Από που προήλθαν οι Αλβανοί

Παρασκευή, 16 Αυγούστου 2013

από : http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/08/blog-post_16.html

Από που προήλθαν οι Αλβανοί

Σκοπός του άρθρου είναι να αναδείξει την πληθυσμιακή και πολιτιστική ανάμειξη των 

ασιατών Αλβανών με τα Ιλλυρικά φύλλα, ανάμειξη από την οποία προέκυψε το σημερινό 

έθνος των Αλβανών

Ξετυλίγοντας το μίτο• Είναι στα χρόνια της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όπου για πρώτη φορά καταγράφεται ιστορικά ένα -εχθρικό- έθνος με την ονομασία Αλβανοί, και με τη χώρα 

τους να βρίσκεται στη δυτική όχθη της Κασπίας. (Αρριανός).

• Τις ίδιες αναφορές συναντάμε στον Πλούταρχο, τον Στράβωνα, τον Κλαύδιο Πτολεμαίο, 

τον Διόδωρο το Σικελιώτη, τον Διονύσιο τον περιηγητή, καθώς και τον Στέφανο Βυζάντιο.

• Λίγο αργότερα, με την παρακμή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και την ανάδειξη του 

Βυζαντίου, το ίδιο έθνος εμφανίζεται μακριά από την κοιτίδα του στην περιοχή του 

Καυκάσου, φτάνοντας μέχρι την καρδιά του Βυζαντίου.

• Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα φυλών που προέρχεται από την ασιατική Αλβανία, 

το σημερινό Dagestan. Το όνομα αυτών: Άβαροι.

• Η πρώτη κάθοδος τους γίνεται σταδιακά με κατάληξη νότια του Δούναβη, ενώ στη 

συνέχεια εγκαθίστανται μόνιμα στην Παννονία και την Παιονία.

• Μέχρι τον 5ο και 6ο αι. μ. Χ οι Άβαροι αναμιγνύονται με τους Σκορδίσκους και 

εγκαθίστανται στην περιοχή Σάλωνα της Δαλματίας, σημερινό Solin.

• Τότε ξεκίνησε και η ανάμιξη των Αβάρων με τα βόρεια Ιλλυρικά φύλλα, που λίγο 

παλαιότερα είχαν σπρώξει νοτιότερα γότθοι επιδρομείς.

• Ωστόσο η ονομασία Αλβανοί και Αλβανία παγιώθηκε πολύ αργότερα με αναφορές 

από την Άννα Κομνηνή καθώς και άλλους βυζαντινούς ιστορικούς.

• Και ενώ φαίνεται να μην υπάρχει καμία σχέση μεταξύ της παλαιάς Καυκάσιας 

Αλβανίας με τη σημερινή, στην πραγματικότητα η ιστορία μας δείχνει πως μερικές 

φορές οι φαινομενικές πλάνες συστήνουν εν τέλει η ιστορική αλήθεια.

• Η περιοχή της αρχαίας Ιλλυρίας και της σημερινής Αλβανίας, έχει άμεση σχέση με 

τους Άβαρους. Δεν γνωρίζουμε το μέγεθος της επιρροής που άσκησαν αυτοί στην 

περιοχή, ωστόσο μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ήταν μεγάλο λόγω του πληθυσμιακού 

όγκου μετανάστευσης από την Αλβανία του Καυκάσου.

Πολλοί ακαδημαϊκοί και ιστορικοί, μάλιστα και αρκετοί διάσημοι, αναλύοντας 

το ζήτημα της πληθυσμιακής σύνθεσης των σημερινών Αλβανών, τους συνδέουν άμεσα 

με τους αρχαίους Ιλλυριούς. Αντιθέτως κατά καιρούς η Ελληνική φυλή έχει μπει στο 

"μικρόσκοπιο" της ιστορίας και δεν είναι και λίγοι αυτοί που αμφισβητούν έντονα την Ελληνικότητα των σημερινών Ελλήνων. Εκτός από την ουσία όλων αυτών των θεωριών 

που είναι ιστορικά ατεκμηρίωτες, είναι απορίας άξιον πως εφόσον αυτό μπορεί να 

ισχύει για το Ελληνικό έθνος, ωστόσο δεν μπορεί να ισχύει για τους επιδρομείς μας 

οι οποίοι κατόπιν και μας νόθευσαν.

Ανεξερεύνητη παραμένει η προέλευση των σημερινών Αλβανών, η σημερινή ονομασία 

τους -διεθνής και ντόπια- καθώς και η γλώσσα τους. Παρά την εντύπωση που επικρατεί 

ότι αυτοί οι πληθυσμοί υπήρξαν απόγονοι των αρχαίων Ιλλυρικών φύλων που ωστόσο 

κατά καιρούς επηρεάσθηκαν από Έλληνες και Ρωμαίους, υπάρχουν ισχυρότατες ενδείξεις 

πως οι σημερινοί Αλβανοί, η πλειοψηφία τους τουλάχιστον, προέρχονται όπως και 

οι Βούλγαροι, από περιοχές της Ασίας. Αυτή η υπόθεση ενισχύεται από το γεγονός 

της γλωσσικής ασυνέχειας αλλά και από την ποικιλομορφία της πληθυσμιακής σύνθεσης 

αυτών που σήμερα ονομάζονται Αλβανοί. .

Αρκετοί συγχέουν την Αλβανία των Βαλκανίων με το Άλβανον κοντά στη Ρώμη. 

Άλλοι πάλι, θέλοντας να αιτιολογήσουν την διεθνή ονομασία της γειτονικής μας 

Αλβανίας, φέρνουν ως παράδειγμα την πόλη Ελμπασάν που ονομάζεται έτσι και από 

τους ίδιους τους Αλβανούς, χωρίς ωστόσο αυτοί οι ισχυρισμοί να έχουν μεταξύ τους 

καμία σχέση. Άλλωστε, οι ίδιοι οι Αλβανοί την χώρα τους δεν την αποκαλούν Αλβανία,

αλλά Shqiperia, όνομασία η οποία φαίνεται να προέρχεται από τον αετό, λέξη που 

ωστόσο είναι μοναδική μεταξύ όλων των άλλων ευρωπαϊκών γλωσσών και όχι μόνον 

(Αλβανικά: shqiponjë, Ελληνικά: αετός, Αγγλικά: eagle, Γερμανικά: Adler, Γαλλικά: aigle, 

Ιταλικά: aquila, Ισπανικά: águila) .

ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΓΡΑΦΗΟι Αλβανοί απέκτησαν τη γραφή τους και το αλφάβητο τους, πολύ πρόσφατα και πάντως 

μετά τον 19ον αι. Μέχρι και τους ελληνιστικούς χρόνους αλλά και αρκετά αργότερα, 

οι πληθυσμοί της τότε οικουμένης γνώριζαν την Ελληνική γλώσσα και εφόσον δεν είχαν 

γραφή την οικειοποιούνταν. Ως τρανταχτό παράδειγμα μπορουμε να σκεφτούμε την 

γλώσσα στην οποία γράφτηκαν τα ιερά βιβλία του χριστιανισμού (Ευαγγέλια κ.ά.) 

καθώς και οι μεταφράσεις στην Ελληνική άλλων σημαντικών, ιερών και μη, βιβλίων 

οπως τα ιερά βιβλία των εβραίων (μεταφραση των Ο') κ.λ.π. 

Αλλά ακόμα και άλλα έθνη που δεν είχαν γραφή "υποχρεώθηκαν" να έχουν, όπως για 

παράδειγμα οι Σλάβοι που απέκτησαν μέσω του Κυριλλου την γνωστή γραφή που 

διατηρούν μέχρι και σήμερα.

ΟΙ ΣΛΑΒΟΙ ΕΛΑΒΑΝ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΚΑΙ ΓΡΑΦΗ... ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ, ΟΧΙ !!!!

Είναι λοιπόν απορίας άξιον. Όταν οι Σλάβοι που προήλθαν από πολύ μακριά μετά το 8ον αι. εκχριστιανίστηκαν 

και τους δόθηκε από έξωθεν γραφή, τότε πραγματικά ξενίζει το γεγονός, πώς ένα έθνος συγγενικό ή 

τουλάχιστον άμεσα γειτονικό στους Έλληνες και στον πολιτισμό τους, καθως και στην παγκοσμίως διαδεδομένη 

Ελληνική γλώσσα, όπως ήταν το Ιλλυρικό έθνος, να έμεινε εντελώς αποκομμένο απο τις τότε πολιτιστικές 

εξέλίξεις, αλλά και αργότερα οταν στα πλαίσια του χριστιανισμού δεν έγινε καμία προσπάθεια να γίνει 

κυριάρχη η Ελληνική γραφή ή έστω να τους δοθεί ένα αντίστοιχο όπως των σλάβων αλφάβητο.

Επίσης, η Ελληνική γλώσσα κατά την Ρωμαιο-Βυζαντινή περίοδο απο τα τέλη του 4ου μέχρι και τον 14ον αι. 

αποτελούσε, αν όχι την επίσημη γλώσσα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, με βεβαιότητα όμως την κύρια 

γλώσσα όλων των τότε λεγόμενων ρωμιών, από τα Θέματα της κάτω Ιταλίας μέχρι και τα ανατολικότερα 

βυζαντινά Θέματα της Ασίας.

Ειναι λογικό επομένως να τίθεται το ερώτημα. Πώς η σημερινή Αλβανία, παρά το ότι ύπηρξε τοσο γειτονική 

στους Ελληνες και τοσο συγγενική σε αυτούς αλλά και τόσο στενα συνδεδεμένη με το Βυζάντιο., να έχει 

σημερα άλλη γλώσσα και γραφή ; 

Η λογική επεξεργασία δεν βρίσκει άλλη απάντηση πέρα από την υπόθεση οτι κατι συνέβη την περίοδο της 

Βυζαντινής εποχής που αλλοίωσε εθνολογικά και γλωσσολογικά την ευρύτερη περιοχή της σημερινής 

Αλβανίας.

Έτσι επιχειρώντας να προσεγγίσουμε την λυση αυτού του "προβλήματος", δεν μπορούμε παρά να 

αντιπαραβάλουμε την λιγοστή είναι αλήθεια βιβλιογραφία γνωρίζοντας ωστόσο πως στην έρευνα μας 

οι πηγές είναι και λίγες και ασαφείς.

ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ ΜΟΝΟ ΣΛΑΒΟΙ ΚΑΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΡΟΥΛΟΙ ΚΑΙ ΑΒΑΡΟΙ.

Κατά τη Βυζαντινή περίοδο και ιδιαίτερα μετά την εγκατάσταση των Βουλγάρων στα νοτιότερα τμήματα 

της Βαλκανικής άρχισαν πολεμικές αναμετρήσεις μεταξύ των νεοφερμένων και της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. 

Στην αρχή και πριν από την είσοδο σλάβων και βούλγαρων στην Ανατολική-κεντρική Ευρώπη, είχαν αρχίσει 

τις επιδρομές τους οι Άβαροι και πριν από αυτούς οι Έρουλοι. Ωστόσο, κοινή αφετηρία στην πορεία των 

Βούλγαρων των Ερούλων και Αβάρων υπήρξε η ίδια γεωγραφική περιοχή, η περιοχή μεταξύ Μαύρης 

θάλασσας και Κασπίας, ενώ χρονολογικά η μετανάστευση τους προς τη Δύση άρχισε με πρώτους τους Ερούλους 

(Ελούρους κατα άλλους) τον 4ο αιώνα (300+ μ.Χ.) και συνεχίστηκε με τους Αβάρους. Ακολούθησαν οι Σλάβοι 

γενικότερα και η μετανάστευση ολοκληρώθηκε με τους Βούλγαρους, οι οποίοι κακώς συγκαταλέγονται 

στα σλαβικά φύλλα, εφόσον (όπως οι Άβαροι) ήταν Ούννοι στην καταγωγή.

ΟΙ ΑΒΑΡΟΙ ΠΡΟΗΛΘΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΝΤΑΓΚΕΣΤΑΝ

Το σημερινό Νταγκεστάν βρίσκεται δυτικά της Αρμενίας και αποτελεί ανεξάρτητη δημοκρατία της Ρωσικής 

Ομοσπονδίας. Επίσης η ονομασία Νταγκεστάν σημαίνει ‘υψηλά ευρισκόμενη χώρα’, ή όπως θα λέγαμε και 

στα ελληνικά ‘Αλπική χώρα’.

Σήμερα ο πληθυσμός του Νταγκεστάν σύμφωνα με την επίσημη απογραφή του 2002 αποτελείται απο 30% 

Αβάρους (Avars), ακολουθούν οι Dargins με 16% οι Kumiks οι Lezgins με 13% καθώς και άλλες μικρότερες 

εθνότητες.

Το Νταγκεστάν απο την εποχή της Ρωμαϊκης αυτοκρατορίας μέχρι και τα πρωϊμα χρόνια του Βυζαντίου 

αποκαλούνταν Αλβανία οι δε κάτοικοι της Αλβανοί, γεγονός που είναι γνωστό από τις αναφορές των μεγάλων 

Ελλήνων και Λατίνων ιστορικών και γεωγράφων της κλασικής και ελληνιστικής περιόδου.

Ιστορικές αναφορές και αποδείξειςΟ Πλούταρχος (βίοι παράλληλοι) γράφει: 
"Καταλιπών δέ φρουρόν Αρμενίας Αφράνιον αυτός εβάδιζε δια τών περιοικούντων τον Καύκασον εθνών 

άναγκαίως έπϊ Μιθριδάτην. Μέγιστα δε αυτών εστίν έθνη, Αλβανοί και Ίβηρες"

Στράβωνος Γεωγραφία.Εν αυτή δέ τη Αρμενία πολλά μέν όρη, πολλά δέ οροπέδια, έν οις ουδ αμπελος φύεται ραδίως. Πολλοί δε 

αύλωνες οί μέν μέαως, οι δέ και σφόδρα εύδαίμονες.. Καθάπερ τό Άραξηνόν πεδίον, δι ού ο Άράξης ποταμός 

ρέων εις τά άκρα της Αλβανίας και την Κασπίαν εκπίπτει θάλασσαν.

Άλλες αναφορές για την Αλβανία της Κασπίας γίνονται από τον Αρριανό στο έργο του ‘Αλεξάνδρου Ανάβασις, 

όπου οι Αλβανοί βρίσκονται αντιμέτωποι ως εχθρικό τμήμα ενταγμένο στις περσικές δυνάμεις του Δαρείου 

κατά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. "Ώς δέ ομού ήδη τά στρατότεδα έγίγνετο, ώφθη Δαρείος 

και οί άμφ΄ αυτόν, οί τε μηλοφόροι Πέρσαι και Ινδοί και Αλβανοί και Κάρες οι ανάσπαστοι και οί Μαρδοι 

τοξόται κατ΄ αυτόν Άλέξανδρον τεταγμένοι και την ίλην την βασιλικην." 

Από τον Κλαύδιο Πτολεμαίο διαβάζουμε : Αλβανοί, Σκύθαι

Από τον Στέφανο Βυζάντιο, φιλόσοφο και γεωγράφο (4ου αιώνα μ.Χ.). διαβάζουμε:Αλβανία χώρα προς τοις ανατολικοίς Ίβηρσιν. Εκεί δε και το έθνος οι Αλβανοί, ποιμενικοί και μετρίως πολεμικοί 

μεταξύ Ιβήρων και Κασπίας. Υπόκειται δε τη Σαρματία προς μεν τω Πόντω η Κολχική προς δε τή Κασπία 

η Αλβανία. 

Υποστηρίζεται ότι οι πρώτοι κάτοικοι της Παννονίας υπήρξαν οι Ιλλυριοί (πελασγικός λαός και συγγενής 

των Ελλήνων). Η Παννονία σήμερα περιέχεται στα εδάφη των κρατών της Σερβίας, Βοσνίας, Μαυροβουνίου, Κοσσυφοπεδίου και βορείου Αλβανίας. 

Ωστόσο από το βιβλίο "Ιστορία του Βασιλείου της Βαυαρίας και του εν αυτή Άρχοντος Οίκου" (επιτομή της 

Ιστορίας του Μιλβιλέρου, αρχές 19ου αιώνα), διαβάζουμε:Ή των Λογγοβάρδων μετανάστασις παρέσχεν εις την Βοϊαρίαν νέους γείτονας διότι εις τά εν Παννονία 

οικητήρια των Λογγοβάρδωνεισεχώρησαν οί Άβαροι, άγριον Ούννικον έθνος. Προεχώρουν οί Άβαροι επί 

μάλλον καί μάλλον εξ ανατολών ώστε περί τα μέσα της ογδόης έκατονταετηρίδος ειχον ηδη έκταθη μέχρι 

τοϋ Ένσου ποταμου έν Αυστρία. Τούτοις παρηκολούθησαν οί Σλάβοι, έθνος Σαρματικόν κατοικήσαντες την 

σημερινήν Καρινθίαν, Καρνίαν και Στυρίαν, και τελουντες ύπό τον Χάνην των Άβάρων...

Από την Μενάνδρου Ιστορία ‘ Έρουλοι και Άβαροι’, μαθαίνουμε Οτι έδέξατο Ιουστινιανός παρά Αβάρων πρέσβεις, έφ ώ σφάς περιαθρήσαι γήν οποί το φύλον θήσονται τας 

οικήσεις. Και ο μεν βασιλεύς Ιουστίνου του στρατηγού σημήναντός οι, έν βουλή έποιήσατο ές την Έρούλων 

χώραν κατοικίσαι το έθνος, ένθα προ του ώκουν οι Ερούλοι. δευτέρα δε προσαγορεύεται Παιονία...

Ο Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος για την εποχή του Ηράκλειου γράφει:..."Και επειδή η νυν Σερβλία καί παγανία καί η ονομαζομένη Ζαχλούμων χώρα καί Τερβουνία καί η των 

Καναλιτών υπό την εξουσίαν του βασιλέως Ρωμαίων υπήρχον, εγένοντο δε αι τοιούιαι χώραι έρημαι παρά 

τών Αβάρων από των εκείσε γαρ Ρωμάνους τους νύν Δελματίαν καί τό Δυρράχιον οίκούντας απήλασαν"...

Εδώ περιγράφεται η ερήμωση της Ιλλυρίας μέχρι και του Δυρραχίου και ο εποικισμός υπο των Αβάρων.

Ο Λαονικος Χαλκοκονδύλης (1430-1490), γράφει: Ουδόλως φρονώ ότι οί Αλβανοί ύπάρχουσιν Ίλλυρικόν 

γένος ώς τίνες λέγουσιν ...

Απο την Γαλλική εγκυκλοπαίδεια, γραμμένη από επιτροπή Σοφών υπό την εποπτεία του Ιππότη D' Arteau, 

μεταφρασμένη κατ΄ επιτομή από τη Γαλλική, το έτος 1862, διαβάζουμε:ΑΛΒΑΝΙΑ: υπό των νεωτέρων γεωγράφων καλείται μία των επαρχιών της Ευρωπαϊκής Τουρκίας εκτεινομένη 

παρά το Αδριατικόν και το Ιόνιον πέλαγος και περιλαμβάνουσα δύο διακεκριμένας Επαρχίας των αρχαίων 

γεωγράφων την Ιλλυρίαν και Ήπειρο Η χώοα αυτή κατά τόν μεσαίωνα εκαλείτο Αρβανέσση νύν δε καλείται 

Αρναούτ μέν υπο των Οθωμανών, Σκίπερη δέ υπό τών εγχωρίων ήτοι των Αλβανών οίτινες και εαυτούς όνομάζουσι σκιπετάρους. Οί κάτοικοι της εκτεταμένης ταύτης επαρχίας διαφέρουσιν από αλλήλων κατά τε 

την εθνικότητα την γλώσσαν και την θρησκείαν διότι το μέν μεσημβρινόν μέρος της Αλβανίας ήτοι την κυρίως 

Ήπειρον οικούσιν οί Ηπειρώται, όντες ομόγλωσσοι και Ομόθρησκοι με τους λοιπούς Έλληνας, το δε αρκτικόν 

ήτοι την Ιλλυρίαν, ήτις και δύναται νά ονομασθεί κυρίως Αλβανία κατοικούσιν οί Αλβανοί ανάμικτοι οντες 

μετά Σέρβων καϊ Οθωμανών καί Έλλήνων. Εκτός της αλβανικής γλώσσης η οποία διαιρείται εις πολλάς 

διαλέκτους και ιδιώματα, λαλείται έτι εν τη Αλβανία καί η Ελληνική, η τουρκική κλπ 

Στις αρχές του 20ου αιώνα ο πρωθυπουργός της Σερβίας Πάσιτς δήλωνε περί του Αλβανικού ζητήματος, 

σε συνέντευξη που έδωσε στην Γαλλική εφημερίδα "Χρόνος":"Οι Αλβανοί ουδέποτε είχον ιστορικόν βίον και ουδέποτε υπήρξε Αλβανία με την γεωγραφική έννοιαν ήν 

δίδουσι σήμερον οι εν Ευρώπη, μάλιστα δε οι προπαγανδισταί. Ανεξαρτήτως απο το ζήτημα περί καταγωγής 

και γλώσσης των Αλβανών, είναι βέβαιον ότι είτε Ιλλυριοί ήσαν ούτοι αρχαιώθεν είτε μετανάστες εξ Ασίας,

πολιτικόν βίον ουδέποτε έσχον". 

Βεβαίως τα λεγόμενα του Σέρβου πολιτικού και μάλιστα πρωθυπουργού, ο καθένας θα περίμενε να κρύβουν 

πολιτικές σκοπιμότητες. 

Ωστόσο σε αυτό που πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή είναι η αναφορά του Πάσιτς στην Ασιατική καταγωγή 

των Αλβανών.

Στο Βιβλίο "Χρονογραφία της Ηπείρου και των όμορων Ελληνικών και Ιλλυρικών", ο Παναγιώτης Αραβαντινος επικεντρώνοντας στους Βούλγαρους, γράφει:Βούλγαροι: Εθνος σκυθικόν κατοικούν παρά τον Βόλναν ποταμόν της Σαρματίας, τον παρά Ελλησι Βορυσθένην. 

Κατά το έτος 485 το βάρβαρον αυτό έθνος άγρίως και ληστρικώς έπεσκέφθη την Θράκην και κατά της ιδίας 

αυτής επαρχίας επανέλαβε τάς λεηλασίας και έπιδρομάς του, κατά τα έτη 479 και 501. Μετά ταύτα 

συνενωθέντες μετά των Αβάρων καί Σλαβίνων συγκατώκουν εις Παιονίαν και Δακίαν. Εν έτει δε 538 έπι της 

βασιλείας του Ιουστιανού επιδραμόντες μετά των Αβάρων την Μοισίαν...

Πηγές:
Πλουταρχος, Βίοι παράλληλοι
Στράβωνος Γεωγραφικά
Κλαύδιος Πτολεμαίος
Στέφανος Βυζάντιος
Ιστορία του Βασιλείου της Βαυαρίας
Μενάνδρου Ιστορίαι
Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος
Λαόνικος Χαλκοκονδύλης
Γαλλική Εγκυκλοπαίδεια
Γαλλική Εφημερίς "Παρισινός χρόνος"

ΠΗΓΗ : http://greeksurnames.blogspot.gr/

Urum - Ουρούμ (τουρκόφωνη μειονότητα ελληνικής καταγωγής)

Ουρούμ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Οι Ουρούμ (Λατινική Γραφή: Urum) είναι μία μικρή τουρκόφωνη μειονότητα ελληνικής καταγωγής.

Είναι ένας μικρός πληθυσμός ελληνικής καταγωγής, ο οποίος κατοικεί κυρίως στη Νότια-Γεωργία όπως στη περιφέρεια της Τσάλκας αλλά και στην Ουκρανία κυρίως στην Κριμαία,Μαριούπολη στη Τουρκία στις πόλεις Τραπεζούντα, Κερασούντα, Ερζερούμ, Καρς, στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια. Ονομάζονται οι Ουρούμ Ρωμιοί. Οι Ουρούμ υιοθέτησαν την Τουρκική γλώσσα στα τέλη του 18ου αιώνα, αλλά παρέμειναν χριστιανοί ορθόδοξοι μέχρι σήμερα. Μετά τη διάσπαση της Σοβιετικής Ένωσης πολλοί Ουρούμ μετανάστευσαν στην Ελλάδα.

Οι Ουρούμ - είναι ένας ευρύς όρος που ιστορικά έχει χρησιμοποιηθεί για ορισμό τουρκόφωνων λαών. Έτσι ονομάζονταν οι Έλληνες που ζούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και την Κριμαία. Στη σύγχρονη εθνογραφία, ο όρος αυτός ισχύει μόνο για το τουρκόφωνο ελληνικό πληθυσμό. Ο όρος Ουρούμ προέρχεται από την αραβική λέξη روم (Ρουμ), που σημαίνει Ρωμαίος και που μεταγενέστερα μετονομάστηκε σε Βυζαντινός και στη συνέχεια Έλληνας. Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται σήμερα για ακόλουθες υπό-εθνικές ομάδες των Ελλήνων που είναι οι:

• Οι Έλληνες της Κριμαίας που είναι ταταρόφωνοι. Ζούσαν στις περιοχές γύρω από τη Αζοφική Θάλασσα.
• Οι Έλληνες της Τσάλκας που είναι τουρκόφωνοι και ζούσαν στη Γεωργία.
• Καραμανλήδες της Καππαδοκίας.

Πίνακας περιεχομένων

  [Απόκρυψη] 

• 1 Οι Έλληνες της Κριμαίας
• 2 Οι Έλληνες της Τσάλκας
• 3 Ονόματα και Επώνυμα
• 4 Έθιμα
• 5 Διάλεκτος
• 6 Δες επίσης
• 7 Πηγή
• 8 Δικτυακοί τόποι

Οι Έλληνες της Κριμαίας[Επεξεργασία]

Οι Έλληνες της Κριμαίας διαιρούνται σε δύο ομάδες: Είναι οι λεγόμενοι Ελληνόφωνοι-Ρωμαίοι και οι Τουρκόφωνοι-Ουρούμ. Είναι Έλληνες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που προέρχονταν από την περιοχή του Πόντου που μετανάστευσαν και αποίκισαν την Κριμαία. Και οι δύο ομάδες μετανάστευαν στην περιοχή για πολλούς αιώνες (απ’ τον 4ο αιώνα π.Χ. μέχρι και 17ο αιώνα μ.Χ.) από την Ανατολία, κυρίως από τον Πόντο. Οι τελευταίοι εντάθηκαν στην κοινωνική και πολιτισμική ζωή του τόπου, με αποτέλεσμα να υιοθετήσουν την γλώσσα των Τατάρων της Κριμαίας ως μητρική γλώσσα. Το 1777, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία, η Μεγάλη Αικατερίνη διέταξε την εγκατάσταση όλων των Ελλήνων από τη χερσόνησο στη Βόρεια Αζοφική, έτσι έγιναν γνωστοί ως Έλληνες της Αζοφικής (приазовские греки / priazovskie Greki). Μερικοί γλωσσολόγοι πιστεύουν ότι η διάλεκτος που ομιλείται από τους Έλληνες της Αζοφικής διαφέρει από την κοινή γλώσσα των Κριμαίων και ως εκ τούτου αποτελεί μια ξεχωριστή ομάδα γλώσσας αυτής. Οι Ουρούμ είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Σε όλη την ιστορία, αντιπροσώπευαν μια απομονωμένη πολιτιστική ομάδα και σπάνια ζούσαν σε πόλεις που κατοικούνταν από τους Ρωμιούς, παρά την κοινή ελληνική πολιτιστική κληρονομιά μαζί τους. Ο Τουρκολόγος Νικολάι Μπασκάκοφ εκτιμά ότι μέχρι το 1969, οι 60.000 άνθρωποι μιλούσαν την Ουρουμική ως μητρική γλώσσα.

Οι Έλληνες της Τσάλκας[Επεξεργασία]

Από τον 18ο έως τις αρχές του 20ου αιώνα, στον Καύκασο μετανάστευαν μαζικά οι Έλληνες από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, κυρίως από την περιοχή του Πόντου. Ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1828-29, με την προέλαση του ρωσικού στρατού προς το Ερζερούμ και την Αργυρούπολη και τον ενθουσιασμό που προκάλεσε στους τοπικούς ελληνικούς πληθυσμούς αλλά και τη συμφωνία ειρήνης με τη Συνθήκη της Αδριανούπολης που ακολούθησε με την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την περιοχή, ανάγκασε ένα μεγάλο αριθμό Ελλήνων (περίπου 42.000) να ακολουθήσει τον ρωσικό στρατό, για το φόβο αντιποίνων. Η ρωσική κυβέρνηση και ειδικότερα ο τσάρος Νικόλαος Α΄ με απόφασή του, μετά από εισήγηση του στρατηγού Ιβάν Πασκέβιτς, τους εγκατέστησε στην περιοχή της Τσάλκας, όπου ίδρυσαν 27 αμιγή ελληνικά χωριά. Επί της Σοβιετικής Ένωσης αποτελούσαν αναγνωρισμένη ελληνική μειονότητα της Γεωργίας. Ίδρυσαν επίσης τρία χωριά στην περιοχή Γκομαρέτη.

Πολλοί Πόντιοι μιλούσαν τούρκικα είτε ως μητρική γλώσσα γεγονός που οφείλεται στην εμμονή των Οθωμανών να εξαλείψουν την ελληνική γλώσσα. Οι Ουρούμ αναφέρουν πως η έλλειψη γνώσης της Ελληνικής γλώσσας και υιοθέτηση της τούρκικης από αυτούς, οφείλεται στο γεγονός της διατήρησης ορθόδοξης πίστης. Λένε χαρακτηριστικά πως οι προγονοί τους αναγκάστηκαν να αλλάξουν την γλωσσά αντί να αλλάξουν την πίστη. Αναφέρονται κυρίως ως Έλληνες που εγκαταστάθηκαν στο οροπέδιο Τριαλέτη ή αλλιώς ως Τουρκόφωνοι Έλληνες του Καυκάσου. Οι μερικοί Πόντιοι τους αποκαλούν Τσαλκαλίδες λόγω εγκατάστασης τους στη γεωργιανή πόλη της Τσάλκας, όπου κάποτε αποτελούσαν την μεγαλύτερη εθνική κοινότητα. Οι Έλληνες της Τσάλκας αναγκάστηκαν να αλλάξουν την γλώσσα τους όμως διατήρησαν την θρησκεία τους. Είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί που ακολουθούν τοΙουλιανό ημερολόγιο το λεγόμενο παλαιό ημερολόγιο.

Σύμφωνα με τον Ανδρέι Ποπόφ, κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα εκατοντάδες οικογένειες τουρκόφωνων Ελλήνων Ορθόδοξων από Ερζερούμ, Γκιουμούσχανε και Αρτβίνμετανάστευσαν στη Νότια Ρωσία και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Τσάλκας, στη σημερινή Γεωργία. Κατά τη διάρκεια της σοβιετικής εποχής κατοικούσαν σε πάνω από 20 χωριά της Τσάλκας και στις άλλες πόλεις όπως η Ντμανίση, Τέτρι-Τσκάρο, Μαρνεούλη και της Αχαλτσίχε. Το 1926 υπήρχαν 24.000 Έλληνες που ζούσαν στην Τσάλκα από τους οποίους οι 20.000 ήταν Τουρκόφωνοι.

Ονόματα και Επώνυμα[Επεξεργασία]

Οι Ουρούμ στην πλειοψηφία τους έχουν αρχαία ελληνικά ονόματα, βυζαντινά και λίγα με ξενική προέλευση, κυρίως ρωσική. Τα επώνυμα όμως, ιδίως οι καταλήξεις είχαν τροποποιηθεί με την εγκατάσταση τους σ'αυτήν την περιοχή με συνοπτικές διαδικασίες. Οι περισσότεροι κράτησαν τα επώνυμα και η μόνη αλλαγή έγινε με την προσθήκη της κατάληξης -εφ και -οφ. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός του Εκρωσισμού των κάτοικων που επιχειρήθηκε στη Ρωσική Αυτοκρατορία και της ευκολότερης ενσωμάτωσης τους στην καινούργια κοινωνία. Με την εγκατάσταση τους στην Ελλάδα μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, το Ελληνικό Κράτος αναγνώρισε την Ελληνική τους καταγωγή και χορήγησε την Ελληνική υπηκοότητα σε αυτούς και με κώδικα ελληνικής ιθαγένειας που προβλέπει την αλλαγή ονόματος και επωνύμου γίνεται η εγκατάλειψη των ξενικών καταλήξεων με προσθήκη της κατάληξη -ίδης στα επώνυμά τους. Πρόκειται για μια συμβολική κίνηση "επιστροφής στις ρίζες", δεδομένου ότι η κατάληξη -ίδης παραπέμπει σε ποντιακή καταγωγή των Ελλήνων αυτών.

Έθιμα[Επεξεργασία]

Ένα ιδιαίτερο έθιμο που έχουν οι Ουρούμ είναι η θυσία. Είναι άγνωστο από που προήλθε το έθιμο αυτό, αναφέρουν πως προέρχεται από τα αρχαία χρόνια όταν γινόντουσαν θυσίες στους "θεούς". Θυσιάζεται πάντα ζώο αρσενικού γένους σε κάποιον Άγιο της Ορθοδοξίας.

Διάλεκτος[Επεξεργασία]

Η διάλεκτος που ομιλείται από τους Έλληνες της Τσάλκας είναι παρόμοια με πολλές άλλες διαλέκτους της Ανατολικής Τουρκίας. Ωστόσο, ορισμένοι γλωσσολόγοι όπως ο Νικολάι Μπασκάκοφ την κατατάσσουν ως μια ξεχωριστή γλώσσα λόγω διαφορών στη φωνητική, το λεξιλόγιο και τη γραμματική. Οι Έλληνες της Τσάλκας ονομάζουν τη γλώσσα τους ως Bizim dilja (Η γλώσσα μας). Η γλώσσα αυτή επηρεάστηκε και από τη ρώσικη γλώσσα με αποτέλεσμα πολλές λέξεις που χρησιμοποιούνται είναι ρώσικες. Η έρευνα του ιστορικούΑϊράτ Αλκάεφ έδειξε ότι το 36% των ερωτηθέντων θεωρούσαν την ελληνική γλώσσα ως μητρική τους γλώσσα, παρά την έλλειψη γνώσης της Ελληνικής γλώσσας και το 96% των ερωτηθέντων εξέφρασαν την επιθυμία τους να μάθουν τα Ελληνικά. Οι Έλληνες δεν είναι πλέον η μεγαλύτερη εθνική ομάδα στην Τσάλκα. Μεταξύ 1989 και 2002, ο αριθμός τους στην περιοχή μειώθηκε από 35.000 σε 3.000.Πολλοί μετανάστευσαν στην Ελλάδα και στο Κρασνοντάρ της Ρωσίας (π. Κρασνοντάρ, Άμπινσκ, Σότσι, και Γκελέντζικ)και επίσης στη περιοχή της Σταυρούπολης της Ρωσίας.

Σήμερα οι περισσότεροι Έλληνες της Τσάλκας έχουν εγκατασταθεί στην Ελλάδα, κυρίως στην Μακεδονία και τη Θράκη. Η γλώσσα που ομιλούν εξαλείφεται και μιλιέται κυρίως από τον πληθυσμό της τρίτης ηλικίας

ΑΧ ! ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ...

                                                ΑΧ !  ΕΛΛΑΔΑ  ΜΟΥ

                                           Ελλάδα  μου  και  μάνα  μου

                                           γλυκειά  μοναχοκόρη,

                                           ασχήμιες  γέμισαν  πολλές

                                           της  φύσης  σου  οι  χώροι.

                                           Από  τον  Έβρο  εκεί  ψηλά

                                           ως  κάτω  στα  Σφακιά  σου,

                                           απ'  το  Ιόνιο  πέλαο

                                           ως  τα  Δωδεκάνησά  σου.

                                           Ντυμένη  ήσουν  κάποτε

                                           με  ωραίο  υφαντό

                                           που  πάντα  το  καμάρωνες

                                           σα  νά  'ταν  νυφικό.

                                           Η  κεφαλή  περήφανη 

                                           σαν  τη  Μακεδονία,

                                           τα  χέρια  σου  Ηπειρώτικα

                                           για  κάθε  εργασία.

                                           Η  Θράκη  είναι  η  ματιά

                                           για  την  ασφάλειά  σου,

                                           η  Θεσσαλία  η  τροφή

                                           που  δίνεις  στα  παιδιά  σου.

                                           Η  Αττική  και  η  Ρούμελη

                                           πνευματική  τροφή,

                                           όπως  αυτή  που  πρόσφεραν

                                           κάποτε  οι  Δελφοί.

                                           Πιο  κάτω  η  Πελοπόννησος

                                           με  ανδρείους  μαχητές,

                                           που  σκέψη  μία  είχανε,

                                           να  είναι  οι  νικητές.

                                           Υπερηφάνεια  πρόσφερε

                                           για  δώρο  σου  η  Κρήτη,

                                           με  τ'  άτρομα  κοπέλια  της

                                           και  με  τον  Ψηλορείτη.

                                          Και  στις  Κυκλάδες  πάντοτε

                                          η  τέχνη  πρωτοπόρα,

                                          με  έργα  αξιοθαύμαστα

                                          εγέμισαν  τη  χώρα.   

                                          Τα  Δωδεκάνησα  πολλά

                                          εγέννησαν  τραγούδια

                                          και  το  Ιόνιο  ποιητές

                                          της  ανθρωπιάς  λουλούδια.

                                          Μα  σήμερα  Ελλάδα  μου

                                          με  απόγνωση  θωρείς,

                                          αυτό  που  τώρα  γίνεται

                                          ν' αντέξεις  δε  μπορείς.

                                          Το  σώμα  σου  το  γέμισαν

                                          σκυρόδεμα  κι  ακόμα…,

                                          οι  άνθρωποι  απ' την άσφαλτο

                                          δε  βλέπουνε  το  χώμα.

                                          Μολύναν  τον  αέρα  σου

                                          τα  έργα  των  παιδιών  σου

                                          και  στάχτη  τώρα  γίνανε

                                          τα  δάκρυα  των  ματιών  σου.

                                          Τα  κάψανε  τα  δάση  σου 

                                          τη  θάλασσα  βρωμίσαν,

                                          φθόνησαν  τα  κάλλη  σου 

                                          σε  βόρβορο  τα  ρίξαν.

                                                                     Γιώργος  Δ.  Δουζένης

                                                               " Ο γεωργός  του  πνεύματος "  
                                                                                2005
                                                                    Συλλογή "ΑΝΘΡΩΠΟΣ"      

ΚΟΝΤΟΖΥΓΩΝΕΙ...

...ΤΟ ΤΕΛΟΣ...

"Δ' ΡΑΪΧ Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ" Κεραυνός από ΗΠΑ - "Το ευρώ σκοτώνει τους Έλληνες αλλά αυτοί είναι δειλοί"

"Δ' ΡΑΪΧ Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ" Κεραυνός από ΗΠΑ - "Το ευρώ σκοτώνει τους Έλληνες αλλά αυτοί είναι δειλοί"
από: http://alexander-hellas.blogspot.gr/2013/08/blog-post_3202.html

Ακούστε εδώ τον Greg Palast τι λέει σε ραδιοφωνική εκπομπή (μεταξύ άλλων ότι σκοτώνουν την Ελλάδα Ευρώπη, Γερμανία, τρόικες, ΔΝΤ και Σια, αλλά και οι Έλληνες είναι δειλοί - άδικο έχει???)
http://www.gregpalast.com/Podcasting/2013-06-08_greg_palast_interview_DialogosRadio.mp3

Οι ΗΠΑ κλιμακώνουν τις πιέσεις στην Γερμανία για να αλλάξει πολιτική εντός της ευρωζώνης και ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας, φοβούμενες τα χειρότερα: Εσωτερική κατάρρευση, αποδόμηση της οικονομικής και πολιτικής ελίτ και "αλλαγή στρατοπέδου" προς την κατεύθυνση της Ρωσίας, όπως έγινε με την Σερβία, την Ουκρανία και πιθανόν να συμβεί και με την Βουλγαρία.
Σε άρθρο του κατά της πολιτικής εξαθλίωσης του νότου και του κοινού νομίσματος ο Αμερικανός συγγραφέας και δημοσιογράφος, συνεργάτης της εφημερίδας Observer, Γκρέγκορι Πάλαστ ο οποίος βρίσκεται "κοντά" στον Λευκοί Οίκο και τις θέσεις των ΗΠΑ σε διάφορα θέματα, χαρακτηρίζει την ευρωζώνη “Tέταρτο Ράιχ” και την Ελλάδα ως “σκηνή εγκλήματος” του Τέταρτου Ράϊχ! 

Αλλά σφυροκοπά και τους Έλληνες πολίτες που έχουν σκύψει το κεφάλι στην τρόικα χαρακτηρίζοντάς τους "δειλούς" και καλεί να υπάρξει "μια διαφορετική φωνή στην Ελλάδα για να τοποθετηθεί κατά του ευρώ. Ακόμα και τον ΣΥΡΙΖΑ τον χαρακτηρίζει "συμβιβασμένο που έχει υποκύψει πλήρως"!
“Πρέπει η Ελλάδα να φύγει από την Ευρωζώνη. Δεν πρέπει να είστε μέλος της. Το να θέλεις να μείνεις στην Ευρωζώνη είναι σαν να θέλεις να μείνεις σε μια κοινότητα λεπρών... Το ευρώ είναι το Τέταρτο Ράιχ” αναφέρει χαρακτηριστικά ο Αμερικανός δημοσιογράφος και συνεχίζει“Η διαφορά ανάμεσα στους Έλληνες και τους Αργεντινούς είναι πως οι Έλληνες είναι δειλοί. Ο ελληνικός λαός είναι εκ φύσεως δειλός [....] δεν υπάρχει κάποια φωνή κατά του ευρώ. Υπήρχε κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά πλέον έχει υποκύψει πλήρως. Χρειάζεστε μια διαφορετική φωνή” καταλήγει ο Γκρέγκορι Πάλαστ.
Ο Αμερικανός συγγραφέας σημειώνει ότι η σημερινή οικονομική πολιτική που έχει επιβάλει η Γερμανία στην Ελλάδα ισοδυναμεί με θανατική καταδίκη της χώρας και το ΔΝΤ λανθασμένα συμπορεύεται με αυτή την πολιτική.
Σύμφωνα με τον ίδιο οι επιταγές του ΔΝΤ και της τρόικα προς την Ελλάδα είναι παρόμοιες με αυτές σε χώρες της Λατινικής Αμερικής που είχαν ως αποτέλεσμα να πωληθούν σε εξευτελιστικές τιμές πλουτοπαραγωγικές πηγές στο βωμό μιας υποτιθέμενης ανάπτυξης.
“Τα παραδείγματα χωρών της λατινικής Αμερικής μας δείχνουν πολλά. Η Ελλάδα χρειάζεται το νερό και την ενέργεια. Αν τα πουλήσει θα αναγκαστεί να τα αγοράζει από αμερικανικές ή γερμανικές εταιρίες” αναφέρει ο ίδιος ο  Γκρέγκορι Πάλαστ ο οποίος με έναν λίβελο κατά της Ε.Ε καλεί τη χώρα μας να εγκαταλείψει πάραυτα την Νομισματική Ένωση. 
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΠΗΓΗ defencenet.