Προδότες (!) σε όποια κατηγορία κι αν ανήκαν

Τρίτη, 24 Σεπτεμβρίου 2013

από:  http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/09/blog-post_1814.html

Προδότες (!) σε όποια κατηγορία κι αν ανήκαν

του Φαήλου Κρανιδιώτη

Είμαστε στο 2013 κι όμως συζητάμε για την πηγάδα του Μελιγαλά. Γιατί; Μα απλούστατα, γιατί δεν τα έχουμε ξεκαθαρίσει ακόμη κι ας είναι εύκολο, από την άποψη της λογικής και της ιστορικής αλήθειας.
Κύριοι υπεύθυνοι γι’ αυτό, αφενός μεν, η κυριαρχία της ανακυκλωμένης αριστεράντζας στον δημόσιο βίο, που προσπάθησε να… κερδίσει τον Εμφύλιο στα «χαρτιά», αφετέρου δε, οι ενοχικές ηγεσίες της μεταπολιτευτικής Δεξιάς. Αν τέλος πάντων ήταν Δεξιά αυτό το πράγμα, που ξαφνικά έπαψε να τιμά τους πεσόντες του Εθνικού Στρατού. Λες κι ήταν σκυλιά ή ξένοι μισθοφόροι κι όχι τα στρατευμένα τέκνα του λαού, κληρωτοί, που δεν άφησαν να γίνει η Ελλάδα Αλβανία και τα σύνορά της να πάνε πίσω στη Θεσσαλία. Δόξα και τιμή στον ανώνυμο μαχητή του Γράμμου, μαζί με τη χριστιανική συγχώρεση, σε όσους της άλλης όχθης, πλανημένοι από ενσυνείδητους κι ασυγχώρητους γενίτσαρους, σήκωσαν όπλα κατά του έθνους και λερώθηκαν με την προδοσία.

Η Αριστερά είχε γίνει επί δεκαετίες η ιερή αγελάδα της πολιτικής. Ψωραλέα αλλά… ιερή. Κι ενώ ηττήθηκε κατά κράτος στρατιωτικά και ηθικά, πήρε τη «ρεβάνς» στα πανεπιστήμια, στην πέτσινη ιστοριογραφία, στα ΜΜΕ και στην τέχνη. Φάγαμε στη μάπα τσιμεντένια κι ακούνητα πλάνα με αντάρτες, να φαν κι οι κότες. Κινηματογραφική υπνοπαιδεία.

Χρησιμοποιώ δε τον όρο Εμφύλιος κατ’ οικονομίαν και διότι στην πρώτη φάση του, ως τα Δεκεμβριανά, τα αληθινά, όχι τα «μαϊμού» του Αλέξη της βαρεμένης Αριστεράς του φρεντοτσίνο και της κουκουλοφόρας αλητείας, Ελληνες ήταν ένθεν και ένθεν.

Ο τελευταίος γύρος, με το ρέκβιεμ της καταστολής της ανταρσίας στον Γράμμο, είναι όμως άλλη Ιστορία. Στην τελική φάση, όταν ο Εθνικός Στρατός έδινε το τελικό χτύπημα, τα τρία τέταρτα των ανταρτών ήταν σλαβόφωνοι ΣΝΟΦίτες, συμμορίτες ανακυκλωμένοι συνεργάτες των Γερμανών, που από τα βοηθητικά Τάγματα των S.S. γύρισαν την τραγιάσκα τους ανάποδα και γίνανε «κομμουνιστές», αφού το ΚΚΕ τους υποσχόταν «εθνική αποκατάσταση». Γι’ αυτό και γράφανε στα «ντόπικα» στον Γράμμο «Ζήτω ο Ζαχαριάδης» και «Ζήτω ο Μάρκος»! Ο αείμνηστος στρατηγός Παπαθανασίου, Διοικητής της Μοίρας των ΛΟΚ που έδωσε σκληρή μάχη στον Γράμμο, μου περιέγραψε μια ενδιαφέρουσα ιστορία, που επαναλαμβάνω. Οι καταδρομείς του, μετά το πέρας της μάχης, είχαν μαζέψει σε ένα μαντρί τους ρακένδυτους αιχμαλώτους του ΔΣΕ, άνδρες και γυναίκες. Ενας από τους λοκατζήδες ήρθε και του είπε «κύριε διοικητά, έρχεστε λίγο;» με βλέμμα έντονης απορίας. Κι όταν τον ρώτησε τι συμβαίνει, ο αρειμάνιος καταδρομέας τού είπε δείχνοντας τους αιχμάλωτους αντάρτες: «Από αυτούς εδώ κανείς δεν μιλάει ελληνικά». Ηταν όλοι σλαβόφωνοι αυτονομιστές! Αυτές οι εφεδρείες είχαν απομείνει στον μοιραίο Ζαχαριάδη. Γι’ αυτό κι η Αριστερά τηρεί αυτή την ιταμή στάση στο ψευδομακεδονικό. Εχει τη φωλιά της χεσμένη. Εχουν τα παλιά συνεταιράκια τους ράμματα για τη γούνα της. Συνένοχοι.

Οι Ταγματασφαλίτες ήταν τεσσάρων ειδών. Καταρχήν, μια μικρή μειοψηφία φανατικών εθνικοσοσιαλιστών. Μετά υπήρχαν αρκετοί που θεωρούσαν τους Γερμανούς προσωρινούς αλλά τον κίνδυνο κομμουνιστικής δικτατορίας μεγαλύτερο κι επικείμενο. Υστερα ήταν ένας ικανός αριθμός κυνηγημένων από τη βία του ΕΛΑΣ, που εξόντωνε όποιον θεωρούσε απειλή για το μονοπώλιο της αντίστασης και την επικείμενη έφοδο κατάληψης της εξουσίας, οι οποίοι ζήτησαν καταφύγιο στα Τάγματα του Ράλλη. Και, τέλος, υπήρχε ένας συρφετός από λούμπεν πλιατσικολόγους, που θεώρησαν τη μικρή προσωρινή εξουσία της στολής και του όπλου τους χρυσή ευκαιρία για ατιμώρητη, όπως νόμιζαν, εγκληματική δράση.

Σε όποια κατηγορία όμως κι αν ανήκαν, ήταν προδότες. Νέτα σκέτα. Οπλίζονταν κι έπαιρναν εντολές από τους Γερμανούς. Η ιστορική στρατιωτική αναφορά Ελληνα αξιωματικού των Ταγμάτων, ύστερα από κοινή επιχείρηση με τους ναζί, «απώλειες: εκ των ημετέρων, εις Γερμανός» δεν είναι εφεύρημα της Αριστεράς. Η άνανδρη δολοφονία της αδελφής, του πατέρα ή της συζύγου από τον ΕΛΑΣ, σε μια ομαλή εξέλιξη, όπου θα τιμωρούνταν όλοι οι προδότες μετακατοχικά, άρα και οι καταταγέντες στα Τάγματα, στην καλύτερη περίπτωση, θα ήταν το πολύ λόγος η θανατική ποινή να μετατραπεί σε ισόβια κάθειρξη. Ομως, το εμφυλιακό αστικό κράτος, με άμεσο τον κίνδυνο της κομμουνιστικής ανταρσίας και θέλοντας να αντιμετωπίσει πάση δυνάμει τους άλλους προδότες, «ξέπλυνε» και τους Ταγματασφαλίτες, αφού είχε χρεία και του τελευταίου στρατιώτη.

Προδότες ήταν, από την άλλη, κι όσοι σκοπούσαν στην κατάληψη της εξουσίας και στην επιβολή κομμουνιστικής δικτατορίας, δολοφόνησαν αθώους πατριώτες, όπως τον ήρωα Ψαρρό και τους Ευζώνους του 5/42, εφάρμοσαν ως κόκκινοι φασίστες την «οικογενειακή ευθύνη» και π.χ. στην πηγάδα, μαζί με τους Ταγματασφαλίτες, πέρασαν λεπίδι και γυναικόπαιδα ή απλά άμαχους, θεωρούμενους πολιτικούς αντιπάλους.

Η πικρή αλήθεια για την Εθνική Αντίσταση είναι ότι περισσότεροι Γερμανοί πέθαναν από αυτοκτονίες, ατυχήματα ή ασθένειες παρά από τη δράση του ΕΛΑΣ, ο οποίος ξόδεψε περισσότερες σφαίρες κατά Ελλήνων παρά κατά του κατακτητή. Ετσι είναι και όποιος ενοχλείται πρόβλημά του.
Οποιος λοιπόν ηρωοποιεί τους πεσόντες Ταγματασφαλίτες είναι ανιστόρητος και θαυμάζει προδότες. Γλίτωσαν το στρατοδικείο που δεν έγινε ποτέ.

Οποιος ηρωοποιεί φονιάδες γυναικοπαίδων κι άμαχων πολιτικών αντιπάλων, γιατί υπήρχαν και τέτοια θύματα στον Μελιγαλά, είναι εξίσου ανιστόρητος και θαυμάζει επίσης εγκληματίες. Τόσο απλά…

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης

http://www.dimokratianews.gr/ 

Deep Purple: Κοντσέρτο για ροκ γκουπ και ορχήστρα

Τρίτη, 24 Σεπτεμβρίου 2013από: http://sophia-siglitiki.blogspot.gr/2013/09/ConcertoforGroupandOrchestra.html

Deep Purple: Κοντσέρτο για ροκ γκουπ και ορχήστρα

Στα τέλη της δεκαετίας του '60 πολλά ροκ συγκροτήματα φλέρταραν με την κλασσική μουσική. Ένα από αυτά ήταν οι Deep Purple, οι πρωτεργάτες του σκληρού ροκ με το εμβληματικό τραγούδι Smoke on the Water. Θέλησαν να αποδείξουν ότι μπορούσαν να δοκιμάσουν τις αντοχές τους σε ένα μουσικό είδος που προφανώς ξεπερνούσε τις δυνάμεις τους. Το εγχείρημα ανέλαβε ο οργανίστας του συγκροτήματος Τζον Λορντ, ένας μουσικός με κλασσική πιανιστική παιδεία.

Το αποτέλεσμα ήταν η σύνθεση «Κοντσέρτο για ροκ γκρουπ και ορχήστρα», που παρουσιάσθηκε και ηχογραφήθηκε ζωντανά στις 24 Σεπτεμβρίου του 1969 στοRoyal Albert Hall του Λονδίνου. Τους Deep Purple εκείνο το βράδυ συνόδευε η Βασιλική Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λονδίνου, υπό τη διεύθυνση του Μάλκολμ Άρνολντ.

Το έργο αγνοήθηκε από τους φανς του συγκροτήματος και λοιδωρήθηκε από τους κλασσικόβιους. Από πλευράς φόρμας είναι κάτι μεταξύ κοντσέρτο γκρόσο, συμφωνίας κοντσερτάντε και κοντσέρτου για ορχήστρα. Οι επιρροές του ανιχνεύονται στις μουσικές των Ραχμάνινοφ, Σιμπέλιους, Μάλερ και στα κινηματογραφικά σάουντρακ των Φραντς Γουάξμαν και Ντμίτρι Τιόμκιν.

Αποτελείται από τρία μέρη:

Α. Moderato-Allegro
Β. Andante
Γ. Vivace-Presto

Στη διαδρομή του χρόνου, το συμφωνικό αυτό έργο των Deep Purple ξεχάστηκε. Ίσως να οφείλεται και στην απώλεια της παρτιτούρας, μετά από μια εκτέλεση του στο Λος Άντζελες.

Τριάντα χρόνια μετά, ο ολλανδός συνθέτης Μάρκο Ντε Χούι ανασυνέθεσε την παρτιτούρα και στις 25 Σεπτεμβρίου οι Deep Purple ανέβηκαν και πάλι στη σκηνή του Ρόγιαλ Αλμπερτ Χολ για να το παρουσιάσουν σε ένα νεώτερο κοινό. Αυτή τη φορά τούς συνόδευσε η Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου, υπό τη διεύθυνση του Πολ Μαν. Έκτοτε, το έργο γνωρίζει μια νέα άνθηση και έχει παρουσιαστεί αρκετές φορές.

Deep Purple - Concerto For Group And Orchestra (24.9.1969)

Live at the Royal Albert Hall (Deep Purple album)

Live at the Royal Albert Hall είναι ο τίτλος του διπλού, ζωντανά ηχογραφημένου CD του χαρντ ροκ συγκροτήματος Deep Purple, με τη συμφωνική ορχήστρα του Λονδίνου, ηχογραφημένο στις 25 και 26 Σεπτεμβρίου του 1999 στο Royal Albert Hall.

Η κυκλοφορία του δίσκου έγινε στις 8 Φεβρουαρίου του 2000 από εταιρεία "Spitfire".Το αρχικό εγχείρημα της ένωσης ενός χαρντ ροκ συγκροτήματος και μιας συμφωνικής ορχήστρας είχε γίνει ακριβώς τριάντα χρόνια νωρίτερα, τον Σεπτέμβριο του 1969, με την ηχογράφηση εκείνης της συναυλίας να κυκλοφορεί με την ονομασία «Concerto for Group and Orchestra». Ο Μάρκο ντε Γκόεϊ, οπαδός των Deep Purple και του Τζον Λορντ και συνθέτης από την Ολλανδία, κατέγραψε ξανά το αρχικό έργο εξ ακοής και το έστειλε στον Τζον Λορντ με σκοπό την επανεκτέλεση του. Στην συναυλία συμμετείχαν εκτός από τους Deep Purple και την ορχήστρα, ο Ρόνι Τζέιμς Ντίο, μέλη των του συγκροτήματος του Στηβ Μορς και η βρετανίδα τραγουδίστρια Σαμ Μπράουν.

Η συναυλία εκδόθηκε και σε μορφή DVD με τίτλο «In Concerto with the London Symphony Orchestra», στις 25 Ιουλίου του 2000.

Ιστορία του δίσκου

Στις 10 Ιουλίου του 1969, οι Deep Purple έδωσαν την πρώτη τους συναυλία με τονΊαν Γκίλαν και τον Ρότζερ Γκλόβερ στη σύνθεση τους. Το αρχικό set list του συγκροτήματος βασιζόταν σε μεγάλα ορχηστρικά κομμάτια, ενώ ο Γκίλαν έμαθε κάποια από τα παλιά τραγούδια του συγκροτήματος όπως τα "Hush", "Help", "Hey Joe" και "Kentucky Woman", τα οποία όμως δεν χρειάστηκε να ερμηνεύσει αρκετές φορές αφού είχαν ήδη αρχίσει να βγαίνουν οι αρχικές ιδέες για κάποια νέα κομμάτια.

Στις αρχές Αυγούστου του 1969, ο Ρότζερ Γκλόβερ αρρώστησε και εισήχθη σε νοσοκομείο, από το οποίο βγήκε μόνο για την πρώτη ραδιοφωνική εμφάνιση του συγκροτήματος στις 11 Αυγούστου, στο "Dave Symonds show". Παρ' όλα αυτά, αναγκάστηκαν να ακυρώσουν τρεις συναυλίες προγραμματισμένες για τις 13, 15 και 16 Αυγούστου, στο Λονδίνο, το Νιούκαστλ και το Μπέρμιγχαμ, αντίστοιχα.

Στις 22 Αυγούστου έπαιξαν για πρώτη φορά με αυτή τη σύνθεση εκτός Βρετανίας, στο "Paradiso Club" του Άμστερνταμ. Παράλληλα, ο Τζον Λορντ, είχε ξεκινήσει να δουλεύει πάνω σε μία σύνθεση που θα περιελάμβανε κλασική μουσική, με κομμάτια και για ροκ συγκρότημα. Όταν το έμαθε αυτό ο μάνατζερ Τόνι Έντουαρτς του είπε να συνεχίσει την προσπάθεια και αυτός θα κανόνιζε να γίνει η συναυλία, μιας και κάτι τέτοιο θα έδινε μεγάλη δημοσιότητα στο συγκρότημα. Έτσι, έκλεισε το Royal Albert Hall και την βασιλική φιλαρμονική ορχήστρα.

Οι Deep Purple, συνέχισαν να δίνουν συναυλίες στη Βρετανία μέχρι τις 21 Σεπτεμβρίου αλλά και να κάνουν πρόβες για τα νέα τραγούδια που προσπαθούσαν συνεχώς να δημιουργήσουν. Στις 22 και 23 Σεπτεμβρίου του 1969, το συγκρότημα έκανε πρόβες βασισμένες στο Concerto του Τζον Λορντ μαζί με την συμφωνική ορχήστρα. Τα μέλη της ορχήστρας υποδέχτηκαν με πολύ ειρωνικά σχόλια το συγκρότημα, καθώς τα μακριά μαλλιά και τα μοντέρνα ρούχα δεν ταίριαζαν με τις απόψεις που είχαν κάποιοι φίλοι της κλασικής μουσικής μέσα από την ορχήστρα. Διευθυντής της ορχήστρας, ήταν ο Μάλκολμ Άρνολντ, γνωστός συνθέτης κλασικής μουσικής.

Η συναυλία ξεκίνησε το απόγευμα της 24 Σεπτεμβρίου του 1969, με την ορχήστρα να παίζει την 6η Συμφωνία του Μάλκολμ Άρνολντ. Αμέσως μετά το συγκρότημα εμφανίστηκε στη σκηνή για να παρουσιάσει από μόνο του κάποια από τα μέχρι τότε κομμάτια του. Έτσι, ξεκίνησαν με το "Hush", και συνέχισαν με τα "Wring that Neck" και "Child in Time".

Το δεύτερο αυτό μέρος της συναυλίας ονομαζόταν «More Shades of Deep Purple» και διήρκησε περίπου μισή ώρα. Το τρίτο και σημαντικότερο μέρος της συναυλίας ονομαζόταν «Concerto for Group and Orchestra», και ηχογραφήθηκε για να κυκλοφορήσει σε δίσκο λίγους μήνες αργότερα. Το «Concerto for Group and Orchestra» αποτελούνταν από τρία Movements, στα οποία εναλλασσόταν η Ορχήστρα με το συγκρότημα. Το δεύτερο μισό της 3ου Movement ξαναπαίχτηκε σαν encore. Το «Concerto for Group and Orchestra» όχι μόνο ηχογραφήθηκε αλλά και βιντεοσκοπήθηκε για να κυκλοφορήσει σε βιντεοκασέτα, το 1992.

Η δημοτικότητα που έδωσε η συναυλία και ο δίσκος στο συγκρότημα ήταν αρκετά μεγάλη, αλλά και απαραίτητη και ανάγκασε πολλούς κριτικούς να αρχίσουν να γράφουν θετικά σχόλια για τις ζωντανές εμφανίσεις των Deep Purple από εκείνο το σημείο και μετά, ενώ οι συναυλίες τους άρχισαν να προσελκύουν έναν αρκετά μεγάλο αριθμό μουσικόφιλων, χωρίς ακόμη να έχουν κυκλοφορήσει κάποια στούντιο ηχογράφηση. Σε αυτό το σημείο οι Deep Purple ήταν μία από τις καλύτερες underground μπάντες έχοντας δημιουργήσει ένα πολύ μεγάλο κοινό που γέμιζε τα περισσότερα club στα οποία έπαιζε το συγκρότημα.

Τα τραγούδια του δίσκου
Έκδοση βινυλίου (1969)

1. First Movement: Moderato-Allegro - 19:23
2. Second Movement: Andante - 19:11
3. Thrid Movement: Vivace-Presto - 13:09

Έκδοση CD (1990)

1. Wring That Neck - 12:50
2. Child in Time - 12:27
3. First Movement: Moderato-Allegro - 19:05
4. Second Movement: Andante - 19:00
5. Third Movement: Vivace-Presto - 15:24

Επετειακή κυκλοφορία διπλού CD (2002)

1. Symphony No.6, Op. 95 - 25:13
2. Hush - 4:42
3. Wring That Neck - 12:50
4. Child in Time - 12:27
5a. First Movement: Moderato-Allegro - 19:05
5b. Second Movement: Andante - 19:00
5c. Third Movement: Vivace-Presto - 15:24
6. Parts of the Concerto's Third Movement - 5:53

Deep Purple - Concerto For Group And Orchestra

(Remastered Edition) 79'

First Mark2's Album - Recorded Live on Wednesday 24th September 1969 at The Royal Albert Hall, London, England.

Track Listing:
1.First Movement - Moderato, Allegro (00:00)
2.Second Movement - Andante (19:08)
3.Third Movement - Vivace, Presto (38:07)
Bonus Track:
4.Child In Time (53:34)
5.Wring That Neck (1:05:59)

Όταν ο Μακέιν αποκαλούσε "ήρωες" τους ισλαμιστές!!!!ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΕΙΣ ΠΡΕΣΒΗΣ(Βίντεο

Δευτέρα, 23 Σεπτεμβρίου 2013

από:  http://alexander-hellas.blogspot.gr/2013/09/blog-post_4006.html

Όταν ο Μακέιν αποκαλούσε "ήρωες" τους ισλαμιστές!!!!ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΕΙΣ ΠΡΕΣΒΗΣ(Βίντεο)

Ο Γερουσιαστής Μακέιν το 2011 έλεγε για τους ισλαμιστές στην Λιβύη ότι ήταν ήρωες. Δείτε το βίντεο

Στο βάθος διακρίνεται μία γνώριμη μορφή.

Ποιός είναι;

Μα φυσικά αυτός που κομμάτιασαν οι ήρωες του Μακ Κέιν. Ο Αμερικανός πρέσβης που δολοφονήθηκε στην Βεγγάζη. Αυτό και αν είναι ειρωνεία της μοίρας.

Δείτε το βίντεο

ΠΗΓΗ defencenet

(σχόλιο GD-ELLAS):  την αλήθεια είπε ο "άνθρωπος"! "They are my heroes!" (είναι οι ήρωές μου! )"  Και πώς να μήν είναι αφού του έκαναν τη "δουλειά" ??? 

ΑΝΤΡΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ....

.....ΑΥΤΟΙ  ΠΟΥ  ΠΑΝΕ  ΔΕΚΑ ΚΑΙ ΒΑΛΕ ΚΑΙ ΚΟΠΑΝΑΝΕ ΕΝΑΝ.

ΑΝΤΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΤΑ ΒΑΖΟΥΝ ΜΕ ΔΕΚΑ ΚΑΙ ΒΑΛΕ.

ΑΝΤΡΑΣ ΗΤΑΝ Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ.

ΑΝΤΡΑΣ ΗΤΑΝ Ο ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ.

ΑΝΤΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΟΝ ΕΚΤΙΜΟΥΝ ΚΑΙ                        ΤΟΝ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟΝ.

ΑΝΤΡΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΚΟΙΤΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΑΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟΥΣ                     ΚΑΝΕΙΣ "ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑ" ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΘΕΛΟΥΝ.

ΑΝΤΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΟΤΙΜΑΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΕΙ                  ΝΑ ΣΕΒΕΤΑΙ.

ΑΝΤΡΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Ο,ΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ ΚΑΙ                      ΝΑ ΜΗΝ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ.

ΑΝΤΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ                                  ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΟΥ.

ΑΝΤΡΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΠΟΥ ΠΗΡΑΝ ΚΑΙ                               ΨΕΥΔΟΡΚΟΥΝ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΟ ΤΟΜΑΡΙ ΤΟΥΣ.  ΓΑΛΙΑΝΤΡΕΣ ΕΙΝΑΙ.

ΑΝΤΡΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΕΙ ΤΑ ΜΟΥΣΚΛΙΑ ΤΟΛΜΑΕΙ ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΕΙ ΜΕ                  ΚΑΠΟΙΟΝ.

ΑΝΤΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΑΙ ΑΓΥΜΝΑΣΤΟΣ ΕΧΕΙ ΤΑ ΚΟΤΣΙΑ                    ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΕΙ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΜΟΥΣΚΛΙΑ.

ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΝ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΤΗΝ ΑΝΔΡΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΤΤΕΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΑΖΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΟΝ... "ΑΝΔΡΙΣΜΟ" ΤΟΥ .

* (Γυναίκα... σύρε κάμε έναν καφέ πολλά βαρύ και σβέλτα, άντε μη σου πω τίποτα για το σόι σου!)
* (Αυτοί δεν είναι άντρες. Κουτσαβάκια της κακιάς ώρας είναι. Μπούλες και κατσιμπούλες)

Κακούργημα (!) για βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ

από: http://www.newsnow.gr/article/511136/kakourgima--gia-voulefti-tou-syriza.html

Στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων παραπέμπεται προκειμένου να δικαστεί «αμετακλήτως» και με βαριές κατηγορίες -όπως αποκάλυψε η «κυριακάτικη δημοκρατία»- ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και εκ των υπαρχηγών του Αλέξη Τσίπρα Γιώργος Σταθάκης!

Η υπόθεση αφορά ατασθαλίες πολλών εκατομμυρίων -την περίοδο που κυβερνούσε τη χώρα το ΠΑΣΟΚ- στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, στο οποίο ο κ. Σταθάκης είναι καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας, ενώ ήταν και αντιπρύτανης μέχρι την εκλογή του, τον Μάιο του 2012, ως βουλευτής Χανίων. Σήμερα είναι επίσης τομεάρχης Ανάπτυξης (δηλαδή «σκιώδης υπουργός») του ΣΥΡΙΖΑ και μαζί με τους Γ. Δραγασάκη και Γ. Μηλιό συγκροτούν το οικονομικό επιτελείο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και διαμορφώνουν τη γραμμή που εκφράζει για τα ζητήματα αυτά ο κ. Τσίπρας. Επί της ουσίας αποτελεί κοινό μυστικό ότι επηρεάζει καθοριστικά τον (μη έχοντα ιδιαίτερες γνώσεις περί τα οικονομικά) πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ έναντι των άλλων εσωκομματικών απόψεων εντός της Βαβέλ της πλατείας Κουμουνδούρου.

Υπό την έννοια αυτή, το θέμα γίνεται ακόμη σοβαρότερο, καθώς αφορά ένα από τα μέλη της στενής ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ που, εφόσον το κόμμα του κερδίσει τις επόμενες εκλογές, θα αναλάβει κορυφαίο κυβερνητικό θώκο. Επίσης είναι υπόθεση που άπτεται διαχείρισης δημοσίου χρήματος, πελατειακών σχέσεων και δομής των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Και τα τρία αυτά θέματα απασχολούν έντονα τον δημόσιο βίο της χώρας ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, με τον ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζεται κήρυκας της εξυγίανσης, της αναμόρφωσης του κράτους, της καταπολέμησης της διαφθοράς και της τιμωρίας των ενόχων Την ίδια ώρα, πάντως, ο κ. Σταθάκης οδηγείται -μαζί με αρκετούς άλλους συναδέλφους του πανεπιστημιακούς- στο εδώλιο για απιστία και βλάβη του Δημοσίου, με την ιδιαζόντως, μάλιστα, επιβαρυντική περίσταση του ιδιαιτέρως μεγάλου αντικειμένου της πράξης. Σύμφωνα τουλάχιστον με το κατηγορητήριο, ο κ. Σταθάκης υπήρξε για αρκετά χρόνια, με τις αποδιδόμενες από τη Δικαιοσύνη σε αυτόν πράξεις, συνδιαμορφωτής του καθεστώτος, που -όσον αφορά τον χώρο της ανώτατης παιδείας- οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία.

Η υπόθεση συνδέεται με τη διαχείριση κονδυλίων του Πανεπιστημίου Κρήτης σε διάφορες χρονικές φάσεις που απλώνονται από το 1996 έως το 2004, δηλαδή την περίοδο του «βαθέος ΠΑΣΟΚ». Αρχικώς η κατηγορία στρεφόταν κατά συνολικά 19 ατόμων, αλλά στη συνέχεια η ποινική δίωξη έπαυσε για δύο εξ αυτών λόγω πλημμεληματικού χαρακτήρα των αδικημάτων τους. Εκτός του κ. Σταθάκη, κατηγορούμενοι είναι ο νυν πρύτανης του πανεπιστημίου Ευρ. Στεφάνου, καθώς και οι Χρ. Νικολάου, Αλ. Καλοκαιρινός, Παν. Κωνσταντόπουλος, Μιχ. Ταρουδάκης, Ι. Μιμίδης, Χαρ. Σαββάκης, Σκ. Παπαϊωάννου, Βασ. Καρδάσης, Νικ. Φαράκλας, Νικ. Ανάγνος, Ι. Αντωνιάδης, Γ. Τζιρίτας. Δημ. Κυρτάτας, Νικ. Μοσχονάς και Δημ. Πλουμίδης. 

Οπως προκύπτει από το πολυσέλιδο βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Κρήτης, που φέρνουμε αποκλειστικά στο φως της δημοσιότητας, αρχικώς οι κατηγορούμενοι είχαν παραπεμφθεί με απευθείας κλήση στο ακροατήριο στις 30 Απριλίου 2012, συμπτωματικά λίγο πριν από τις πρώτες εκλογές της 

περσινής χρονιάς, οπότε ο κ

. Σταθάκης εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής. Ομως το δικαστήριο έκρινε άκυρη την απευθείας κλήση και έστειλε την υπόθεση στο Συμβούλιο Εφετών, προκειμένου να αποφανθεί «αμετακλήτως». Το συμβούλιο εξέδωσε στις 20 Ιουνίου 2013 παραπεμπτικό βούλευμα, κρίνοντας ότι «προκύπτουν επαρκείς ενδείξεις ενοχής» σε βάρος των κατηγορουμένων «για την παραπομπή τους στο ακροατήριο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Κρήτης», προκειμένου «να δικαστούν ως δράστες της αξιόποινης πράξης της απιστίας σχετικής με την υπηρεσία κατ' εξακολούθηση και από κοινού, από υπάλληλο που κατά τη διαχείριση εσόδων ελάττωσε εν γνώσει του και για να ωφεληθεί ο ίδιος ή άλλος τη δημόσια περιουσία, της οποίας η διαχείριση ήταν εμπιστευμένη, στρεφόμενη κατά ΝΠΔΔ με επιτευχθέν όφελος και προξενηθείσα ζημία που υπερβαίνει το ποσό των 150.000 ευρώ με την ιδιαζόντως επιβαρυντική περίσταση του ιδιατέρως μεγάλου αντικειμένου της πράξης». Από τη στιγμή που ασκήθηκε η δίωξη γεννάται μάλιστα πρόσθετο θέμα για τους πανεπιστημιακούς οι οποίοι με βάση τον νόμο πρέπει να τεθούν σε προσωρινή αργία.΄

Η μία κατηγορία που αντιμετωπίζει ο κ. Σταθάκης είναι ότι το 2001 ενέκρινε μαζί με τους κ. Νικολάου και Σαββάκη, ως μέλη της Επιτροπής Ερευνών του Ειδικού Λογαριασμού Κονδυλίων Ερευνας (ΕΛΚΕ), καταβολή 9.000.000 δρχ. για «υπερωριακή απασχόληση στον γενικό διευθυντή διοικητικών και οικονομικών υπηρεσιών του Πανεπιστημίου Κρήτης. Ομως η καταβολή του ποσού αυτού, όπως αναφέρεται στο βούλευμα, «έγινε παράνομα, χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία» και με δεδομένο ότι «οι ώρες υπερωριακής απασχόλησης δεν μπορούν να υπερβαίνουν τις εξήντα (60) μηνιαίως».

Επίσης, ο κ. Σταθάκης κατηγορείται μαζί με άλλους ότι κατέβαλαν με την ίδια ιδιότητα σε υπαλλήλους το ποσό των 444.129,60 ευρώ (151.337.162 δραχμές) υπό τη μορφή επιμισθίων, αμοιβών και επιδομάτων θέσης. Το βούλευμα τονίζει ότι και οι καταβολές αυτές «έγιναν παράνομα, αφού δεν συνδέονται με συγκεκριμένο ερευνητικό πρόγραμμα του ΕΛΚΕ (Ειδικός Λογαριασμόε Κονδυλίων Ερευνας), αλλά καλύπτουν δαπάνες του Πανεπιστημίου Κρήτης». Επισυνάπτονται και δύο σχετικοί πίνακες με τις καταβολές αυτές αναλυτικά.

Η τρίτη κατηγορία που αντιμετωπίζει, μαζί με άλλους, ο κ. Σταθάκης έχει σχέση με το γεγονός ότι από το 1998 έως και το 2001 καταβλήθηκε από τον Ειδικό Λογαριασμό Κονδυλίων Ερευνας (ΕΛΚΕ) στην ιδιωτική ασφαλιστική εταιρία Εθνική Ασφαλιστική το συνολικό ποσό των 150.000.000 δρχ. (440.205,43 ευρώ) ως ασφάλιστρα ομαδικού συμβολαίου ασφάλισης ζωής - ασθένειας όλων των υπαλλήλων του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Το βούλευμα αποφαίνεται όμως ότι «οι καταβολές των παραπάνω ποσών έγιναν παράνομα, αφού δεν συνδέονται με συγκεκριμένο ερευνητικό πρόγραμμα του ΕΛΚΕ (Ειδικός Λογαριασμός Κονδυλίων Ερευνας), ενώ οι υπάλληλοι του Πανεπιστημίου Κρήτης είναι ασφαλισμένοι στο Δημόσιο». Και συμπεραίνει ότι οι κατηγορούμενοι «προέβησαν στην πράξη τους αυτή από κοινού και με σκοπό να ωφελήσουν την ανωτέρω ιδιωτική ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία Εθνική Ασφαλιστική, καθόσον οι υπάλληλοι του Πανεπιστημίου Κρήτης καλύπτονταν για τους κινδύνους για τους οποίους έγινε η ιδιωτική ασφάλισή τους, από την ασφάλιση του Ελληνικού Δημοσίου και συνεπώς δεν ωφελήθηκαν επιπλέον καν από την ασφάλισή τους σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρία για τους ίδιους κινδύνους».

dimokratianews

Η Άλωση της Τριπολιτσάς και η άλωση της... λογικής.

Άλωση της Τριπολιτσάς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Άλωση της Τρίπολης
Επανάσταση του 1821
Πόλεμος της Τριπολιτζάς και των πέριξ αυτής χωρίων. Πίνακας του Παναγιώτη Ζωγράφου
Χρονολογία	23 Σεπτεμβρίου 1821
Τόπος	Τρίπολη Αρκαδίας
Έκβαση	Άλωση της πόλης από σώματα ατάκτων Ελλήνων
Μαχόμενα μέρη
επαναστατημένοι Έλληνες	Τούρκοι, Αρβανίτες
Αρχηγοί
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης	τοποτηρητής Μεχμέτ Σαλίχ
Δυνάμεις
10.000	περ. 10.000
Απώλειες
100-700	από διάφορες πηγές μεταξύ 6.000 και 32.000 άμαχοι + 8.000 περίπου ενόπλων μετά τη φυγή των Αρβανιτών

Άλωση της Τριπολιτσάς, σφαγή της Τριπολιτσάς, ή Απελευθέρωση της Τριπολιτσάς 

ονομάζεται στη νεότερη ελληνική ιστορία η κατάληψη της πόλης της Τρίπολης στις 23 Σεπτεμβρίου 1821, 

έξι μήνες μετά από την έναρξη τηςΕπανάστασης του 1821.

Η πολιορκία, από τις αρχές Ιουνίου 1821 και η άλωση 23 Σεπεμβρίου 1821, της Τριπολιτσάς αποτέλεσαν 

καθοριστικό σταθμό στην πορεία της Ελληνικής Επανάστασης, δεδομένου ότι είχαν ως αποτέλεσμα την σταθεροποίησή 

της και την επικράτηση των Ελλήνων σε όλη την Πελοπόννησο, πλην ορισμένων φρουρίων.

Η άλωση της Τριπολιτσάς το 1821 ήταν μια σημαντική στρατιωτική επιτυχία των επαναστατημένων Ελλήνων που 

αποτέλεσε σπουδαίο σταθμό στον αγώνα επικράτησής τους στην Πελοπόννησο. Μελανό σημείο θεωρείται η μεγάλη 

σφαγή που ακολούθησε, ως αντίποινα σε αγριότητες Τούρκων όπως η Καταστροφή του Αιγίου και η Καταστροφή 

του Γαλαξειδίου, οι σφαγές αμάχων που σημειώθηκαν ενωρίτερα στην Κωνσταντινούπολη, Μικρά Ασία και άλλες 

πόλεις, καθώς και η σφαγή 3.000 χριστιανών της Τρίπολης που είχε γίνει την Μ. Δευτέρα 29 Μαρτίου 1770 με 

ανασκολοπισμό του μητροπολίτη Άνθιμου και πέντε άλλων κληρικών.

Η επιτυχία οφείλεται στην διορατικότητα και την επιμονή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ο οποίος κατόρθωσε να πείσει 

οπλαρχηγούς και προεστούς για την αναγκαιότητα της κατάληψης της πρωτεύουσας της Πελοποννήσου, και την 

προετοίμασε με τις νίκες στο Βαλτέτσι, στα Δολιανά και στην μάχη της Γράνας.

Την άλωση της πόλης ακολούθησε φοβερή σφαγή του οθωμανικού και εβραϊκού πληθυσμού, δεινή λεηλασία 

και ολοκληρωτική καταστροφή.

(Σχόλιο GD-ELLAS):  Κατ' αρχήν γιατί την λέμε άλωση (άλωση λέμε όταν εχθρικές δυνάμεις καταλύουν ξένο έδαφος και 

κτήση) και πολλοί σήμερα σφαγή? Μπήκανε σπίτι μου, βίασαν, σκότωσαν, έκλεψαν, στρογγυλοκάθησαν και όταν 

τελικά βρήκα την δύναμη να επανακτήσω το σπίτι μου θα κατηγορηθώ για σφαγή??? Κακώς πολέμησαν κάποιοι 

λαοί τον Χίτλερ και τους ομοίους του δηλαδή. Κακώς έπραξαν κάποιοι "αιμοσταγείς" Αθηναίοι που έσφαξαν χιλιάδες 

Πέρσες που είχαν έρθει οι "φουκαράδες" για τουρισμό! Κακώς επενέβη ο Ελληνικός στρατός στα σχέδια του Άξονα... 

Έχει δίκιο η μαντάμ Ρεπουσί που είπε πως η Κλεφτουριά το 1821 επιτέθηκε σε ...κρατικούς αξιωματούχους...  

Δηλαδή με την λογική αυτή θα πρέπει να μην μιλάμε για την επανάσταση του 1821 αλλά για την ανταρσία του 1821 !!!

Εσείς οι "κάποιοι", που έχετε στείλει "δημοκρατικά" τον κοσμάκη στον άλλο κόσμο, έχετε και το θράσος να ξεφτιλίζετε

και μάλιστα με υπερμεγέθη ειρωνία και έπαρση τον αγώνα ενός λαού για την ζωή του και την ελευθερία του???

Δεν θα γράψω άλλο τι, γιατί δεν αξίζετε και κατι τι. Απλά δικαιώνετε μία από τις σκέψεις μου σε περίπτωση που 

γινόταν πόλεμος με εξωτερικό εχθρό. Να στρέψω την κάννη μου πρώτα πίσω στους "Εφιάλτες" και μετά στον εχθρό.

Για να έχω μία πιθανότητα παραπάνω στο δικαίωμά μου να επιζήσω από την κακοβουλία κάποιων. 

Αφιέρωμα στον Θεόφιλο Χατζημιχαήλ (1868 - 1934)

Παρασκευή, 20 Σεπτεμβρίου 2013aπό:  http://sophia-siglitiki.blogspot.gr/2013/09/afierwma-ston-theofilo-Xatzimixail-1868-1934.html

Αφιέρωμα στον Θεόφιλο Χατζημιχαήλ (1868 - 1934)

Πίνακας του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ «Ερωτόκριτος και Αρετούσα» 1933

Σχόλιο Αέναης επΑνάστασης: Σήμερα φίλοι μας, θα κάνουμε ένα αφιέρωμα στον Έλληνα Ζωγράφο Θεόφιλο Χατζημιχαήλ ή Θεόφιλος Κεφαλάς ή Κεφάλας, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα που, κατά την γνώμη μου, είναι η απόλυτη λαϊκή έκφραση στη ζωγραφική... η μαγεία της απλότητας που μιλάει κατευθείαν στη ψυχή! Τιμή μας που υπήρξε πιο Έλληνας κι απ' τους Έλληνες!!!

Σε ανάμνηση της 20ης Σεπτεμβρίου 1935 όπου δημοσιεύεται η συνέντευξη του Τεριάντ (Στρατής Ελευθεριάδης - Tériade (Μυτιλήνη, 2 Μαΐου 1897 – Παρίσι, 23 Οκτωβρίου 1983), γνωστός επίσης και με το γαλλικό καλλιτεχνικό όνομα Tériade (Τεριάντ), ήταν τεχνοκριτικός, εκδότης καλλιτεχνικών εντύπων και συλλέκτης έργων τέχνης) στην εφημερίδα «Αθηναϊκά Νέα», στην οποία χαρακτηρίζει τον Θεόφιλο «Μεγάλο Έλληνα Ζωγράφο».

Αλλά ας δούμε φίλοι μου λίγα βιογραφικά του στοιχεία για να γνωρίσουμε το σπουδαίο ζωγραφικό του έργο.

Ο Θεόφιλος φωτογραφίζεται
δίπλα στη μητέρα του
φορώντας φουστανέλα
και ζωσμένος άρματα,
με το σπαθί υψωμένο
ως ήρωας της Επανάστασης

«Ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ, γνωστός απλά ως Θεόφιλος, γεννήθηκε στη Βαρειά της Λέσβου, μεταξύ του 1867 και 1870, πρώτο παιδί μια φτωχής οικογένειας που απέκτησε άλλα επτά στη συνέχεια. Το ενδιαφέρον του για τη ζωγραφική εκδηλώθηκε από νωρίς και φέρεται να ήταν αντιστρόφως ανάλογο με την απόδοσή του στα σχολικά θρανία. Τα βιογραφικά στοιχεία για το Θεόφιλο είναι σκόρπια και ασαφή.

Σύμφωνα με διάφορες μαρτυρίες έφυγε από το νησί σε ηλικία 18 περίπου ετών και πέρασε κάποια χρόνια της ζωής του στη Σμύρνη. Από την μικρασιατική πόλη έφυγε ύστερα από κάποιο επεισόδιο για να φτάσει στην Αθήνα, όπου κατά τον «ατυχή πόλεμο» του 1897 επιχείρησε να καταταγεί στο στρατό, χωρίς όμως να γίνει δεκτός.

Από εκεί φεύγει για τη Μαγνησία, όπου θα περάσει περί τα 30 χρόνια της ζωής του, και θα αφήσει πλήθος σημαντικών έργων του. Ζωγραφίζει σε καφενεία, ταβέρνες, χάνια, στο χωριό Μηλιές του Βόλου, φιλοτεχνεί την εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, αλλά και πολλά σπίτια, ελαιοτριβεία, φούρνους, μύλους κ.α. Στο Βόλο ζωγραφίζει και πλήθος επιγραφών στα προσφυγικά των εκδιωχθέντων από την Μικρά Ασία. Δυστυχώς, πολλά από τα έργα του έχουν καταστραφεί είτε από σεισμούς και πυρκαγιές, είτε από κατεδαφίσεις και αμέλεια.

«…Τη δουλειά του Θεόφιλου μπορούμε να τη χωρίσουμε σε τρεις μεγάλες περιόδους, που ξεχωρίζουν αρκετά μεταξύ τους. 

Πρώτη είναι η περίοδος της Θεσσαλίας. Όπως είπαμε και στην αρχή, τα έργα τα καμωμένα στη Θεσσαλία, αν εξαιρέσουμε τα πετυχημένα κι αριστουργηματικά του, είναι τις περισσότερες φορές σφιγμένα, με μια τάση για σχέδιο, που σπάνια φτάνει σ’ αποτέλεσμα, ενώ στο χρώμα έχουν μια περιορισμένη κλίμακα που, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις -έχω υπ’ όψη μου μερικά θαυμάσια έργα- έχουν κάτι το σχεδιαστικό και συγχρόνως το σκληρό.

Η εποχή της επανόδου του στη Μυτιλήνη αποτελεί τη δεύτερη περίοδο της ζωγραφικής του. Ένα είδος δισταγμού μαζί κι επιμέλειας, που υπάρχει στα έργα του Βόλου, εξαφανίζεται εδώ για να δώσει τη θέση του σε μια χρωματική ευφορία, με πλήθος σπάνιους τόνους, λεπτότατους μα και συγχρόνως γεμάτους ευδαιμονία. Τα έργα αυτά επιζητούν λιγότερο το σχέδιο, μα ίσως στο βάθος να είναι πιο σχεδιασμένα. Το χρώμα τους φτάνει σε μια λάμψη που εκφράζει ευτυχία, ξενοιασιά και, συγχρόνως, εκστασιακή αυτοσυγκέντρωση. Έχουν μιαν απίστευτη ποιότητα στην ύλη τους, μια δυνατή συνείδηση των κανόνων του έργου τέχνης, με την ανατολίτικη και βυζαντινή σημασία του όρου.

Εκεί γύρω στην εποχή που θα συναντήσει τον Τeriade, ίσως όμως και λίγα χρόνια πριν, η ζωγραφική του αλλάζει. Αυτή είναι η τρίτη περίοδός του. Εδώ τα εντυπωσιακά και πολύτιμα χρώματα αρχίζουν να υποχωρούν κάπως, για να δώσουν τη θέση τους σε χρώματα πιο σωστά, πιο ζωγραφικά. Ό,τι ήθελε να κάνει στον Βόλο με το επιμελημένο και σφιχτό σχέδιο, το καταφέρνει τώρα με τα δικά του μέσα: με το χρώμα...», έγραψε για το έργο του Θεόφιλου, ο ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης.

Ο Θεόφιλος φέρεται να είχε και έντονη συμβολή στα κοινωνικά δρώμενα της περιοχής, με την διοργάνωση λαϊκών θεατρικών παραστάσεων στις εθνικές γιορτές ενώ την περίοδο της Αποκριάς, συνήθιζε να κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο άλλοτε ντυμένος ως Μεγαλέξανδρος, με μακεδονική φάλαγγα μαθητές σχολείων, και άλλοτε ως ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης, με εξοπλισμό και κουστούμια που έφτιαχνε ο ίδιος.

Υπήρξε πάντοτε ιδιαίτερα φτωχός, και συχνά ζωγράφιζε τοίχους καφενείων ή σπιτιών για ένα κερδίσει ένα πιάτο φαγητό. Εξίσου συχνά έπεφτε θύμα εμπαιγμού και περιφρόνησης ειδικά λόγω της επιλογής του, από μια ηλικία και μετά, να εγκαταλείψει τον ευρωπαϊκό τρόπο ένδυσης και να φοράει φουστανέλα, όπως οι ήρωες που απεικόνιζαν τα έργα του. Το 1927, ο Θεόφιλος επέστρεψε στη Λέσβο και ένα περίπου χρόνο αργότερα γνωρίστηκε με τον τεχνοκριτικό και έμπορο έργων τέχνης Στρατή Ελευθεριάδη – Teriade, μια γνωριμία που συνέβαλλε αρχικά στη βελτίωση των συνθηκών επιβίωσής του και μετέπειτα (δυστυχώς μετά θάνατον) στην σταδιακή αναγνώριση του έργου του ώσπου το υπουργείο Πολιτισμού χαρακτήρισε το έργο του «χρήζον ειδικής κρατικής προστασίας».

Ο Θεόφιλος πέθανε στις 24 Μαρτίου του 1934, πιθανότατα από τροφική δηλητηρίαση.

Πίνακας του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ «Αδάμ και Εύα» 1939

Ως το Σεπτέμβριο του 1935, ένα χρόνο μετά τον θάνατο του, μνεία στο όνομά του γίνεται μόνο σε μερικά δημοσιογραφικά κείμενα στην Αθήνα, τη Μυτιλήνη και το Βόλο. Στις 20 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου δημοσιεύεται στα Αθηναϊκά Νέα μια συνέντευξη του Teriade με τίτλο «Μια καλλιτεχνική ανακάλυψη. Ένας άγνωστος μεγάλος Έλληνας λαϊκός ζωγράφος, ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ» και την επόμενη χρονιά οργανώνεται από τον Teriade έκθεση έργων του στο Παρίσι.

Ο Τάκης Μπαρλάς αποκαλεί τον Θεόφιλο «Παπαδιαμάντη της ζωγραφικής» ενώ ο Γιώργος Σεφέρης, ο οποίος το 1947 μιλάει για τον καλλιτέχνη σε έκθεση έργων του στο Βρετανικό Συμβούλιο Αθηνών, τον συσχετίζει με τον Μακρυγιάννη.

Σύντομα, το όνομα και το έργο του ταξιδεύει σε πολλές γωνιές του κόσμου.

Ο Οδυσσέας Ελύτης, έγραψε: «Επιστρέφοντας από την Αμερική, τον Ιούνιο του 1961, σταμάτησα για λίγες μέρες στο Παρίσι και, καθώς βγήκα να χαζέψω στους δρόμους, το πρώτο πράγμα που είδα ήταν, σε μια βιτρίνα βιβλιοπωλείου όπου συνήθιζα να πηγαίνω άλλοτε, τη μεγάλη αφίσα της Έκθεσης του Θεόφιλου, που είχε ανοίξει ακριβώς εκείνη την εβδομάδα στις αίθουσες του Λούβρου. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά δυνατά. Ε, λοιπόν, ναι. Υπήρχε δικαιοσύνη σ’ αυτόν τον κόσμο».

Ο Teriade χρηματοδοτεί την ίδρυση του Μουσείου Θεόφιλου, που άνοιξε το 1965, στη γενέτειρά του Βαρειά στη Λέσβο, όπου φιλοξενούνται 86 πίνακες του ζωγράφου. Επίσης ως μουσείο Θεοφίλου λειτουργεί το αρχοντικό Χατζηαναστάση, γνωστό σήμερα ως οικία Κοντού, στην Ανακασιά του Δήμου Ιωλκού, τους τοίχους του οποίου φιλοτέχνησε ο ζωγράφος γύρω στο 1912. (tvxs.gr)»

Ένα μικρό αφιέρωμα στο έργο του ζωγράφου Θεόφιλου Χατζημιχαήλ.

Ένα τραγούδι των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα για τον Θεόφιλο Χατζημιχαήλ. 

Είναι ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου από την συλλογή «Ενδοχώρα».

Στίχοι: Ανδρέας Εμπειρίκος

Μουσική: Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας

Πρώτη εκτέλεση: Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας

Θα πούμε το τραγούδι του που ξεκινά απ' τον ήλιο

με την απόκρημνη λαλιά του τηλεβόα

Ολκάδος που συνάντησε το νεαρό τιτάνα

με ρίγανη στα χείλη του κι ολόκληρη τη χώρα

Μες στο στήθος του...

στο στήθος του...

Το ρήμα κρουσταλλώθηκε και φέγγει

κι ακόμα τρέχουν τα κορίτσια

Μες στα πλατιά φουστάνια τους

στις δροσερές μαρμαρυγές της άσπιλης ημέρας

Μέσα στο ρίγος που γελά καθώς ξανθή γοργόνα

σ' ένα καράβι ορθόπλωρο που πλέχει

στον ουρανό της θάλασσας με τα μεγάλα μάτια

Φωνές θερμές, γλυκές παιδίσκες των ερώτων

πάνω στη γη κι επί των χόρτων ή στα φύλλα

βιβλίου γιομάτου δένδρα πράσινα σαν παραθύρια

που βλέπουν προς την ʼνοιξη

προς την Άνοιξη...

προς την Άνοιξη...

Χωρίς απροσδιόριστη φενάκη μα με πλήθος

πολύχρωμων παλμών μεταξωτής αιώρας

Σε κάστρο δόξας μυρμηκιάς με πλούσια ζώνη

σφυγμένα δυνατά στη μέση της ημέρας

Πλατιά στα στέρνα μας

και τα πουλιά μας τρέχουν στον αέρα

Ο Τσαρούχης θαυμάζει τη χρωματική ευδαιμονία και τη λάμψη της ζωγραφικής του Θεόφιλου, τον ενθουσιασμό και τον αυθορμητισμό του. Δεν τον κατατάσσει στην «οικογένεια των αφελών ζωγράφων»: «Τον Θεόφιλο τον παίρνω σαν ζωγράφο που με τη ζωγραφική του είπε αυτά ακριβώς που παρέλειψαν να πουν οι ανακαινιστές της ελληνικής ζωγραφικής του 19ου αιώνος, των οποίων το έμβλημα υπήρξε το "εφάμιλλον των ευρωπαϊκών"». Και καταλήγει:

«Ο Θεόφιλος ανήκει στην αντίθετη παράταξη απ' αυτή στην οποία ανήκουν οι δάσκαλοι, οι καθαρευουσιάνοι κι οι δημοτικιστές, οι ακαδημαϊκοί κι οι μοντέρνοι, οι συντηρητικοί κι οι εξ επαγγέλματος επαναστάτες. Είναι απ' τη μεριά των σοφών και των τρελών, παρέα με τον Σολωμό, τον παγωμένο-θερμότατο Κάλβο, τον Παπαδιαμάντη, τον αναρχικό και άκρως πειθαρχημένο Καβάφη, τον τρελό Χαλεπά, κι όλους αυτούς τους φυσικά επαναστατημένους Έλληνες  μα εξίσου φυσικά συντηρητικούς, τους Έλληνες των οποίων η ευλογημένη μεγαλομανία έσπασε τα κλουβιά του διδασκαλισμού. Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς ότι αιώνια θα σκανδαλίζει αυτούς που θέλησαν πάντα να βολευτούν».

Ένα βίντεο για τον Θεόφιλο... 
Παρεμβάλλονται εικόνες από την ταινία 
«Θεόφιλος» (1987), του Λάκη Παπαστάθη

Θεόφιλος (ταινία, 1987)

Σενάριο και Σκηνοθεσία: Λάκης Παπαστάθης

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 94'

Παίζουν: Δημήτρης Καταλειφός, Σταμάτης Φασουλής, Δημήτρης Καμπερίδης, Ειρήνη Χατζηκωνσταντή, Θεόδωρος Έξαρχος, Υβόννη Μαλτέζου, Θέμης Μάνεσης, Ντίνος Λύρας, Αναστασία Κρίτση, Στράτος Παχής, Μάνος Σταλάκης, Μανώλης Σορμαΐνης, Φρέζη Μαχαίρα, Άρης Πετρόπουλος, Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ, παρότι γεννήθηκε αρκετές δεκαετίες μετά την επανάσταση του 1821, μια μέρα εγκατέλειψε το ευρωπαϊκό στυλ ντυσίματος και υιοθέτησε την παραδοσιακή φορεσιά, την φουστανέλα. Ταυτίστηκε με τον ελληνικό μύθο ενός κόσμου ηρώων, από το Μεγάλο Αλέξανδρο ως τους κλέφτες και αρματωλούς του 19ου αιώνα. Τρεφόταν από τις καθημερινές μορφές του λαϊκού πολιτισμού και από το φως της Ελλάδας. Φορούσε τα ρούχα των ανθρώπων που ζωγράφιζε. Ζούσε μέσα από τους μύθους και την ιστορία των συμβόλων αυτού του τόπου. Αυτός ο φωτισμένος άνθρωπος, οδηγήθηκε στην πιο απόκρυφη απουσία του Ελληνικού Μύθου, στην τέχνη του. Ζωγράφιζε με ένα μοναδικό προσωπικό τρόπο, πρωτοφανή για τα δεδομένα της εποχής.

ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΑ: Η ταινία Θεόφιλος προβλήθηκε τη σαιζόν 1987 και έκοψε 6.500 εισιτήρια πανελλαδικά. Ήρθε στην 13η θέση σε 20 ταινίες. Λίγο αργότερα προβλήθηκε ως τηλεοπτική μίνι σειρά, με τίτλο «Θεόφιλος 1989».

ΔΙΑΚΡΙΣEIΣ:
Βραβείο Καλύτερης Ταινίας - Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Βραβείο Καλύτερου Α' Ανδρικού Ρόλου - Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Βραβείο Καλύτερων Κοστουμιών - Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Official Selection - Φεστιβάλ Βερολίνου

Επιμέλεια-επεξεργασία: Sophia-Siglitiki/Αέναη επΑνάσταση

Ο προγραμματισμός της ψυχής, μέσα από το Ελληνικό αλφάβητο του Παλαμήδη.

Σάββατο, 21 Σεπτεμβρίου 2013

http://alexander-hellas.blogspot.gr/2013/09/blog-post_5992.html

Ο προγραμματισμός της ψυχής, μέσα από το Ελληνικό αλφάβητο του Παλαμήδη.

Μία νέα ερμηνεία του Ελληνικού Α-Βήτου με μία μεγάλη συγκλονιστική, απλή αλήθεια.

H Ελληνική γλώσσα περιλαμβάνει πολλούς κώδικες, οι οποίοι αποτελούν την ζωντανή μας μνήμη.
Ειδικά στην γραπτή της μορφή, της οποίας σπονδυλική στήλη είναι το αλφάβητο, εμπεριέχονται πολλά μηνύματα, τα οποία δεν έχουν αποκρυπτογραφηθεί όλα ακόμα.
Η προσπάθεια συνεχίζεται.
Η παρούσα μελέτη του αλφαβήτου χρησιμοποιεί απλά εργαλεία, ήτοι την γραμματική, το συντακτικό και το πλούσιο λεξιλόγιο βεβαίως της ελληνικής γλώσσης. Δεν χρησιμοποιείται ούτε ένας αριθμός..
Πρόκειται για ένα μήνυμα, το οποίο περιλαμβάνεται στο Ελληνικό αλφάβητο και που μόλις το διαπίστωσα με συγκλόνισε. 


Γιά την ιστορία, ο μύστης Παλαμήδης ο γυιός του Ναυπλίου, ο οποίος στον Τρωϊκό πόλεμο ήταν επιφορτισμένος με την σίτιση του στρατού και ταυτογχρόνως και με την ψυχαγωγία των στρατιωτών κατά την διάρκεια των μακρών παύσεων των μαχών, γιά να καταπολεμήσει την ανία των ανδρών εφεύρε επιτραπέζια παιγχνίδια, τα οποία είχαν κάποια πνευματική διαβάθμιση, ανάλογα και με τον βαθμό του καθενός. Δηλαδή γιά τους απλούς στρατιώτες σκάρωσε την γνωστή μας τρίλιζα, γιά τους υπαξιωματικούς το ζατρίκιον, το σημερινό τάβλι και γιά τους ανώτερους αξιωματικούς τους πεσσούς, το σημερινό σκάκι. Ο Παλαμήδης λοιπόν επήρε και διεμόρφωσε το Ελληνικό Αλφάβητο και του έδωσε το σχήμα, την μορφή με την οποίαν το έχουμε περίπου μέχρι σήμερα. Λέω περίπου, γιατί εκείνος χρησιμοποίησε δεκαοκτώ γράμματα .

Η δομή γιά το μήνυμα είναι όμως ήδη δεδομένη.
Έχουν γραφτή λοιπόν πολλά για τις ερμηνείες του ελληνικού αλφαβήτου και έχουν γίνει πάρα πολύ αξιόλογες εργασίες πάνω σ’αυτό. Άλλοι γράφουν για κωδικοποιημένα μηνύματα φιλοσοφικά, ύμνους, μαθηματικά θεωρήματα, μαθηματικούς τύπους, θεωρίες. Όλα αυτά είναι πάρα πολύ ενδιαφέροντα ασυζητητί. Όλα όμως ή στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον, στηρίζονται στην ανάγνωση του αλφαβήτου από τα Α προς το Ω.
Εμείς εδώ θα κάνουμε μία προσπάθεια ανάποδα, συνδυάζοντας τα γράμματα μόνο, είτε με την φωνητική τους αξία, είτε με λέξεις, που αρχίζουν από το κάθε γράμμα, είτε με τα γράμματα τα ίδια. Επίσης για την πληρέστερη κατανόηση μπορούμε να κάνουμε και κάποια μετατόπιση λέξεων πλέον, όπως θα κάναμε και με ένα αρχαίο κείμενο. Επειδή το γινόμενο είναι ένα είδος επίκλησης ή εντολής, ίσως χρειάζεται και κάποια απαγγελία.

Ας αρχίσουμε λοιπόν:
Κανονικά: ΑΒΓΔΕΖΗΘΙΚΛΜΝΞΟΠΡΣΤΥΦΧΨΩ. Ωραία ως εδώ.

Αφού έχει δοθή μία ερμηνεία αυτού του τύπου του Α- Βήτου σαν επίκληση της ψύξης της Γης από την πύρινη μορφή της και να την στεγνώσει ο ήλιος, ώστε να μπορέσουν να ζήσουν οι άνθρωποι, σ’ αυτήν, έρχεται και η επόμενη φάση, όπου όλα πλέον είναι έτοιμα για την εγκατάσταση της ψυχής στην Γη.

Προχωρούμε λοιπόν:
ΩΨΧ, ΦΥΤαύ Σ(έλας) ΡΟΑΝ Π Ο (ι-ώ, -εί =) ΞΝ ΜΛ Κ , ΙΘ Ζ Η, Ε Δ Γ Β Α

Ω Ψ Χ = Ω ΨυΧή
ΦΥΤ = ΦΥΤαύ
Σ = Σέλας
Ρ = Ροάν (Ροήν)
Π-Ο = Πι – Ό (Ποι-ώ,-εί = αττική σύνταξις )
Ξ – Ν = ΞυΝ (=συν)
Μ – Λ = ΜάΛα
Κ = Κάλλος
Ι – Θ = Ίθι
Ζ = Ζωή
Η = Ηλίου (γεν. αιτιολ.
) Ε = Ες
Δ = Δήμητρος
Γ = Γαν
Β = Βίον
Α = Άξεις (ή αγαγείς)

Από το οποίο βγαίνει:
«Ω Ψυχή, φυτά , σέλας, ροάν ποιεί ξυν, μάλα κάλλος, ίθι ηλίου ζωή ες Δήμητρος Γαν βίον άξεις», στο οποίο αν γίνει μία σύνταξις, όπως στα αρχαία κείμενα του γυμνασίου, τότε άνετα βγάζουμε το εξής συμπέρασμα, που έχω την εντύπωση ήδη το έχετε πιάσει:

Ήτοι: «Ώ ψυχή, ες Δήμητρος Γαν, ίθι βίον άξεις, φυτά ξυν σέλας ροάν ποιεί, (και) μάλα κάλλος ζωής (εστί) ηλίου (ένεκα)».

Δηλαδή: Ω Ψυχή, στην Γη της Δήμητρας, όπου θα πας να ζήσεις, τα φυτά με το φως δημιουργούν ροήν (ρεύμα αέρος / οξυγόνου – ύδατος) και υπάρχει πολύ κάλλος και ζωή ένεκα του ηλίου»

Με άλλα λόγια πρόκειται για μια ΘΕΙΑ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΝΤΟΛΗ στην ψυχή ή έναν προγραμματισμό της, ότι στον πλανήτη Γη, που θα πάει να ζήσει υπάρχουν όλες οι συνθήκες ΖΩΗΣ δηλαδή επειδή τα φυτά δημιουργούν την ΦΩΤΟΣΥΝΘΕΣΗ!!!! καθώς και ομορφιά, λόγω του Ηλίου.
Αυτό βγαίνει από το αλφάβητο με την σημερινή μορφή του με τα 24 γράμματα, όπως έχει φθάσει ως τις ημέρες μας εδώ και δυόμισυ χιλιάδες χρόνια από το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου.

Ίσως σε προηγούμενες μορφές του αλφαβήτου με τα 27 γράμματα ή ακόμη και σε γραμμική μορφή, να υπήρχαν και άλλα στοιχεία.

Το πιό μυστηριώδες γράμμα είναι κατά την γνώμη μου, το Σ (σίγ-μα), του οποίου η κατάληξη –μα δηλώνει αποτέλεσμα μιάς πράξεως (όπως αποτελώ, αποτέλεσμα, θραύω – θραύσμα κλπ.)

Το Σίγμα λοιπόν είναι το αποτέλεσμα ΣΙΓΗΣ. (Σιγ-μα). Σιγή γιατί; Τί κρύβεται εκεί;
Άλλωστε είναι γνωστή η πολύ στενή σχέση του με το f γνωστό μας δίγαμμα, το οποίο προφερόταν σα δασύ σίγμα (αγγλικό sh) ή ήταν το πνεύμα της δασείας με την ανάλογη προφορά, καθώς ακόμα συμβόλιζε και τους κεραυνούς του Δία σε διπλή μορφή, το οποίο δυστυχώς αμαύρωσαν με τα εγκλήματά τους κατά της ανθρωπότητας τα SS του Χίτλερ, που το είχαν σαν σύμβολό τους..

Σύμφωνα με την παραπάνω ερμηνεία του Ελληνικού Αλφαβήτου,ο Δημιουργός στέλνει την ψυχή, το πιό πολύτιμο δημιούργημά του στην Γη και την ΚΑΘΗΣΥΧΑΖΕΙ για τις εκεί συνθήκες ζωής, αλλά και την ομορφιά που έχει δημιουργήσει εκεί γι αυτήν...

Και μία εικόνα, ένας πίνακας, τον οποίο κανείς ζωγράφος της Αναγέννησης προφανώς ποτέ δεν ζωγράφισε:
Ο Θεός κάθεται στον περίλαμπρο θρόνο του στο κέντρο του Σύμπαντος και στο γόνατό του κάθεται ένα μικρό κοριτσάκι, η Ψυχή, η οποία τον κοιτά ανήσυχη. Εκείνος με την απέραντη γαλήνη, που Τον διακρίνει της δείχνει μακριά στο βάθος έναν μικρό γαλάζιο πλανήτη και εξηγεί στο πιο ευαίσθητο δημιούργημά του, ότι εκεί στην Γη, το άλλο δημιούργημά του, το οποίο κατ’ εντολή του δημιούργησε η Δήμητρα και όπου η Ψυχή προορίζεται να πάει, να ζήσει, υπάρχουν όλες οι συνθήκες της ζωής: Τα φυτά με το ηλιακό φώς δημιουργούν συνεχή ροή οξυγόνου (συνεπώς και νερού) και ότι ένεκα του ηλίου υπάρχει ζωή και πολύ κάλος.

Επομένως δεν πρέπει να ανησυχεί.
Δεν θα ήταν αυτό ένας συγκλονιστικός ζωγραφικός πίνακας;
Ευχαριστώ για την φιλοξενία.

Γιώργος Μιχ. Βαϊκούσης

* Η παρούσα μελέτη έχει ανακοινωθή στην τηλεοπτική εκπομπή «Οικολόγοι χωρίς σύνορα» του Θεοδόση Χίντζογλου του καναλιού ΤΗΛΕΦΩΣ, καθώς και στην εκπομπή «Οι Πύλες του Ανεξήγητου» του Κώστα Χαρδαβέλα στον Alter (6 10 2007) 
Και δημοσιεύθηκε στο τρίμηνο περιοδικό ΙΛΙΣΟΣ / Ιανουαρίου - Φεβρουαρίου – Μαρτίου 2005, τεύχος 259 της Θεοσοφικής Εταιρείας, Βουκουρεστίου 25, Αθήνα. 
Αποτελεί δε τμήμα του υπό έκδοσιν βιβλίου – μυθιστόρηματος του γράφοντος με τίτλο «Ο σκληρός δίσκος πλανήτης Γη».
. Ευχαριστώ και πάλι.

Μετά τιμής
Γιώργος Μιχ.* Βαϊκούσης
( Το πατρώνυμο το έβαλα, γιατί ξέρω υπάρχει συνωνυμία).

Στοιχεία από:
Διόδωρο Σικελιώτη
Ιππ. Δάκογλου: «Παλαμήδης ο υιός του Ναυπλίου» - Ελληνική Αγωγή – 86 / 139 -Σεπτ. 2009

ΠΗΓΗ fryktories