ΜΙΑ
ΣΠΙΘΑΥΓΗ
Μια σπίθα να
γινόμουνα
μικρή μα δυνατή,
να
μη με υπολογίζανε
του κόσμου οι
ισχυροί.
Μια σπίθα που
η λάμψη της
αξία θα δηλώσει
και τις
αξίες της ζωής
παντού θα διαδηλώσει.
Το φώς αυτό
το πύρινο
της σπίθας της
μικρούλας
να μοιάζει με
το φωτεινό
φωτάκι της αυγούλας.
Μια σπιθαυγή ολόφωτη,
μια
σπιθαυγή καθάρια,
να διώξει απ’ τη
μέρα της
της νύχτας τα
σκαθάρια.
Να γίνει φλόγα
δυνατή
σαν ήλιος
που ανεβαίνει
και της ψυχής
ο ίμερος
το πνεύμα να
θερμαίνει.
Να γίνει φως
περίλαμπρο,
να γίνει φωτοβόλο,
να μεταδώσει το
λαμπρό
το φως στον
κόσμο όλο.
Να γίνει
φως νεμέσιο,
να γίνει φλογοβόλο,
στάχτη να γίνει
το κακό
το πνεύμα τ’ ολμοβόλο.
Μια σπίθα να
γινόμουνα
με φόρτωμα τη
Γνώση,
εκείνη που τον
άνθρωπο
στ’
αλήθεια θα λυτρώσει.
Γιώργος Δουζένης
04-11-2012 Συλλογή "ΑΝΘΡΩΠΟΣ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου