Ἀρχαιολογεῖν: H Αθηνά Παρθένος του Φειδία

ΣΆΒΒΑΤΟ, 20 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2013

H Αθηνά Παρθένος του Φειδία

από: http://archaiologein.blogspot.gr/2013_04_01_archive.html

 Εικ. 1 Η Αθηνά του Βαρβακείου

   Το λατρευτικό άγαλμα της Αθηνάς Παρθένου, έργο του γλύπτη Φειδία, βρισκόταν στον Παρθενώνα της Ακρόπολης των Αθηνών ήδη από τα εγκαίνια του ναού το 438 π.Χ. Είχε ύψος περί τα 11μ. και ήταν κατασκευασμένο από χρυσό και ελεφαντόδοντο.

  Καθώς το πρωτότυπο έργο δεν σώζεται σήμερα, πληροφορίες για τη μορφή του έργου αντλούμε απο τον περιηγητή Παυσανία (Ἑλλάδος Περιήγησις, Ἀττικά, 24.4-7) και τον Πλίνιο (Historia Naturalis, XXXVI. IV). Πολύτιμα επίσης για την αποκατάσταση του πρωτότυπου λατρευτικού αγάλματος καθίστανται τα ρωμαϊκά γλυπτά (όπως αυτό της Αθηνάς του Βαρβακείου) και ανάγλυφα. 

  Η Αθηνά του Βαρβακείου βρέθηκε το 1880 κοντά στο Βαρβάκειο Λύκειο, από όπου και η ονομασία. Σήμερα εκτίθεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο με αριθμό ευρετηρίου 129. Είναι κατασκευασμένο από πεντελικό μάρμαρο και έχει ύψος 1,05 μ.

Α. Χαρακτηριστικά κεφαλής 
Το κράνος

“μέσῳ μὲν οὖν ἐπίκειταί οἱ τῷ κράνει Σφιγγὸς εἰκών... καθ᾽ ἑκάτερον δὲ τοῦ κράνους γρῦπές εἰσιν ἐπειργασμένοι...γρῦπας δὲ θηρία λέουσιν εἰκασμένα, πτερὰ δὲ ἔχειν καὶ στόμα ἀετοῦ.” Παυσανίας, Αττικά 24.5,6

  
   Η Αθηνά Παρθένος φορούσε κράνος με τρία λοφία και ανασηκωμένες παραγναθίδες. Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Παυσανία, το μεσαίο λοφίο κατέληγε σε Σφίγγα. Οι Σφίγγες είναι μειξογενή όντα με σώμα λιονταριού, μεγάλα δρεπανόσχημα φτερά και γυναικείο κεφάλι. Ο χαρακτήρας των Σφιγγών είναι χθόνιος και αποτρεπτικός.¹

Τα δύο άλλα λοφία, κατέληγαν σε γρύπες. Οι γρύπες, είναι μειξογενή όντα με σώμα λιονταριού, κεφάλι και φτερά αετού. Επίσης σε μερικές αναπαραστάσεις φαίνεται να έχουν και ουρά φιδιού. Η ράχη τους είναι σκεπασμένη με φτερά και τα νύχια στα λιονταρίσια πόδια τους είναι δυνατά και γαμψά σαν του αετού. ²

Ωστόσο, στην Αθηνά του Βαρβακείου τα πλαινά λοφία καταλήγουν σε πηγάσους, δηλαδή σε φτερωτά άλογα.

Λεπτομέρειες της κεφαλής της Αθηνάς 

Η κεφαλή

   Η κόμμωση της θεάς διακρίνεται κάτω από το κράνος. Δύο βόστρυχοι αριστερά και δύο δεξιά πέφτουν πάνω στο γοργόνειο. Μικροί βόστρυχοι πέφτουν, επίσης, και στους κροτάφους της θεάς.

Στους βοστρύχους σώζονται ίχνη του χρώματος που έφερε το άγαλμα.

Το πρόσωπο

  Η έκφραση του προσώπου της θεάς είναι αυστηρή και επιβλητική. Το πρόσωπο είναι αρκετά στρογγυλό με εύσαρκες παρειές. Έχει το στόμα ελαφρώς ανοιχτό σχηματίζοντας μειδίαμα.

Τα μάτια της θεάς είναι ωοειδή. Στο εσωτερικό τους διακρίνεται η προσπάθεια απόδοσης της κόρης του ματιού. Τονίζονται, επίσης, τα βλέφαρα της θεάς. Πάνω από τα μάτια σχηματίζονται λεπτά φρύδια. Στα μάτια και στα φρύδια σώζονται ίχνη του χρώματος.

Β. Ενδυμασία

  “τὸ δὲ ἄγαλμα τῆς Ἀθηνᾶς ὀρθόν ἐστιν ἐν χιτῶνι ποδήρει καί οἱ κατὰ τὸ στέρνον ἡ κεφαλὴ Μεδούσης ἐλέφαντός ἐστιν ἐμπεποιημένη·” Παυσανίας, ό.π., 24.7

Ο Πέπλος
  Μολονότι ο Παυσανίας αναφέρεται σε χιτώνα, η Αθηνά φορά πέπλο με μακρύ απόπτυγμα³. Ο πέπλος ζώνεται με δύο φίδια πάνω από το απόπτυγμα και σχηματίζει μικρό κόλπο, χαρακτηριστικό που προσδιορίζει την Αθηνά. “Κατά μήκος του στάσιμου δεξιού σκέλους της, ο πέπλος πέφτει σε κατακόρυφες πτυχές, ενώ κατά μήκος του άνετου αριστερού, σε αραιότερες καμπυλούμενες” ⁴ ώστε να διακρίνονται ο μηρός και το γόνατο του άνετου σκέλους.

Η Αιγίδα

  Η θεά φορά επίσης μικρή αιγίδα η οποία στο κέντρο φέρει το γοργόνειο, το κεφάλι, δηλαδή, της Μέδουσας (βλ. Η Ασπίδα). Περιμετρικά της αιγίδας και άνω του γοργονείου υπάρχουν ελισσόμενα φίδια. 
  Σχετικά με την μορφή της Μέδουσας, είναι πολύ απομακρυσμένη πια από τις αρχαϊκές απεικονίσεις της που την θέλουν με χαυλιόδοντες και τους πλοκάμους των μαλλιών της να καταλήγουν σε φιδοκεφαλές, εκφράζοντας έτσι σε ύψιστο βαθμό την εξανθρωπιστική τάση της ελληνικής τέχνης.⁵

Τα Υποδήματα

   Ο Πλίνιος, στη Φυσική Ιστορία αναφέρεται στο χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς, και μεταξύ άλλων γράφει πως “in soleis vero Lapitharum et Centaurorum (dimiocationes caelavit)” ⁶,δηλαδή, στα καττύματα ήταν λαξευμένες οι μάχες των Λαπιθών και των Κενταύρων.

Γ. Στάση

  Η στάση του αριστερού της ποδιού βρίσκεται ανάμεσα σε εκείνη των πρώιμων κλασικών μορφών και εκείνη των Πολυκλείτειων.⁷ Ο Πολύκλειτος, διάσημος γλύπτης του 5ου αιώνα από το Άργος, στο γνωστότερο έργο του, τον Δορυφόρο, το άνετο σκέλος το εκτείνει με λυγισμένο το γόνατο αισθητά προς τα πίσω και το αφήνει να πατά μόνο με τα ακροδάχτυλα⁸.

Δ. Ο Οπλισμός

  “ἐν δὲ τῇ χειρί δόρυ ἔχει, καί οἱ πρὸς τοῖς ποσὶν ἀσπίς τε κεῖται καὶ πλησίον τοῦ δόρατος δράκων ἐστίν· εἴη δ᾽ ἂν Ἐριχθόνιος οὗτος ὁ δράκων” Παυσανίας, ό.π., 24.7

Το Δόρυ

Στην Αθηνά του Βαρβακείου δεν σώζεται το δόρυ που κρατούσε η Αθηνά στο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Φειδία. Ωστόσο από την παραπάνω μαρτυρία, γνωρίζουμε για την ύπαρξη του δόρατος στο αριστερό χέρι της θεάς.

Η Ασπίδα

  “in scuto eius Amazonum proelium caelavit.... in parmae eiusdem concava parte deorum et Gigantum dimicationes” Πλίνιος, Φυσική Ιστορία XXXVI. IV ⁹

Μέδουσα  Rondanini

Το κεφάλι της Μέδουσας με την απαίσια όψη αποτελεί το έμβλημα της ασπίδας της Αθηνάς, με τη βοήθεια της οποίας κατάφερε ο Περσέας, σύμφωνα με το μύθο, να αποκεφαλίσει τη Γοργώ-Μέδουσα, έχοντας στραμμένο το κεφάλι του μακριά από τη φρικτή όψη του τέρατος. Πληροφορίες για το γοργόνειο, λαμβάνουμε από τη Μέδουσα Rondanini η οποία θεωρείται αντίγραφο του επισήματος της ασπίδας της Αθηνάς Παρθένου του Φειδία καθώς εκφράζει τη νέα εικόνα του κόσμου που έπλασε ο Φειδίας,“όπου θνητοί αποθεώνονται, τα ζώα εξανθρωπίζονται και τη δυσμορφία παραμερίζει το κάλλος”^10. Στην Αθηνά του Βαρβακείου την ασπίδα κοσμεί μόνον το γοργόνειο.

Παράλληλα, εκτός από το γοργόνειο, όπως μας πληροφορεί ο Παυσανίας στα Αττικά(17.2) η εξωτερική επιφάνεια της ασπίδας  έφερε ανάγλυφη παράσταση αμαζονομαχίας¹¹. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο Φειδίας είχε κατηγορηθεί πως σε έναν αθηναίο πολίτη της αμαζονομαχίας έδωσε τη μορφή του Περικλή και σε έναν άλλο τη δική του.¹² 
  

Αθηνά Lenormant

Για την ανασύνθεση της ασπίδας της Αθηνάς Παρθένου μελετούνται η ασπίδα Strangford , η ασπίδα της Αθηνάς Lenormant, η ασπίδα των Πατρών και οι ανάγλυφοι πίνακες του Πειραιά που έφεραν μεμονωμένες σκηνές από την αμαζονομαχία¹³. Ωστόσο, “κάτι που πρέπει να τεθεί ως βάση στη μελέτη αυτή είναι η διαπίστωση ότι τα ανάγλυφα του Πειραιά και η ασπίδα των Πατρών συμφωνούν μεταξύ τους σε πολλά και ουσιαστικά σημεία”, γεγονός που σημαίνει πως σε αυτά τα μνημεία πρέπει να ριχθεί το βάρος για την ανασυγκρότηση της σύνθεσης.

Ασπίδα Strangord

Η προσπάθεια ανασύνθεσης της ασπίδας δεν είναι εξίσου εύκολη για όλα τα μέρη της. Το δεξιό τμήμα της παράστασης είναι αυτό που παρουσιάζει περιορισμένα προβλήματα. Με λιγότερη βεβαιότητα μπορεί να προχωρήσει η ανασύνθεση της αριστερής πλευράς, γιατί “η παράδοση των μορφών στο τμήμα αυτό είναι πολύ φτωχότερη και αποσπασματική”. Σχετικά με το επάνω και το κάτω μέρος της ασπίδας, τα προβλήματα είναι πολυπλοκότερα καθώς “η σχετική παράδοση στα διάφορα αντίγραφα παρουσιάζεται αρκετά αντιφατική” ¹⁴.

Από την ασπίδα Strangford, σώζεται το μεγαλύτερο μέρος της. Δεν σώζονται ολόκληρα το επάνω και δεξιό τμήμα. Η ασπίδα της Αθηνάς Lenormant σώζεται ολόκληρη. Από την ασπίδα των Πατρών σώζεται το αριστερό και το κάτω τμήμα, καθώς και μέρος του επάνω τμήματος.

Η ασπίδα Strangford σώζει επίσης δύο γίγαντες από το θέμα της γιγαντομαχίας¹⁵ που παρουσιάζεται γραπτώς στο εσωτερικό της ασπίδας (εικ. 14), όπως μας αναφέρει ο Πλίνιος.

Αποκατάσταση των παραστάσεων της Ασπίδας

Σχετικά με την ασπίδα της Παρθένου, οBoardman¹⁶ επισημαίνει: “Η σύνθεση της ασπίδας είναι κυκλική με δύο σειρές μορφών γύρω από το κεντρικό γοργόνειο και περιλαμβάνει κάπου τριάντα Έλληνες και Αμαζόνες. Η διάταξη των μορφών, που υπαγορεύεται μερικώς από το κυκλικό σχήμα της ασπίδας, δείχνει την απώθηση μιας επίθεσης σε ύψωμα με ξεχωριστές μονομαχίες σε πρώτο επίπεδο. Στο φόντο μερικών από τις ανάγλυφες πλάκες του Πειραιά, υπάρχουν λεπτομέρειες αρχιτεκτονημάτων και τοπίων. Οι λεπτομέρειες αυτές θα αποδίδονταν ίσως στην ασπίδα σε δύο διαστάσεις ή σε πολύ χαμηλό ανάγλυφο με τις μορφές σε έξεργο ανάγλυφο πρόσθετες.”

Ο Εριχθόνιος

“periti mirantur et serpentem” ¹⁷ Πλίνιος, ό.π., XXXVI. IV, σελ. 14 
Ο Εριχθόνιος σύμφωνα με τον μύθο ήταν γυιός του Ηφαίστου και της Γης. Η Αθηνά είχε αναλάβει την ανατροφή και την προστασία του. Ο ποιητής Καλλίμαχος αναφέρει ότι η θεά τον έβαλε σε ένα καλάθι που παρέδωσε στις κόρες του Κέκροπα, Άγλαυρο, Έρση και Πάνδροσο, για να τον φυλάξουν. Η Άγλαυρος και η Έρση παράκουσαν την εντολή της και περίεργες άνοιξαν το καλάθι, όπου έντρομες αντίκρισαν ένα φίδι, που κατέφυγε στην Ακρόπολη κάτω από την ασπίδα της Αθηνάς για να προστατευθεί. ¹⁸
Ο Παυσανίας μας πληροφορεί πως στο άγαλμα της Αθηνάς, ο Εριχθόνιος παρουσιάζεται ως φίδι κοντά στο δόρυ της θεάς, και περιελίσσεται στο εσωτερικό της ασπίδας, όπως φαίνεται και στηνΑθηνά του Βαρβακείου.

Η Νίκη

Ε. Η Νίκη
“...καὶ Νίκην τε ὅσον τεσσάρων πηχῶν...” Παυσανίας, ό.π.,24.7
“Victoria praecipue mirabili...”¹⁹ Πλίνιος, ό.π., XXXVI. IV, σελ. 14
Η Νίκη²⁰ (εικ.14) στέκεται όρθια στο χέρι της θεάς και έχει φτερά στην πλάτη. Φορά πέπλο με μακρύ απόπτυγμα που σχηματίζει βαθειές πτυχώσεις καθώς πέφτει. Από τη μέση της ξεκινά ιμάτιο το οποίο καταλήγει να στηρίζεται στο προτεταμένο αριστερό της χέρι. Στο άγαλμα του Φειδία η Νίκη κρατούσε στεφάνι ή ταινία. Στην Αθηνά του Βαρβακείου, το προτεταμένο δεξί χέρι της θεάς στηρίζεται σε μικρό κίονα. Ο κίονας αυτός είναι ένας συνηθισμένος κίονας που δεν φέρει χαρακτηριστικά στοιχεία κανενός από τους τρείς ρυθμούς (του δωρικού, ιωνικού και κορινθιακού). Στο πρωτότυπο, ωστόσο, έργο του Φειδία, αμφισβητείται η ύπαρξη του στηρίγματος. Και αυτό γιατί εκτός από τον ξύλινο κορμό του αγάλματος, που η βάση του ήταν τοποθετημένη σε μια οπή στο έδαφος και χάριζε στο άγαλμα σταθερότητα, πιθανόν υπήρχε και ένα επαρκές σύστημα διακλαδούμενων ράβδων και ραβδώσεων που θα επέτρεπε στο άγαλμα της Νίκης να στέκει στο χέρι της Αθηνάς χωρίς την υποστήριξη κίονα. Παρόλα αυτά, τίποτα δεν μπορεί να υποστηριχθεί με βεβαιότητα²¹.

ΣΤ. Το Βάθρο του Αγάλματος

“ἔστι δὲ τῷ βάθρῳ τοῦ ἀγάλματος ἐπειργασμένη Πανδώρας γένεσις. πεποίηται δὲ Ἡσιόδῳ τε καὶ ἄλλοις ὡς ἡ Πανδώρα γένοιτο αὕτη γυνὴ πρώτη· πρὶν δὲ ἢ γενέσθαι Πανδώραν οὐκ ἦν πω γυναικῶν γένος”Παυσανίας, ό.π., 24.7

Η Αθηνά της Περγάμου

“In basi autem quod caelatum est Πανδώρας γένεσινappellant: dii adsunt nascenti xx numero.” Πλίνιος, ό.π.,XXXVI. IV, σελ.14 22

  Παρότι το βάθρο της Αθηνάς του Βαρβακείου δεν φέρει καμμία γλυπτή απεικόνιση, από τις παραπάνω πηγές πληροφορούμαστε πως το εικονιστικό θέμα του βάθρου ήταν η γέννηση της Πανδώρας²³ (εικ. 11). Πληροφορίες για το γλυπτό διάκοσμο του βάθρου αντλούμε επίσης και από τη λεγόμενη Αθηνά Lenormantστο βάθρο της οποίας σώζεται τμήμα της γέννησης της Πανδώρας καθώς και από την Αθηνά της Περγάμου στην βάση της οποίας σώζονται 6 απο 10 μορφές που εικονίζονται με τρόπο που δεν φανερώνει την ταυτότητα ή τη δράση τους.

Στην γλυπτή παράσταση της γέννησης της Πανδώρας ήταν παρόντες είκοσι θεοί σύμφωνα με τον Πλίνιο. Έτσι λοιπόν, συμπεραίνουμε πως στο μέσο της παράστασης βρισκόταν η Πανδώρα και αριστερά και δεξιά θεοί και θεές είτε ένθρονοι είτε όρθιοι να παρακολουθούν.

Υποσημειώσεις

 1 Σύμφωνα με τον μύθο, η Σφίγγα έπεσε στον γκρεμό αφού ο Οιδίπους έλυσε τον γρίφο που του έθεσε. Ο Παυσανίας, ωστόσο, στα Βοιωτικά (26.2-5) παρουσιάζει μια ορθολογιστική ερμηνεία του μύθου της Σφίγγας μιλώντας για την αντιμετώπιση της από τον Οιδίποδα:

“προελθόντων δὲ τὸ ὄρος ἐστὶν ὅθεν τὴν Σφίγγα λέγουσιν ὁρμᾶσθαι ἐπ' ὀλέθρῳ τῶν ἁρπαζομένων αἴνιγμα ᾄδουσαν: οἱ δὲ κατὰ λῃστείαν σὺν δυνάμει ναυτικῇ πλανωμένην φασὶν αὐτὴν ἐς τὴν πρὸς Ἀνθηδόνι σχεῖν θάλασσαν, καταλαβοῦσαν δὲ τὸ ὄρος τοῦτο ἁρπαγαῖς χρῆσθαι, πρὶν ἐξεῖλεν Οἰδίπους αὐτὴν ὑπερβαλόμενος πλήθει στρατιᾶς ἣν ἀφίκετο ἔχων ἐκ Κορίνθου” Παυσανίου, Βοιωτικά, 26.2

2 Ο Παυσανίας στα Αττικά (24.6) γράφει για τον μύθο των γρυπών. Σύμφωνα με αυτόν, οι γρύπες φρουρούσαν άφθονο χρυσάφι στον απώτερο βορρά και οι γείτονες τους, οι μονόφθαλμοι Αριμασποί έκαναν έφιππες επιθέσεις και άρπαζαν το χρυσάφι.

3 Ο πέπλος είναι το κατεξοχήν ένδυμα της Αθηνάς. Κατά τα Μεγάλα Παναθήναια, ο πληθυσμός της Αθήνας ακολουθούσε μεγάλη πομπή που ξεκινούσε από τον Κεραμεικό και κατέληγε στην Ακρόπολη, για να μεταφέρει τον ιερό πέπλο που προοριζόταν για το ξόανο της Αθηνάς Πολιάδος. Ο πέπλος απλωνόταν σαν ιστίο σε ένα τροχοφόρο πλοίο που διέσχιζε την Αγορά και έφτανε μέχρι τον Αρειο Πάγο, ενώ στη συνέχεια μεταφερόταν στα χέρια και παραδιδόταν στους ιερείς που αναλάμβαναν να ντύσουν με αυτόν το άγαλμα της θεάς.

4 Γιαλούρης, σελ. 245.

5 Γιαλούρης, σελ. 246.

6 Pliny, σελ. 14.

7 Boardman, σελ. 131.

8 Hölscher, σελ. 259.

9Pliny, σελ. 14

Μετάφραση: Στην ασπίδα της είχε λαξευτεί η μάχη των Αμαζόνων... και στο κοίλος μέρος υπήρχαν οι μάχες μεταξύ θεών και Γιγάντων.

10Γιαλούρης, σελ.246.

11 “Πολλοί αρχαίοι συγγραφείς αφηγούνται ότι ο Θησέας εκστράτευσε κατά των Αμαζόνων μαζί με τον Ηρακλή-όταν εκείνος ήθελε να πάρει τη ζώνη της βασίλισσας τους Ιππολύτης-και απήγαγε την Αντιόπη. Οι Αμαζόνες υποδέχτηκαν με δώρα το Θησέα κι εκείνος προσκάλεσε την Αντιόπη που τα μετέφερε στο πλοίο του, που άνοιξε πανιά και απέπλευσε. Ο έρωτας του Θησέα, ομως, για την Φαίδρα, προκάλεσε την οργή των Αμαζόνων οι οποίες εκστράτευσαν κατά τις Αθήνας και τελικά ηττήθηκαν σε σκληρή μάχη κοντά στον Άρειο Πάγο, όπου σκοτώθηκε και η βασίλισσα τους.” Σφυρόερα, σελ. 191

12 “τὴν πρὸς Ἀμαζόνας μάχην ἐν τῇ ἀσπίδι ποιῶν αὑτοῦ τινα μορφὴν ἐνετύπωσε πρεσβύτου φαλακροῦ πέτρον ἐπῃρμένου δι' ἀμφοτέρων τῶν χειρῶν, καὶ τοῦ Περικλέους εἰκόνα παγκάλην ἐνέθηκε μαχομένου πρὸς Ἀμαζόνα. τὸ δὲ σχῆμα τῆς χειρός, ἀνατεινούσης δόρυ πρὸ τῆς ὄψεως τοῦ Περικλέους” Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι-Περικλής, 31.4

13 Για μια λεπτομερή εξέταση των παραπάνω πρβλ Στεφανίδου-Τιβερίου, σελ.113-138.

14Στεφανίδου-Τιβερίου, σελ.113-11.

15 “Γιγαντομαχία είναι ο πόλεμος μεταξύ των θεών και των Γιγάντων, που είχαν γεννηθεί από το αίμα της πληγής του ευνουχισμένου ουρανού. Η Γιγαντομαχία έγινε στη Φλέγρα της Χαλικιδικής, αλλά η τύχη των Γιγάντων είχε ήδη κριθεί.”Σφυρόερα, σελ.20-21.

16 Boardman, σελ. 133.

17Μετάφραση: “Θαυμασμό προκαλεί και το φίδι...”.

18Σφυρόερα, σελ. 181.

19Μετάφραση: “Η Νίκη προκαλεί θαυμασμό...”.

20 “Θεά της Νίκης. Στον ελληνικό πολιτισμό, ο οποίος δεν χαρακτηρίζεται μόνο από συνεχείς πολέμους ανάμεσα στις διάφορες πόλεις-κράτη, αλλά και από το αγωνιστικό πνεύμα που εκδηλώνεται στον αθλητισμό, τη μουσική, την ποίηση κ.ά., η Νίκη κατέχει πολύ σημαντική θέση.” Hölscher, σελ. 423.

21Ridgway, σελ. 162 υποσ. 3.

22.Μετάφραση: Στο βάθρο είναι λαξευμένο αυτό που ονομάζεται Γέννηση της Πανδώρας με είκοσι θεούς να παρίστανται στη γέννηση.

23.Ο Δίας θυμωμένος με τον Προμηθέα διατάζει τον Ήφαιστο να φτιάξει με χώμα μια κόρη όμορφη σαν τις θεές και να της δώσει ανθρώπινη φωνή και δύναμη. Η Αθηνά με τις Χάριτες τη στόλισαν με γοητεία, με χάρη και δώρα πολύτιμα και ο Ερμής της έδωσε πονηριά, την τέχνη να λέει ψέματα, να έχει άστατο χαρακτήρα και την ονόμασε Πανδώρα, επειδή οι θεοί της δώρισαν τα πάντα. Η Πανδώρα έηινε σύζυγος του Επιμηθέα και ανοίγοντας ένα κούτι που της έδωσαν οι θεοί εισήγαγε στην ανθρωπότητα όλα τα κακά.

Σφυρόερα, σελ. 26.

Π  Α  Ρ  Α  Ρ  Τ  Η  Μ  Α

Υλικό κατασκευής της Αθηνάς Παρθένου

Το εσωτερικό του λατρευτικού αγάλματος της Αθηνάς ήταν ξύλινο. Έφερε μόνον στοιχειωδώς τη μορφή της θεάς. Η επένδυση του εωτερικού αυτού πυρήνα έγινε με χρυσάφι και ελέφαντα. Πλάκες ελεφαντοστού χρησιμοποιήθηκαν για τα γυμνά μέρη του σώματος, συγκεκριμένα για το πρόσωπο, τους βραχίονες και το ορατό μέρος των ποδών. Ελεφάντινη ήταν επίσης η κεφαλή της Γοργούς στην αιγίδα. Χρυσός χρησιμοποιήθηκε στα ενδύματα, στην εξωτερική επιφάνεια της ασπίδας και στη Νίκη. Η Ridgway¹ αναφέρει πως αν και χρυσελεφάντινη τεχνική είναι μερικώς γνωστή, η πολυτιμότητα του υλικού δήλωνε την έκφραση της θεικής υπόστασης.

Σχετικά με το χρυσάφι που έφερε το άγαλμα, ο Θουκυδίδης (Ιστοριῶν 2,13.5)² παρουσιάζει τον Περικλή, μιλώντας στους Αθηναίους για την επάρκεια των πόρων τους στην αρχή του Πελοποννησιακού Πολέμου, να εξηγεί πως για την κατασκευή του αγάλματος χρησιμοποιήθηκε χρυσάφι 40 ταλάντων το οποίο ήταν καθ΄ολοκληρίαν περιαιρετό ώστε να μπορεί να εκποιηθεί σε περίπτωση ανάγκης και να αντικατασταθεί αργότερα. Υπολογίζεται πως το συνολικό βάρος του χρυσού που έφερε το άγαλμα ήταν περί τα 1050 κιλά, καθώς το τάλαντο ισοδυναμεί με λιγότερο από 26 kg. ³

Σχετικά με το υλικό της ασπίδας, ο Boardman⁴ αναφέρει: “Οι μορφές της (ασπίδας) ήταν πιθανώς από μέταλλο, επιχρυσωμένο ίσως άργυρο ή χαλκό, και προσαρμόζονταν σε ένα φόντο, που είχε ίσως επίσης κάποια διακόσμηση”.

Είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε την εντύπωση που θα προκαλούσε μια τέτοια κολλοσιαία μορφή. Αρκεί να σκεφτεί κανείς το ύψος του αγάλματος· 12 μέτρα μαζί με το βάθρο. Εκτός αυτού, οι ισχυρές κάθετες του πέπλου και του στηρίγματος (αν υποθέσουμε πως εξαρχής υπήρχε στήριγμα), η λάμψη του χρυσού στο έμμεσο ή ανακλώμενο από τη δεξαμενή φως, οι καθαρές λεπτομέρειες του χυτού και σκαλισμένου μετάλλου και η σάρκα από ελεφαντόδοντο ήταν στοιχεία που συνέβαλαν στον εντυπωσιασμό. Εντύπωση προκαλούσε έπειτα η έντονη αντίθεση ανάμεσα στις αφηγηματικές λεπτομέρειες στα σανδάλια, στην ασπίδα και στο βάθρο, με την πλούσια απλότητα του χρυσού φορέματος.

Ο στόχος του πολυτελούς σκοπού αγάλματος είναι σαφής, όπως τονίζει ο Boardman⁵: “Το μέγεθος και η παρουσία τόσο πολύτιμων υλικών αποτελούσε ξεκάθαρα μια επίδειξη άφθονου πλούτου, που παρείχε με ευγνωμοσύνη η πόλη στη θεά της και υπενθύμιζε συγχρόνως εκείνους τους άλλους πόρους, για πιο εγκόσμιους στόχους, που ήταν αποθηκευμένοι στο δωμάτιο πίσω της”.

Ι σ τ ο ρ ι κ ή Ε π ι σ κ ό π η σ η

Το άγαλμα ήταν ήδη έτοιμο στα εγκαίνια του Παρθενώνα το 438 π.Χ.,εφόσον γνωρίζουμε πως ο χρυσός και το ελεφαντόδοντο που είχε περισσέψει, πουλιόταν πριν και μετά τη χρονολογία αυτή.⁶

Ιστορική Επισκόπηση

Στα χρόνια της ανάπτυξης της αττικής ηγεμονίας στον ελλαδικό χώρο, την διοίκηση της Αθήνας αναλαμβάνει ο Περικλής, ένας άνδρας που “ό,τι αναλάμβανε το μετέτρεπε στη σκέψη και στην πράξη σε μνημειακό”⁷. Μετά τη σύναψη της ειρήνης με τους Πέρσες το 448, και κατά τη διάρκεια μιας ιδιαίτερα ευνοϊκής εποχής για την Αθήνα, αποφασίζεται η ανακατασκευή της Ακροπόλεως. Όπως αναφέρει στη συνέχεια ο Gruben⁸, “μια αλλαγή της συνείδησης έδωσε στην ελληνική μυθολογία και στη σχέση με τους θεούς μια καινούργια, βαθύτερη έννοια' η τέχνη είχε ωριμάσει και κυριαρχούσε ελεύθερα σε όλα τα μέσα”. Έτσι, και με την “αρωγή” του Συμμαχικού ταμείου, πραγματοποιούνται στην Ακρόπολη μνημειώδη έργα (Παρθενών, Προπύλαια, Ερέχθειο).

Αξίζει να τονιστεί στο σημείο αυτό πως ο σηκός του Παρθενώνος προοριζόταν για το κολοσσιαίο χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς. Λέγεται πως ο Φειδίας ζήτησε από τον Ικτίνο ένα σηκό συγκεκριμένων διαστάσεων για το λατρευτικό άγαλμα της θεάς, κάτι που όμως δεν υλοποιήθηκε πλήρως ^9.

Βλέπουμε λοιπόν πως στην Αθήνα την περίοδο εκείνη επικρατούσε η τάση προβολής της ανωτερότητας της πόλης. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το άγαλμα της Αθηνάς το οποίο πρόβαλε με εκπληκτική λαμπρότητα της πολιτικές αξιώσεις της πόλης.

Θέση στο ναό

Σχετικά με την θέση του στο ναό, ο Boardman¹⁰ αναφέρει τα εξής: “Έστεκε στο σηκό του Παρθενώνα, στραμμένο προς την ανατολική θύρα και πλαισιωμένο στα πλάγια και πίσω, από δίτονη δωρική κιονοστοιχία (εικ.2, 3). Μπροστά του υπήρχε μια ρηχή δεξαμενή με νερό, που κάλυπτε όλη την έκταση πριν από την πόρτα. Το νερό δημιουργούσε κατάλληλη υγράσια για το ελεφαντόδοντο και αντανακλούσε ίσως φως από την είσοδο. Έχουν βρεθεί, επίσης, ενδείξεις για την ύπαρξη παραθύρων δεξιά και αριστερά από την πόρτα και το φως από αυτά θα έφτανε, περνώντας μέσα από την κιονοστοιχία, κατευθείαν στο άγαλμα.¨

Ο Γλύπτης Φειδίας

Σε σχέση με τον γλύπτη Φειδία, η φήμη του ήταν εξαπλώμενη σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο, καθώς σε αυτόν αποδίδεται εκτός από το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς Παρθένου, και το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός στην αρχαία Ολυμπία το οποίο ανήκει στα επτά θαύματα του κόσμου. Εκτός αυτού, ο Φειδίας συνδέεται πολλαπλά με τη σύλληψηκαι την καλλιτεχνική διεύθυνση ολόκληρου του προγράμματος του Παρθενώνα¹¹. Η θέση που κατείχε στην αρχαία ελληνική τέχνη αναγνωριζόταν από όλο τον τότε κόσμο.

Η σημασία του αγάλματος για την πόλη

Ο Boardman¹² αναφέρει πως “το μήνυμα ενός ελληνικού έργου τέχνης είναι συχνά ένα κράμα θρησκείας, μυθολογικής αφήγησης, πολιτικής και προπαγάνδας και η καλλιτεχνική ποιότητα προσδιορίζεται από την επιτυχή ανταπόκριση σε αυτές τις λειτουργίες και όχι από οποιαδήποτε επίδειξη της τέχνης για την τέχνη. Αν εγκαταλείψουμε κάθε προσπάθεια να κρίνουμε την κλασσική τέχνη με τους όρους των δημιουργών κι των υποστηρικτών της, μπορούμε να απορρίψουμε την Παρθένο θεωρώντας την σαν μια φανταχτερή και πολυδάπανη επίδειξη ενός αλλαζονικού Συμβουλίου της Πόλης.”

Συνοψίζοντας, από μια άλλη οπτική γωνία, μπορούμε να δούμε το άγαλμα ως μια αλλαζονική επίδειξη πλούτου και ισχύος από την μεριά της ακμάζουσας τότε Αθήνας.

Υποσημειώσεις

1Ridgway, σελ. 161

2“ἀπέφαινε δ’ ἔχον τὸ ἄγαλμα τεσσαράκοντα τάλαντα σταθμὸν χρυσίου ἀπέφθου, καὶ περιαιρετὸν εἶναι ἅπαν. Χρησαμένους τε ἐπὶ σωτηρίᾳ ἔφη χρῆναι μὴ ἐλάσσω ἀντικαταστῆσαι πάλιν” Θουκυδίδης, Ιστορίαι, 2.13, 15

Μετάφραση: Το άγαλμα, όπως ισχυριζόταν, είχε καθαρό χρυσό βάρους σαράντα ταλάντων, ο οποίος ολόκληρος ήταν μετακινητός. Εάν μεταχειρισθούν τους θησαυρούς αυτούς χάριν της σωτηρίας τους, ώφειλαν, είπε, να τους αντικαταστήσουν πάλι εξ ολοκλήρου.

3 Παπαχατζής, σελ. 344.

4Boardman, σελ. 132.

5Boardman, σελ. 132.

6Boardman, σελ. 130.

7Gruben, σελ. 182.

8Gruben, σελ. 182.

9Gruben, σελ. 185-186.

10Boardman, σελ. 130.

11Hölscher, σελ. 264

12Boardman, σελ. 132

Β Ι Β Λ Ι Ο Γ Ρ Α Φ Ι Α

1. Boardman, John , Ελληνική Πλαστική, Κλασσική Περίοδος, Εκδόσεις Καρδαμίτσα
2. Γιαλούρης, Νικόλαος, Ελληνική Τέχνη- Αρχαία Γλυπτά, Εκδοτική Αθηνών
3. Gruben,Gottfried, Ιερά και Ναοί των Αρχαίων Ελλήνων, 2000, Εκδόσεις Καρδαμίτσα
4. Hölscher, Tonio, Κλασική Αρχαιολογία Βασικές Γνώσεις, 2005, University Studio Press
5. Ridgway, Brunilde Sismondo, Fifth Century Styles in Greek Sculpture, Princeton University Press
6. Παπαχατζής,Νικ. Δ., Παυσανίου Ελλάδος Περιήγησις- Αττικά, Αθήνα 1974, Εκδοτική Αθηνών
7. Pliny, Natural History, volume X, libri XXXVI-XXXVII, London William
   Heinemann LTD Cambridge, Massachusetts Harvard University Press
8. Στεφανίδου-Τιβερίου,Θεοδοσία, Νεοαττικά- Οι ανάγλυφοι πίνακες από το λιμάνι του Πειραιά, Βιβλιοθήκη της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας Αριθμ. 91, Αθήνα 1979
9. Σφυρόερα, Σοφία Ν., Η Μυθολογία των Ελλήνων, Ελληνικά Γράμματα, 2003

Η αποκατάσταση του αγάλματος της Αθηνάς Παρθένου στον Παρθενώνα  στο Nashville του Tennessee

Η ΔΕΣΠΟΙΝΑ

Η ΔΕΣΠΟΙΝΑ

Του Δρος Π. Ι. Κυριακόπουλου & Γ. Π. Κυριακόπουλου

     Δηλαδή η "Δεσπότισσα" και "Κυρία" είναι "η θεά ήν μάλιστα θεών σέβουσιν Αρκάδες (Παυσανία Αρκαδικά 37,9) - "είναι η θεά που περισσότερον απ΄ όλους τους θεούς σέβονται οι Αρκάδες".
Ακριβώς γιατί αυτή υπήρξεν η μεγάλη ευεργέτιδά τους, αφού τους ετίμησε και μάλιστα πρώτους αυτούς απ' όλους τους ανθρώπους με τον "άρτον τον επιούσιον της ζωής", το σταρένιο ψωμί. Και πίστευαν ότι (Παυσανίας αυτόθι) :

       "θυγατέραν αυτήν Ποσειδώνος είναι και Δήμητρος επίκλησιν, δε, ες τους πολλούς έστιν αυτή Δέσποινα, καθάπερ και την εκ Διός Κόρην επονομάζουσιν, ιδία δε εστιν όνομα Περσεφόνη, καθ' ά Όμηρος και έτι πρότερον Πάμφως εποίησαν". 
     [Και πιστεύουν οι Αρκάδες ότι αυτή είναι θυγατέρα του Ποσειδώνα και της Δήμητρας. Η επωνυμία Δέσποινα χρησιμοποιείται από τους περισσότερους, όπως ακριβώς και η θυγατέρα (της Δήμητρας) από τον Δία ονομάζεται Κόρη. Βεβαίως το όνομά της, σύμφωνα με τον Όμηρο και παλαιότερα από τον Πάμφω, είναι Περσεφόνη.]

     Βεβαίως, κόρη της Δήμητρας και του Διός (Ζηνός = του χορηγού του ζήν) υπήρξε η Κόρη η πολυαγαπημένη της Μάνας της αλλά και των ανθρώπων, δηλαδή "ο σπόρος του σιταριού"! Γι αυτό και όταν με το όργωμα "αρπάζεται" από τον Πλούτωνα και η Μάνα της θρηνή, κλαίει ο ουρανός, θρηνολογούν τα δέντρα ρίχνοντας τα φύλλα τους και "φθίνουν" οι οπώρες -πέφτουν σαπισμένα τα φρούτα-, γιατί είναι Φθινόπωρο.

     Οι Αρκάδες, συγκεκριμένα οι Παρράσιοι (Μεγαλοπολίτες αργότερα), ίδρυσαν προς τιμήν της Δέσποινας και της Κόρης στην Λυκόσουρα "την πρεσβυτάτην και πρώτην, οπόσας επί τη ηπείρω έδειξε γη και εν νήσοις, ο ήλιος είδεν" (Παυσ. Αρκ. 38) ιερόν και έστησαν μαρμάρινα τεράστια αγάλματα, ύψους περίπου 15 πόδες, έργο του Μεσσήνιου γλύπτη Δαμοφώντα (Παυσ. Αρκ. 31. 1-2) υποδείξαντες σ' αυτόν να κάνη τα μάρμαρα να "φθέγγωνται", να λένε για τις ευχές των προς τις θεές, με την αποκωδικοποίηση των εικόνων τους τα εξής:
       "Εμείς οι Αρκάδες, οι τιμηθέντες από Σένα, Σώτειρά μας, θεά Δήμητρα πολυσεβέστατη, να είσαι πάντα χαρούμενη κι ευτυχισμένη, έχοντας διαρκώς κοντά σου, δίπλα σου, στο φως του ήλιου, την πολυαγαπημένη Κόρη σου. Εμείς, για χάρη σου, την μαρμαρώσαμε, για νά 'ναι πάντα ζωντανή και να μην τολμά ο Πλούτωνας να σου την απαγάγη. Γι αυτό και σας βάλαμε φρουρό ακοίμητο τον Άνυτο, τον Τιτάνα τροφό της Κόρης με το δόρυ του αριστερά και δεξιά την άσφαλτη στην τοξοβολία Άρτεμι την Κυνηγέτιδα με τον ξάγρυπνο σκύλο της. Και κάτω απ' τον θρόνο σας δυό λέοντες πανέτοιμους να ορμήσουν κατά του Πλούτωνα, που θα δοκίμαζε και πάλι να την αρπάξη ". 

Πηγή: ΑΡΚΑΔΙΑ - Η μυστική βίβλος της Γενέσεως των Ελλήνων

"MYSTAGOGEA" The Greatest Story Ever Told

«Ἐγὼ θεωροῦμε ἄχρηστος καὶ ἀνίκανος γιὰ νὰ δουλέψῳ…!!!»

 8 ΙΟΥΛΙΟΥ 2014 ΑΠΟ ΤΟΝ/ΤΗΝ ΦΙΛΟΝΟΗ ΠΟΝΤΙΚΗ

απο http://filonoi.gr/2014/07/08/f-ego-theoroyme-axrhstos-kai-anikanos-gia-na-doylepso/

2

4 Votes

Πῆγα σήμερα σὲ ἕνα βενζινάδικο, ποὺ ἤθελε ἄτομο για τὸ πλυντήριο, ὅπως ἔμαθα…

-Καλημέρα! 
-Καλημέρα… τὶ θέλετε;;;
-Ἰσχύει ἄκομα ὅτι θέλετε ἄτομο για τὸ πλυντήριο;;;
-Για ποιόν εἶναι; (μὲ ῥώτησε)
-Για εμένα!
-Δὲν.., θέλω πιτσιρικᾶ, ἐσὺ δὲν θὰ τὰ καταφέρεις..
-Μιά δοκιμή;  Δὲν θὰ χρεώσω τίποτα!
-Ὄχι… δεν μπορεὶς ἐσύ…
-Καλὴ δουλειά, νὰ ‘σαι καλά!
-Γειά..

Ἔτσι γιὰ τὴν ἱστορία στὸ εἶπα… 
Θεωρεῖ ἐμένα ἄχρηστο καὶ ἀνίκανο νὰ δουλέψῳ… 
Μὲ τὸ μάτι τὸ διεπίστωσε…
Φαντάσου πόσο «ἱκανούς» μᾶς θεωροῦν, αὐτοὶ ποὺ δὲν μᾶς βλέπουν κἄν…
Εὐχαριστῶ σὲ βενζινοπώλα μου…, ἤσουν διδακτικός!!!

Παντελῶς Κατεστραμμένος

φωτογραφία

κοινοποίησις

To «ζουμί» είναι οι λιγνίτες

Τρίτη, 8 Ιουλίου 2014

To «ζουμί» είναι οι λιγνίτες

Σχόλιο από ΑLEXANDER:

Πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχουν λιγνίτες

Σχόλιο από GD-ELLAS:

Και πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχουν τόσα... "καμμένα κάρβουνα"...  

 

Είναι γεγονός πως σε χώρες που απελευθερώθηκε η αγορά ενέργειας αυξήθηκε η τιμή της κιλοβατώρας. Η μεγάλη γκάφα του ΠΑΣΟΚ, που προφανώς έγινε εξεπίτηδες, γιατί σε κανένα πολιτισμένο κράτος δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο χωρίς να συλληφθούν οι υπαίτιοι, είναι η κατάργηση της Εθνικής Επιτροπής Σχεδιασμού της Ενέργειας, η οποία πρώτα θα έπρεπε να είχε εκπονήσει σχέδιο, μετά να το φέρει σε δημόσια διαβούλευση και μετά να προχωρήσει η πώληση της μικρής ΔΕΗ. Χωρίς αυτό είναι έγκλημα να πωληθεί η μικρή ΔΕΗ.
Θα πρέπει να περιμένει αύξηση της τιμής του ρεύματος, αφού η επιχείρηση θα υποστεί φορολόγηση, κάτι που δεν υφίστατο όταν ήταν στο δημόσιο. Μόνη της λύση για να “επιβιώσει” απέναντι στη “μεγάλη ΔΕΗ”, που δεν φορολογείται είναι να πουλήσει τον πλούτο που της παραδίνεται δηλαδή το λιγνίτη, που θα πάρει προίκα, σε τρίτους και όχι για να καλύψει τις ανάγκες της. 
Η νέα “μικρή ΔΕΗ” δεν θα φορολογείται; To ασφαλιστικό καθεστώς των εργαζομένων της δεν θα επιβαρύνει περισσότερο την εταιρεία από τη “μεγάλη ΔΕΗ”; To κόστος δεν θα μεταφερθεί στη τιμή του ρεύματος; 
Αντιλαμβάνεστε απο όσα προανέφερα και τα οποία δεν έχουν αναφερθεί δυστυχώς απο κανένα “ειδήμονα” ότι δεν είναι αυτονόητα θετικό ότι θα αποφέρει κάποια αλλαγή στον Ελληνικό λαό η πώληση της ΔΕΗ, πλήν των χρημάτων της πώλησης της στο ΤΑΙΠΕΔ και φυσικά το ξεπούλημα του λιγνίτη. Χρήσιμο ίσως είναι να μελετήσετε και τα προηγούμενα άρθρα μου τα σχετικά με το θέμα (βλέπετε εδώ και εδώ). 

Tου καθηγητή Γ.Ζουγανέλη 

"Απαιτείται προσοχή σε εθνικά θέματα μεγάλης αξίας" 

 

ΠΗΓΗ ixnos

μεταφορά από : http://alexander-hellas.blogspot.gr/2014/07/to.html

Όλη η χώρα στο… σφυρί και ανάπτυξη μηδέν!

Τρίτη, 8 Ιουλίου 2014

Όλη η χώρα στο… σφυρί και ανάπτυξη μηδέν!

25 χρόνια υποβαθμίζουν και πουλάνε δημόσιες υπηρεσίες και αντί για ανάπτυξη ήρθε χρεοκοπία

Αποφασισμένοι να ξεπουλήσουν τα πάντα στο βωμό του αέναου χρέους φαίνεται πως είναι οι κυβερνώντες.
Όλη η χώρα στο σφυρί... Αυτή είναι η τακτική που ακολουθούν εδώ και χρόνια! Κατά περίεργο τρόπο όλες οι ιδιωτικοποιήσεις και οι πωλήσεις δημοσίων οργανισμών γίνονται στο όνομα του δημοσίου συμφέροντος και είναι απορίας άξιον ποιος καθορίζει και με ποιους όρους ποιο είναι αυτό το συμφέρον.
Το βασικό επιχείρημα των κυβερνώντων είναι ότι η χώρα θα ξεχρεώσει και παράλληλα θα έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη!

Το «παιχνίδι» στήθηκε με προσεκτικά βήματα. Αφού πρώτα υποβάθμισαν και εξαθλίωσαν υγιείς δημόσιες επιχειρήσεις, στην συνέχεια τις παραχώρησαν σε ιδιώτες με ευτελή τιμήματα και σε πολλές περιπτώσεις με θολές και αμφισβητούμενης διαφάνειας συμβάσεις. Με τον ίδιο τρόπο θέλουν να χαρίσουν  τον ορυκτό πλούτο της χώρας, ακόμα και εμάς τους ίδιους, μέσω των δανείων που πουλήθηκαν σε ξένες τράπεζες.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι άμα ξεπουλήσουν τα πάντα θα μειωθεί η ένταση της λιτότητας, η χώρα θα γίνει ανταγωνιστική και θα έρθει η «ανάπτυξη». Θα μειώσουν το χρέος ξεπουλώντας έναντι πινακίου φακής στρατηγικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας.
Το ερώτημα εύλογο:
Αφού οι ιδιωτικοποιήσεις και οι πωλήσεις δημοσίων οργανισμών είναι προς όφελος των πολιτώνγιατί στην Ελλάδα δεν ήρθε η περίφημη ανάπτυξη τόσα χρόνια, αλλά αντιθέτως χρεοκοπήσαμε;
Τα τελευταία 25 χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις:

• Ξεπούλησαν τον ΟΤΕ. Αλλά αυτό δεν απέτρεψε την οικονομική κατάρρευση...
• Ξεπούλησαν πάνω από το 90% του τραπεζικού τομέα. Αλλά ούτε αυτό «έσωσε» την οικονομία...
• Ξεπούλησαν τον Σκαραμαγκά. Αλλά ανάπτυξη... αγνοείται!
• Ξεπούλησαν την ΑΓΕΤ. Αλλά τα δημόσια ταμεία πάλι άδεια έμειναν...
• Ξεπούλησαν το λιμάνι του Πειραιά. Αλλά η χρεοκοπία δεν αποφεύχθηκε...
• Ξεπούλησαν την «Ολυμπιακή». Αλλά ούτε αυτό μας έσωσε...
• Ξεπούλησαν τους οδικούς άξονες της χώρας. Αλλά ούτε αυτό απέτρεψε το κούρεμα μισθών και συντάξεων.

Μόνο το ΠΑΣΟΚ μέχρι το 2004 είχε ξεπουλήσει:

• Το 49% του ΟΠΑΠ
• Το 48,5% της ΔΕΗ.
• Το 38% της ΕΥΔΑΠ.
• Το 92% της Εθνικής Τράπεζας
• Το 64% από τα «Ελληνικά Πετρέλαια»
• Το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος στους Γερμανούς
• Τη γέφυρα του Ρίου στους Γάλλους
• Τους οδικούς άξονες στους Ισπανούς
• Την Αττική Οδό σε ιδιώτες

Όλα αυτά σε τι απέτρεψαν τη χρεοκοπία; Ποιον ωφέλησε όλο αυτό το «μεγάλο παζάρι» του ελληνικού πλούτου; Σίγουρα όχι τον ελληνικό λαό... Ωφέλησε τους λίγους, τους κεφαλαιοκράτες, που αγόρασαν κοψοχρονιά στρατηγικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας και που κατά περίεργο τρόπο είναι οι ίδιοι που πωλούσαν υπηρεσίες στο δημόσιο ως εργολάβοι όταν όλα ήταν κρατικά.
Μειώθηκε το δημόσιο χρέος; Μα φυσικά ΟΧΙ... Αντιθέτως, εκτινάχθηκε! Το 2000 ήταν κάτι παραπάνω από 139 δισ. Ευρώ. Σήμερα και μετά από το πολυδιαφημισμένο κούρεμα του Βενιζέλου, αγγίζει τα 320 δισ. Ευρώ.
Το ξεπούλημα λοιπόν της δημόσιας περιουσίας, η «αξιοποίηση» όπως θέλουν να την αποκαλούν, δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα και βέβαια δεν μας έσωσε από την καταστροφή.
Άρα, γιατί εξακολουθούν να βγάζουν στο σφυρί «χρυσαφικά» και «ασημικά» του ελληνικού κράτους;

ΠΗΓΗ newsbomb

Το θάρρος των αρχαίων Ελληνίδων.

Τρίτη, 8 Ιουλίου 2014

Το θάρρος των αρχαίων Ελληνίδων.

από: http://alexander-hellas.blogspot.gr/2014/07/blog-post_6450.html

Δεν ξέρω πόσοι εκ των Ελλήνων είναι εις θέσιν να γνωρίζουν πόσες και πόσες αρχαίες Ελληνίδες μανάδες μας επέδειξαν έναν πρωτοφανή ηρωϊσμό όχι μόνον σε καιρούς πολέμου, αλλά και σε ημέρες ειρήνης....

Η Λέαινα η άγλωττος ονομάστηκε έτσι, διότι είχε την τόλμη να κόψη με τα ίδια της τα δόντια την γλώσσάν της και να την φτύση κατάμουτρα στον βασανιστή της, που ζητούσε απ' αυτήν να πληροφορηθή τούς συνωμότες κατά του Ιππάρχου, πέριξ του Αρμοδίου, που ήτο φίλος της!

Η Τιμάνδρα, φίλη του Αλκιβιάδου, μόλις εδολοφόνησαν τον αγαπημένο της, δεν εδίστασε να πάρη το σώμά του, να το ενδύση και να το κηδέψη "λαμπρώς και φιλοτίμως", όπως γράφει ο Πλούταρχος.
Η Θαΐς η εταίρα, φίλη του Μ. Αλεξάνδρου, πέραν του αν κάποιοι συμφωνούν η διαφωνούν με την ενέργειάν της, για να εκδικηθή τους Πέρσες που κατέστρεψαν την Ελλάδα, δεν εδίστασε ν' αρπάξη πρώτη τον πυρσόν και να βάλη φωτιά στην Περσέπολη, συμπαρασύρουσα κι αυτόν ακόμη τον Μέγα Στρατηλάτη. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι ο Πλούταρχος αναφέρει , πως η Θαΐς, ως και τα άλλα γύναια του Μεγάλου Αλεξάνδρου εξεδικήθησαν τας κατά της Ελλάδος επιδρομάς των Περσών καλύτερον παντός ναυμάχου η στρατηγού!!

Η Ειρήνη, φίλη του Πτολεμαίου, μη διστάσασα ν' ακολουθήση τον καταδιωκόμενον εραστήν της, όστις κατέφυγε εις το ιερόν της Αρτέμιδος, προτίμησε ν' αποθάνη ηρωϊκώς μαζί του, δια να τον ακολουθήση μέχρι του θανάτου του. Λέγεται μάλιστα ότι κρατούσα δια των χειρών της τούς κρίκους των θυρών του ιερού, έραινε δια του αίματος του προσφιλούς νεκρού τούς βωμούς μέχρις ότου την κατέσφαξαν!!

Τι άλλο να θυμηθούμε; Μήπως την Αλκιθέα, μητέρα του Παυσανίου, που πρώτη έβαλε τον λίθον για τον εντειχισμόν του ναού, μέσα εις τον οποίον είχαν κλείσει τον πολυθρύλητο γιο της, τον νικητή των Πλαταιών, μόλις πληροφορήθηκε ότι κατηγορείται για προδοσία;

Πάμπολλα τα ιστορικά στοιχεία...



Ας δούμε, όμως, ορισμένα παραδείγματα Ελληνίδων ηρωΐδων, που μνημονεύει ο Πλούταρχος μέσα στο έργο του Γυναικών αρεταί:

ΤΡΩΪΑΔΕΣ: Μετά την άλωσιν της Τροίας, όσοι κατάφεραν να διαφύγουν μέσα στα καράβια μαζί με τις γυναίκες τους, φθάνοντας στην Ιταλία, τούς έπιασε τρικυμία. Άπειροι και αδαείς, που ήσαν οι άνδρες, κατέφυγαν στ' αγκυροβόλια και τα λιμάνια, που είχαν ανάγκη, κοντά στον Τιβεριν ποταμόν, περιπλανώμενοι ανά την χώραν, δια να συλλέξουν τις όποιες πληροφορίες εχρειάζοντο. Οι γυναίκες τους, ταλαιπωρημένες όπως ήσαν και ζητώντας οπωσδήποτε πατρίδα, έλαβαν απόφαση να πυρπολήσουν τα πλοία, για ν' αναγκάσουν τούς άνδρες τους να μείνουν εκεί. Μάλιστα, η πρώτη, που έβαλε φωτιά, ελέγετο Ρώμη. 

Μόλις έβαλαν την φωτιά, πήγαν να συναντήσουν τούς άνδρες τους, οι οποίοι έτρεχαν προς την θάλασσα για να σώσουν τα πλοία. Φοβούμενες, όμως, την οργή τους, άλλες μεν αγκάλιαζαν τούς άνδρες των, άλλες δε φιλούσαν θωπευτικώς τούς συγγενείς των, με αποτέλεσμα, δια του τρόπου αυτού, να τους καταπραΰνουν!

Από τότε έμεινε και η συνήθεια στις γυναίκες των Ρωμαίων να χαιρετίζουν με φιλήματα τούς συγγενείς των... 

ΦΩΚΙΔΕΣ: Κάποτε ξέσπασε ένας άσπονδος πόλεμος μεταξύ Θεσσαλών και Φωκέων, διότι αυτοί μεν εντός μίας ημέρας εφόνευσαν όλους τούς άρχοντες και τυράννους αυτών, οι δε Θεσσαλοί κατακομμάτιασαν διακοσίους πενήντα ομήρους εκείνων. Κατόπιν εισέβαλαν δια πανστρατιάς στην χώρα των Λοκρών, αποφασίσαντες να μη χαρίσουν την ζωή σε κανένα ενήλικα και να αιχμαλωτίσουν τα παιδιά και τις γυναίκες.

Τότε ο Δαΐφαντος, ο γιος του Βαθυλλίου, άρχοντας με δύο άλλους, κατέπεισε τούς Φωκείς να εξέλθουν αυτοί εις συνάντησιν και να συνάψουν μάχην με τούς Θεσσαλούς, συναθροίζοντας γυναίκες και παιδιά από όλη την Φωκίδα σε ένα μέρος και, αφού συγκεντρώσουν γύρω τους ξύλα, στην περίπτωση που νικηθούν, να δοθή προσταγή να κάψουν τα σώματά τους!

Ενώ, λοιπόν, συμφώνησαν όλοι για την παραπάνω ενέργεια, σηκώθηκε ένας και είπε πως πρέπει να έχουν και την συγκατάθεση των γυναικών τους, διαφορετικά να μη χρησιμοποιήσουν βία. Μόλις το άκουσαν αυτό οι γυναίκες, έκαμαν συνεδρίασιν και όχι μόνον συμφώνησαν με τούς άνδρες των, αλλά εστεφάνωσαν κιόλας τον Δαΐφαντο για την απόφασή του!

Το ίδιο ακριβώς έγινε και με τα παιδιά, που συνηθροίσθησαν και έλαβαν την ίδια απόφαση με αυτήν των μανάδων τους!!

Τελικώς, οι Φωκείς, συμπλακέντες στις Κλεωνές της Υαμπόλιδος ενίκησαν τους Θεσσαλούς, για να τελούνται έκτοτε ειδικές εορτές, οι οποίες εκαλούντο Ελαφηβόλια, προς τιμήν της Αρτέμιδος και της Υαμπόλεως, ενώ το ψήφισμα των Φωκέων οι Έλληνες ωνόμασαν Απόνοιαν. 

ΧΙΑΙ: Κάποτε στην Χίο ενυμφεύετο ένας επίσημος κι ενώ η νύφη εφέρετο επί αμάξης εις την οικίαν του γαμπρού, ο βασιλεύς Ίπποκλος, φίλος και παρευρισκόμενος στον γάμο, χάριν αστεϊσμού, επήδησε πάνω στην άμαξα, με αποτέλεσμα να βρη τον θάνατον από τούς φίλους του γαμπρού.

Λέγεται ότι, τότε, εξεδηλώθη θεία αγανάκτησις και πως εζητήθη από τον θεόν να σκοτώσουν τους φονείς του Ιππόκλου. Αυτό, όμως, δεν έγινε διότι συμφώνησαν ότι όλοι είναι φονείς του βασιλέως.
Τότε ο θεός διέταξε να εγκαταλείψουν όλοι την πόλιν, αφού οι πάντες (άνδρες και γυναίκες) είναι φονείς.

Έτσι, λοιπόν, τους αιτίους και τους λαβόντες μέρος στον φόνο τους έστειλαν ως αποίκους στην Λευκωνία, την οποίαν, προηγουμένως, είχαν αφαιρέσει οι Κορωνείς, που κατείχαν μαζί με τούς Ερυθραίους.

Αργότερον, όταν εξερράγη πόλεμος μεταξύ αυτών και των Ερυθραίων, οι οποίοι, μεταξύ των Ιώνων είχαν μεγάλη δύναμη, εξεστράτευσαν εναντίων των Χίων της Λευκωνίας, οι οποίοι, μη δυνάμενοι ν' αντισταθούν, συμφώνησαν, μετά από σπονδές, να εξέλθουν φορώντας μόνον μία χλαμύδα, ένα ιμάτιο και τίποτε άλλο, με αποτέλεσμα οι γυναίκες τους να τους χαρακτηρίζουν δειλούς. Επειδή δε εκείνοι έλεγαν ότι είχαν ορκισθή, τους προέτρεπαν να μην αφήσουν τα όπλα, αλλά να λέγουν στους εχθρούς των, ότι χλαμύς είναι το δόρυ, χιτώνιον δε η ασπίς!

Αφού δε επείσθησαν οι Χίοι, παρουσιάσθηκαν αμέσως στους Ερυθραίους με τα όπλα τους, αναγκάζοντάς τους να φοβηθούν δια την τόλμην των και μάλιστα να ικανοποιηθούν από την αναχώρησίν των.

Έτσι, λοιπόν, εδιδάχθησαν από τις γυναίκες των να έχουν θάρρος και να σωθούν. Μετά πολλού χρόνου δε, κι αφού οι γυναίκες απέδειξαν την αρετή τους, ο Φίλιππος, γιος του Δημητρίου, πολιόρκησε την πόλι καλώντας με βάρβαρο και υβριστικό κήρυγμα τους δούλους να αποστατήσουν προς αυτόν, με την υπόσχεσιν ελευθερίας και γάμου με τις κυρίες των, με στόχο να τους συγκατοικήση με τις γυναίκες των δεσποτών τους. Επειδή δε οι γυναίκες κατελήφθησαν από φοβερόν και άγριον θυμόν, οι δε δούλοι είχαν αγανακτήσει κι αυτοί, όρμησαν αμέσως προς τα τείχη προσφέροντας λίθους και βέλη, παρακαλώντας και προτρέποντας τους πολεμούντες άνδρες των, ενώ οι ίδιες έγιναν πολεμίστριες αποκρούοντας τελικώς τον Φίλιππο, χωρίς κανείς δούλος ν' αποστατήση προς αυτόν!!



ΑΡΓΕΙΑΙ: Ο αγών περί του Άργους κατά του Κλεομένους, κατά προτροπήν της ποιητρίας Τελεσίλλης, είναι το επόμενο θέμα μας.

Η Τελέσιλλα (ίδε όνομα) κατήγετο από ένδοξον οικογένειαν, αλλ' ήτο φιλάσθενος. Αυτός και ο λόγος, που έστειλε να ρωτήση το Μαντείο για την σωματική της υγεία. Μόλις έλαβε την απάντησιν, ότι δια των Μουσών θα γίνη καλά, άρχισε να υπηρετή την ποίησιν και την μουσικήν με αποτέλεσμα ν' απαλλαγή της ασθενείας της και να θαυμάζεται από τις Αργείες δια την ποιητικήν τέχνην της.

Όταν, λοιπόν, ο βασιλεύς των Σπαρτιατών Κλεομένης εσκότωσε αρκετούς (όχι όμως 7.777 άτομα (!), όπως ψευδώς ισχυρίζονται μερικοί) και εισήρχετο στην πόλη, ορμή και θεία τόλμη κατέλαβε τις γυναίκες, που ευρίσκοντο εις την ακμήν της ηλικίας των, να αντιταχθούν κατά των εχθρών υπέρ της πατρίδος των. Υπό την αρχηγίαν, λοιπόν, της Τελεσίλλης, έλαβαν τα όπλα, εστάθησαν κοντά στις επάλξεις και περιέβαλαν σαν στέφανος γύρω τα τείχη, ώστε να τις θαυμάζουν οι εχθροί. Απέκρουσαν, λοιπόν, τον Κλεομένη, αφού πολλοί εφονεύθησαν, ενώ τον άλλον βασιλέα, τον Δημάρατον, που εισήλθε εις την πόλιν και κατέλαβε το Παμφυλιακόν, εξεδίωξαν, σύμφωνα με τον Σωκράτην.

Έτσι, λοιπόν, αφού εσώθη η πόλις, τις μεν γυναίκες που σκοτώθηκαν στην μάχη τις έθαψαν στην οδόν της Αργείας, ενώ στις σωθείσες επέτρεψαν να ιδρύσουν τον Ενυάλιον ναόν ως ενθύμιον της ανδρείας των!!

Έκτοτε υπήρχε μία εορτή, που γινόταν εις ανάμνησιν της μάχης εκείνης, τα Υβριστικά, όπου τις μεν γυναίκες ενέδυαν με ανδρικούς χιτώνες και χλαμύδες, τους δε άνδρες με πέπλα και καλύπτρες γυναικών.

Προς επανόρθωσιν δε της λειψανδρίας συνέζευξαν τις γυναίκες όχι με δούλους, όπως λέει ο Ηρόδοτος, αλλά με αρίστους γείτονές των, αφού τους επολιτογράφησαν. Αυτός και ο λόγος, που οι γυναίκες αυτές δεν τους τιμούσαν συγκοιμώμενες, αλλά τους περιφρονούσαν, κάνοντας ειδικόν νόμο, που έλεγε ότι οι έγγαμες γυναίκες θα συγκοιμώνται με τους άνδρες αυτούς φέρουσες πώγωνα!!...

ΜΗΛΙΑΙ: Οι Μήλιοι, όπως γράφει ο Πλούταρχος, κατόπιν εντολής του θεού, και με αρχηγόν τον νέον και ωραίον άνδρα Νυμφαίον, κατόπιν ταλαιπωριών, λόγω καταστροφής των πλοίων τους, όταν προσήγγισαν την Καρίαν και εξήλθον εις την ξηράν, αποίκισαν ένα χώρο δίπλα στην πόλιν Κρύασσαν, που τους παρεχώρησαν οι εκεί κάτοικοι είτε από φόβο είτε από ευσπλαχνίαν.

Μόλις, λοιπόν, διεπίστωσαν ότι οι Μήλιοι επολλαπλασιάζοντο επικινδύνως, οι Κάρες σκέφθηκαν να τούς εξοντώσουν και εμηχανεύθησαν κάποιαν ευωχίαν η κάποιο συμπόσιο.

Έτυχε τότε να έχη ερωτευθή τον Νυμφαίον μία νεαρά παρθένος, που ελέγετο Καφένη, η οποία εκμυστηρεύθηκε το μυστικό στον αγαπημένο της.

Πράγματι. Μόλις οι Κάρες προσποιήθηκαν ότι θέλουν να τούς προσκαλέσουν σε γεύμα, αλλά χωρίς τις γυναίκες τους, ο Νυμφαίος απήντησε ότι τούτο δεν είναι πρέπον και δεν μπορεί να γίνη διότι πρέπει να τούς συνοδεύουν απαραιτήτως οι γυναίκες των.

Έτσι, λοιπόν, αφού ο Νυμφαίος είπε τα πραχθέντα στους Μηλίους, τούς συμβούλευσε να πάνε μεν αυτοί άοπλοι, αλλά οι γυναίκες τους να κρύβουν μέσα στα πόδια τους από ένα ξίφος και να κάθονται κοντά στον άνδρα τους.



Όταν εις το μέσον του δείπνου εδόθη το σύνθημα εις τούς Κάρες και οι Έλληνες κατάλαβαν τι επρόκειτο να συμβή, οι γυναίκες άνοιξαν ταυτόχρονα τούς κόλπους των και οι άνδρες, λαβόντες τα ξίφη, επετέθησαν κατά των βαρβάρων για να τους φονεύσουν όλους, με αποτέλεσμα να κατακτήσουν την χώρα, να την καταστρέψουν και να κτίσουν στην θέση της παλιάς πόλεως την Νέαν Κρύασσαν! Περιττόν να πούμε, ότι η Καφένη έλαβε σύζυγον τον Νυμφαίον και έχαιρε τιμής και ευγνωμοσύνης εκ μέρους των Ελλήνων.

ΤΥΡΡΗΝΙΔΕΣ: Από τούς Τυρρηνούς, που κατέλαβαν την Λήμνον και Ίμβρον και άρπαξαν τις γυναίκες των Αθηναίων από την Βραυρώνα, εγεννήθησαν τέκνα, που οι Αθηναίοι εξεδίωξαν ως μιγάδες από τα νησιά αυτά. Εκείνοι τότε κατέπλευσαν στο Ταίναρο για να φανούν χρήσιμοι κατά τον ειλωτικόν πόλεμον (465 π.Χ.). Αυτός και ο λόγος, που έλαβαν διάφορα δικαιώματα και ενυμφεύθησαν γυναίκες από το μέρος αυτό.

Επειδή, όμως, οι Τυρρηνοί δεν εκρίνοντο άξιοι να μετέχουν των αξιωμάτων και της βουλής, έγιναν ύποπτοι για συμμετοχή σε πραξικόπημα και πως εσκόπευαν να ανατρέψουν το καθεστώς. Τότε, οι Λακεδαιμόνιοι τους συνέλαβαν, τους εφυλάκισαν και τους εφύλαττον αυστηρώς, με σκοπό να βρουν αποδεικτικά στοιχεία προς καταδίκην των.

Πλην, όμως, οι γυναίκες των φυλακισμένων ήλθαν σ' επαφή με τους φύλακες και τους ικέτευαν να τις αφήσουν να δουν τους άντρες των μόνες των, μόνον και μόνον για να τους χαιρετίσουν. Οι φύλακες επείσθησαν και μόλις οι γυναίκες μπήκαν μέσα, προέτρεψαν τους άντρες τους ν' αλλάξουν τα ρούχα τους με αυτά των γυναικών και να εξέλθουν της φυλακής σκεπασμένοι με τις καλύπτρες των, ενώ αυτές θα έμεναν μέσα δια παν ενδεχόμενον.

Έτσι και έγινε. Οι φύλακες εξηπατήθησαν και οι Τυρρηνοί κατέλαβαν τον Ταΰγετον με αποτέλεσμα να κινήσουν εις αποστασίαν τους Είλωτες, που εδέχοντο εις την τάξιν των.

Οι Σπαρτιάτες εφοβήθησαν πολύ και έστειλαν κήρυκα προς συμφιλίωσιν, με τον όρον να λάβουν τις γυναίκες των και, αφού δοθούν εις αυτούς χρήματα και πλοία, να αποπλεύσουν και μάλιστα να χαρακτηρίζονται φίλοι και συγγενείς των Λακεδαιμονίων, όπου και όταν βρουν την χώρα, που θέλουν να κατοικήσουν.

Όπερ και εγένετο, αφού, τελικώς, οι Τυρρηνοί, άλλοι μεν εξ αυτών εγκατεστάθησαν στην Μήλο και άλλοι δε εξ αυτών (οι περισσότεροι) εγκατεστάθησαν στην Κρήτη (Χερρόνησον και Λύκτον)...



ΛΥΚΙΑΙ: Κάτι μυθικό, αλλά που η παράδοσις πιστοποιεί, είναι η παρακάτω ιστορία: Ο Αμισώδαρος, που οι Λύκιοι ονομάζουν Ισάραν, ήλθε από την αποικία των Λυκίων περί την Ζέλειαν με πλοία ληστρικά, των οποίων ηγεμών ήτο ο Χίμαρρος, πολεμικός μεν άνθρωπος, αλλά σκληρός και θηριώδης. Έπλεε δε με πλοίον, το οποίον έφερε διακριτικόν σημείον από το μέρος μεν της πρώρας λέοντα, από το μέρος δε της πρύμνης δράκοντα και προξενούσε πολλές συμφορές στους Λυκίους, σε σημείο που να μην μπορούν να πλεύσουν την θάλασσα ούτε να κατοικούν στις παράλιες πόλεις.

Αυτόν, λοιπόν, τον άνθρωπο εφόνευσε ο Βελλερεφόντης, που κατεδίωξε μαζί με τον Πήγασον. Εκδιώξας δε και τις Αμαζόνες δεν ελάμβανε καμίαν αμοιβήν, αλλ' ήτο πολύ άδικος ο Ιοβάτης προς αυτόν, με αποτέλεσμα να εισέλθη εις την θάλασσαν και να ευχηθή εναντίον του στον Ποσειδώνα να καταστή η χώρα άκαρπος και ανωφελής. Μετά την ευχήν απήλθε και το κύμα υψώθηκε πολύ και κατέκλυσε την χώραν, μ' ένα θέαμα τόσο φοβερό, αφού η θάλασσα έμενε μετέωρη και τον ακολουθούσε αποκρύπτουσα την πεδιάδα!

Επειδή δε οι άνδρες παρακαλούσαν τον Βελλερεφόντην να σταματήση την θάλασσα και δεν τον έπειθαν, οι γυναίκες εσήκωσαν τους χιτώνες των και ήλθαν προς συνάντησίν του. Όταν, λοιπόν, εκείνος οπισθοχώρησε, λέγεται ότι και το κύμα υπεχώρησε μαζί του.

Ορισμένοι, όμως, υποστηρίζουν το μυθώδες του πράγματος και λέγουν ότι ο Βελλερεφόντης παρέσυρε την θάλασσαν όχι με τις ευχές του, αλλά διότι το ευφορώτατον μέρος της πεδιάδος ήτο χαμηλώτερον της θαλάσσης. Μια δε λοφοσειρά, που εξετείνετο παρά την ακτήν και εμπόδιζε την θάλασσα, την άνοιξε ο Βελλερεφόντης, και όταν η θάλασσα όρμησε και κατέκλυσε την πεδιάδα, οι μεν άνδρες με τις παρακλήσεις των δεν κατόρθωσαν τίποτε, οι γυναίκες, όμως, έτρεξαν όλες γύρω του για να τύχουν του σεβασμού των και να καταπραΰνουν την οργήν του.

Άλλοι δε λέγουν ότι η λεγομένη Χίμαιρα, ήτο ένα όρος απέναντι του ηλίου και προξενούσε κατά το θέρος αντανακλάσεις επιβλαβείς και καυστικές, που διεσκορπίζοντο εις την πεδιάδα και από αυτές εμαραίνοντο οι καρποί. Ο Βελλερεφόντης το παρετήρησε και απέκοψε το λειότατον μέρος του γκρεμού που έριχνε προ πάντων τις αντανακλάσεις του. Επειδή όμως δεν ελάμβανε αμοιβήν, οργίσθηκε και εκδικήθηκε τους Λυκίους, αλλά, τελικώς, επείσθη υπό των γυναικών και τα πράγματα ηρέμησαν.

Ο Νύμφις στο τέταρτο βιβλίο του περί Ηρακλείας λέγει, ότι ο Βελλερεφόντης εσκότωσε ένα αγριογούρουνο, που έβλαπτε ζώα και καρπούς στην χώρα των Ξανθίων και δεν ελάμβανε αμοιβήν. Τότε αυτός καταράσθηκε τούς Ξανθίους προς τον Ποσειδώνα και ολόκληρη η πεδιάδα εκαλύφθη από άλμην και κατεστράφη εντελώς, επειδή το χώμα έγινε πικρόν, έως ότου σεβάσθηκε τις παρακλήσεις των γυναικών και ευχήθηκε στον Ποσειδώνα να παύση την οργήν του. Δια τούτο και νόμος υπήρχε εις τους Ξανθίους να λαμβάνουν το όνομα όχι από τον πατέρα, αλλά από την μητέρα τους!...



ΜΙΛΗΣΙΑΙ: Λέγεται, ότι κάποτε κατέλαβε τις Μιλήσιες παρθένες ένα φοβερό και ακατάπαυστο υστερικό πάθος, από κάποια άγνωστη αφορμή. Υποθέτουν μάλιστα ότι, ενδεχομένως, ο αέρας να ανεμείχθη με κάτι που προκαλεί έκστασιν και δηλητηρίασιν, με αποτέλεσμα να προξενήση στις εν λόγω Ελληνίδες διαστροφήν και παραφοράν του λογικού των, μιας και επήλθε σ' αυτές έντονη επιθυμία να αυτοκτονούν με μίαν παράφρονον ορμήν προς απαγχονισμόν. Πολλές δε εξ αυτών είχαν απαγχονισθή κρυφίως.

Οι λόγοι και τα δάκρυα των γονέων τους, αλλά και οι παρηγορίες των φίλων δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Τουναντίον μάλιστα οι κοπέλες αυτές νικούσαν κάθε επινόησιν η πανουργίαν εκείνων, που τις εφύλαγαν, και αυτοκτονούσαν!

Το κακό αυτό, ως φαίνεται, είχε θείαν προέλευσιν και ήτο ανώτερον πάσης ανθρωπίνης δυνατότητος, έως ότου, κατά συμβουλήν κάποιου φρονίμου ανθρώπου, συνετάχθη νομοσχέδιον κατά το οποίον οι απαγχονιζόμενες γυναίκες θα έπρεπε να περιφέρωνται προς ταφήν γυμνές δια μέσου της αγοράς!!

Όταν κατεκυρώθη αυτός ο νόμος, όχι μόνον συνεκράτησεν, αλλά κατέπαυσεν οριστικώς την επιθυμίαν των παρθένων προς αυτοκτονίαν!...

ΚΙΑΙ: Στις παρθένες των Κίων υπήρχε μία συνήθεια να πηγαίνουν στα δημόσια ιερά και να περνούν όλη την ημέρα μαζί, ενώ οι μνηστήρες των τις έβλεπαν να παίζουν και να χορεύουν. Το απόγευμα δε επήγαιναν στην οικία κάθε κοπέλας και υπηρετούσαν τούς γονείς και τούς αδελφούς των μέχρι του σημείου να τους πλένουν και τα πόδια. Ήταν τόσο μεγάλος ο σεβασμός των αγοριών προς αυτές, ώστε ο έρωτάς των να είναι κόσμιος και μάλιστα, όταν γινόταν αρραβώνας με κάποια εξ αυτών, οι άλλοι έπαυαν να την ζητούν.

Αποτέλεσμα του γεγονότος αυτού ήτο, κατά τον Πλούταρχον, η μεγάλη απόδειξις της κοσμιότητος των γυναικών, ενώ για επτακόσια ολόκληρα χρόνια να μη παρατηρηθή ίχνος μοιχείας η διαφθοράς!..

ΦΩΚΙΔΕΣ: Όταν οι τύραννοι των Φωκέων είχαν καταλάβει τούς Δελφούς και οι Θηβαίοι πολεμούσαν εναντίον τους τον λεγόμενον Ιερόν πόλεμον, οι ιέρειες του Διονύσου, που ελέγοντο Θυιάδες, αφού κατελήφθησαν από μανίαν και περιπλανήθηκαν την νύκτα, έφθασαν χωρίς να το καταλάβουν στην Άμφισσα. Επειδή δε ήσαν κατακουρασμένες και δεν είχαν συνέλθει ακόμη, εξάπλωσαν εκεί στην αγορά και εκοιμήθησαν.

Τότε οι γυναίκες των Αμφισσέων, φοβούμενες μήπως πάθουν κάποιο κακό, διότι η πόλις ήτο σύμμαχος των Φωκέων και πολλοί στρατιώτες ευρίσκοντο σ' αυτήν, έτρεξαν όλες από τα σπίτια τους στην αγορά, εστάθησαν γύρω τους με σιωπή και όση ώρα εκοιμώντο δεν τις επλησίαζαν. Όταν δε εξύπνησαν άλλες περιεκύκλωσαν άλλες και προσέφεραν σ' αυτές τροφήν και περιποίησιν.

Τέλος, αφού κατέπεισαν τούς συζύγους των, συνόδευσαν αυτές και τις προέπεμψαν μέχρι των συνόρων (δείγμα, προφανώς, του μεγάλου σεβασμού, που έτρεφαν άπαντες απέναντι των ιερειών και δη των Θυιάδων)

Βεβαίως, ο Πλούταρχος αναφέρεται και στον ηρωϊσμό γυναικών άλλων εθνοτήτων, που δεν κάμνομεν, όμως, αναλυτικήν αναφοράν, μιας και το αντικείμενό μας στο βιβλίο αυτό είναι οι Ελληνίδες και όχι οι ξένες της αρχαιότητος.

Αναρτά η Χρυσαλία

Βιβλιογραφικές πηγές:
Άγγελου Π. Σακκέτου

«Οι Ελληνίδες της Αρχαιότητας»
«Η καρδιά της Ελλάδος»

Απόσπασμα από το hellinon.net

[Πηγή]
το είδαμε ΕΔΩ

ΠΗΓΗ koukfamily

Η ρομποτική στην Παιδεία

Σάββατο, 5 Ιουλίου 2014

Η ρομποτική στην Παιδεία

Του Ν. Λυγερού


Η ρομποτική στην Παιδεία μπορεί να ξαφνιάσει την παραδοσιακή εκπαίδευση. Κι όμως η ρομποτική μπορεί να βοηθήσει έμπρακτα τα μαθήματα των μαθηματικών και της πληροφορικής. Επίσης σε συνδυασμό με την υπουργική απόφαση της υποχρεωτικής εκμάθησης του σκακιού στο δημοτικό, έχουμε μια ενίσχυση της ικανότητας να παρθούν στρατηγικές και ορθολογικές αποφάσεις. Και αυτό είναι καλό για την γενική νοητική ανάπτυξη του παιδιού. Έτσι η ρομποτική έρχεται λοιπόν να συμπληρώσει σε πρακτικό επίπεδο με άμεση ανάδραση όσον αφορά στις θεωρητικές γνώσεις. Επίσης σε επίπεδο μηχανολογικό, η ρομποτική έρχεται να δείξει τα απαραίτητα πρώτα βήματα για την κατασκευή ενός ρομπότ που περιλαμβάνει συνδεσμολογία, κινητήρα, αισθητήρες κλπ και βέβαια προγραμματισμό ακόμα και αν αυτός είναι βασικός, αφού χρησιμοποιείται βασικά μόνο για εικονική προσέγγιση. Έτσι η ρομποτική μπορεί να είναι ένα πολύ σοβαρό ενδιάμεσο για παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν στη συνέχεια με τεχνολογικά επαγγέλματα. Βλέπουμε με αυτόν τον τρόπο ότι η ρομποτική προσφέρει δυνατότητες σε πολλαπλό επίπεδο στην Παιδεία. Κι επειδή υπάρχει ήδη μία κρίσιμη μάζα παιδιών που τη γνωρίζουν στα σχολεία τους, μπορούμε να φανταστούμε την εξέλιξή της, όταν γενικευτεί ως επιστήμη εκμάθησης στην ελληνική Παιδεία με εφαρμογές που αφορούν και στα ναυτιλιακά και στα αεροναυπηγικά αλλά βέβαια και στα ενεργειακά.

Υπό κράτηση ο Σαρκοζί για αθέμιτη άσκηση επιρροής

Τρίτη, 1 Ιουλίου 2014

Υπό κράτηση ο Σαρκοζί για αθέμιτη άσκηση επιρροής

Είναι η πρώτη φορά που πρώην πρόεδρος της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας τίθεται υπό κράτηση

Τ' ακούς Ευτέρπη;
Στη Γαλλία, οι συνάδελφοί σου είναι ΔΙΚΑΣΤΕΣ! 
Όχι σκυμμένες ποδίτσες... όχι ερπετά που γλύφουν τα πολιτικά τους αφεντικά.
ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ Μ' Α@Χ@Δ@Α!

Πόπη Σουφλή

Υπό κράτηση ετέθη ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί 
στην έδρα της υπηρεσίας καταπολέμησης της διαφθοράς, στην υπόθεση 
του σκανδάλου αθέμιτης άσκησης επιρροής. Σύμφωνα με δικαστικές 
πηγές που επικαλείται το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο κ. Σαρκοζί 
προσήλθε νωρίς το πρωί στη Ναντέρ για να καταθέσει. 

Η ανάκριση του Νικολά Σαρκοζί ενδέχεται να 
διαρκέσει ένα 24ωρο ενώ δεν αποκλείεται η ανάκριση να συνεχιστεί και την 
επόμενη ημέρα. Ο συνήγορός του Τιερί Ερζόγκ ετέθη χθες υπό κράτηση, όπως 
και δύο ανώτατοι δικαστικοί της γενικής εισαγγελίας του Εφετείου.

Οι δικαστικές αρχές επιδιώκουν να εξακριβώσουν εάν ο πρώην πρόεδρος 
της Γαλλίας, με την υπόστήριξη του Τιερί Ερζόγκ, επεδίωξε να λάβει 
πληροφορίες από ανώτατο δικαστικό για έρευνα που αφορούσε το πρόσωπό του με αντάλλαγμα την εξασφάλιση υψηλού αξιώματος.

Στο πλαίσιο της δικαστικής έρευνας που άρχισε στις 26 Φεβρουαρίου, οι δικαστικές αρχές επιδιώκουν επίσης να εξακριβώσουν εάν ο Νικολά Σαρκοζί ενημερώθηκε παρανόμως για την τηλεφωνική του παρακολούθηση. 
Είναι η πρώτη φορά που πρώην πρόεδρος της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας 
τίθεται υπό κράτηση.

Τον περασμένο Μάρτιο, η γαλλική Δικαιοσύνη είχε υποκλέψει τηλεφωνικές συνομιλίες του Σαρκοζί με τον δικηγόρο του, οι οποίες σχετίζονταν με 
το γνωστό σκάνδαλο "Μπετανκούρ". Επισημαίνεται ότι ο πρώην ένοικος 
των Ηλυσίων είχε κατηγορηθεί, και τελικά αθωωθεί, ότι εκμεταλλεύτηκε 
τη σωματική και πνευματική αδυναμία της γηραιής  ιδιοκτήτριας της L'Oreal, Λιλιάν Μπετανκούρ,για να της αποσπάσει χρήματα για την προεκλογική του εκστρατεία το 2007.

Σε ένα από τα τηλεφωνήματα, τα οποία γίνονταν σε κρυφό αριθμό κινητού τηλεφώνου που χρησιμοποιούσε ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας,ο δικηγόρος του,Τιερί Ερζόγκ φέρεται να χαρακτηρίζει "μπάσταρδους του Μπορντό" 
τους δικαστές που αποφάσισαν τη διεξαγωγή έρευνας σε βάρος του Σαρκοζί, 
ενώ σε ένα άλλο, σύμφωνα με ρεπορτάζ της "Le Monde", ένας από τους 
δικαστές του Ακυρωτικού Δικαστηρίου, ο Ζιλμπέρ Αζιμπέρ, ενημέρωνε την πλευρά του Σαρκοζί για τις "τάσεις" που διαμορφώνονταν στο Δικαστήριο.

Την ίδια ώρα, φέρεται να εμπλέκεται στο σκάνδαλο των αποκαλύψεων 
από τις τηλεφωνικές υποκλοπές άλλος ένας δικαστής, ο Πατρίκ Σασού, 
και αυτός μέλος του Ανώτατου Δικαστηρίου, ο οποίος,σύμφωνα με τη 
"Le Monde", κλήθηκε και αυτός για ανάκριση.

Από τις 26 Φεβρουαρίου, ο Νικολά Σαρκοζί είναι άλλωστε στο επίκεντρο 
των δικαστικών ερευνών για τις καταγγελίες σύμφωνα με τις οποίες, στην εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές του 2007, ο Σαρκοζί είχε δεχθεί 
χρήματα από τον Μουαμάρ Καντάφι.

μεταφορά από: http://attikanea.blogspot.gr/2014/07/blog-post_8338.html