιοχής όπου βρίσκεται, μέσω της οικονομικής επιβολής στις εμπορικές και βιομηχανικές δραστηριότητες της ζώνης, και να τιμωρήσει άμεσα και σκληρά όποιον αντιτίθεται ή αρνείται (η προστασία). Από την άλλη, προσπαθεί να έχει επιρροή στην πολιτική εξουσία και τους αξιωματούχους του κράτους, μέσω της προσφοράς χρημάτων και ψήφων, ώστε να μπορεί να διεξάγει ανενόχλητη τις δραστηριότητές της.

Με αυτό τον τρόπο μπορεί να αντιμετωπίζει οποιονδήποτε εχθρό, είτε του υποκόσμου είτε θεσμικό, από θέση ισχύος και να έχει πάντοτε ένα σίγουρο καταφύγιο και φίλους στους οποίους μπορεί να προστρέξει, συχνά εκμεταλλευόμενη ακόμη και τις δυνάμεις του ίδιου του κράτους.

Ο 20ός αιώνας και η δράση της ελληνικής μαφίας

Από τα τέλη του 19ου αιώνα και τις πρώτες δεκαετίες του 20ου, το μεγάλο μεταναστευτικό κύμα από το φτωχό ευρωπαϊκό νότο προς την Αμερική, μέσω Νέας Υόρκης, έφερε μαζί του και τη «μάστιγα»: μία νέα ολόκληρη αγορά παράνομων δραστηριοτήτων ανοιγόταν μπροστά στα πεινασμένα για «ψωμί» μάτια των Ιταλών και Ελλήνων μεταναστών.

Ο στερεότυπος βέβαια θέλει τους πρώτους συνυφασμένους με τη μαφιόζικη δράση και τους δεύτερους με την ταπεινή «προκοπή»: μία εικόνα στη διαμόρφωση της οποίας συνέβαλε φυσικά και η έβδομη τέχνη με εξέχοντα παραδείγματα τις σχεδόν μυθοποιητικές κινηματογραφικές ταινίες των Φράνσις Φορντ Κόπολα και Μάρτιν Σκορτσέζε, που μας έμαθαν πολλά για τη δράση της ιταλικής μαφίας στις ΗΠΑ του 20ου αιώνα.

Δεν υπάρχει πλέον σύγχρονος άνθρωπος που να μην έχει μία ορισμένη αντίληψη για το τι εστί «ιταλική μαφία». Ποιος όμως γνωρίζει τη δράση της ελληνικής;

Είναι γνωστή η ρήση γνωστού Ιταλού μαφιόζου της περίφημης οικογένειας Λουκέζε: «Η ελληνική μαφία είναι τόσο καλή και ισχυρή επειδή ακριβώς, σε αντίθεση με την ιταλική ή την ρωσική, κατάφερνε πάντα να μην κάνει αισθητή την παρουσία της».

Σε αυτό το στοιχείο της σιωπηλής δράσης οφείλει τη φήμη της ως μία από τις καλύτερες και αποτελεσματικότερες στον κόσμο.

Κυριότεροι τόποι δράσης της στις ΗΠΑ, η Αστόρια της Νέας Υόρκης, η Φιλαδέλφεια, το Σικάγο και το Τορόντο, όπου ειδικευόταν στο τζόγο, τη νυχτερινή ζωή, την εμπορεία οινοπνευματωδών και άλλους τομείς της παρανομίας.

Φημολογείται ότι οι οικογένειες της ελληνικής μαφίας πραγματοποιούσαν τις συναντήσεις τους σε ελληνορθόδοξες εκκλησίες, προκειμένου να διαφύγουν την παρακολούθηση από το FBI. Επίσης, είχαν ανέκαθεν πολλές και υψηλές διασυνδέσεις με τον πολιτικό κόσμο των ΗΠΑ, σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης.

Στο μεγαλύτερο μέρος τους, τα ελληνικά συνδικάτα οργανωμένου εγκλήματος δρούσαν στο πλευρό των Ιταλών «αδελφών» του, κυρίως των οικογενειών Λουκέζε, Τζενοβέζε και Γκαμπίνο.

Με την τελευταία τα «έσπασαν» το 2001, όταν συνεργάτες των Γκαμπίνο (οι Τόνι Μοσκιατέλο, Τόνι Φεράρι και Τζέιμς Φιορίλο) δολοφόνησαν μέλη του ελληνικού συνδικάτουμ όπως ο Γκας Μπούλης, ιδιοκτήτης των SunCruz Cazinos στη νότια Φλόριντα.

Η ελληνοαμερικανική μαφία επιχειρεί κυρίως στην ανατολική ακτή – Βοστόνη, Φιλαδέλφεια, Κουίνς – όπου η περίφημη «οικογένεια Βελέντζα» ήλεγχαν τα underground casinos και άλλες μυστικές χαρτοπαικτικές λέσχες. Άλλες «οικογένειες» δραστηριοποιούνται επίσης στην περιοχή της Φλόριντα, όπως η «οικογένεια Pappas».

Η διαβόητη “Οικογένεια Βελέντζα”

Απ’ όλες τις οικογένειες ελληνικής καταγωγής, όμως, υπήρξε μία που έκανε τη διαφορά: η διαβόητη «Οικογένεια Βελέντζα», η οποία προήλθε από τα σπάργανα της «Οικογένειας Κουράκου», Ελλήνων από τη Μάνη, ηγέτης της οποίας ήταν επί χρόνια ο Πίτερ «Pete the Greek» Κουράκος.

Η «Οικογένεια Βελέντζα» κυριάρχησε κατά τις δεκαετία του ’80 και του ’90, υπό τη σιδηρά χείρα του Σπυρίδωνα Βελέντζα, Έλληνα γκάνγκστερ που συνεργαζόταν στενά με την οικογένεια Λουκέζε.

Η ομάδα, η οποία αριθμούσε 30 μέλη, έλεγχε το δίκτυο παράνομου τζόγου σε όλη την Αστόρια, το Κουίνς και το Μπρούκλιν.

Στις 20 Ιουνίου του 1992, ο Σπυρίδων Βελέντζας, γνωστός και ως «Σακαφλιάς», κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε 20ετή φυλάκιση κι εν συνεχεία σε ισόβια για δολοφονία, φοροδιαφυγή και παράνομο τζόγο, μαζί με τους συνεργάτες του Πίτερ Δρακούλης και Μάικλ Γκρίλο. Λέγεται πως τη δολοφονία την είχε διατάξει η οικογένεια Λουκέζε.

Σήμερα, ο 75χρονος Βελέντζας συνεχίζει να εκτίει την ποινή του.

Θρυλική υπήρξε επίσης η σύγκρουση της Οικογένειας Βελέντζα με την ιταλική Οικογένεια Γκαμπίνο, μέλος της οποίας έχει κάνει την εξής ιστορική δήλωση:

«Οι Έλληνες ξέρουν να παίζουν το “παιχνίδι” τόσο μα τόσο καλά που ήταν ικανοί να μας εξαπατούν κυριολεκτικά κάτω από τη μύτη μας».

Οι αρετές του Αγίου Νικολάου

Πέμπτη, 5 Δεκεμβρίου 2013

Οι αρετές του Αγίου Νικολάου

από: http://sophia-siglitiki.blogspot.gr/2013/12/Oi-Aretes-toy-Agioy-Nikolaoy.html

του Αχιλλέα Πιτσίλκα Διδάκτορα Θεολογίας

Ο Άγιος Νικόλαος είναι από τους πιο αγαπητούς αγίους για όλους τους χριστιανούς, εξαιτίας όχι μονάχα των αρετών αλλά και των θείων χαρισμάτων, που τον συνόδευαν στη ζωή. Κάποιες δε από τις πιο χαρακτηριστικές αρετές του και κάποια από τα χαρίσματα που είχε από το Θεό ήταν και τα πιο κάτω:

α) Η ενδελεχής μελέτη των Γραφών και η φιλανθρωπία

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε κατά το 260 μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας από γονείς χριστιανούς, έμαθε από πολύ μικρός να μελετά με μεγάλη προσοχή τα θεόσοφα λόγια των Γραφών και να καταρτίζεται «προς τε των Θείων Γραφών γνώσιν και περί των του Θεού δογμάτων», ενώ ταυτόχρονα κατά Συμεών το Μεταφρασή, «μυρίαις χάρεσιν εκοσμείτο». (Μ. 116, 320 C).

Ύστερα δε από την κοίμηση των γονέων του, ο νεαρός ακόμη Νικόλαος άρχισε να χρησιμοποιεί την περιουσία που κληρονόμησε σε έργα φιλανθρωπίας, κάνοντας δηλαδή έργα εκείνα που μελετούσε στις Γραφές. Και τούτο γιατί στο νου του, ηχούσαν ακατάπαυστα τα λόγια του Κυρίου, ότι «ος δ’ αν ποιήση και διδάξη ούτος μέγας κληθήσεται» (Ματθ. 5, 19).

Όσο μάλιστα πιο πολύ ο άγιος μελετούσε το ιερό Ευαγγέλιο, τόσο πιο πολύ προσπαθούσε να εφαρμόζει το «μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου» (Ματθ. 6,3), Για το λόγο δε αυτό ο κρυφός τόπος των ελεημοσυνών του έγινε θρύλος.

Πασίγνωστο δε είναι το περιστατικό εκείνο, κατά το οποίο έριξε από το παράθυρο στο σπίτι κάποιου πτωχού 300 χρυσά νομίσματα με τα οποία εκείνος πάντρεψε τη μία από τις τρεις θυγατέρες του. Το ίδιο δε έκανε και για δεύτερη και τρίτη φορά, κατά την οποία όμως αναγνωρίστηκε από τον πτωχό που παραμόνευε και αργότερα φανέρωσε το γεγονός.

Εξαιτίας δε αυτής της κρυφιότητας των αγαθών έργων του ο Άγιος απέκτησε, κατά τον υμνογράφο της Εκκλησίας, «τη ταπεινώσει τα υψηλά» και «τη πτωχεία τα πλούσια», (δηλαδή τους απόκρυφους θησαυρούς του Αγίου Πνεύματος) και τον ανέδειξε «Εικόνα πραότητος», και «Κανόνα πίστεως και ζωής». Για το λόγο δε αυτό χαρακτηρίστηκε και από το Μ. Γαλανό «Η προσωποποίηση της χριστιανικής ευσπλαχνίας και η ενσάρκωσις της ελεημοσύνης και της στοργής προς τους στερουμένους και κινδυνεύοντας» (Βίοι Αγίων, ΙΒ, 36).

β) Η δύναμη της προσευχής του

Φλεγόμενος από τον πόθο της προσκύνησης τωνΑγίων Τόπων, ο Άγιος έπλευσε κάποια στιγμή προς τα λιμάνια της Παλαιστίνης. Κατά την πλεύση όμως αυτή έπνευσαν άνεμοι πάρα πολύ δυνατοί, που προκάλεσαν τόσο σφοδρή θαλασσοταραχή, ώστε το πλοίο τους να κινδυνεύει να γίνει έρμαιο των κυμάτων και να καταποντιστεί στα μανιασμένα κύματα. Στην περίσταση όμως αυτή, που όλοι τα έχασαν και άρχισαν να κραυγάζουν υστερικά από το φόβο και την αγωνία τους, ο άγιος επιδόθηκε σε μία ολόθερμη προσευχή, παρακαλώντας το Θεό να καταπαύσει τον κλύδωνα. Και το θαύμα έγινε. Η θάλασσα δηλαδή, κατά τον Συμεών το Μεταφραστή «ημερούτο και εις γαλήνην ακριβή μετεβάλλετο», ενώ ταυτόχρονα γαλήνευαν μαζί της και οι ταραγμένες καρδιές των επιβατών. «Εντεύθεν, λέγει και πάλι ο Συμεών, Θεώ μεν και τω Αυτώ θεράποντι την χάριν διωμολόγουν».

Εξαιτίας δε της κατάπαυσης αυτής, ο Άγιος θεωρήθηκε αργότερα προστάτης όλων των ναυτικών και γενικότερα των ναυτιλομένων, που σε κάθε τρικυμία επικαλούνται τη βοήθειά του, λέγοντας: «Άγιε Νικόλαε, βοήθα». Αυτή δε ακριβώς η επίκληση έγινε η βάση για τον ύμνο του Ναυτικού μας, που αναφέρει τα εξής:

«Άγιε Νικόλαε, βοήθα

στις τρικυμίες της θαλάσσης τα παιδιά,

όταν υψώνεται το κύμα

κι η θάλασσα λυσσομανά.

Για να παλέψουν ανδρειωμένα

και με μια χάρη θεϊκιά,

ώσπου να φτάσουν στο λιμάνι,

να βρουν ανάπαυση γλυκιά».

γ) Η επίταση της αγάπης του ύστερα από τη χειροτονία του.

Όταν ο επίσκοπος Μύρων εκοιμήθη ειρηνικά, οι αρχιερείς της γύρω περιοχής αναζητούσαν τον πιο ικανό Χριστιανό για την πλήρωση της θέσης εκείνης. Στην περίσταση ακριβώς αυτή ένας Άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε σε όραμα στο γεροντότερο από αυτούς και είπε: «Όστις αν πρώτος τον ναόν εισέλθοι, τούτον είναι τον τω εμώ κινούμενον Πνεύματι» (Μ. 116, 332 C). Αυτός, δηλαδή, που θα εισέλθει το πρωί πρώτος στο ναό, αυτός είναι άνθρωπος πνευματοκίνητος και άξιος για αρχιερέας.

Ύστερα δε από το όραμα αυτό, ο άγιος, όπως ήταν επόμενο, χειροτονήθηκε επίσκοπος Μύρων τη Λυκίας «δι’ υπερβάλλουσαν αρετήν» και «χάριν του Πνεύματος». Έπειτα από τη χειροτονία του όμως, ο άγιος επέτεινε τις πνευματικές ασκήσεις του και ταυτόχρονα και τις δραστηριότητές του, προσθέτοντας «κόπον εις τους κόπους και ελεημοσύνη εις τας ελεημοσύνας» και γενικότερα αγαθά έργα σε όλους τους τομείς της πνευματικής ζωής και των ποιμαντικών δραστηριοτήτων του. 

Για το σκοπό αυτό δηλαδή ίδρυσε για την ανακούφιση των απόρων και των πασχόντων ένα πτωχοκομείο στην πόλη των Μύρων και στη συνέχεια έναν ξενώνα και ένα νοσοκομείο, ώστε να εξυπηρετούνται συστηματικότερα οι έχοντες ανάγκη από τους πλέον ζηλωτές και τους ευσεβείς.

Κατά τον τρόπο αυτό «διήλθε» και αυτός «ευεργετών και ιώμενος πάντας», ακολουθώντας το παράδειγμα του Κυρίου και προϊδεάζοντας τη Βασιλειάδα του Μ. Βασιλείου, ενώ δεν έπαψε να διδάσκει «το λόγον της αληθείας», δηλαδή να διδάσκει «τα της ευσεβείας σωτηριώδη δόγματα, βίω τε και λόγω».

«Πανταχού γαρ καλούμενος, λέγει για τον Άγιο και ο υμνογράφος της Εκκλησίας, οξέως προφθάνεις τοις πόθω προστρέχουσιν υπό την σκέπην σου».

δ) Η ενθάρρυνση των συγκαταδίκων κατά τη φυλάκισή του

Την περίοδο όμως εκείνη της αρχιερατείας του ξέσπασε ο διωγμός του Λικινίου, κατά τον οποίο συνέλαβαν μεταξύ των πρώτων και τον άγιο και τον υπέβαλαν σε παντοειδή βασανιστήρια, για να αρνηθεί την πίστη του, ενώ τελικά τον έριξαν, εξαιτίας της σταθερότητάς του, στις φυλακές, όπου υπέφερε μύριες στερήσεις. Όλα όμως αυτά, δηλαδή η πείνα, η δίψα, οι δαρμοί και οι άλλοι βασανισμοί, που άφησαν τα στίγματά τους στο σώμα του, δεν άγγιξαν την πίστη της καρδιάς του «κατά προαίρεσιν» μάρτυρα αγίου. 

Για το λόγο αυτό εξακολούθησε, κατά τους βιογράφους του, να διδάσκει και να εγκαρδιώνει τους συγκαταδίκους του, ώστε να μην αρνηθούν για τίποτε στον κόσμο την πίστη τους, αλλά να μένουν σ’ αυτήν αμετακίνητα και «άχρι θανάτου» και ταυτόχρονα να καθίστανται αξιόμαχοι μάρτυρες της αλήθειας και ομολογητές της ορθόδοξης πίστης τους, εφόσον ο Κύριος, είπε ότι «όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. 10, 32). 

Προικισμένος με υψηλό χριστιανικό φρόνημα, σημειώνει στα πιο πάνω ένας από τους νεότερους βιογράφους του, ακαταμάχητον θάρρος και ζωτικότητας, ενεψύχωνε τους διωκομένους υπό των Ρωμαίων Χριστιανούς» (Νεότ. Εγκ. Λεξ. Ηλιου, τ. 14, σ. 447). 

Εξαιτίας δε της εμψύχωσης αυτής και της παρηγοριάς των συγκαταδίκων του πιστών, έμειναν όλοι σταθεροί στην πίστη τους και τελικά σώθηκαν, ύστερα από τη νίκη του Μ. Κων/νου εναντίον του Λικινίου. 

Για το λόγο αυτό ο υμνογράφος της εκκλησίας σημείωσε για τον άγιο χαρακτηριστικά ότι «Εν τοις Μύροις, Αγιε, ιερουργός ανεδείχθης, του Χριστού γαρ, όσιε, το ευαγγέλιον πρληρώσας, έθηκα την ψυχήν σου υπέρ του λαού σου, έσωσας τους αθώους εκ του θανάτου. Διά τούτο ηγιάσθης, ως μέγας μύστης Θεού της Χάριτος».

εικ. Λεπτομέρεια από εικόνα του Αγίου Νικολάου που απεικονίζει να χαστουκίζει τον Άρειο. Από το Μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά, της Μικράς Ασίας.

ε) Η αντιαιρετική δράση του

Εκτός όμως από τους εξωτερικούς εχθρούς ο Άγιος είχε να αντιπαλέψει και με εσωτερικούς, δηλαδή με τις αιρέσεις. Η σπουδαιότερη δε από αυτές την εποχή που ζούσε ο Άγιος ήταν ο Αρειανισμός, για την αντιμετώπιση της οποίας συγκλήθηκε το 325 μ. Χ. η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια της Βιθυνίας. Στη Σύνοδο δε αυτή έλαβε μέρος και ο Άγιος Νικόλαος, που με τα επιχειρήματα που πρόβαλε «εφίμωσε» τον αιρεσιάρχη Αρειο. Κάποιοι από τους Συναξαριστές βέβαια ισχυρίστηκαν ότι στη Σύνοδο αυτή ο άγιος εράπισε τον Άρειο, «κατά πρόσωπον», για να κλείσει το στόμα «το λαλούν βλάσφημα» κατά του Κυρίου. Το πιο πάνω όμως δεν ήταν δυνατόν να γίνει, όχι μονάχα εξαιτίας της παρουσίας του αυτοκράτορα (Μ. Κωνσταντίνου) στη Σύνοδο, αλλά και εξαιτίας της απέραντης ανεξικακίας του αγίου, που χαρακτηρίζεται στο απολυτίκον της εορτής του ως «εικόνα πραότητος». 

Για το λόγο αυτό αναφέρεται από Συμεών το Μεταφραστή ότι ο άγιος κατέβαλε «το δυσσεβές κράτος του Αρείου ευχή μόνη και λόγω» (Μ. 116,356 C). Με τον τρόπο δε αυτό αναδείχθηκε «μέγας της Εκκλησίας πρωτοστάτης, προασπιστής (των δογμάτων) και διδάσκαλος», καταισχύνοντας τους κακοδόξους Αρειονόφρονες με το «πυρίπνουν στόμα αυτού» (Βλ. Μ. 116, 337 Β) και ταυτόχρονα με το «πρεσβυτικόν ήθος» που συντελούσε στο να παρουσιάζεται πάντοτε «αγγελικός την θέαν, αγιασμού και χάριτος πλήρης (Μ. 116,353) και να καθίσταται για όλους «Κανών Ορθοδοξίας» και πίστεως.

στ) Η ακράδαντη πίστη του κατά την ώρα του θανάτου

Μετά το τέλος των εργασιών της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, ο Άγιος ξαναγύρισε στην Επισκοπή του, όπου για πέντε ολόκληρα χρόνια εξακολούθησε να διδάσκει ακούραστα το λόγο του Θεού και ταυτόχρονα να μεριμνά για τα έργα της αγάπης. Το 330 μ.Χ. όμως, έφθασε κάποια στιγμή και στο τέλος της ζωής του. Πριν από την κοίμησή του όμως ύψωσε το βλέμμα του προς τον ουρανό και, βλέποντάς τους αγίους Αγγέλους, που ήλθαν να παραλάβουν την ψυχή του, και με ακράδαντη πίστη είπε: «Κύριε, επί Σοι ήλπισα». Λίγες δε στιγμές πριν ξεψυχήσει, τον άκουσαν να ψιθυρίζει: «Εις χείρας Σου, Κύριε, παρατίθημι το πνεύμα μου», ενώ άφησε στη γη τη μνήμη του ανθρώπου της ακράδαντης πίστης και της ανεξάντλητης αγάπης.

Κλείνοντας τα πιο πάνω βιογραφικά στοιχεία, θα έλεγα ότι ο Άγιος Νικόλαος είναι ο κατ’ εξοχήν διδάσκαλος της ταπεινής αγάπης και για τούτο στη δύση θεωρείται από πολλούς ως ο άγιος, που την Πρωτοχρονιά μοιράζει τα δώρα στα παιδιά. Θα σημειώσω δε επιπρόσθετα ότι το πιο μεγάλο δίδαγμα από τη ζωή του Αγίου Νικολάου είναι η έμπρακτη και ειλικρινής αγάπη προς όλους, που γεννιέται εκ της ευχής και που μένει, κατά τον ποιητή «Ταπεινών συντροφιά πονεμένων συμπόνια».(εδώ)

Δείτε και Των Θαλασσών ο Άγιος - Διήγηση του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη

1.  1:09:14
   ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ. Ι. ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, στο στολίδι του Βοσπόρου, το Νιχώρι. (5-12-12) Χοροστατεί ο Σεβ. Μητροπολίτης Μυριοφύτου και Περιστάσεως κ. Ειρηναίος.

1.  1:35:32
   Η εορτή του Αγ. Νικολάου στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. από Jerusalem Patriarchate TV Την Τετάρτη, 6/19 Δεκεμβρίου 2012, εωρτάσθη πανηγυρικά η εορτή του Αγίου Νικολάου Επισκόπου Μύρων της Λυκίας του Θαυματουργού από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων στον ομώνυμο ιερό Ναό του Πατριαρχείου της Παλαιάς Πόλεως των Ιεροσολύμων και στον Ιερό Ναό επ' ονόματι αυτού στην κώμη της Μπετζάλλας της περιοχής Βηθλεέμ.
   
   
   

Καταραμένε Παπαδόπουλε…

Κυριακή, 24 Νοεμβρίου 2013

Καταραμένε Παπαδόπουλε…

από: http://alexander-hellas.blogspot.gr/2013/11/blog-post_3386.html

Καταραμένε Παπαδόπουλε, 40 χρόνια μετά, και ακόμα τυραννάς τα καημένα παιδιά της νέας τάξης. Γιατί βρε άθλιε; Νομίζεις πώς δεν θυμάμαι ότι μου στέρησες στο χωριό μου την λάμπα πετρελαίου και τον χωματόδρομο που τόσο αγαπούσα και μου έφερες ηλεκτρικό, άσφαλτο και τηλέφωνο στην καλύβα μου, και που έδωσες 20ετες άτοκο δάνειο για να κάνω σπίτι, με μόνο όρο μάλιστα να έχει την τουαλέτα μέσα! Και ειλικρινά τσατίζομαι γιατί ο άθλιος ο χουντικός κατάφερνε να φτιάχνει τόσα έργα σχεδόν δωρεάν, χρησιμοποιώντας την στρατιωτική ΜΟΜΑ! Γιατί ρε χάλασες την πιάτσα; Σε πείραζε να δώσεις την δουλειά σε κανένα εργολάβο; Πέθαναν της πείνας οι άνθρωποι και κοντά σ’ αυτούς και τόσοι άλλοι μεσάζοντες και σύμβουλοι.
Ποιός σου είπε ρε παλιάνθρωπε ότι θέλαμε να γίνουμε Βιομηχανική χώρα και ξεκίνησες να φτιάχνεις σε όλη την Ελλάδα Βιομηχανικές περιοχές ξεκινώντας από τα Οινόφυτα;
Αλλά ξέρω γιατί τα έκανες… Γιά να βρίσκουν χιλιάδες Έλληνες δουλειά εκεί, τόσα χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα και να ταλαιπωρούνται λες και πείραζε να είχαμε λίγο νέφος περισσότερο;

Ποιός σου είπε ρε ότι θέλαμε να παράγουμε προϊόντα; Εμείς να καταναλώνουμε θέλαμε!

Δεν φτάνει αυτό παλιοδικτάτορα, αλλά διέγραψες τα αγροτικά χρέη του πατέρα μου και όλων των αγροτών; Τους καλόμαθες, τους έλυσες τα προβλήματά τους και τώρα κάθε τρεις και λίγο μπλόκα!

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά έστελνες και εκείνο τον Μακαρέζο και έκανε συμφωνίες ακόμη και με τους Κινέζους και τους πουλούσες τα αγαθά που έκανε εξαγωγή η χώρα και πέταξες στον δρόμο τόσους μεσάζοντες.

Άσε εκείνος ο Πατακός με το μυστρί του! Βρε μανία!

Κάθε μέρα εγκαίνια για σχολεία, νοσοκομεία, εργοστάσια, γέφυρες, δρόμους και εργατικές κατοικίες! Μας ζάλιζες στα επίκαιρα όποτε πηγαίναμε σινεμά!

Τι κατάφερες ρε; Τί μαγείρεψες και πήρες βραβείο οικονομικής ανάπτυξης το 73 χωρίς να πάρεις δάνεια και να αφήσεις χρέη;

Δεν ντράπηκες να ταπεινώσεις το δολάριο επί τόσα χρόνια;Ακούς εκεί! Η δραχμή ισχυρότερη από το δολάριο!

Τί σου κάναμε και μας καταράστηκες για να φτάσουμε τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ χρέη;

Αχρείε Παπαδόπουλε, αφού έτρωγες μόνο το φαγητό σου, στο τέλος δεν είχες τίποτα να αφήσεις. Το μόνο σου περιουσιακό στοιχείο να ήταν η στολή σου!

Και αντί να την δωρίσεις τρομάρα σου στο κράτος είχες ζητήσει να σε θάψουν με αυτήν!

Εκείνο που δεν κατάλαβα είναι γιατί ξεκίνησες την ιστορία να βγάλεις τα πετρέλαια στον Πρίνο και ξεκίνησες να μας βάζεις σε περιπέτειες με τους καλούς μας γείτονες τους Τούρκους;

Μια χαρά δεν κοιμόμασταν ήσυχοι; Ήθελες να μας κάνεις παραγωγούς πετρελαίου σαν τους αραπάδες;

Tα εργοστάσια ενέργειας που κατασκεύασες π.χ. στην Πτολεμαΐδα ή στους Φιλίππους που τα έφτιαξες μάλιστα με τους Ρώσους κομουνιστές για ποιόν λόγο τα έκανες;

Σώνει και καλά να καταργήσεις όλες τις λάμπες πετρελαίου στα χωριά και γέμιζες στύλους και καλώδια όλη την ύπαιθρο! Βρε μανία.

Χώρια τα στάδια αθλητισμού σε όλη τη χώρα. Άκου λέει «κάθε πόλη και στάδιο κάθε χωριό και γυμναστήριο»! Άσχημα περνάει τώρα η νεολαία πίνοντας φραπέδες στις καφετέριες;

Βρε άχρηστε αναχρονιστικέ, αντιδημοκράτη ποιός σου είπε ότι ήθελα να μπορώ να κοιμάμαι με την πόρτα ανοιχτή και να μην φοβάμαι μην μπει κανένας μέσα το βράδυ για πλιάτσικο;

Ακούς εκεί να μου κάνει κουμάντο στον αν θα αμπαρώσω την πόρτα μου ή όχι… Ποιός σου είπε ότι ήθελα να νιώθω ασφαλής ρε παλιοφασίστα;

Τέλος σιχαμερέ φασίστα αντί να κάνεις μνημεία για τον Ζαχαριάδη και όλα τα καλά παιδιά που πάλεψαν να μην υπάρχει Έλληνας πάνω από τον Όλυμπο, εσύ τους έστειλες εξορία και ακύρωσες όλα τα σχέδια τους που θα μας έκαναν ένα όμορφο παράδεισο με κολεχτίβες και κολχόζ, όπως τα κατάφεραν οι ευτυχισμένοι γείτονες μας οι Βούλγαροι οι Αλβανοί οι Ρουμάνοι και λοιποί τυχεροί των Ανατολικών χωρών που εισπράττουν τώρα τόσο συνάλλαγμα από τα εργαζόμενα κορίτσια τους στο εξωτερικό, ενώ οι δικοί μας επιστρέφοντας πήραν συντάξεις και τους κοροϊδεύουν. Αλλά μετά την γκέλα του πολέμου του Γιομ Κιπουρ, πλήγωσες ανεπανόρθωτα τους φίλους μου τους Ισραηλίτες.

Ακούς εκεί να μην δώσεις διευκολύνσεις στους Αμερικάνους και τους Εβραίους για χάρη των Αράβων που μας παίρναν όλο το ελληνικό τσιμέντο για τα έργα τους σε μια εποχή που όλοι οι πολίτες και το κράτος εδώ έκτιζαν και τα τσιμεντάδικά μας είχαν τρελαθεί στην δουλειά;

Ευτυχώς που μετά τα πούλησε η Νέα Δημοκρατία στους ξένους αφού το – ΠΑΣΟΚ πρώτα τα… κοινωνικοποίησε και τα έκανε ζημιογόνα – και τώρα επιτέλους έτσι ησυχάσαμε!

Δεν ντρέπεσαι βρε άθλιε εχθρέ της Δημοκρατίας;

Μας στέρησες ένα από τα βασικότερα ανθρώπινα δικαιώματα να μην τραγουδάμε 14 τραγούδια του Θεοδωράκη; Ξέρεις τι ψυχολογικά τραύματα μας προκάλεσε εκείνη η απαγόρευση; Τραύματα βαθιά που δεν έχουν επουλωθεί ακόμη!

Όλα αυτά τα γράφω γιατί μετά από τόσα χρόνια εξακολουθώ να ακούω τον έξαλλο τον γείτονα μου, που μου τα πρήζει και να φωνάζει κάθε τέτοια μέρα ΖΗΤΩ Η 21 AΠΡΙΛΙΟΥ!

Bαρέθηκα να ακούω συνέχεια «Πού είσαι Παπαδόπουλε…» όταν πέφτω στα μπλόκα της Εθνικής οδού όπου διάφορες κοινωνικές ομάδες αγροτών – ποδοσφαιρόφιλων και άλλων διαμαρτυρομένων ανθρώπων ασκούν το δημοκρατικό τους δικαίωμα – πάντοτε υπό την προστασία της αστυνομίας – να σταματούν την κυκλοφορία, καθώς και κάθε φορά όταν βρίσκομαι στο κέντρο των Αθηνών όπου φιλήσυχοι πολίτες εκφράζουν πολιτισμένα και ειρηνικά την αγανάκτησή τους για τις αδικίες σε βάρος τους, έχοντας επιπλέον παράλληλα την ευθύνη να προστατεύσουν τα καταστήματα, τους εργαζομένους και τους περαστικούς από τους προβοκάτορες φασίστες που σπάνε, καίνε και καταστρέφουν τα πάντα.

Άσε και αυτούς τους ταξιτζήδες που είναι όλοι τους πρώην χαφιέδες της ασφάλειας. Ούστ Φασισταριά!

Εγώ είμαι Δημοκράτης ρε, και ας πεινάω, και ας μου έχει βγάλει στο σφυρί η Τράπεζα το σπίτι, και ας είμαι άνεργος και εγώ και τα παιδιά μου και ας ταλαιπωρούμαι όποτε χρειαστεί να πάω στα νοσοκομεία και ας κοιμάμαι κλειδαμπαρωμένος το βράδυ μπας και κάνει ντου κανένας οικονομικός μετανάστης… αφού βέβαια ενημερωθώ πρώτα από την τηλεόραση για τις κλοπές, τις κομπίνες και τις μίζες τόσων και τόσων πρώην υπουργών – πράσινων και γαλάζιων – που οι άνθρωποι τι έκαναν τελικά;

Εξαργύρωσαν τους κόπους και τους αγώνες τους για την εδραίωση της Δημοκρατίας μετά την μεταπολίτευση!

Λίγο το έχεις αυτό; Είμαι Δημοκράτης ρέ! Τ’ ακούς;

Κείμενο αγνώστου Έλληνος “Δημοκράτη” από το Διαδίκτυο

ΠΗΓΗ sklantzithres

NOV242013

Εξαπάτηση της Δικαιοσύνης από τις τράπεζες, υπόθαλψη τραπεζικής παρανομίας από αυτήν ή και τα δύο;

από: http://justiceforgreece.wordpress.com/2013/11/24/

Το κυνήγι δανειοληπτών από δικαστικές διαταγές πληρωμών υπέρ των τραπεζών

Γράφει ο Ιωάννης Σακκάς, Πρώην Εισαγγελέας         

 Κυνήγι δανειοληπτών από την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη  με ικανοποίηση παράνομου Γενικού Όρου Συναλλαγών των Τραπεζών με παράνομες και άκυρες Διαταγές Πληρωμής. Απάτη τραπεζών ενώπιον Δικαστηρίων ή υπόθαλψη τραπεζικής παρανομίας από τη Δικαιοσύνη ή και τα δύο; Το μεγάλο ερώτημα. Η ώρα ευθύνης της Δικαιοσύνης εν μέσω κρίσης και μνημονιακών μέτρων στη Ελλάδα.

Είναι γνωστό ότι οι τράπεζες μεταξύ των άλλων γενικών όρων συναλλαγών στην κατάρτιση δανείων με τους πελάτες τους – καταναλωτές εδώ και χρόνια έχουν συμπεριλάβει μεταξύ άλλων και τον γενικό όρο ότι οι τόκοι υπολογίζονται με βάση έτος 360 ημερών. Αυτός όμως  ο όρος εκρίθη παράνομος και καταχρηστικός  από  4-3-2005 σύμφωνα με την αμετάκλητη απόφαση 430/2005 του Αρείου Πάγου (Δ Πολιτικό Τμήμα) καθώς ήρχετο σε αντίθεση με το παράγωγο ευρωπαϊκό-κοινοτικό  δίκαιο (οδηγία) που ενσωματώθηκε  στο ελληνικό δίκαιο με κοινή υπουργική απόφαση (Ζ1-178/13.2.2001, ΦΕΚ Β 255./8-3-2001)  και επιβάρυνε  το επιτόκιο κάθε ημέρας παρανόμως  στον δανειολήπτη επιπλέον με 1,3889% τόκο (βλ την απόφαση), ενώ ο νόμιμος τρόπος υπολογισμού του τόκου ήταν με βάση έτος 365 ημερών. Όμως η  αμετάκλητη απόφαση επειδή προέρχεται μετά από συλλογική αγωγή με τη διαδικασία του Ν 2251/1994 περί προστασίας καταναλωτών, έχει δημιουργήσει δεδικασμένο έναντι πάντων και οι Ελληνικές Τράπεζες όφειλαν να συμμορφωθούν και να αποδώσουν- επιστρέψουν τους παράνομους τοκογλυφικούς τόκους που κεφαλαιοποίησαν μαζί με τους τόκους που επέβαλαν επ΄αυτών. Αυτή η παρανομία των τραπεζών είναι γνωστή στους Δικαστές από το 2001 τουλάχιστον.

Στις 16-4-2010 από την Ολομέλεια του Συμβουλίου Επικρατείας εξεδόθη η με αριθμ 1210/2010 απόφασή του με την οποία  απορρίφθηκε η αίτηση ακύρωσης 15 τραπεζών κατά της Ζ1-798/25-6-2008 –ΦΕΚ Β 1353/11-7-2008 απόφασης του Υπουργού Ανάπτυξης με την οποία μεταξύ άλλων  παρανόμων –καταχρηστικών ΓΟΣ, απαγόρευε στις τράπεζες να αναγράφουν στις δανειακές συμβάσεις και τον παραπάνω παράνομο και τοκογλυφικό όρο συναλλαγών. Ως εκ τούτου πλέον η παραπάνω υπουργική απόφαση αποτελούσε κανόνα αναγκαστικού δικαίου και αυτό το γνώριζαν τραπεζίτες και δικαστές, οι οποίοι σε δικαστικές υποθέσεις όφειλαν να εφαρμόζουν αυτεπάγγελτα την παραπάνω αναγκαστική απαγόρευση .

Οι τράπεζες όμως συνέχιζαν το βιολί τους και στο κλείσιμο των δανειακών συμβάσεων στο οφειλόμενο δανειακό  υπόλοιπο ή κατάλοιπο συμπεριλάμβαναν στην απαίτηση τους και τον παράνομο τόκο και με αιτήσεις τους έκδοσης Διαταγών Πληρωμής, όπως γίνεται πρόσφατα εν μέσω κρίσης,  κατά των δανειοληπτών για να κατασχέσουν τα σπίτια τους-κατοικίες τους, παριστάνουν στους Δικαστές εγγράφως εν γνώσει τους ψευδώς, μετά τις ως άνω αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις, ότι το αναγραφόμενο χρηματικό ποσόν στην αίτησή τους είναι το νόμιμο και αληθές και ζητούσαν και ήδη ζητούν από τους Δικαστές να εκδοθούν Διαταγές Πληρωμής για τα συνολικά ποσά στις αιτήσεις τους που μέρος αυτών ήταν παράνομο και συνεπώς ήταν και είναι ελαττωματική  η απαίτηση της τράπεζας ως μη βέβαιη και εκκαθαρισμένη.

Οι Δικαστές σύμφωνα με το νόμο, τα άρθρα 627 περ α –β και  628 παρ 1 του ΚΠολΔ, σε τέτοιες περιπτώσεις με την περιβόητη υψηλή τους αντίληψη και ανεξαρτησία τους μπορούσαν να απορρίπτουν τις αιτήσεις των τραπεζών για έκδοση Διαταγών Πληρωμής, αφού μπορούσαν να ζητήσουν από τις τράπεζες εξηγήσεις (δηλαδή το σύστημα δικαιοσύνης είναι ανακριτικό στο στάδιο έκδοσης διαταγής πληρωμής), και η αιτούσα την διαταγή πληρωμής τράπεζα δεν ήθελε να συμμορφωθεί προς τις υποδείξεις του Δικαστή για την συμπλήρωση ή διόρθωση της αίτησης  για το πραγματικό νόμιμο οφειλόμενο ποσόν του δανειολήπτη μετά τις δύο παραπάνω αποφάσεις. Η απόρριψη σημειώνεται κάτω από την αίτηση και αναφέρεται με συντομία ο λόγος της απόρριψης. Δηλαδή ο Δικαστής μπορούσε να απορρίψει την Αίτηση της τράπεζας για έκδοση Διαταγής Πληρωμής με τον σύντομο λόγο, ότι από την θεώρηση του περιεχόμενου της αίτησης και της προσκομισθείσας σύμβασης δανείου, προκύπτει ότι στο συνολικό αιτούμενο ποσόν περιέχεται παράνομο ποσόν τόκου από τον ΓΟΣ (τον ανωτέρω υπολογισμού τόκου με βάση έτος 360 ημερών αντί 365 ημερών) που βάσει της πάγιας νομολογίας ΑΠ 430/2004 και ΟλΣτΕ 1210/2010 κλπ  εκρίθη παράνομος και το Δικαστήριο δεν νοείται να συμπεριλάβει σε εκτελεστό τίτλο παράνομα ποσά.

Αντί όμως αυτών των νομίμων ενεργειών οι Δικαστές τρέχουν να ικανοποιήσουν τα αιτήματα των τραπεζών ολικώς βάζοντας στο τρέξιμο και σε μπελάδες τους δανειολήπτες να κινδυνεύει η περιουσία τους, το σπίτι τους να κατασχεθεί και με παράνομες απαιτήσεις των τραπεζών εάν δεν προλάβουν να αντιδράσουν  νομικά εντός 3 ημερών, με ανακοπή, αίτηση ασφαλιστικών μέτρων και αίτημα προσωρινής διαταγής κατά της τράπεζας, για να αποφύγουν την παγίδα του άρθρου 926 ΚΠολΔ, της αναγκαστικής εκτέλεσης την 4η ημέρα από την επίδοση της Διαταγής Πληρωμής του Δικαστή (Εκτελεστού Τίτλου).

Οι Δικαστές μπορούσαν να βάλουν έγκαιρα φρένο στις παράνομες απαιτήσεις των τραπεζιτών. Και όμως δεν το κάνουν. Έτσι γεμίζουν αστικές δικογραφίες τα δικαστήρια και οι πολίτες αναγκάζονται να τρέχουν στα δικαστήρια εν μέσω κρίσης. Το Δικαστικό Σύστημα στην Ελλάδα όπως λειτουργεί παράγει επιπλέον δικαστική ύλη και φαίνεται σ΄αυτή την περίπτωση. Δυστυχώς ισχύει αυτό που λέει ο λαός «δουλεία δεν είχε ο δ…και λήστευε τα παιδία του».

Πέραν αυτών θα πρέπει να σημειωθεί ότι παρά το ότι το θέμα των δανειοληπτών, ως πληθυσμιακή οντότητα, εν όψει απρόοπτης μεταβολής των συνθηκών (κατ΄άρθρα 388 και 288 του Αστικού Κώδικα) έχει αναδειχθεί σε μείζον κοινωνικό-οικονομικό πρόβλημα εν όψει της κρίσης και οι κερδοσκόποι περιμένουν, οι δικαστικές και εισαγγελικές αρχές στην Ελλάδα δεν έχουν δώσει έγκαιρη συντονισμένη λύση στις παράνομες απαιτήσεις των τραπεζών που τις  ενσωματώνουν μέσα σε νόμιμες δανειακές απαιτήσεις τους. Ουδέποτε έχει προσδιορισθεί πόσο παράνομο τόκο έχουν  εισπράξει οι τράπεζες με τον παραπάνω ΓΟΣ εν όψει των δανείων που έδωσαν από το 2001 τουλάχιστον, που με διαφημίσεις ωθούσαν τους πολίτες σε λήψη δανείων.

Τι θα έχουν να πουν οι Δικαστές και Εισαγγελείς αν αύριο κατασχεθούν κατοικίες  φτωχών πολιτών δανειοληπτών για χρηματικές απαιτήσεις συστημικών τραπεζών από δάνεια που μέσα σε Διαταγές Πληρωμής Δικαστηρίων  (εκτελεστοί τίτλοι κατά το ελληνικό δίκαιο) συμπεριλήφθησαν παράνομοι τοκογλυφικοί τόκοι από την αιτούσα τράπεζα και η Δικαιοσύνη  με τη συμπεριφορά της νομιμοποίησε παράνομα έσοδα τραπεζών και δανειολήπτες οδηγήθηκαν στην εξαθλίωση, την φτώχεια  και την αυτοκτονία:

Πέραν αυτών έχω να σημειώσω τα εξής: Η απάτη ενώπιον δικαστηρίου (άρθρο 386 ΠΚ) τελείται και με έκδοση Διαταγής Πληρωμής με βάση έγγραφο που ενσωματώνει τοκογλυφικούς τόκους (βλ απόφαση ΑΠ  127/1989 ΠοινΧρ ΛΘ σελ 733)  και μπορεί να τελεσθεί και με αθέμιτη παρασιώπηση αληθούς περιστατικού, όταν η παρασιώπηση μπορεί να παραπλανήσει το δικαστήριο στην έκδοση δυσμενούς για τον αντίδικο απόφασης (δανειολήπτη), που θα του προξενήσει περιουσιακή βλάβη, που θα απεφεύγετο εάν η  διάδικος (πχ αιτούσα τράπεζα) τηρούσε το καθήκον αληθείας κατ’ άρθρο 116 ΚΠολΔ και  ανακοίνωνε με την αίτησή  της (εν προκειμένω) στο δικαστήριο σημαντικό για την όλη υπόθεση αληθές περιστατικό (πχ τόκους από παράνομο ΓΟΣ) που επηρεάζει το βέβαιο και εκκαθαρισμένο της τραπεζικής απαίτησης. (βλ σχετικώς ΑΠ 176/2006 Ποιν Χρ ΝΣΤ σελ 793, 1956/2001 ΠοινΔικ 2002 σελ 449 κλπ  Ποινικός Κώδικας Ερμηνεία-Εφαρμογή Μιχ Μαργαρίτη Αρεοπαγίτη ε.τ. παρ/φοι 10, 11, 61,62, 63, 70, έκδοση 2008 Π. Σάκκουλα).

Αυτή τη περίπτωση θα πρέπει οι δανειολήπτες να την επικαλεσθούν σε περίπτωση άσκησης Ανακοπής, Ασφαλιστικών Μέτρων και έκδοσης προσωρινής διαταγής κατά της αντίστοιχης τράπεζας.

Τι θέση θα πάρουν οι δανειολήπτες ως πληθυσμιακή οντότητα εν μέσω κρίσης για να αντιμετωπίσουν Διαταγές Πληρωμής υπέρ συστημικών τραπεζών που αφού πήραν από τους φορολογούμενους 50 δις ευρώ για ανακεφαλαιοποίηση, τώρα επιπλέον αποφάσεις δικαστών νομιμοποιούν παράνομους τόκους με τον παραπάνω ΓΟΣ και κινδυνεύει με κατάσχεση το  σπίτι τους;    Δεν θα σκεφθούν μόνον ότι η Διαταγή Πληρωμής, ως εκτελεστός τίτλος, πάσχει ακυρότητας ως προϊόν απάτης ενώπιον Δικαστηρίου και μπορεί να ασκήσει ανακοπή κλπ (αν έχει χρήματα για δικηγόρους). Οι πολίτες-δανειολήπτες θα σκεφθούν ότι Δικαστές παρανόμως υποστηρίξαν παράνομα τοκογλυφικά αιτήματα τραπεζών ξεπλένοντας παράνομα χρήματα (παράνομους τόκους) μέσω Διαταγών Πληρωμής.

Η Δικαιοσύνη θα πρέπει να βρει  έγκαιρο τρόπο να προστατεύσει το κύρος της.

http://sakkas-ioan.eu/20130830-001/