Η ΕΘΝΙΚΗ
ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΕΥΡΩΠΗΣ
Του ποδοσφαίρου
τα παιδιά πήγαν
Πορτογαλία,
τη μπάλα
τους να παίξουνε
περίτεχνα, μ' αξία.
Στο πρώτο
το παιχνίδι τους
με τον "οικοδεσπότη",
την έκπληξη
εκάνανε, "εχάθηκε"
το τόπι.
Με 2 - 1
κέρδισαν μέσα στο "Ντραγκάου"
και όλοι
εμείναν άναυδοι και έκραξαν ουάου.
Του Καραγκούνη
η κανονιά έμοιαζε
σαν ψέμα,
κι ο
Μπασινάς με πέναλτυ
το δεύτερο το
τέρμα.
Σειρά μετά
επήρανε οι ένδοξοι Ισπανοί,
μα ήταν
γραφτό να φέρουνε
με 1 - 1 χί.
Μόλις επροηγήθηκαν
αυτοί με τον
Μοριέντες,
με Χαριστέα
ισοφάρισαν οι Ελληνες
λεβέντες.
Τον τρίτο
τον αγώνα τους
τον κάνανε με
Ρώσους,
τους υγιείς
μετέτρεψε, η Εθνική
σ' αρρώστους.
Γιατι δυό
γκόλ εδέχτηκε στο
τέταρτο, νωρίς,
μα όμως
μας ελύτρωσε ο Βρύζας ο
νταής.
Και με
αυτά κι άλλα
πολλά τη πρόκριση
κερδίσαν
τον Ύμνο
μας τον Εθνικό
όλοι τον τραγουδήσαν.
Ομαδικά που
παίξανε τους βγήκε
σε καλό,
πιστέψανε τον Όθωνα τον άξιο
Γερμανό.
Τον Οτο
τον Ρεχάγκελ που
είναι προπονητής,
που τη
δουλειά του σοβαρά
επήρε εξ αρχής.
Η συνταγή
που εφάρμοσε απλά
και παστρικά,
ήταν να
δουλέψουνε όλοι ομαδικά.
Μέγα τώρα
εμπόδιο η ομάδα
της Γαλλίας,
η πρωταθλήτρια
Ευρώπης μα και
τρανής αξίας.
Αλλά η
Εθνική μας τη
κοίταξε στα μάτια,
παλληκαρίσια στάθηκαν
τα ελληνικά τα
άτια.
Δεν τους ετρόμαξε ο
Ζιντάν κι εκείνος
ο Πιρές,
τη μέρα
εκείνη έμελλε να
γίνουνε πουρές.
Του Ζαγοράκη
η μπαλλιά στον
άσσο Χαριστέα,
έδωσε στους
φιλάθλους μας τη
πιό ωραία θέα.
Κανείς δεν
την επίστευε αυτήν
εδώ τη νίκη,
τους
Γάλλους τους επαίξανε
σα γάτα με
ποντίκι.
Και ο
Μπαρτέζ που έβλεπε
τη μπάλλα μές
στο τέρμα,
"Θεέ μου", αναφώνησε, "κάνε
να είναι ψέμα".
Το είχε
γράψει και η
"Εquipe",
εκείνη την ημέρα,
"ο Όλυμπος
στον δρόμο μας
και με πολύν
"αέρα".
Ο "κόκκορας" περίμενε τις
"κότες" να βολέψει,
μα ο
ίδιος αποδείχτηκε πως
ήτανε κοτέτσι.
Με τη
Τσεχία έμελλε να
παίξει η Ελλάς
και όλοι
φανταζόντουσαν πως θα
γενεί κιμάς!
Τεσσάρα όλοι
έλεγαν η Εθνική
θα "εισπράξει",
καλά εδώ
που έφτασε, καιρός
για να αράξει.
Και με
τον Νέτβεντ αρχηγό
και με τον
Μπάρος φόρα,
η Εθνική
Ελλάδος μας θα
πιάσει "κατηφόρα".
Μα όλοι
λογαριάζανε χωρίς τον
ξενοδόχο,
γιατί τα
παλληκάρια μας εβάλαν
κι άλλο στόχο.
"Ένα παιχνίδι
είναι, θα παίξουμε
κι ας δούμε,
άμα το
κερδίσουμε στον τελικό
θα μπούμε
και αν
οι Τσέχοι έχουνε
ονόματα μεγάλα,
μέχρις εδώ
αποδείξαμε πως είμαστε ομάδα".
Ξεκίνησε ο
αγώνας, με άγχος
κι αγωνία,
σπουδαία μπάλλα
παίξανε οι Τσέχοι
με αξία.
Σαν καταιγίδα
έμοιαζε η τσέχικη
ομάδα,
μα άντεξε
στο έπακρο η
ηρωική Ελλάδα.
Και φτάσαν
στη παράταση, η
αγωνία στα ύψη
και νά σου η
Ελλάδα μας τους Τσέχους θα τους στύψει.
Στο τελευταίο
το λεπτό, με
κόρνερ απ' τον Τσάρτα,
με κεφαλιά
ο Τραϊανός του
Τσέχ του λέει
"πάρτα".
Κάγκελο οι
Τσέχοι, κάγκελο και
ο Τσέχ,
έμοιαζε με
τραγωδία γραμμένη από
τον Μπρέχτ!
Γεμίσαν τα
τρελλάδικα απ' όλους
τους χαμένους,
γεμίσαν
κι απ' τους Έλληνες
τους ονειροπαρμένους!
Και στον
πλανήτη ολάκερο εγκώμια
μεγάλα,
η Εθνική
μας παίζει τη
πιό σπουδαία μπάλλα.
Ετσι όπως
την άρπαξε τη
νίκη αυτή ο
Δέλλας,
έμοιαζε τού
Ιάσονα που "βούτηξε" το δέρας.
4η Ιουλίου
ήτανε ο μέγας
τελικός,
ημέρα που
γεννήθηκε ο Μέγας
ο τρανός.
Για τον
Αλέξανδρο μιλώ με
τη μεγάλη "λόξα",
"σημάδι" ήταν
και αυτό, πως
θα γευτούμε δόξα.
Σε όλο
τον πλανήτη ήταν
το πρώτο θέμα,
η Ελλάδα
μας στον τελικό,
έμοιαζε με ψέμα.
Οι άξιοι
οι παίχτες μας,
με αγέρωχο το
ύφος,
κρατούσαν των
προγόνων τους το
τιμημένο ξίφος.
Κι αρχίσαν
τώρα οι ειδικοί,
τα ειδικά τα
σχόλια,
αν χάσει
τώρα η Εθνική,
δεν θα φανεί
απώλεια,
έτσι κι
αλλοιώς το κύπελλο
θα πάρει ο
οικοδεσπότης,
που άξιους
παίχτες συντηρεί και
είναι ομάδα πρώτης.
Μα έλα
όμως αντίρρηση που
είχαν οι δικοί
μας,
"οι Πορτογάλοι
φίλοι μας είναι
το φαϊ μας,
κι αφού
στον πρώτο αγώνα
η νίκη ήταν δική μας,
την ευκαιρία
αρπάζουμε, δοξάζεται η
φυλή μας!"
Ετσι λοιπόν
και έγινε και
στο εξηκοστό λεπτό,
ο Αγγελος
με κεφαλιά έστησε
το χορό.
Ο
Ύμνος μας ο
Εθνικός σ' όλη τη Γή
ακούστη,
σαν του
Θησέα αποκοτιά με
τον γνωστό Προκρούστη.
Η Ελλάδα
πρωταθλήτρια σε όλη
την Ευρώπη
και οι
Ελληνες περήφανοι που
τερματίσαν πρώτοι.
Εσήκωσαν το
κύπελλο οι παίκτες
μας μ' αξία,
και γράψαν
ανεξίτηλα, τη πιο λαμπρή ιστορία.
Γιώργος .
Δουζένης
Πέμπτη 22 Ιουλίου 2004
