Same witness connected to Boston Bombing, Sandy Hook and Watertown shooting too!

Η ίδια ηθοποιός/αυτόπτης μάρτυρας… στην βομβιστική επίθεση στον Μαραθώνειο της Βοστώνης, στους πυροβολισμούς στην Watertown και στους μαζικούς πυροβολισμούς στο σχολείο Sandy Hook!

Απο το 1834 μας διοικούν οι Ρόθτσιλντ! -Δούκισσα της Πλακεντίας, οι Ρότσιλντς και ο Όθωνας

Απο το 1834 μας διοικούν οι Ρόθτσιλντ! -Δούκισσα της Πλακεντίας, οι Ρότσιλντς και ο Όθωνας

Τετάρτη, 30 Οκτωβρίου 2013

από: http://mythorrea.blogspot.gr/2013/10/1834.html?spref=fb

"Η Δούκισσα της Πλακεντίας ανέπτυξε μια βαθειά συμπάθεια για τον Ιουδαϊσμό!!"


Από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους οι πραγματικοί διοικητές της Ελλάδος ήταν οι Ρόθτσιλντ. Ήλθαν σαν ακόλουθοι του Οθωνα και διοίκησαν απο το παρασκήνιο...

Η ισραηλιτική Κοινότητα της Αθήνας υπήρξε μεταξύ των κοινοτήτων εκείνων που κατεστράφησαν κατά την Ελληνική Επανάσταση εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (1821 – 1829). Μετά το 1834, όμως, και την ανακύρηξη της Αθήνας ως πρωτεύουσα της ανεξάρτητης Ελλάδας, αναπτύχθηκε μία μικρή εβραϊκή κοινότητα. Αριθμός εβραϊκών οικογενειών από τη Γερμανία ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα. Μεταξύ αυτών και ο χρηματιστής Μαξ ντε-Ρότσιλντ, ο οποίος συμμετείχε στην ακολουθία του βασιλιά Όθωνα.

Μέσω της Δουκίσσης της Πλακεντίας αποκτήθηκε μια μεγάλη έκταση για την ανέγερση της Συναγωγής (1843). Η Δούκισσα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1831 και ανέπτυξε μέσω της μελέτης της Βίβλου μια βαθειά συμπάθεια για τον Ιουδαϊσμό.

Το 1847 οι ελληνικές αρχές απαγόρευσαν τη δημόσια περιφορά του ομοιώματος του Ιούδα του Ισκαριώτη, για να μην προσβληθεί ο βαρόνος ντε-Ρότσιλντ, ο οποίος βρισκόταν τότε στην Αθήνα. Σε αντίποινα ένα μέρος του πλήθους έκαψε την κατοικία του Ισραηλίτη Δαβίδ Πατσίφικο, Βρετανού υπηκόου και επίτιμου προξένου της Πορτογαλίας. Η βρετανική κυβέρνηση απαίτησε την καταβολή αποζημίωσης και, τελικά, ο υπουργός των Εξωτερικών λόρδος Πάλμερστον απέκλεισε το 1850 με αγγλικά πλοία το λιμάνι του Πειραιά. Το 1852 η δημοτική αρχή αποποιήθηκε τη δωρεά της Δούκισσας της Πλακεντίας για ανέγερση Συναγωγής.


Η εβραϊκή παρουσία αυξήθηκε από 60 άτομα το 1877 σε 250 το 1878. Η εβραϊκή Κοινότητα αναγνωρίστηκε επίσημα το 1889. Το 1890 πρόεδρος της Κοινότητας διετέλεσε ο Κάρολος Ρότσιλντ (1843 – 1918). Την εποχή εκείνη, λειτουργούσαν έλλειψη Συναγωγής 3 μικροί ευκτήριοι οίκοι.


πηγή: το Κεντρικό Εβραϊκό Συμβούλιο Ελλάδος

Στον πόλεμο η Ελλάδα δεν πήγε μόνο με ηθικό αλλά και με …πολύ στρατό

Στον πόλεμο η Ελλάδα δεν πήγε μόνο με ηθικό αλλά και με …πολύ στρατό

 από http://ohifront.wordpress.com/2013/10/29

29/10/2013Βούλγαρης ΧρήστοςΓράψτε ένα σχόλιοGo to comments

28.10.2013

Της Κορίνας Καφετζοπούλου

Πριν από λίγο διάστημα κυκλοφόρησε ένα βιβλίο από τις εκδόσεις Δούρειος Ίππος με  τίτλο: «ΟΙ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 1936-1940», του Κωνσταντίνου Βλάσση. Πρόκειται για ένα βιβλίο που αποκαλύπτει την εξοπλιστική προσπάθεια που ανέπτυξε η χώρα ώστε να προετοιμαστεί στο μέτρο του δυνατού για την αναμενόμενη παγκόσμια σύρραξη.

Το έργο βασίζεται σε ανέκδοτο υλικό που εντοπίστηκε σε ιδιωτικό αρχείο και αφορά τα επίσημα πρακτικά των συνεδριάσεων του Ανωτάτου Συμβουλίου Εθνικής Αμύνης (ΑΣΕΑ) και συγκεκριμένα τις αποφάσεις που ελήφθησαν σε 75 συνεδριάσεις αυτού, μεταξύ Ιανουαρίου 1936 και Οκτωβρίου 1940.

Μέσα στο βιβλίο αυτό των 500 σελίδων, φαίνεται ότι το Έπος των Ελλήνων που γράφτηκε το 1940-41, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην στρατιωτική προετοιμασία που προηγήθηκε και όχι μόνο στην ψυχή και το ηθικό.

Σε αυτό περιέχονται τα επίσημα στοιχεία 75 συνεδριάσεων του Ανώτατου Συμβουλίου Εθνικής Άμυνας (Α.Σ.Ε.Α.), τα οποία δημοσιεύονται για πρώτη φορά, με εξαντλητική λεπτομέρεια, για τους εξοπλισμούς της κυβέρνησης του Ιωάννη Μεταξά, η οποία παρέταξε τον μεγαλύτερο στην ιστορία του Έθνους στρατό (άνω των 500.000 ανδρών) δίχως να καταφύγει σε δανεισμό.

Μέσα από τις παραγγελίες στολών, κλινοσκεπασμάτων, τυφεκίων, πυροβόλων κι αεροπλάνων αποκαλύπτεται το επιτελικό έργο, οι διεθνείς ισορροπίες, οι δυσκολίες, οι περιορισμοί και καθίσταται πλήρως αντιληπτό, ποια προγράμματα, ενώ υπεγράφησαν συμβάσεις, δεν πρόλαβαν να υλοποιηθούν.

Το βιβλίο αποτελεί πολύτιμο εργαλείο για τον μεθοδικό μελετητή και τον ιστορικό, τον ερευνητή των εξοπλισμών από πλευράς τεχνολογίας και οικονομίας, ανοίγοντας ένα νέο πλαίσιο εξετάσεως των πραγμάτων.

«Δε θα αποτελούσε υπερβολή, αν λέγαμε ότι η ανακάλυψη των ντοκουμέντων που περιέχονται στο βιβλίο, αποτελούν τη μεγαλύτερη ίσως ιστορική ανακάλυψη των τελευταίων δεκαετιών, σε ότι αφορά τη Νεοελληνική Ιστορία. Ούτε επίσης το ότι, μετά τη δημοσίευση αυτών των εγγράφων, ένα κομμάτι της επίσημης Ελληνικής Ιστορίας πρέπει να ξαναγραφτεί!

Ορισμένος αριθμός από τα πρακτικά αυτά του Α.Σ.Ε.Α., ήταν ως σήμερα γνωστό ότι υπήρχαν στα Αρχεία της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού (ΔΙΣ) και του Μουσείου Ιστορίας της Πολεμικής Αεροπορίας (ΜΙΣΠΑ). Όμως συγκεντρωμένα και στο σύνολό τους βρέθηκαν σε ιδιωτική συλλογή» είπε στο MadeinCreta o ιστορικός ερευνητής, συγγραφέας και αρθρογράφος Νίκος Χριστοφίλης.

Ο κ. Χριστοφίλης  μιλά για την στρατιωτική προετοιμασία της Ελλάδας και παρουσιάζει στοιχεία που ίσως δεν είναι ευρέως γνωστά στο ευρύ κοινό.

Νέα Στοιχεία για την Πολεμική Προετοιμασία των Ελλήνων στον Πόλεμο του 1940 – ’41

Σύμφωνα με τα όσα ανέφερε, η νίκη των Ελλήνων κατά των φασιστών στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο και η σθεναρή άμυνα που προβλήθηκε στις ναζιστικές σιδηρόφρακτες μεραρχίες την άνοιξη του 1941, δεν ήταν αποτέλεσμα μόνο του ηθικού των Ελλήνων. Πίσω από αυτό υπήρχε η προετοιμασία της τότε ελληνικής κυβέρνησης.

Αν και το 1936 ο στρατιωτικός εξοπλισμός της χώρας αποτελείτο από υπολείμματα υλικού της Μικρασιατικής Εκστρατείας, 4 χρόνια αργότερα η Ελλάδα παρέταξε για την άμυνά της τον πιο ισχυρό στρατό που είχε ποτέ – μισό εκατομμύριο άντρες!

Η συνεχής πίεση της Βουλγαρίας για έξοδο στο Αιγαίο, οι προκλήσεις της Ιταλίας που, χρόνο με τον χρόνο, κλιμακώνονταν και τα σύννεφα του πολέμου στην Ευρώπη δεν άφησαν αδιάφορη την ελληνική κυβέρνηση.

Ο ιστορικός ερευνητής, συγγραφέας και αρθρογράφος Νίκος Χριστοφίλης.

Οι προσπάθειες όμως για τον εξοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων δε στέφθηκαν όλες από επιτυχία. Οι ελλείψεις ήταν πολλές, αλλά σε καμία περίπτωση δεν οφειλόταν σε ανεπάρκεια ενεργειών της κυβέρνησης, είπε στοMadeinCreta o κ. Χριστοφίλης.

Ο Ι. Μεταξάς ανέλαβε το 1936 τη διακυβέρνηση της χώρας σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από το συνταγματικό πλαίσιο της εποχής, λόγω της κρίσης. Με ανάθεση από το Βασιλέα και ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, η κυβέρνηση και μάλιστα με συσχετισμούς θριαμβευτικούς, καθώς την αποδέχθηκαν αμφότερα τα μεγάλα κόμματα, οι Φιλελεύθεροι και το Λαϊκό: υπερψήφισαν 241 βουλευτές, καταψήφισαν μόλις 16, δηλαδή οι 15 του ΚΚΕ και ο Γ. Παπανδρέου, ενώ στη συνέχεια προέβη στην αναστολή όρων του Συντάγματος.

Ο Ι. Μεταξάς (γνωστός για τα φιλοαγγλικά του αισθήματα) και το καθεστώς του, κατηγορήθηκαν για πολλά πράγματα, που έγιναν ή δεν έγιναν.

Ανάμεσα σε αυτά, η κατηγορία ότι δεν εξόπλισε ή δεν εξόπλισε επαρκώς τις Ένοπλες Δυνάμεις και κατηγορία ότι δεν περίμενε την ιταλική επίθεση και ήταν προσανατολισμένος στη Βουλγαρία.

Από το 1936 έως το 1940 (έναρξη του πολέμου για την Ελλάδα) κατέβαλε ιδιαίτερα σημαντικές προσπάθειες για τον εξοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων. Αν και δόθηκαν παραγγελίες έγκαιρα, δεν παραδόθηκε όλο το παραγγελθέν υλικό. Οι κατασκευάστριες εταιρείες διασφαλίζονταν τα συμφέροντα των κυβερνήσεών τους αρνήθηκαν να εκτελέσουν τις παραδόσεις ή κωλυσιεργούσαν εντέχνως, όταν διαφάνηκαν στον ορίζοντα τα σύννεφα ενός επερχόμενου νέου Μεγάλου Πολέμου (ο όρος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν ακόμα σε χρήση).

Στην ουσία, ο Μεταξάς, ό,τι κατάφερε το κατάφερε στα δυόμισι πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής του. Από τα μέσα του 1938 οι χώρες που διέθεταν ανεπτυγμένη πολεμική βιομηχανία, παρέδιδαν υλικό με το σταγονόμετρο ή δε δέχονταν παραγγελίες (οι εχθροπραξίες μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων άρχισαν το 1939).

Ενδεικτικά αναφέρεται ότι οι παραγγελίες αεροσκαφών υλοποιήθηκαν μόνο κατά το 42% (120 μονάδες, τα οποία το 1936-37 αποτελούσαν την τελευταία λέξη της αεροπορικής τεχνολογίας), ενώ ο σχεδιασμός της κυβέρνησης ήταν να αποκτήσει 285 αεροσκάφη μέχρι το 1942.

Παραγγελίες δόθηκαν σε:

α) Μ.Βρετανία (πολεμικά πλοία, αεροπλάνα, αεροπορικοί κινητήρες και ανταλλακτικά) Δεν υλοποιήθηκαν κατά μεγάλο μέρος λόγω πολιτικής απόφασης της χώρας αυτής.

β) Γαλλία (πυροβόλα, αεροπλάνα, πυρομαχικά) Δεν υλοποιήθηκαν κατά μεγάλο μέρος λόγω πολιτικής απόφασης της χώρας αυτής και εξαιτίας της γερμανικής εισβολής στη Γαλλία.

γ) Πολωνία (αεροπλάνα) Υλοποιήθηκαν

δ) Τσεχοσλοβακία (οπλισμός αεροσκαφών) Υλοποιήθηκαν

ε) Γερμανία (αντιαεροπορικά πυροβόλα, αεροπλάνα, αεροπορικοί κινητήρες, ανταλλακτικά αεροπλάνων) Δεν υλοποιήθηκαν κατά μεγάλο μέρος λόγω πολιτικής απόφασης της χώρας αυτής.

στ) Βέλγιο (τυφέκια, πολυβόλα αεροσκαφών, πυρομαχικά) Υλοποιήθηκαν κατά το μεγαλύτερο μέρος, όχι στο σύνολό τους λόγω της εισβολής των Γερμανών στο Βέλγιο.

ζ)  Ελβετία (πυροβόλα για τον εξοπλισμό των αεροσκαφών και τα πυρομαχικά τους) Υλοποιήθηκαν

η) ΗΠΑ (αεροπλάνα) Δεν υλοποιήθηκαν λόγω παρέμβασης της Μ. Βρετανίας.

θ)  Ελλάδα – εγχώρια βιομηχανία – (κυρίως πυρομαχικά και βόμβες) Υλοποιήθηκαν.

Αξίζει να αναφερθεί  ότι:

(1) Τα υπερσύχρονα αεροπλάνα Supermarine Spitfire MK I, τα οποία είχαν παραγγελθεί και κατά μεγάλο μέρος προπληρωθεί στη Βρετανία δεν παραδόθηκαν ποτέ. Αν και δεν έχει επισήμως επιβεβαιωθεί ιστορικά, η ασυνέπεια αυτή των Βρετανών χρησιμοποιήθηκε αργότερα από την ελληνική κυβέρνηση στη Μέση Ανατολή, ως μοχλός πίεσης για την παράδοση του τύπου αυτού των αεροπλάνων στις Ελληνικές Μοίρες που μάχονταν στην Β. Αφρική, στο πλευρό των Συμμάχων.

(2) Τα υπερσύχρονα για την εποχή (1936) Πολωνικής κατασκευής καταδιωκτικά P.Z.L. 24 αποκτήθηκαν με την ανταλλαγή καπνού, ενώ ήταν τα πρώτα αεροπλάνα παγκοσμίως που μετά από απόφαση της κυβέρνησης εξοπλιστήκαν και με πυροβόλα, αντί μόνο με πολυβόλα, για καλύτερη αντιμετώπιση των εχθρικών στις αερομαχίες.

(3) Ο σημαντικός αριθμός ελαφρών και βαρέων πολυβόλων που στάλθηκε από τη Βελγική πολεμική βιομηχανία FN στην Ελλάδα, κυριεύτηκε μέσα σε εμπορική αμαξοστοιχία από τις γερμανικές δυνάμεις πριν εγκαταλείψει τα σύνορα του Βελγίου. Μεταπολεμικά, την δεκαετία του ’50, η βελγική εταιρία παραδέχτηκε την ασυνέπεια και επέστρεψε το χρηματικό ποσό στην Ελλάδα.

Η Κρήτη χωρίς όπλα

Σε ότι αφορά τις μαρτυρίες που προέρχονται κυρίως από την Κρήτη για έλλειψη όπλων (1941), αυτό είναι αλήθεια αλλά ο κ.Χριστοφίλης σημειώνει ότι:

«Δεν έχουν βρεθεί έγγραφα που να επιβεβαιώνουν ότι ο Μεταξάς εσκεμμένα «αφόπλισε» τους Κρήτες, τις παραμονές του πολέμου, ζητώντας τους να παραδώσουν τον οπλισμό τους για να ενισχύσει το μέτωπο. Μπορεί να φοβόταν την επανάληψη ενός επαναστατικού κινήματος στο νησί, όπως εκείνου της 29ης Ιουλίου 1938, όμως δεν υπάρχουν γραπτές αποδείξεις.

Οι Βρετανοί είχαν εγγυηθεί την ασφάλεια της Κρήτης και η Ελλάδα είχε βασίσει τη γενικότερη άμυνά της στο ότι ο βρετανικός στόλος θα κάλυπτε τα νώτα της στο Αιγαίο και στο Ιόνιο – αυτός είναι και ένας λόγος που δε δόθηκε ιδιαίτερο βάρος στην αγορά πολεμικών πλοίων. Εξάλλου, το 1939-’40 που η κυβέρνηση μάζεψε τα όπλα από το νησί δεν μπορούσε κανένας να φανταστεί την γερμανική εμπλοκή και την αεραπόβαση του 1941».

Σε ό,τι αφορά τον προσανατολισμό των Ενόπλων Δυνάμεων προς τη Βουλγαρία μέχρι το 1939.

Μέχρι τότε οι ιταλικές δυνάμεις βρίσκονταν σε απόσταση, λόγω της Αδριατικής θάλασσας. Όταν όμως η Ιταλία έδειξε τις επεκτατικές τις διαθέσεις με την εισβολή της στην Αφρική, και το 1939 κατέλαβε την Αλβανία, τα αμυντικά σχέδια άλλαξαν (βλέπε αρχεία Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού).

Συγκεκριμένα μελετήθηκε ακόμα και συνδυασμένη προσβολή της Ελλάδας από Ιταλία και Βουλγαρία. Σημειώνεται ότι οι ελληνο-ιταλικές σχέσεις ουδέποτε ήταν πραγματικά φιλικές (βλέπε πολιτική της Ιταλίας στη Μ. Ασία, κατάληψη της Κέρκυρας και καταπίεση των Ελλήνων στην ιταλοκρατούμενη Δωδεκάνησο).

Απόδειξη ότι η Ελλάδα φοβόταν Ιταλική εισβολή από πολύ νωρίς, είναι ότι από το 1936-37 άρχισε η οχύρωση της ελληνικής ακτογραμμής (βλέπε αρχεία Πολεμικού Ναυτικού), αφού τα ιταλικά πλοία με βάση τα Δωδεκάνησα αλώνιζαν στο Αιγαίο (η Βουλγαρία δε διέθετε στόλο και δεν αποτελούσε θαλάσσιο κίνδυνο).

Πολλοί αναφέρουν ως παράδειγμα της ελληνικής απρο-ετοιμασίας / απρονοησίας, τη μη οχύρωση της ελληνοαλβανικής μεθορίου κατά τα πρότυπα της γραμμής Μεταξά, στην ελληνοβουλγαρική μεθόριο. Αυτό είναι μεγάλο λάθος, όπως αναφέρει ο ιστορικός ερευνητής εξηγώντας το γιατί. 

α)   Η Ήπειρος δεν ήταν εύκολο να οχυρωθεί λόγω γεωγραφικής διαμόρφωσης (θα χρειαζόταν αμέτρητα οχυρά για να καλύψουν όλες τις χαράδρες και τα περάσματα).

β)  Η Ελλάδα δεν είχε παραιτηθεί από τις διεκδικήσεις της στη Β. Ήπειρο. Η κατασκευή οχυρών στην μεθόριο με την Αλβανία θα υπονοούσε έμμεσα ότι αποδέχεται την οριογραμμή.

Πώς η Ελληνική Κυβέρνηση βρήκε χρήματα για τους αμυντικούς εξοπλισμούς;

1) Από Εράνους και Δωρεές

2) Από τα έσοδα που είχε από τον μεγάλο εμπορικό της στόλο

3) Μέσω της ανταλλαγής προϊόντων (όπως καπνό) με πολεμικό υλικό

4) Πώληση παλαιού και νέου στρατιωτικού υλικού στους εμπολέμους του Ισπανικού Εμφυλίου

Η Ελλάδα την 28η Οκτωβρίου 1940 είχε:

Πυροβόλα 910 (διαφόρων διαμετρημάτων)

Αντιαεροπορικά πυροβόλα 301 (διαφόρων διαμετρημάτων)

Αντιαρματικά 48

Όλμοι 323

Πολυβόλα 4.852

Οπλοπολυβόλα 13.200

Τυφέκια 459.700

Θωρηκτά 1

Αντιτορπιλικά 3

Υποβρύχια 3

Τορπιλάκατοι 5

Αεροπλάνα 318 (όλων των τύπων, τα 120 καινούρια)

ΠΗΓΕΣ

• Ελευθέριου Παπαγιαννάκη Ο ΕΛΛΗΝΟΙΤΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 1940 -41 (Εκδόσεις Ιωλκός)

• Αννίβα Βελλιάδη ΜΕΤΑΞΑΣ – ΧΙΤΛΕΡ – Ελληνογερμανικές Σχέσεις στην Μεταξική Δικτατορία (Εκδόσεις Ενάλιος)

• Ιωάννη Κολιόπουλου Η ΔΙΚΤΑΚΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ’40 (Εκδόσεις Βάνιας)

• Κωνσταντίνου Βλάσση ΟΙ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 1936 – 1940 (Εκδόσεις Δούρειος Ίππος)

• Αρχεία Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού (ΔΙΣ)

• Αρχεία Μουσείου Ιστορίας Πολεμικής Αεροπορίας (ΜΙΣΠΑ)

http://www.madeincreta.gr/

Οι καταστροφές και οι κλοπές αρχαιοτήτων από τους Γερμανούς κατά την διάρκεια της Κατοχής (1941-1944)

από: http://www.arcadiaportal.gr/news/oi-katastrofes-kai-oi-klopes-arxaiotiton-apo-tous-germanous-kata-tin-diarkeia-tis-katoxis-1941-

Κυρ, 28 Οκτ 2012 - 22:03

«Για τους Γερμανούς, όλα τα μνημεία ήταν ουρητήρια και κατά προτίμηση το εσωτερικό του Παρθενώνα».

Έτσι καταλήγει ο… ειδικός τόμος που εξεδόθη το 1946 από το υπουργείο Παιδείας με τίτλο «Ζημίαι των αρχαιοτήτων εκ του πολέμου και των στρατευμάτων κατοχής». Εκεί καταγράφονται αναλυτικότατα οι κλοπές ελληνικών αρχαιοτήτων από τα μουσεία, οι λαθρανασκαφές, οι καταστροφές και οι ζημιές μνημείων από τους ναζί.Τα γερμανικά, ιταλικά και βουλγαρικά στρατεύματα απεδείχθησαν ορδές «νέων Ελγιν», που κατέκλεψαν ανεκτίμητης αξίας αρχαιότητες. Οι περισσότερες εξ αυτών εστάλησαν στη Γερμανία, στην Αυστρία και σε άλλες χώρες. Κάποιες εξετέθησαν ακόμα και σε μουσεία, ενώ οι πιο πολλές παραμένουν άγνωστο πού βρίσκονται. Ελάχιστες έχουν επιστραφεί στην Ελλάδα.
Ο «Τύπος της Κυριακής » αποκαλύπτει στοιχεία από τρεις εκθέσεις που συντάχθηκαν μεταπολεμικά γι’ αυτή τη λεηλασία. Πρόκειται για την καταγραφή του υπουργείου Παιδείας, την έκδοση του υπουργείου Ανοικοδομήσεως, το 1947, του Κωνσταντίνου Δοξιάδη, με τίτλο «Θυσίες της Ελλάδος, αιτήματα και επανορθώσεις στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο», και την έκθεση του βρετανικού υπουργείου Πολέμου («Works of Art in Greece. Losses and Survivals», War Office).
Τις πλέον λεπτομερείς καταγραφές είχε κάνει το υπουργείο Παιδείας. Από αυτές αποδεικνύεται περίτρανα ότι το Γ’ Ράιχ ήταν «στρατός αρχαιοκαπήλων». Ως γνωστόν, τόσο για τις πολεμικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο, που ανέρχονται σε εκατοντάδες δισ. ευρώ, όσο και για τις κλεμμένες αρχαιότητες, η Γερμανία έχει δώσει «ψίχουλα» στην Ελλάδα. Ωστόσο, ουδεμία ελληνική κυβέρνηση έχει διεκδικήσει σθεναρά τις αποζημιώσεις. Υπό το πρίσμα των τελευταίων δραματικών οικονομικών εξελίξεων στη χώρα μας, κοινή πεποίθηση είναι ότι έχει έλθει η ώρα για ανακίνηση της μείζονος αυτής υπόθεσης. Πόσω μάλλον, αφού οι γερμανικές αποζημιώσεις αντιστοιχούν σε ένα πάρα πολύ μεγάλο μέρος του σημερινού ελληνικού χρέους.
Σύμφωνα με τον τόμο του υπουργείου Ανοικοδομήσεως, «όλους σχεδόν τους αρχαιολογικούς τόπους τούς κατέλαβαν οι δυνάμεις του εχθρού και σε πολλούς προκάλεσαν σημαντικές καταστροφές, γιατί έκλεψαν, κατέστρεψαν, έκτισαν πυροβολικά και έργα, χωρίς να σέβωνται τίποτε. Οι Γερμανοί προκάλεσαν καταστροφές σε 87 αρχαιολογικούς ή ιστορικούς χώρους, οι Ιταλοί σε 39 και οι Βούλγαροι σε 3. Σήμερα, μερικοί σημαντικοί αρχαιολογικοί τόποι, όπως της Βάρης, της Δημητριάδος ή του Παλαιοκάστρου Κρήτης, δεν υπάρχουν». Και συνεχίζει: «Έγιναν, όμως, και αυθαίρετες ανασκαφές, που προκάλεσαν την καταστροφή και την κλοπή αρχαιολογικών θησαυρών. Ο,τι βρήκαν στις ανασκαφές αυτές, οι κατακτητές το πήραν μαζί τους και μας μένει ακόμα άγνωστο. Τέτοιες καταστροφές έγιναν από Γερμανούς σε 24 τόπους και από Ιταλούς σε 2. Σημαντικές ήταν και οι κλοπές αρχαιολογικών θησαυρών. Οι Γερμανοί, ειδικότερα, έκλεψαν αρχαιότητες από 42 μουσεία ή αρχαιολογικούς χώρους (σ.σ.: αρχαιολογικές συλλογές, αγάλματα, ανάγλυφα, νομίσματα, χρυσοί στέφανοι, ιερά σκεύη κ.λπ.). Οι Ιταλοί έκλεψαν αρχαιότητες από 33 μουσεία ή αρχαιολογικούς χώρους. Οι Βούλγαροι από 9 μουσεία ή αρχαιολογικούς χώρους».
Τέλος, λεηλατήθηκαν, καταστράφηκαν, αλλά και υπέστησαν τεράστιες ζημιές πολλές βυζαντινές αρχαιότητες. Και βέβαια, κυρίως εκκλησίες. Εκτιμάται ότι καταστράφηκαν 15 μοναστήρια, μεταξύ των οποίων τα ιστορικής σημασίας Αγίας Λαύρας και Μεγάλου Σπηλαίου, καθώς και 300 εκκλησίες, με έργα μεγάλης πολιτιστικής αξίας.
«Επαγγελματίες» βάρβαροι και αρχαιοκάπηλοι
Αποκαλυπτικές για τη βαρβαρότητα απέναντι στα παγκόσμιας σημασίας μνημεία, αλλά και τον «επαγγελματισμό» στην αρχαιοκαπηλία, ακόμα και αρχαιολόγων Γερμανών, είναι οι περιγραφές που υπάρχουν στον ειδικό τόμο του υπουργείου Παιδείας το 1946 («Ζημίαι των αρχαιοτήτων εκ του πολέμου και των στρατευμάτων κατοχής»).
Ακρόπολη
Γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες με ξιφολόγχες ή άλλα μέσα αποσπούσαν κατεργασμένα μάρμαρα, φτάνοντας συχνά μέχρι την πλήρη καταστροφή σπουδαίων αρχιτεκτονημάτων. Δεν σεβάστηκαν ούτε τον Παρθενώνα. Αυτά γίνονταν καθημερινά, για όλο το διάστημα της Κατοχής.
Αθήνα
Γερμανοί αξιωματικοί πήραν αρχαία κεφαλή γυναικός, σε άριστη κατάσταση, του 4ου αιώνος π.Χ., την οποία χάρισαν στο στρατάρχη Λιστ. Αυτός την έβγαλε από την Ελλάδα (σ.σ.: στο Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αθηνών διευθυντής ήταν ο Βάλτερ Βρέντε, αρχαιολόγος, αλλά ακραιφνής ναζί, με τον οποίο είχε συναντηθεί και ο Χίτλερ όταν είχε έλθει στην Αθήνα).
Κεραμεικός
Οι χιτλερικοί, κατά την αποχώρησή τους από την Αθήνα, πυροβόλησαν κατά του ανάγλυφου του Χάρωνος.
Σούνιο
Οι Γερμανοί, κατά την αποχώρησή τους, έκαναν ανατινάξεις κοντά στο Ναό του Ποσειδώνα. Ένα περιστύλιο της ανατολικής πλευράς κομματιάστηκε.
Κορωπί
Στο σχολείο ήταν συγκεντρωμένη η αρχαιολογική συλλογή. Οι Γερμανοί διέλυσαν τελείως αυτή τη συλλογή, πολλά αρχαία αντικείμενα τα χρησιμοποίησαν για να στολίσουν τη λέσχη τους, άλλα τα έκλεψαν και άλλα τα κατέστρεψαν.
Ελευσίνα
Γερμανοί στρατιώτες διέρρηξαν το μουσείο και αφαίρεσαν αγγεία και διάφορα ειδώλια. Επίσης, οι χιτλερικοί ανέτρεψαν κολόνες και κατέστρεψαν διάφορα αρχαία στο εκεί μουσείο. Ο,τι μπορούσαν το έπαιρναν σαν «ενθύμιο». Με τις αρχαιότητες «προστάτευαν» το υδραγωγείο, το οποίο είχαν μετατρέψει σε καταφύγιο.
Αίγινα
Τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο του 1941 ο Γερμανός αρχαιολόγος Βάλτερ γέμισε τέσσερα κιβώτια αρχαία από την Αίγινα και τα έβγαλε στο εξωτερικό. Το τι πήρε αυτός ο «αρχαιολόγος» δεν έγινε δυνατό να εξακριβωθεί, γιατί επί πολλά έτη πριν από τον πόλεμο ο ίδιος έκανε ανασκαφές εκεί.
Μυκήνες
Το καλοκαίρι του 1941 Γερμανοί στρατιώτες πήραν δύο πλάκες από τον κυκλικό περίβολο των τάφων. Τον Αύγουστο του 1943 πέντε Γερμανοί στρατιώτες μπήκαν στο Θησαυρό του Ατρέως και με κοπίδια, σφυριά κ.λπ. κατέστρεψαν τάφους για να αφαιρέσουν πέντε χάλκινους ήλιους. Αλλοι «συμβάρβαροί» τους πυροβόλησαν με περίστροφα τα λιοντάρια στην Πύλη των Λεόντων. Στο τέλος, οι αχρείοι έγραψαν και τα ονόματά τους, για να μείνουν στην Ιστορία.
Ολυμπία
Από την παραμονή των μηχανοκίνητων στο χώρο, προξενήθηκαν μεγάλες ζημιές (σ.σ.: δεκάδες εξ αυτών αναφέρονται). Και όλα αυτά έγιναν ύστερα από τη διαβεβαίωση του αντιπροσώπου του Γ’ Ράιχ, Αλτενμπουργκ, ότι η Ολυμπία είναι χώρος «που ενδιαφέρει εξαιρέτως τον Χίτλερ». Να φανταστεί κανείς και να μην τον ενδιέφερε εξαιρετικώς!
Κόρινθος
Γερμανοί αξιωματικοί και διπλωματικοί υπάλληλοι κατά διαστήματα έκλεψαν πολλά αρχαία από το μουσείο της πόλης.
Γερμανοί αξιωματικοί και διπλωματικοί υπάλληλοι
κατά διαστήματα έκλεψαν πολλά αρχαία
από το μουσείο της πόλης.
Αγία Λαύρα
Από φωτιά που έβαλαν οι Γερμανοί, καταστράφηκε ο πάνω όροφος των κελιών του μοναστηριού.
Καλαμάτα
Γερμανικό πυροβολικό κανονιοβόλησε το βυζαντινό μοναστήρι της Βελανιδιάς, μέσα στο οποίο υπήρχαν πολλές βυζαντινές εικόνες και πολύτιμη βιβλιοθήκη.
Χαλκίδα
Κατά την περίοδο 1941-1942, οι Γερμανοί αρχαιολόγοι Λάουφερ και Χάρντερ έκαναν ανασκαφές. Τα ευρήματα μεταφέρθηκαν στο Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο στην Αθήνα ή αλλού. Αγνοούνται.
Κωπαΐδα
Γερμανοί αρχαιολόγοι έκαναν παράνομες ανασκαφές σε σπήλαιο της Κωπαΐδας. Ο Λάουφερ έκανε ανασκαφές σε τάφους στην περιοχή. Τα ευρήματα αγνοούνται.
Τιθορέα
Κοντά στο σταθμό της Τιθορέας οι Γερμανοί έκαναν διάφορες εργασίες. Βρήκαν είκοσι αρχαίους τάφους. Το περιεχόμενό τους δεν παραδόθηκε σε κανέναν Ελληνα αρμόδιο.
Θήβα
Θρασύτατη διάρρηξη στο μουσείο στις 29 Απριλίου 1941. Πολλά αρχαία εκλάπησαν και προξενήθηκαν μεγάλες ζημιές.
Ορχομενός
Τον Οκτώβριο του 1944 οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν ως στόχο βολής το μεσαιωνικό κάστρο. Μέρος του δυτικού τείχους γκρεμίστηκε.
Βεργίνα
Χωρίς καμιά άδεια, ο Γερμανός αρχαιολόγος Εξνερ έκανε ανασκαφές κοντά σε εκείνες του καθηγητή Ρωμαίου, μεταξύ Παλατίσας και Βεργίνας. Βρέθηκαν 4-6 τάφοι. Τα ευρήματα δεν παραδόθηκαν στις ελληνικές αρχές, αλλά στη γερμανική στρατιωτική διοίκηση. Τις υποδείξεις των Ελλήνων αρχαιολόγων να μην κάνουν ανασκαφές τις αγνόησαν.
Κέρκυρα
Από γερμανικούς βομβαρδισμούς καταστράφηκαν: τον Σεπτέμβριο του 1943 ο βυζαντινός
Ναός των Αγίων Πατέρων. Οι βυζαντινοί Ναοί του Αγίου Δημητρίου και της Οδηγήτριας (σ.σ.: σε όλους υπήρχαν σπάνιες εικόνες). Η Μητρόπολη των Καθολικών, μνημείο του 16ου αιώνα, που περιείχε έργα εξαιρετικής ιστορικής αξίας, πολύτιμες ιστορικές επιγραφές, εικόνες και άλλα κειμήλια. Ο Ναός Ευαγγελισμού. Οι τάφοι των ηρώων της ναυμαχίας της Ναυπάκτου. Η Βιβλιοθήκη (βενετικό κτίριο του 18ου αιώνα), στην οποία υπήρχαν 70.000 τόμοι βιβλίων -μεταξύ αυτών ιστορικά χειρόγραφα, πολλές πρώτες εκδόσεις Ελλήνων και ξένων συγγραφέων (π.χ. η πρώτη έκδοση του Σαίξπηρ).
Καλαμπάκα
Οι Γερμανοί κατέστρεψαν μέρος της οροφής του επισκοπικού ναού, καθώς και φορητές εικόνες, τις οποίες χρησιμοποίησαν για φωτιά. Σε όλες τις εκκλησίες της Καλαμπάκας, σε Αγία Βαρβάρα, Αγία Τριάδα, Αγιο Γεώργιο, στη διπλή εκκλησία των Αγίων Ιωάννη και Χαραλάμπους, έβαλαν φωτιά και τις κατέστρεψαν. Οι Γερμανοί μετέτρεψαν τον επισκοπικό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου σε στάβλο.
Μετέωρα
Καταστράφηκαν ή υπέστησαν μεγάλες ζημιές το Μοναστήρι της Μεταμόρφωσης (Μετέωρον), η Αγία Μονή, ο Αγιος Νικόλαος, ο Αγιος Στέφανος, ο Αγιος Χαράλαμπος, ο Παντοκράτορας, τα Μοναστήρια Ρουσάνου και Αγίου Αθανασίου.
Ελασσόνα – Πύθιον
Για να μαγειρέψουν, οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν εικόνες.
Θεσσαλονίκη
Στις 31 Μαΐου 1944 οπλισμένοι Γερμανοί εισέβαλαν στο Μουσείο «Αγιος Γεώργιος» και έκλεψαν μαρμάρινο άγαλμα γυναίκας. Στις διαμαρτυρίες είπαν ψέματα ότι τάχα το μετέφεραν σε καταφύγιο για ασφάλεια, ενώ το έστειλαν στη Βιέννη.
Ποτίδαια
Τον Απρίλιο του 1941 οι Γερμανοί άρπαξαν όλη την αρχαιολογική συλλογή.
Χαλκιδική
Κατά τις εργασίες για στρατιωτικά έργα, οι Γερμανοί κατέστρεψαν νεκρόπολη, στην οποία βρέθηκαν σπουδαία αρχαία.
Κνωσός
Ο στρατηγός Ρίνγκελ έκλεψε από το Μουσείο της Κνωσού έντεκα πήλινα μινωικά αγγεία, μια χάλκινη υδρία και ένα λίθινο αγγείο. Για πολλές μέρες, επίσης, μετέφεραν αντικείμενα από το μουσείο στο σπίτι όπου έμενε. Στη συνέχεια, τα έστελνε στη Γερμανία (σ.σ.: αναφέρεται λίστα κλοπιμαίων). Ακόμη, Γερμανοί στρατιώτες έκλεψαν ειδώλια των θεοτήτων του υστερομινωϊκού ΙΙΙ ιερού του ανακτόρου της Κνωσού, ενώ ο βασιλικός τάφος των Ισοπάτων καταστράφηκε ολοκληρωτικά από τους Γερμανούς στο τέλος του 1941 για να χρησιμοποιήσουν το υλικό σε παραπήγματα επάκτιων πυροβολείων.
( www.istorikathemata.com)
“ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ”-ΛΕΗΛΑΣΙΕΣ

Tags:

• Ιστορία - Αρχαιολογία
 
• Αρκαδία
 
• Ελλάδα

ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ: Υπάρχουν, ζουν ανάμεσά μας...

ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ: Υπάρχουν, ζουν ανάμεσά μας...

μεταφόρτωση από: http://prosoxhh.blogspot.gr/2013/06/blog-post_5.html


Τους βλέπουμε αλλά κάνουμε πως δεν τους βλέπουμε. Υπάρχουν κάποιοι που έχουν ξεφύγει από το σύστημα.
Τους ακούμε αλλά κάνουμε ότι δεν ακούμε. Υπάρχουν κάποιοι που πάντα ήταν ελεύθεροι.
Τους νοιώθουμε, αλλά προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχουν...

      Αυτούς δεν θα τους δούμε στις θέσεις εξουσίας. Δεν θα τους δούμε τυλιγμένους σε σημαίες είτε αυτές είναι γαλάζιες είτε κόκκινες είτε μαύρες. Δεν θα τους δούμε να γράφουν αφοσιωμένα με πολυτονικό ή στην καθαρεύουσα. Δεν θα τους ακούσουμε να σπρώχνουν την ιδεολογία τους ή την θρησκεία τους σε άλλους. Δεν θα τους δούμε να πουλούν πνεύμα ή να εδρεύουν στις κορυφές της κοινωνίας. Δεν είναι ότι όλα αυτά είναι κακά εξ ορισμού, δεν είναι αυτός ο λόγος που τα αναφέρω. Θέλω να δείξω ότι όλα αυτά, σήμερα, 

ΔΕΝ είναι η ουσία. Δεν αρκούν τα φαινόμενα, αυτό που χρειαζόμαστε είναι οι ουσιαστικές ΠΡΑΞΕΙΣ!
      Αυτοί, ανεξάρτητοι στην ουσία, ανένταχτοι στην διάνοια, έχουν χαράξει τον δικό τους δρόμο. Αυτοί σε σέβονται, παρόλο που πολλοί τους θεωρούν γελοίους. Αυτοί, είναι η σπίθα που θα γίνει το άπλετο φως του μέλλοντος, είναι αυτοί που αποτελούν την απαρχή της ανόρθωσης. Αυτοί, δουλεύουν για σένα, παρόλο που εσύ τους φοβάσαι. Αυτοί, πήραν στα χέρια τους την παιδεία τους, πήραν στα χέρια τους την ζωή τους.               Αυτοί, δεν χρειάζονται βεβηλωμένους θεσμούς, δεν έχουν ανάγκη την επικρότηση της κοινωνίας. 

Αυτοί, έχουν αποδράσει προ πολλού από το σύστημα, ήδη ζουν ελεύθερα. Αυτοί έκαναν τις θυσίες τους πριν καν χρειαστεί να τις κάνουν. Και θα τις κάνουν και πάλι.
      Έκαναν τις θυσίες τους, γιατί κατάλαβαν ότι χωρίς ελευθερία η ζωή δεν έχει νόημα και αξία. Θυσίες για τον εαυτό τους, θυσίες για τα παιδιά τους, θυσίες για την κοινωνία. Δεν τους φοβίζει το κατεστημένο, είτε αυτό εκφράζεται σε ιδέες, είτε σε πράξεις. Ο ριζοσπαστισμός τους ξεπερνά κάθε όριο της όποιας κλασικής προοδευτικότητας και γι αυτό πληρώνουν αδρά τις επιλογές τους.
      Η φιλία τους για την Ελευθερία τους, δεν έχει σχέση με τον φιλελευθερισμό των ξεπουλημένων και γι αυτό εισπράττουν την χλεύη της εξουσίας. Με τις επιλογές τους, θυσίασαν κάθε πιθανότητα ένταξης στην σημερινή κοινωνία, κάθε πιθανότητα αποδοχής από την σημερινή πλειοψηφία. Θυσίασαν την ευκολία μιας συμβατικής ζωής για να παραμείνουν σκεπτόμενοι, για να παραμείνουν ελεύθεροι. Όπως έκαναν θυσίες πριν, θα κάνουν θυσίες και τώρα, γιατί πολύ απλά γι αυτούς η θυσία είναι τρόπος ζωής. Όμως αυτοί, ανένταχτοι και σε κατάσταση εξορίας από τους πολλούς όπως είναι τώρα, αυτοί είναι ήδη προϊστάμενα μέλη της κοινωνίας του μέλλοντος.
      Όσο οι υπόλοιποι συμβιβάζονταν με το κατεστημένο, αυτοί πάντα έπαιρναν την θέση της λογικής.
Όσο οι υπόλοιποι ακολουθούσαν τις επιλογές των δυνατών, αυτοί επέλεξαν να υπερασπιστούν τους πραγματικά αδύνατους. Όσο οι υπόλοιποι έπαιζαν το παιχνίδι τους, παριστάνοντας τους εθνοπατέρες, αυτοί ήδη έμπρακτα έκαναν πράξη τα λόγια τους.
      Η Πατρίδα γι' αυτούς δεν είναι ιδεολογία, ή απλά μια έντιμη ιδέα. Η Πατρίδα γι αυτούς, έχει ονοματεπώνυμο και την βλέπουν στα πρόσωπα των συμπατριωτών τους. Ο εργάτης γι αυτούς δεν αποτελεί μια φαντασία παρμένη από τις γραμμές ενός βιβλίου ή τις εικόνες μιας ταινίας. Ο εργάτης γι αυτούς είναι βίωμα, προσωπικό και διαπροσωπικό, εμπειρία δηλαδή που δεν επιδέχεται αλλοίωσης. Ο καπιταλισμός γι αυτούς και πάλι, δεν αποτελεί μια ιδέα ή μια απρόσωπη δύναμη τους σύμπαντος, που ως γνωστό δεν παλεύεται με συμβατικούς τρόπους. Αυτοί, βλέπουν τα πρόσωπα, βλέπουν τα συγκεκριμένα συμφέροντα που απομυζούν και την τελευταία ρανίδα αίματος και αξιοπρέπειας από τα θύματά τους.
      Ο αγώνας τους, δεν είναι θεωρητικός, δεν αποτελεί πάγια θέση. Ο αγώνας τους πάντα ήταν ουσιαστικός και πάντα προσαρμοζόταν στα νέα καθεστώτα και περιστάσεις της εποχής. Η Ιστορία αποτελεί γι αυτούς το μεγάλο κεφάλαιο συμβουλών και πεπραγμένων της ανθρωπότητας και αποτελεί ένα μεγάλο εγχειρίδιο γεμάτο από αποδεδειγμένους τρόπους δράσης. Η Ιστορία γι αυτούς δεν είναι κάτι που επιδέχεται αλλαγές κατά το δοκούν ή κάτι που μπορεί να χρησιμοποιείται για την διαστρέβλωση των πιστεύω του λαού. Γι αυτούς, η αλήθεια δεν είναι κάτι τρομακτικό, αλλά ένα από τα όπλα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αποκατάσταση όλων, προσωπικά αλλά και συλλογικά. Αυτοί έχουν υγιή προσωπικότητα, δεν τους πειράζει η αποκάλυψη ενός λάθους, η παραδοχή του γίνεται με χαρά και χωρίς παράλογους εγωισμούς. Η Δημοκρατία γι αυτούς, δεν είναι κάποιο σάπιο πολιτικό σύστημα ή πολίτευμα. Η Δημοκρατία γι αυτούς είναι το μόνο πολίτευμα, που έμπρακτα δίνει εξουσία και αξία στον κάθε πολίτη. Και δεν του ξεγελά η όποια ταμπέλα δίνεται στις υπάρχουσες δομές ή οι παραπλανητικοί θεσμοί που τις περιβάλλουν.
      Αυτοί ξέρουν φυσικά, αυτοί νοιώθουν έμφυτα, το ξέρουν πολύ καλά όταν ξεφεύγει το σύστημα από το ηθικό, το δίκαιο, το Δημοκρατικό. Δεν τους ξεγελούν οι ρητορείες των προδοτών ή τα ξεσπάσματα των ψυχοπαθών. Οι δικαιολογίες των δωσίλογων, τους φαίνονται γελοίες, γι αυτό, οι επιλογές είναι αυτονόητες. Όταν ο αδύναμος καταστρέφεται, η απάντηση είναι ΜΟΝΟ ΜΙΑ. Όταν η Πατρίδα δέχεται επίθεση, η αντίσταση είναι αυτονόητη. Όταν τα θεμελιώδη δικαιώματα καταργούνται, η αντίδραση είναι επί της ουσίας. Και όταν ο λαός εξολοθρεύεται, ο πόνος που νοιώθει δεν τον αφήνει να χαθεί μέσα στον πανικό, την κατάθληψη, το σοκ ή το δέος. Αντί αυτών, η αγάπη του για τον συμπολίτη του μεγαλώνει, η συμπόνια τους δυναμώνει, ο δίκαιος θυμός του γιγαντώνεται και η αντίσταση εν καιρώ, παίρνει διαστάσεις ολοκληρωτικού συναγερμού. Γι αυτόν, η ανατροπή έχει ήδη γίνει προ πολλού, μέσα του και αυτό που μένει είναι η πραγμάτωσή του για τους υπόλοιπους.
      Υπάρχουν λοιπόν σας είπα, κρυμμένοι μέσα στα πλήθη, ριζωμένοι στα σπλάχνα του Λαού, που τώρα περιμένει το έναυσμα, την απαρχή της ανόρθωσης. Κρυμμένοι από την μάζα, κρυμμένοι από τις σιχαμερές εξουσίες του σήμερα, αλλά όχι από τους γύρω τους. Όχι από την γειτονιά, τον χώρο εργασίας, και ποτέ από αυτούς που θα τους ζητήσουν να τους πουν την αλήθεια. Η αφάνεια τους δεν είναι λοιπόν επιλογή τους. Είναι αποτέλεσμα της σημερινής κατοχής, της πολλών χρόνων εξουσίας των δυνατών και των συμφερόντων που έχουν στα χέρια τους την διακυβέρνηση της Χώρας. Η προσπάθεια τους, η καθημερινή τους έγνοια, μέσα σε όλα τα άλλα που κάνουν για την επιβίωσή τους, είναι η ανόρθωση της Πατρίδας και η αναγέννηση του Λαού σε προσωπικό αλλά και συλλογικό επίπεδο. Ο πόνος που νοιώθουν, αναμεμειγμένος με μια άκρατη αγάπη προς τον Λαό της Πατρίδας μας την δικαιοσύνη και την Δημοκρατία, έχει πλέον μετουσιωθεί σε "έρωτα" και η μόνη τους σκέψη, νύχτα και μέρα, είναι το πως θα βοηθήσουν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να ευημερήσει αυτός ο τόπος και να γίνουμε όλοι μας πραγματικά ελεύθεροι...
      Όμως το ερώτημα μένει. Και το ερώτημα ΔΕΝ είναι: "Μα που είναι όλοι αυτοί που μας λες;"
Όχι, δεν είναι, ούτε πρέπει να είναι αυτό το ερώτημά σου, φίλε αναγνώστη...
      ΕΝΑ ερώτημα μένει, μετά από όλα αυτά, ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ που πρέπει να μας διακατέχει όλους..
Ρώτα λοιπόν τον ευατό σου το εξής:
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ;
ΚΑΙ ΑΝ ΟΧΙ, ΤΟΤΕ ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΩ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ;
Καλή Λευτεριά!

http://pelekis.blogspot.gr/2013/06/blog-post_7980.html

Ν.ΓΕΩΡΓΑΝΤΖΑΣ:Δύο καυτά προβλήματα και δύο δροσερές λύσεις

Ν.ΓΕΩΡΓΑΝΤΖΑΣ:Δύο καυτά προβλήματα και δύο δροσερές λύσεις

χωρίς σχόλιαΠλάτων Πισατίδης | 27/10/2013 1:03

από http://alfeiospotamos.pblogs.gr/2013/10/n-gewrgantzas-dyo-kayta-problhmata-kai-dyo-droseres-lyseis.html

Από την εκπομπή του 'ArtFM', την Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013* 

 

ΑΡΜΟΝΙΗ ΑΦΑΝΗΣ ΦΑΝΕΡΗΣ ΚΡΕΙΤΤΩΝ

Ηράκλειτος (54)

Αυτά που γράφω εδώ, δεν είναι γιά εκείνες και εκείνους που ήδη τα γνωρίζουν. ΄Οσες και όσοι ήδη τα γνωρίζουν, τα γνωρίζουν, άρα: «κανείς δεν μπορεί να τους πιάσει Κώτσους»!

΄Οσες και όσοι όμως ήδη τα γνωρίζουν, δεν πρέπει να τα κρατούν μόνον διά τον εαυτόν τους. Απεναντίας, πρέπει να διαφωτίσουν όλον τον ελληνικόν μας κόσμο, που τυχόν τα αγνοεί.

Εκείνες και εκείνοι που τα αγνοούν, είθε να διαπιστώσουν, πως είναι ελάχιστα εκείνα που πρέπει να γνωρίζουν. Είναι δε πάρα πολύ εύκολο να τα μάθουν, να τα θυμούνται και να τα διαδώσουν στα παιδιά τους, στους συμμαθητές τους, στους συγγενείς, στους φίλους, στους συναδέλφους και στους συνεργάτες τους, με την προτροπήν: «Mάθε, σκέψου, κρίνε!».

Ας τα εκφράσουν με λόγια πιό απλά από τα δικά μου. ΄Ωστε, να διαφωτιστεί έτσι η κάθε Ελληνίς και ο κάθε ΄Ελλην, γιά εκείνα τα ολίγα, τα απλά πραγματάκια, με τα οποία οι τύραννοι του καθεστώτος, ως τερατόψυχοι δράστες του Νείκους, κυριολεκτικά τσακίζουν τις ζωές μας.

Είναι δε αυτά, τα καυτά θέματα της αφυπνίσεως της ελληνικής μας συν-ειδήσεως και συν-ειδητότητος, όπως και της ευαισθητοποιήσεώς μας στην καθεστωτική προπαγάνδα, που καθημερινά την βιώνουμε, μέσα από τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Και εστιάζω επάνω σε 2 (δύο) πολύ συγκεκριμένα προβλήματα, που αντιμετωπίζει ο ελληνικός μας κόσμος, και στις δύο χώρες του ελληνικού μας έθους και έθνους: στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Πρώτον είναι το πρόβλημα της χρηματιστικής, που ήδη το αντιμετωπίζουν πολλές ελληνικές οικογένειες. Δηλαδή το ότι δεν έχουν πλέον την χρηματιστική ικανότητα να εξασφαλίσουν το γάλα των παιδιών τους, ούτε και να βάλουν ένα κομμάτι ψωμί στο τραπέζι τους.

Το δεύτερον πρόβλημα είναι η κατηγορηματική άρνησι μερικών συμπατριωτών μας ―και δη ακαδημαϊκών, δηλαδή καθηγητών πανεπιστημίου― να μελετήσουν τους στοχαστές της κλασικής Ελλάδος. Λόγω της ειδικότητός μου στις οικονομικές επιστήμες και την διοίκησι επιχειρήσεων, περιορίζομαι σε ελληνόφωνες ακαδημαϊκούς, στην Ελλάδα, στην Κύπρο και στο εξωτερικό, που επίσης ασχολούνται με τα ίδια αντικείμενα.

Πείτε μου σας παρακαλώ: είναι ή δεν είναι παράδοξο το ακόλουθο φαινόμενο; Δηλαδή πως, όχι ελληνόφωνες, αλλάξένοι επιστήμονες είναι εκείνοι που αναγνωρίζουν την υπεροχή της ελληνικής γραμμής σκέψεως της κλασικής Ελλάδος. Γιατί πρέπει να είναι ξένοι οι επιστήμονες που βασίζονται σε αυτήν, ώστε να συμβάλλουν ενεργά στην ευαισθητοποίησίν μας, στην καθεστωτική προπαγάνδα;

Μήπως είναι ευθύνη και καθήκον όλων μας, να κατσαδιάζουμε, κάθε φορά που τους συναντούμε, τους ελληνόφωνες ακαδημαϊκούς, που αγνοούν τους στοχαστές της κλασικής Ελλάδος; Μιάς και η εκπομπή του 'ArtFM' ακούγεται από την Αυστραλία και την Γερμανία, μέχρι την Αμερική και την Ινδία, αυτή είναι μία ιερή αποστολή, γιά όλες και όλους τις και τους ελληνόψυχους ακροατές που συμμετέχουν, πολλάκις και διαδραστικά.

Σχετικά με το πρώτο πρόβλημα, της χρηματιστικής, άρδην επιτακτική είναι η ανάγκη να κατανοήσουμε κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Πως η χρηματιστική μας αδυναμία να αγοράσουμε το γάλα των παιδιών μας και να βάλουμε ένα κομμάτι ψωμί στο τραπέζι μας, άρρηκτα είναι συνδεδεμένη με το τυραννικό καθεστώς της κομματοκρατίας, που έχει ήδη καταλύσει την ελληνική μας πολιτεία, και την έχει υποβιβάσει στην αθλιότητα ενός της πολιτείας υποκαταστάτου, σε ένα προτεκτοράτο.

Προηγούμενες εκπομπές και άρθρα μου στο διαδίκτυο, ήδη τονίζουν τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ ενός πολιτικού συστήματος ή πολιτεύματος και ενός καθεστώτος. Εκτός όμως από την διαφορετικότητα που παρατηρούμε στην δυναμική τους συμπεριφορά, η ειδοποιός διαφορά μεταξύ τους έχει να κάνει με τον απώτερο σκοπό του καθενός (π.χ.http/alfeiospotamos.pblogs.gr/2013/10/n-gewrgantzas-h-efaisthhtopoihsi-mas-sthn-kathestwtikh-propagand.html καιhttp/tonoikaipnevmata.wordpress.com/2013/10/13/η-ευαισθητοποίησί-μας-στην-καθεστωτι/).

Επί τροχάδην, ένα πολιτικό σύστημα ή πολίτευμα αποσκοπεί στην συλλογική ευδαιμονία και στην συλλογική οικονομική ευμάρεια όλων των μελών ή μερών του. Αντιδιαμετρικά όμως, ένα καθεστώς αποσκοπεί, μόνον στο ιδιωτικό συμφέρον του μονάρχη ή των τυράννων που το επιβάλλουν (Αριστοτέλης).

Ακόμη και ετυμολογικά διαφέρουν ένα 'πολιτικό σύστημα' ή πολίτευμα και ένα 'καθεστώς'. Και οι 2 (δύο) λέξεις προέρχονται από το ρήμα 'ίστημι', την ενεργητική δηλαδή φωνή του ρήματος 'ίσταμαι', που σημαίνει: 'είμαι υπαρκτός', 'στήνω', 'τοποθετώ κοντά' και 'θέτω κοντά σε άλλο'.

Την ειδοποιό όμως διαφορά, ετυμολογικά, την κάνουν οι προθέσεις 'συν-', γιά το πολιτικό σύστημα ή πολίτευμα, και η πρόθεσις 'κατά-', γιά το καθεστώς. Η πρόθεσις 'συν-', στο πολιτικό σύστημα ή πολίτευμα, σχετίζεται με τα: 'ομού', 'από κοινού' και 'συγχρόνως', ενώ η πρόθεσις 'κατά-', στοκαθεστώς, με την έννοια του 'εναντίον', όταν δηλαδή τοποθετείται κάτι ή κάποιος υπό κάποιου άλλου, παρά την θέλησίν του.

Είναι βέβαια μέρος της προπαγάνδας του καθεστώτος, το να προσπαθεί συνεχώς να μας πείσει, μέσα από τα καθεστωτικά του ΜΜΕ, πως το καθεστώς αποτελεί ένα πολιτικό σύστημα ή πολίτευμα. Διότι τούτο είναι ένα καθεστως «ανολοκληρωτου εθνο-μηδενισμού», όπως θα έλεγε ο φιλόσοφος Φρίντριχ Νίτσε.

Εκείνες και εκείνοι όμως, που εμμόνως επιμένουν να αποκαλούν το καθεστώς «πολιτικό σύστημα» ή «πολίτευμα», κινδυνεύουν άμεσα να χαρακτηρίζονται άρδην καθεστωτικοί ή υμνητές του καθεστώτος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Γνωρίζουν εκείνες και εκείνοι περί όφεως μαύρου και κολοβού; Προς αποφυγήν του σφόδρα πονηρού τούτου λάθους, ο Αριστοτέλης μας βοηθά να αντισταθούμε στην τεχνική της παραχαράξεως των λέξεων και των εννοιών.

Η χρηματιστική λιτότης λοιπόν, που μας έχει επιβάλλει το παρόν καθεστώς, το καθεστώς της έξωθεν επιβεβλημένης τυραννικής κομματοκρατίας, δεν αποσκοπεί παρά στο ιδιωτικό μόνον συμφέρον των τυράννων της. Η χρηματιστική αυτή λιτότης υπονομεύει, πρώτα απ' όλα, ό,τι έχει απομείνει, ως ένα άθλιον υποκατάστατον της ελληνικής μας πολιτείας, και τσακίζει έναν από τους 4 (τέσσερις) αξιακούς πυλώνες του κλασικού ελληνικού μας πολιτισμού: την Αφθονίαν.

Μέσα από ένα δυναμικά κοινωνικό, οικονομικό και πολιτισμικό φαινόμενον, η ελληνική πολιτεία αναδύθηκε ως μία υψηλή τεχνολογία, από την ροή ενός πλέγματος πράξεων, που ακολούθησαν το ΕΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑι ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ, με την άμεσο ενσωμάτωσίν του στον αξιακό κώδικα που εκφράζουν: η Αισθητική, η Αλήθεια, η Αρετή και η Αφθονία. Είναι λοιπόν το αξιακό σύστημα της Αφθονίας, που τσακίζει η χρηματιστική λιτότης, επιβεβλημένη από το ξενόφερτο, τυραννικό καθεστώς της κοινοβουλευτικής κομματοκρατίας.

Ως μεσολαβητής μεταξύ ανθρώπων και θεών, η θεά Τύχη της κλασικής Ελλάδος ήταν η θεά της συμπτώσεως, του μη προβλεψίμου ή επιδιωχθέντος, όπως και της ευτυχούς συγκυρίας. ΄Εφερε δε στα χέρια της η θεά, το κέρας της Αμαλθείας, δηλαδή το κέρας της Αφθονίας (http/mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/10/blog-post_17.html).

Το έμβλημα τούτο, της τροφού του Διός στο Ιδαίον ΄Αντρον, στην Κρήτη, είναι το σύμβολον της Αφθονίας, της πλησμονής των αγαθών και της συλλογικής ευημερίας των ανθρώπων. Δεν αφήνει καμμίαν αμφιβολίαν, ότι ο ελληνικός μας κόσμος είχε κατά νουν ένα αρχέτυπο αγαθής τύχης ή πλουτοδότραςδυνάμεως.

Αυτό ακριβώς το τσάκισμα του ελληνικού μας πολιτισμού είναι που προσπαθούν να αποτρέψουν οι πατριωτικές προσφορές χρηματιστικής, του πριν και πάνω απ' όλα, ΄Ελληνα, Αρτέμη Σώρρα, όπως και του οργανισμού ΕΙ·ΕΝD, τον οποίο υπηρετώ ως αντιπρόεδρος ή συνδήκτωρ. Χωρίς δόγμα, χωρίς κόμμα και χωρίς χρώμα, προτάσσουμε την αποκατάστασιν του αξιακού πυλώνα της Αμαλθείας, δηλαδή της Αφθονίας, του ελληνικού μας κόσμου και πολιτισμού.

΄Αρδην επιτακτική όμως παραμένει η ανάγκη, όλες και όλοι μας να κατανοήσουμε πως η χρηματιστική μας αδυναμία να εξασφαλίσουμε το γάλα των παιδιών μας και να βάλουμε ένα κομμάτι ψωμί στο τραπέζι μας, άρρηκτα είναι συνδεδεμένη με το τυραννικό καθεστώς της κοινοβουλευτικής κομματοκρατίας. Διότι αυτό το τυραννικό καθεστώς είναι που έχει ήδη καταλύσει την ελληνική μας πολιτεία και την έχει υποβιβάσει εις ένα άθλιον της πολιτείας υποκατάστατον, δηλαδή σε ένα προτεκτοράτο ξένων, όχι μόνον ανθελληνικών, αλλά κυρίως ελληνοφοβικών συμφερόντων, του κατοχικού καθεστώτος.

Είναι άρδην επιτακτική η ανάγκη τούτη, διότι είναι απαραίτητο να κατανοούμε όλες και όλοι μας το τι μας συμβαίνει, όπως και το γιατί μας συμβαίνει, το ό,τι μας συμβαίνει. Τι είναι λοιπόν εκείνο που μας συμβαίνει, και γιατί μας συμβαίνει;

΄Οταν το κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον μας μεταλλάσσεται, τότε επίσης μεταλλάσσεται ο τρόπος με τον οποίον βλέπουμε το περιβάλλον μας. Επιπλέον, οι αντικειμενικές αλλαγές στο περιβάλλον μας, όπως και οι υποκειμενικές αλλαγές, στον τρόπο που βλέπουμε τις αλλαγές στο περιβάλλον μας, φαίνεται να αλληλο-επηρεάζονται αλληλο-διαδόχως.

΄Ολες και όλοι μας βιώνουμε την αναταραχή και την βία σε τούτη την χρονική περίοδο ανισορροπίας της κοινωνίας, της οικονομίας και της πολιτικής. Βιώνουμε μία εποχή, όπου το της πολιτείας θλιβερόν υποκατάστατον της τυραννικής κομματοκρατίας, όπως και το αντίστοιχο δόγμα της, φαίνεται να ανοίγουν ήδη τον δρόμο γιά την επιστροφή του κλασικού ελληνικού στοχασμού, δηλαδή την επιστροφή του ελληνικού μας πολιτισμού.

Αυτό που βιώνουμε επηρεάζει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, αλλά και το τι σκεφτόμαστε επηρεάζει αυτό που βιώνουμε. Η αντικειμενικότητα και η υποκειμενικότητα είναι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος: ναι μεν μπορούμε να τις βλέπουμε και να τις εξετάζουμε ξεχωριστά, αλλά δεν μπορούν πραγματικάνα διαχωριστούν. Είναι σαφής η αλληλεπίδρασίς των και αποκαλύπτεται στην εξέλιξι του τρόπου που βλέπουμε την όλη πολιτική μας κατάστασι.

Το δεύτερον πρόβλημα, είναι η κατηγορηματική άρνησις μερικών συμπατριωτών μας ―και δη ακαδημαϊκών, δηλαδή πανεπιστημιακών― να μελετήσουν τους στοχαστές της κλασικής Ελλάδος. Διότι φαίνεται πως υπάρχει μία προκατάληψις, όσον αφορά στις γνώσεις των κλασικών μας στοχαστών, τουλάχιστον επί των οικονομικών επιστημών.

Η νεωτερικότητα θεωρεί τους κλασικούς ΄Ελληνες στοχαστέςde facto οπισθοδρομικούς στις οικονομικές επιστήμες, επειδή αυτές ανοήτως συνδέονται με την περίοδο μετά τηνβιομηχανική επανάστασι, όπως και με την έκρηξι της προπαγάνδας του επιβεβλημένου καθεστώτος. Απόρροια της προπαγάνδας του καθεστώτος είναι ο άκρατος καταναλωτισμός, που οδηγεί στην υποβάθμισι του βιωτικού μας επιπέδου και στην χρηματιστική κρίσι που διανύουμε.

Παρενθετικά, μιάς και την ανέφερα, ας μην ξεχνούμε την τραγική ειρωνία της βιομηχανικής επαναστάσεως: όσονπερισσότερο οι μηχανές εχρησιμοποιούντο ως υποκατάστατα γιά τους ανθρώπους, τόσον περισσότερο οι άνθρωποι στην εργασία τους κατήντησαν να συμπεριφέρονται ως μηχανές. Π.χ. βλέπε την σάτιρα του Τσάρλι Τσάπλιν, στην κινηματογραφική ταινία του, με τίτλο: «Μοντέρνοι Καιροί».

Στον αντίποδα όμως αυτής της καθεστωτικής προπαγάνδας ορθώνεται η ηθική, που οδηγεί στην τεραστία κοινωνική αξία των δικαίων συναλλαγών. Η ηθική έχει σημαντικές συνέπειες γιά την κοινωνική μας συνοχή, όπως και γιά την λειτουργία και την ανάπτυξι της οικονομίας των κλασικών χρόνων του ελληνικού μας κόσμου και πολιτισμού.

Στην κλασική του εποχή, ο ελληνικός μας κόσμος πέτυχε να ενσωματώσει την δικαιοσύνη στην οικονομική του συμπεριφορά και τις δραστηριότητές του. Το έπραξε δε τούτο υιοθετώντας την κριτική σκέψι και τον ορθολογισμό, που θεμελίωσαν οι ΄Ελληνες στοχαστές, στις ελληνίδες πόλεις της Ιωνίας.

Δεν υιοθέτησε δηλαδή την ηθική λόγω του φόβου μίας αναμενομένης επιδοκιμασίας ή τιμωρίας. Απεναντίας, ο ελληνικός μας κόσμος επεδίωκε να μεγιστοποιήσει τα συλλογικά οφέλη, σηλαδή την συλλογική ευδαιμονία, και την συλλογική οικονομική ευμάρεια της κοινωνίας, γιά όλους τους πολίτες.

Αυτός είναι ίσως ένας από τους λόγους που, όχιελληνόφωνες, αλλά ξένοι συγγραφείς, σήμερα αναγνωρίζουν την υπεροχή της κλασικής-ελληνικής γραμμής σκέψεως. Απροκάλυπτα πλέον τοποθετούνται υπέρ της επιστροφής των θέσεων των στοχαστών της κλασικής Ελλάδος. Ιδού μερικά παραδείγματα:

α) Η Γαλλίδα Simone Le Baron, που παράλληλα με το βιβλίο της, με τίτλο: «Μιά Γαλλίδα γιά την Ελλάδα» (2013), προσπαθεί να ξεκινήσει ένα παγκόσμιο κίνημα νεο-φιλελληνισμού. Σε άπταιστα Ελληνικά, η Simone Le Baronδιακρίνει στο βιβλίο της την διαφορά μεταξύ του χρήματος και του νομίσματος, ενώ επίσης αναφέρεται στις ελληνικές αξίες, που υπήρξαν ο πρόδρομος και ο στυλοβάτης του δυτικού πολιτισμού.

β) Ο Γερμανός κλασικός φιλόλογος, Bruno Snell, που στο βιβλίο του με τίτλο: «Η ανακάλυψη του πνεύματος: στην ελληνική φιλοσοφία και την λογοτεχνία» (1953), εξηγεί το πως ακριβώς οι στοχαστές της κλασικής Ελλάδος, δεν έκαναντίποτα λιγότερο από το συλλογικά να ανακαλύψουν το ανθρώπινο πνεύμα.

γ) Ο επίσης Γερμανός, φιλόσοφος Martin Heidegger που, στο βιβλίο του με τίτλο: «Παρμενίδης (μελέτες στην ηπειρωτική σκέψη)» (1982), τονίζει την αντίθεσι μεταξύ της ελληνικής και της ρωμαϊκής σκέψεως, όπως και την αντανάκλασι της αντιθέσεως αυτής στην γλώσσα. Αναλύει δε λεπτομερώς οHeidegger, το πως διεξοδικά μειώνεται η αρχέγονος, ελληνική αντίληψις της Αλήθειας και, εξίσου σημαντικό, του σκιώδουςψέματος, που ξεκίνησε στην ύστερη ελληνική διανόησι.

δ) O Πολωνο-ιουδαίος, Βρετανός μαθηματικός, Jacob Bronowski. Στην σελίδα 8 (οκτώ) του βιβλίου του με τίτλο:«Μία αίσθησις του μέλλοντος: δοκίμια στην φυσική φιλοσοφία» (1977), επισημαίνει πως οι στοχαστές της κλασικής Ελλάδος είναι αυτοί που έκαναν την μεγαλύτερη ανακάλυψι στον κόσμο: «ανακάλυψαν την ίδια την επιστήμη».

ε) Με το όλον θέμα της αφυπνίσεως της ελληνικής μας συν-ειδήσεως και συν-ειδητότητος, ασχολείται μία πλειάς ξένωνερευνητών, όπως είναι, π.χ., ο Δρ. Antonio Damasio, καθηγητής νευροεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Νοτίας Καλιφόρνιας, ο Δρ. Daniel Dennett, καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Tufts της Μασαχουσέτης, όπως και ο Δρ.William A. Tiller, επίτιμος καθηγητής της επιστήμης υλικών του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, στην Καλιφόρνια, των ΗΠΑ. Τα αποτελέσματα των ερευνών τους απροκάλυπτα πλέον τοποθετούνται υπέρ της επιστροφής των θέσεων των στοχαστών της κλασικής Ελλάδος, που υποστήριζαν πως: το ανθρώπινο πνεύμα είναι πιό θεμελιώδες από την ύλη.

Οπλισμένοι με τα υπερόπλα του οθολογισμού και της κριτικής σκέψεως, οι στοχαστές της κλασικής Ελλάδος βλέπουν τον άνθρωπο ως, θα τολμούσα να πω, υλικόν κατ' ευφημισμόν, αλλά πρωτίστως ως ένα ον πνευματικόν, του οποίου το κύριον μέλημα είναι η πνευματική ανέλιξίς του: προσωπικά, κοινωνικά και πολιτικά. Η ουσία, η μορφή και η συν-είδησις του ανθρώπου συνθέτουν την αρμονικήν έκφρασι της Φύσεως, από όπου προέρχεται ο άνθρωπος, και δη ο ελληνικός άνθρωπος.

Βλέπει δηλαδή τον άνθρωπο, η ελληνική γραμμή σκέψεως, ως αποτελούμενον από ουσίαν, μορφήν και συν-είδησιν, ως μίαν αρμονικήν έκφρασιν της Φύσεως, σκοπός της οποίας φαίνεται πως είναι η συνεχής ανέλιξις της συν-ειδήσεως.

Συν τω χρόνω, το των Ελλήνων ερωτικόν δαιμόνιον οδηγεί στην μίξι της μεριστής και της συνεχούς ουσίας, ώστε το είναι του ατόμου να εξελίσσεται εις άτομον συν-ειδητόν. Τον χρόνον βέβαια ο Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης, ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος, αλλά και η μαθηματική βιολογία, από το 2010, τον περιγράφουν ως τρισδιάστατον, και δη σπειροειδή. Συν τω χρόνω λοιπόν, μετουσιώνεται ο άνθρωπος, διά μέσου οργανισμών της οντικής κλίμακος, όπως είναι, π.χ., η κοινωνία των ανθρώπων, εις έναν άνθρωπον πρωτίστως πνευματικόν.

Είναι δε η ουσία η μεριστή ή μεριζομένη, η 'άνευ ποιού' ή 'άποιος ουσία', που παράγει τα βασικά σωμάτια της φυσικής επιστήμης εις ζεύγη, π.χ., ηλεκτρόνια και ποζιτρόνια ή κουάρκ και αντικουάρκ. Σχετικά δε με την μεριστή ήμεριζομένη

ουσία, ο Πυθαγόρας και ο Πλάτων την περιγράφουν, αντίστοιχα, με τους όρους: «έτερον» και «αόριστος δυάς», θεωρώντας πως εκπροσωπεί την θήλεια ενέργειαν.

Η δε συνεχής ουσία είναι η πρωταρχική ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, περιδινουμένη και επίσης σπειροειδής, μιάς και κινείται διαχρονικά, με μία μεγάλη ικανότητα διεισδύσεως στην συν-ειδητότητα του ανθρώπου. Σχετικά με την συνεχή ουσία, ο Πυθαγόρας και ο Πλάτων την περιγράφουν με τους όρους: «Εν» και «Λόγος», θεωρώντας πως εκπροσωπεί την άρρενα ενέργειαν. Ο Πλάτων επίσης αποκαλεί την συνεχή ουσία «ταυτόν», ενώ ο Αριστοτέλης την προσδιορίζει απλά ως ένα «είδος».

Στην διαχρονική της ανέλιξι, η ελληνική γραμμή σκέψεως βλέπει την Αρμονίαν ως τον ύψιστον ηθικόν νόμον της Φύσεως. Δια-κανονίζει δε η Αρμονία, την συμπύκνωσιν του τριπτύχου των εννοιών που άμεσα μας αφορούν: 'Ελευθερία', '΄Ερως', και 'Δικαιοσύνη'.

Μέσα σε τούτο το πλαίσιο, ο ελληνικός άνθρωπος, αυτό το πνευματικόν όν, πραγματοποιεί την ανέλιξίν του εντός της ελληνικής πολιτικής κοινωνίας, η οποία είναι ένας οντικόςοργανισμός, και όχι, ποτέ, απλά οντολογικός. Το πετυχαίνει μέσω δράσεων και πράξεων πρωτίστως κοινωνικο-πολιτικών, διά της γλώσσης, των εθίμων, των ηθών, των θεσμών και των παραδόσεών του, που είναι κατάλληλοι διά την ιδιοσυγκρασίαν και το πνευματικόν επίπεδον της ελληνικής μας φυλής.

Συμπερασματικά λοιπόν, εστιάσαμε επί της αφυπνίσεως της ελληνικής μας συν-ειδήσεως, όπως και της ευαισθητοποιήσεώς μας στην καθεστωτική προπαγάνδα, που καθημερινά την βιώνουμε, μέσα από τα καθεστωτικά ΜΜΕ.Δύο είναι τα σχετικά, καυτά προβλήματα, που αντιμετωπίζει ο ελληνικός μας κόσμος, και στις δύο χώρες του ελληνικού μας έθους και έθνους, δηλαδή στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Πρώτον είναι το πρόβλημα της χρηματιστικής, δηλαδή το ότι πολλές ελληνικές οικογένειες δεν έχουν πλέον την χρηματιστική ικανότητα να εξασφαλίσουν το γάλα των παιδιών τους, ούτε και να βάλουν ένα κομμάτι ψωμί στο τραπέζι τους. Το δεύτερον πρόβλημα έχει να κάνει με την κατηγορηματική άρνησι μερικών ελληνοφώνων ακαδημαϊκών να μελετήσουν τους στοχαστές της κλασικής Ελλάδος.

Η λύσις στο πρώτο πρόβλημα είναι οι πατριωτικές προσφορές χρηματιστικής, του πριν, και πάνω απ' όλα, ΄Ελληνα, Αρτέμη Σώρρα, όπως και του οργανισμού ΕΙ·ΕΝD. Επαναλαμβάνω: χωρίς δόγμα, χωρίς κόμμα και χωρίς χρώμα, προτάσσουμε αρμονικά και συλλογικά την αποκατάστασιν του αξιακού πυλώνος της Αφθονίας, στον ελληνικόν μας κόσμο.

Η λύσις στο δεύτερο πρόβλημα σχετίζεται με την ευθύνην και το καθήκον όλων μας, να κατσαδιάζουμε, κάθε φορά που τους βλέπουμε, τους ελληνόφωνες ακαδημαϊκούς, που αγνοούν τους στοχαστές της κλασικής Ελλάδος. Είναι μία ιερή αποστολή τούτη, γιά όλες τις και όλους και τους ελληνόψυχους ακροατές που συμμετέχουν, πολλάκις και διαδραστικά, όπως επίσης και γιά τις και τους αναγνώστες που διαβάζουν τα άρθρα μου.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, γιά την προσοχή σας, όπως και γιά τον τρισδιάστατον χρόνον σας!

Νίκος Γεωργαντζάς

Συνδήκτωρ, ΕΙ·ΕΝD

Εκτός από συνδήκτωρ (αντιπρόεδρος) του συμβουλευτικού οργανισμού ΕΙ·ΕΝD, ο Δρ. Νίκος Γεωργαντζάς είναι καθηγητής συστημικής δυναμικής στο ΠανεπιστήμιοFordham της Νέας Υόρκης. Η συστημική δυναμική είναι μία σχετικά νέα επιστήμη, που τα τελευταία χρόνια σημειώνει ραγδαία ανέλιξι, τόσο στην Αμερική όσο και στην Ασία και την Ευρώπη. Ο Δρ. Γεωργαντζάς είναι ιδρυτικό μέλος του ελληνικού τμήματος στον παγκόσμιο οργανισμό συστημικής δυναμικής, έχοντας διατελέσει πρόεδρος του παγκοσμίου σχετικού συνεδρίου, που έγινε στην Αθήνα το 2008. Κατατάσσεται στους κορυφαίους παγκοσμίως επιστήμονες στον τομέα του, με δημοσιεύσεις σε πλήθος επιστημονικών περιοδικών και βιβλίων. Πέρα από τα ακαδημαϊκά του καθήκοντα, με τα συνεχή άρθρα-παρεμβάσεις του βρίσκεται στην πρώτη γραμμή γιά την προώθησι του ελληνικού μας κόσμου και πολιτισμού στις ΗΠΑ, αλλά και την επίλυσι των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ελληνική μας κοινωνία συλλογικά, επάνω σε όλη την επιφάνεια του πλανήτη Γη.