Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Τὸ γάλα ποὺ (τοὺς) βγάζει τὶς μάσκες!


Τὸ γάλα ποὺ (τοὺς) βγάζει τὶς μάσκες!



2 Votes

Τὸ γάλα ποὺ (τοὺς) βγάζει τὶς μάσκες!Νὰ ξεκαθαρίζουμε κάτι, ποὺ ἔχει μὲν ἀρχίσῃ νὰ διαδίδεται ὡς πληροφορία, ἀλλὰ ἀκόμη παραμένει σὲ περιορισμένον ἐπίπεδον!!!
Τὸ ἀγελαδινὸ γάλα, καθὼς ἐπίσης καὶ τὰ προϊόντα του, ὅπως φυσικὰ καὶ τὸ βόειον κρέας, εἶναι ΠΛΑΝΗ!!! Εἶναι πλῆρες τοξινῶν, μὴ ἀποῤῥοφησίμων συστατικῶν καὶ πηγὴ πολλῶν προβλημάτων ὑγείας, διότι ἀφήνει πολλὰ κατάλοιπα στὸ σῶμα μας.
Τὸ καλλίτερο κτηνοτροφικὸ προϊόν, ποὺ δὲν ἀφήνει κατάλοιπα, ποὺ χωνεύεται εὔκολα καὶ ποὺ δὲν ἐπιδέχεται πολλῶν ἐπεμβάσεων χημικῶν, εἶναι τὸ αἰγοπρόβειο. Εἶτε ἀπὸ αἶγες εἶτε ἀπὸ πρόβατα, εἶτε ὁ συνδυασμὸς αὐτῶν, μποροῦν νὰ μᾶς προσφέρουν ὑψηλοτέρας ποιότητος προϊόντα, μὲ σαφῶς χαμηλότερο κόστος καὶ παραγωγῆς καὶ ἐπιβαρύνσεως στὸ περιβάλλον.

Κάποιες πολὺ σοβαρὲς ἀλήθειες γιὰ τὸ γάλα.

Γιὰ τὸ γάλα, ὡς τροφή, ἔχουν γράψῃ πολλοί, πολλά…
Μελέτες ἐπὶ μελετῶν ἀποδεικνύουν πὼς ναί, εἶναι ἀναγκαία τροφή, ἀλλὰ ἔως κάποιας ἡλικίας καὶ ὑπὸ σοβαρὲς προϋποθέσεις.
Προϋποθέσεις ποὺ ἔχουν νὰ κάνουν καὶ μὲ τὴν προέλευσίν του καὶ μὲ τὴν ποιότητά του ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἐπεξεργασία του. Δὲν γίνεται νὰ …ἀναβαπτίζουμε σὲ γάλα ὅ,τι λευκὸ ὑγρὸ κυκλοφορεῖ γύρο μας.

Τὸ ναρκωτικὸ γάλα.

Γιὰ νὰ βάζουμε ὅμως τὰ πράγματα στὴν θέσιν τους, στὴν σωστήν θέσιν τους, καλὸ εἶναι νὰ γνωρίζουμε καὶ τὸ παρασκήνιον, ποὺ τώρα μᾶς ὁδηγεῖ στὸ νὰ καταναλώνουμε ἀπολύτως πιστοποιημένα δηλητήρια. Ἐκτὸς ἀπὸ βόειον γάλα, τώρα πιὰ θὰ μᾶς ποτίζουν μὲ ὅ,τι σκουπίδι περισσεύει στὸν πλανήτη. Ἀν τὶ νὰ μᾶς …«στρέψουν» πρὸς τὰ περισσότερο παραδοσιακά, καὶ τελικῶς θρεπτικὰ προϊόντα τῆς Ἑλληνικῆς γῆς, μᾶς ὠθοῦν στὸ νὰ …ὁλοκληρωθοῦμε ὡς χωματερὴ ἀνθρώπων, ζώων, καταλοίπων…
Να μην αφήσουμε το γάλα να γίνει θειάφι
Ευχαριστούμε τον συνάδελφο Νίκο Δαναλάτο για την ανάλυση του θέματος που αφορά  το γάλα και τους κινδύνους κατάρρευσης της εγχώριας κτηνοτροφικής και γεωργικής παραγωγής. (βλέπε κατωτέρω)
Αυτά που λέει ο συνάδελφος  ισχύουν και σε άλλους παραγωγικούς τομείς και όλοι γνωρίζουμε για την συντελεσθείσα αποβιομηχανοποίηση της χώρας με αποτέλεσμα να εισάγουμε τα απαραίτητα για την καθημερινή μας διαβίωση χάριν της ελεύθερης αγοράς που θα μειώσει δήθεν το κόστος διαβίωσης του καταναλωτή λες και ο καταναλωτής  δεν κερδίζει τα χρήματα του παράγοντας  αγαθά και υπηρεσίες εργαζόμενος υπό τις συνθήκες αυτής της χώρας. Εάν πράγματι ενδιαφέρονται  για τον καταναλωτή ας τον δουν και σαν παραγωγό και ας βελτιώσουν το σύστημα δημιουργίας και λειτουργίας παραγωγικών μονάδων. Αυτό όμως είναι ανίκανοι να το κάνουν διότι αφενός  είναι υπηρέτες ξένων συμφερόντων και αφετέρου  είναι ανεπάγγελτοι και δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους. 
Πολλές φορές η εξέταση μίας περίπτωσης  δίνει μία πλήρη και πραγματική εικόνα πέρα από απόψεις και εικασίες. Μετά τον πόλεμο στη Μήλο ο κύριος Σβορώνος λειτουργούσε το θειωρυχείο και παρήγαγε θειάφι με μία πρωτότυπη δική του μέθοδο. Ο μοναδικός του πελάτης ήταν η Αγροτική Τράπεζα. Όταν οι  Αμερικάνοι άρχισαν να εκμεταλλεύονται τα πετρέλαια του Κόλπου έβγαζαν θειάφι σαν παραπροϊόν και το πρότειναν στην Αγροτική Τράπεζα στα ¾ της τιμής που ζητούσε ο κύριος Σβορώνος. Οι (Έλληνες) τραπεζίτες για το καλό των Ελλήνων αμπελουργών  έπαψαν να παίρνουν θειάφι από τον κύριο Σβορώνο με αποτέλεσμα να φαλιρίσει και να κλείσει το θειωρυχείο. Προφανώς το κέρδος του κυρίου Σβορώνου ήταν μικρότερο από το ¼ της τιμής  πώλησης.
Μόλις έκλεισε το θειωρυχείο της Μήλου οι Αμερικάνοι εν ονόματι της ελεύθερης αγοράς ζήτησαν διπλάσια τιμή από ότι ζητούσε ο κύριος Σβορώνος και η οποία ουδεμία σχέση είχε με το κόστος παραγωγής του θείου που για αυτούς είναι παραπροϊόν.Η ελεύθερη αγορά είναι ένας μύθος που καλλιέργησαν οι βιομηχανικές χώρες για να εξάγουν τα προϊόντα τους και που τον εφαρμόζουν μονόπλευρα, βλέπε τα νομοσχέδια του προέδρου Ρήγκαν.
Να μη ξεχνάμε ποτέ ότι η αυτάρκεια ενός έθνους είναι σπουδαίος παράγοντας επιβίωσης και ανεξαρτησίας του και πρέπει να αποτελεί εθνική στρατηγική. Το θέμα είναι επίκαιρο σήμερα που εορτάζουμε και την εθνική μας ανεξαρτησία. Πρέπει όμως να είμαστε προσεκτικοί διότι πάντα ελλοχεύουν τα ντόπια τρωκτικά και τα λαμόγια  του συστήματος για να εκμεταλλευτούν την εγχώρια αγορά.
Και πάλι να ευχαριστήσουμε τον συνάδελφο Νίκο Δαναλάτο.
 Ηλίας Σταμπολιάδης
Σχολή Μηχανικών Ορυκτών Πόρων
Πολυτεχνείο Κρήτης
25/3/2014
  Το γάλα βγάζει τις μάσκες

Μαζί με τα υπόλοιπα μνημονιακά άρθρα που καλείται να υπογράψει και πάλι το προτεκτοράτο είναι και αυτό για το γάλα, που ξυπνώντας κάποιες συνειδήσεις έχει δημιουργήσει πρόβλημα στη μνημονιακή κυβέρνηση.
Το πρόβλημα: 
Πώς θα μπορέσει να αλωθεί η Ελληνική αγορά από γάλατα εισαγωγής αδιαφορώντας αν ο ανερχόμενος εγχώριος κλάδος της αγελαδοτροφίας εξαφανιστεί και μαζί με αυτόν ένας δυναμικός τομέας  οικονομικής ανάπτυξης και αύξησης του ΑΕΠ.
Ο τρόπος:
Βάπτιση του γάλακτος υψηλής παστερίωσης σε φρέσκο γάλα έτσι ώστε να γίνει δυνατή η επέκταση των ημερών διατήρησης του δήθεν φρέσκου γάλακτος που θα δώσει την δυνατότητα για αθρόες εισαγωγές  αμφιβόλου ποιότητας γάλακτος υψηλής παστερίωσης σε δήθεν φθηνότερες  τιμές (τους πήρε ο πόνος για τον Έλληνα καταναλωτή).
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:
Σύμφωνα με την υπάρχουσα νομοθεσία (Π.Δ. 113/1999) «φρέσκο γάλα» είναι το γάλα που έχει υποστεί παστερίωση, δηλαδή θερμική επεξεργασία στους 72°C για 15 δευτερόλεπτα.
Το γάλα αυτό σύμφωνα με τους επιστήμονες τροφίμων είναι πλούσιο σε ασβέστιο, πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, λιπίδια, βιταμίνες Α,  C,   B2, Β6, Β12 κ.α. και πολύτιμα μέταλλα και ιχνοστοιχεία, και αποτελεί άριστη τροφή.
Όμως το φρέσκο γάλα έχει διάρκεια ζωής τρεις έως πέντε ημέρες στο ψυγείο,και επομένως δυσχεραίνεται η εισαγωγή του από το εξωτερικό.


Αντίθετα, γάλα υψηλής παστερίωσης είναι αυτό που έχει υποστεί θερμική επεξεργασία στους +110οC έως +130οC και διατηρείται στο ψυγείο για 20-30 ημέρες.
Βεβαίως, όσο πιο υψηλή είναι η θερμική επεξεργασία, τόσο μεγαλύτερο είναι το χρονικό διάστημα που διατηρείται, αλλά και τόσο πτωχότερο γίνεται σε θρεπτικές ουσίες με την καταστροφή ευαίσθητων βιταμινών και ιχνοστοιχείων όπως Β6, Β12, C φολικό οξύ, τυροσίνη, κλπ. 

Έτσι, το γάλα υψηλής παστερίωσης ορθώς θεωρείται θρεπτικά υποδεέστερο, και η υφιστάμενη Ελληνική νομοθεσία απαγορεύει την αναγραφή λέξεων όπως «φρέσκο», «παστεριωμένο» κλπ στη συσκευασία του.
Προκειμένου λοιπόν να διευκολυνθούν οι εισαγωγές «φρέσκου γάλακτος»προσπαθούν οι Επίτροποι να βρουν νομικά τερτίπια ώστε να πλασαριστεί 
στους ιθαγενείς εισαγόμενο γάλα υψηλής παστερίωσης σαν φθηνό φρέσκο γάλα παρακάμπτοντας και αυτά τα πορίσματα της επιστήμης. 
Με σύνθημα το «φθηνότερο γάλα» προσποιούνται ότι νοιάζονται για τον καταναλωτή των μεγάλων αστικών κέντρων, που υποφέρει από την παρούσα οικονομική κρίση (sic) και στο βωμό αυτό «αναγκάζονται να κτυπήσουν τα μικροσυμφέροντα μιας μικρής ομάδας παραγωγών».
Αποδίδουν δε τις δικαιολογημένες αντιδράσεις, ακόμα και κάποιων κυβερνητικών βουλευτών, σε «μικροπολιτική» και την κάλυψη μικροσυμφερόντων, στιγματίζοντας την τόλμη τους να διαχωριστούν από την κυβερνητική αγέλη.
Αυτή η «μικρή ομάδα παραγωγών» λοιπόν απαρτίζεται από 4.000 αγελαδοτρόφους, που παράγουν 630.000 τόνους φρέσκου γάλακτος.
Όμως τα γαλακτοπαραγωγικά ζώα σιτίζονται με κτηνοτροφές που μπορούν να παραχθούν σε 500.000 στρέμματα, με καλλιέργειες κτηνοτροφικών φυτών (καλαμπόκι, μηδική, βίκος, κριθάρι, κλπ) και δίνουν εισόδημα σε άλλες 5.000 γεωργικές εκμεταλλεύσεις με 10.000 εργαζομένους.
Επίσης τα περί φθηνού εισαγόμενου γάλακτος είναι ψέματα.
Όλοι πλέον 
γνωρίζουν ότι γάλα ημέρας μπορεί να πωλείται κάτω του 1 €, όπως γίνεται ήδη σε πολλούς σταθμούς διανομής στη Λάρισα, από το συνεταιρισμό ΘΕΣΓΑΛ.
Αν το κράτος συμμαζέψει τους άθλιους μεσάζοντες, τότε η τιμή του εγχώριου φρέσκου γάλακτος δεν θα υπερβαίνει το 1,0-1,1 €/λίτρο. 

Σημειωτέον ότι η τιμή παραγωγού δεν υπερβαίνει τα 0,45 € ανά λίτρο φρέσκου γάλακτος. 
Εξ άλλου η δήθεν μείωση της τιμής που θα προκύψει, 
λόγω ανταγωνισμού, είναι αμφίβολη αφού και σήμερα το εισαγόμενο γάλα υψηλής παστερίωσης (20 ημερών) είναι ακριβότερο από το φρέσκο.
Ακόμα 
και στις περιπτώσεις μικρότερης τιμής δε θα πρόκειται για πραγματικάφρέσκο γάλα υψηλής διατροφικής αξίας.
Θα είναι εισαγόμενο γάλα σε 
σκόνη, παγοκολόνα, κλπ που θα έχει παραχθεί από δυστυχισμένα ζώα παραγεμισμένα με αντιβιοτικά και ορμόνες (turbo koe=τούρμπο αγελάδα) που μεγάλο μέρος του σιτηρεσίου τους θα περιλαμβάνει μεταλλαγμένες ζωοτροφές. Και φυσικά δεν θα αναγράφεται πουθενά η χώρα προέλευσης, έτσι ώστε ο κάθε οικογενειάρχης να μπορεί να προμηθεύεται Ελληνικό φρέσκο γάλα.
Αλλά αποτελεί και μειοδοσία της κυβέρνησης η λελογισμένη επίθεση κατά της εγχώριας κτηνοτροφίας και των Ελληνικών επιχειρήσεων, προκειμένου να μην ζημιώσουν οι γαλακτοπαραγωγοί αποικιοκράτες.
Το εγχείρημα της ΘΕΣΓΑΛ τους έχει τρομάξει.Ο ανερχόμενος αυτός συνεταιρισμός απέδειξε ότι η σημερινή προστιθέμενη αξία του παραγόμενου στην Ελλάδα γάλακτος μπορεί να φθάσει στο άμεσο μέλλον τα 630 εκατ. € με άνω του 1,5 δις € συμμετοχή στο ΑΕΠ, ενώ στην περίπτωση μελλοντικής επάρκειας (που πρέπει να είναι το ευκταίο), τα ανωτέρω ποσά είναι τα διπλάσια, χωρίς τον υπολογισμό της διαφοράς του εμπορικού ισοζυγίου.
Από την άλλη πλευρά, το επικαλούμενο φθηνότερο προϊόν (δεν το ονομάζω φρέσκο γάλα) έστω και κατά 0,20 €/λίτρο δε θα μείωνε τις δαπάνες των νοικοκυριών για αγορά γάλακτος παραπάνω από 200 εκατ. €.
Ακόμα λοιπόν και στην υποτιθέμενη αυτή περίπτωση τα αμείλικτα μαθηματικάκαταδεικνύουν την μειοδοτική πολιτική περαιτέρω συρρίκνωσης της πρωτογενούς παραγωγής αλλά και της κατανάλωσης ποιοτικής τροφής για τον Έλληνα καταναλωτή. 

Το γάλα τους βγάζει τις μάσκες…

Νίκος Δαναλάτος
Καθηγητής Γεωργίας
Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
πηγή: μήνυμα

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ντύσιμο και οπλισμός την εποχή της Επανάστασης του...

ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ντύσιμο και οπλισμός την εποχή της Επανάστασης του...: Μετά την απελευθέρωση το ντύσιμο των Ελλήνων αρχίζει να έχει ευρωπαϊκές επιρροές. Ίσως να μη ντύνονται ακόμα όλοι «ευρωπαϊκά» αλλά και...

Ἔλεγχος τῶν ἀτομικῶν καί συλλογικῶν συμπεριφορῶν καί ὁλιγαρχικό πολίτευμα;


Ἔλεγχος τῶν ἀτομικῶν καί συλλογικῶν συμπεριφορῶν καί ὁλιγαρχικό πολίτευμα;

από: HTTP://FILONOI.GR/2014/03/24/F-ELEGXOS-TON-ATOMIKON-KAI-SYLLOGIKON-SYMPERIFORON-KAI-OLIGARXIKO-POLITEYMA/


Rate This

Ἔλεγχος τῶν ἀτομικῶν καί συλλογικῶν συμπεριφορῶν καί ὁλιγαρχικό πολίτευμα;Φαίνεται ότι τελικά επετεύχθη ο στόχος των Τροϊκανών και των εντός και εκτός συνεργατών τους, ως προς τον εφησυχασμό και την ύπνωση των πολιτών.
Οι μεγαλειώδεις πορείες αντικαταστάθηκαν από άλλες κομματικές και λιγότερες συνδικαλιστικές για το θεαθήναι, ή από άλλες κατακερματισμένες μεμονωμένων θιγόμενων κλάδων.
Επόμενο σκαλί εκδήλωσης αντίδρασης οι επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές και ευρωεκλογές. Η ψήφος διαμαρτυρίας αναμένεται να ενισχύσει «τα άκρα».
Αλλά το σύστημα διαθέτει διαχρονικά στο τσεπάκι του ακόμη ένα κρυφό χαρτί για να απορροφήσει τους εναπομείναντες «αντιστασιακούς». Τρεις μήνες πριν τις  εκλογές του 2012 εμφανίστηκε διαδικτυακά το Κίνημα, τότε, των Ανεξάρτητων Ελλήνων με επί κεφαλής τον Πάνο Καμμένο. Το 2014 και εν όψει των επικείμενων εκλογών και περίπου με την ίδια χρονική απόσταση από αυτές, εμφανίστηκε ομοίως διαδικτυακά το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη. Θυμίζω ότι στο παρελθόν, τόσο το κόμμα του κ. Καμμένου, όπως και το ιδίας «πατριωτικής» λογικής κόμμα ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη και ενώ παρουσίαζαν κυβερνητική  δυναμική, διέπραξαν επικοινωνιακά «λάθη» τα οποία οδηγούσαν στην απογοήτευση των οπαδών και σε αντίστοιχη πτώση του ποσοστού τους. Σύμπτωση;
Η δε Χρυσή Αυγή;, η οποία ακόμη και σήμερα συγκεντρώνει την ψήφο διαμαρτυρίας, ενός μεγάλου αριθμού πολιτών, χρησιμοποιείται, με την ανοχή των στελεχών της, ως όχημα των ορέξεων της φιλομνημονιακής Κυβέρνησης,μέσω της μείωσης του αριθμού των Βουλευτών και άρα της μείωσης των απαιτήσεων για βουλευτική πλειοψηφία. Η παραίτηση των υπό δικαστική διερεύνηση Βουλευτών και η κάλυψη των εδρών από τους επιλαχόντες ανά εκλογική περιφέρεια, είναι μία ενδεικνυόμενη κίνηση. Διαφορετικά συνομολογούν την συνέργειά  τους στην προώθηση μιας ολιγαρχικής λογικής κυβέρνησης, η οποία μετά τις Ευρωεκλογές έχει στην ατζέντα της τα εθνικά θέματα, αλλά και τον περεταίρω περιορισμό της εθνικής ανεξαρτησίας και των  ατομικών και συλλογικών συμπεριφορών.   
Βυθιζόμαστε σ’ ένα βούρκο  από τον οποίο θα περάσουν εκατοντάδες χρόνια για να αποδράσουμε και ίσως χρειαστεί να ξανα-αγωνιστούμε για την ανεξαρτησία και την ελευθερία μας.
 Ένδειξη για τα μελλούμενα μετά τις ευρωεκλογές αποτελεί και…η ανάπτυξη που έφτασε.…
 Πρωτοπόρος στην ανάπτυξη…και στην καταπολέμηση της ανεργίας αναδεικνύεται συγκεκριμένες  …κρατικές υπηρεσίες!!!
Και ενώ ο δημόσιος τομέας συρρικνώνεται, οι εν λόγω υπηρεσίες, μισθώνουν χώρους, τους ανακαινίζει, τους θωρακίζει και εξοπλίζουν έναντι πολλών δεκάδων χιλιάδων, ενδεχόμενα και εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ.
Για παράδειγμα στην Πάτρα, και κοντά στο υφιστάμενο μέγαρο της Αστυνομίας, μισθώθηκε πενταόροφο κτίριο, το οποίο ανακατασκευάσθηκε από την αρχή. Οι επεμβάσεις ασφαλείας και υποδομών που πραγματοποιήθηκαν (υπερ-υψηλής αντοχής κουφώματα και υαλοπίνακες, ηχομονώσεις, συναγερμοί σε όλους τους ορόφους, ρολό ασφαλείας στην είσοδο, σημαντική αύξηση της ηλεκτρικής ισχύος του κτιρίου από την ΔΕΗ κ.α.) οι οποίες έγιναν με ιδιαίτερη σπουδή και μεθοδική αποσπασματικότητα δημιουργούν εύλογα ερωτηματικά ως προς τις Υπηρεσίες που θα εγκατασταθούν.
Εξάλλου, σε γειτνιάζον χαμηλότερο (!) κτίριο εγκαταστάθηκε μία ιδιόμορφη μεγάλη περιστρεφόμενη κεραία σχήματος ανάποδης ομπρέλας, όμοια με αυτές που χρησιμοποιεί το Λιμενικό για τον εντοπισμό πλοίων σε ακτίνα 10 χιλιομέτρων.
Τα παραπάνω σε συνδυασμό με την προκήρυξη πρόσληψης 500 ειδικών φρουρών, αλλά και την πρόβλεψη στον κρατικό προϋπολογισμό πρόσληψης υπαλλήλων στην ΕΥΠ, δημιουργούν ανησυχητικούς συνειρμούς…
Φαίνεται ότι μετά το οικονομικό πογκρόμ περνάμε στην φάση Β, εκείνη του «ελέγχου» των ατομικών και συλλογικών συμπεριφορών. Προσχήματα εφευρίσκονται!!!
Συνδυάζοντας τα παραπάνω με τις τροπολογίες που στόχο έχουν την προστασία και απαλλαγή ευθυνών των εξουσιαζόντων και των περί αυτών, καταδεικνύει πως οδεύουμε προς ένα ολιγαρχικό εξόχως αυταρχικό σύστημα.
Για να πληρωθεί το ρηθέν υπό του Καθηγητού Πολιτικής Επιστήμης  κ. Γιώργου Κοντογιώργη, ότι η περίοδος που διάγουμε ομοιάζει με την «μεταδρακόντεια εποχή, εν αναμονή ενός νέου Σόλωνα ο οποίος θα εγκαθιδρύσει εκ νέου την Δημοκρατία στην Ελλάδα»,… ή σε ότι έχει μείνει από αυτήν!  

Ο Λόγος του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα

Ο Λόγος του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα

 από: http://ohifront.wordpress.com/2014/03/24/

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (Πίνακας του Θεόφιλου
Αποτελεί την πνευματική παρακαταθήκη του Γέρου του Μωριά προς τη νέα γενιά. Εκφωνήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1838 στην Πνύκα και πρωτοδημοσιεύτηκε στις 13 Νοεμβρίου 1838 στην αθηναϊκή εφημερίδα «Αιών», που εξέδιδε ο ιστορικός Ιωάννης Φιλήμων. Στις 7 Οκτωβρίου 1838 ο γηραιός στρατηγός και εν ενεργεία Σύμβουλος Επικρατείας Θεόδωρος Κολοκοτρώνης επισκέφθηκε το Βασιλικό Γυμνάσιο της Αθήνας (νυν 1ο Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Αθήνας) για να παρακολουθήσει τη διδασκαλία του γυμνασιάρχη Γεωργίου Γενναδίου (1784-1854) για τον Θουκυδίδη. 
Τόσο εντυπωσιάστηκε από την «παράδοσιν του πεπαιδευμένου γυμνασιάρχου και από την θέαν τοσούτων μαθητών», ώστε εξέφρασε την επιθυμία να μιλήσει και ο ίδιος προς τους μαθητές. Την πρότασή του απεδέχθη ο Γεννάδιος και λόγω της στενότητας του χώρου και του πλήθους των μαθητών η ομιλία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ορίσθηκε για τις 10 το πρωί της 8ης Οκτωβρίου 1838 στην Πνύκα.
Το γεγονός μαθεύτηκε στη μικρά τότε Αθήνα και εκτός από τους μαθητές, πλήθος ανθρώπων «διαφόρων επαγγελμάτων και τάξεων» συνέρρευσε στην Πνύκα το πρωί της 8ης Οκτωβρίου για να ακούσει τον ηγέτη της Επανάστασης του ’21. Ξαφνικά, στον χώρο της ομιλίας εμφανίσθηκε «σμήνος χωροφυλακής», αποφασισμένο να διαλύσει τη συγκέντρωση, επειδή προφανώς, ως βασιλικότερο του βασιλέως Όθωνα, τη θεώρησε αντικαθεστωτική. Όμως, μετά τη διαβεβαίωση του γυμνασιάρχη και των καθηγητών για το «αθώο της πράξεως», οι χωροφύλακες αποχώρησαν και η ομιλία έγινε κανονικά. Άλλωστε, ο Κολοκοτρώνης δεν αποτελούσε κίνδυνο για τη δυναστεία, αφού τα είχε βρει με τον Όθωνα και κατείχε μάλιστα το αξίωμα του Συμβούλου της Επικρατείας, δηλαδή του πολιτικού συμβούλου του βασιλιά. (Το Συμβούλιο της Επικρατείας εκείνης της εποχής, που ήταν πολιτικό σώμα, δεν πρέπει να συγχέεται με το σημερινό Συμβούλιο της Επικρατείας, που είναι δικαστικός σχηματισμός.)
Η Ομιλία
Παιδιά μου!
Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ’ αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ’ αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ’ ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.
Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ’ απλούς ανθρώπους, χωρικούς καί ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.
Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι καί τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ’ εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ [αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, καί του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξη, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμερα χειρότερα· διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές οπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καί τοιουτοτρόπως κάθε ήμερα ο λαός ελίγνευε καί επτώχαινε.
Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία, και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν η Εταιρεία.
Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.
undefined
Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα. Άλλά δεν εβάσταξε!
Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. Και μ’ αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε ένα αρχηγό και μίαν κεφαλή. Άλλά ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο. Ισως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται ούτε τελειώνει. Ο ένας λέγει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει εις το ανατολικό μέρος, ο άλλος εις το αντικρινό και ο άλλος εις τον Βορέα, σαν να ήτον το σπίτι εις τον αραμπά και να γυρίζει, καθώς λέγει ο καθένας. Με τούτο τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι ένας αρχιτέκτων, οπού να προστάζει πως θα γενεί. Παρομοίως και ημείς εχρειαζόμεθα έναν αρχηγό και έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει και οι άλλοι να υπακούουν και να ακολουθούν. Αλλ’ επειδή είμεθα εις τέτοια κατάσταση, εξ αιτίας της διχόνοιας, μας έπεσε η Τουρκιά επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε, και εις τους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.
Εις αυτή την κατάσταση έρχεται ο βασιλεύς, τα πράγματα ησυχάζουν και το εμπόριο και ή γεωργία και οι τέχνες αρχίζουν να προοδεύουν και μάλιστα ή παιδεία. Αυτή η μάθησις θα μας αυξήσει και θα μας ευτυχήσει. Αλλά διά να αυξήσομεν, χρειάζεται και η στερέωσις της πολιτείας μας, η όποία γίνεται με την καλλιέργεια και με την υποστήριξη του Θρόνου. Ο βασιλεύς μας είναι νέος και συμμορφώνεται με τον τόπο μας, δεν είναι προσωρινός, αλλ’ η βασιλεία του είναι διαδοχική και θα περάσει εις τα παιδιά των παιδιών του, και με αυτόν κι εσείς και τα παιδιά σας θα ζήσετε. Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μια Θρησκεία. Και αυτοί, οι Εβραίοι, οι όποίοι κατατρέχοντο και μισούντο και από όλα τα έθνη, μένουν σταθεροί εις την πίστη τους.
Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και δια τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοι σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ’ ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθή η νύκτα του θανάτου μας, καθώς την ημέραν των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθή η νύκτα και η αυριανή ήμερα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε· και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του Θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία.
Τελειώνω το λόγο μου. Ζήτω ο Βασιλεύς μας Όθων! Ζήτω οι σοφοί διδάσκαλοι! Ζήτω η Ελληνική Νεολαία!

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

Η ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

Κυριακή, 23 Μαρτίου 2014

Η ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821


από: http://alexander-hellas.blogspot.gr/2014/03/1821.html
Απόσπασμα από το βιβλίο του Κυριάκου Σιμόπουλου, Η λεηλασία και καταστροφή των ελληνικών αρχαιοτήτων

«Το τραγικότερο θύμα των πολέμων και των κάθε λογής επιδρομών υπήρξαν τα κλασσικά μνημεία και έργα τέχνης και κυρίως η Ακρόπολη. Στον τρίτο αιώνα μ.χ., κατά την εισβολή των Γότθων και Ερούλων (το 267) στην Ελλάδα, αφανίσθηκαν πολλά αρχαία κτίρια και καλλιτεχνήματα. Οι Ερούλοι, γερμανικό φύλο, κατά τη διάβαση του Αιγαίου, κατέστρεψαν το Ηραίο της Σάμου. Λεηλάτησαν την Αθήνα, την Κόρινθο και την Ολυμπία. (Renate Tolle, Die antike Stadt Samos, Mainz 1969, 6. Από αυτή την επιδρομή άρχισε ο αφανισμός των μνημείων της Ολυμπίας. Για να αντιμετωπισθούν οι εισβολείς υψώθηκε τείχος μεταξύ του ναού του Διός και της νότιας στοάς.

Ως οικοδομικό υλικό χρησιμοποιήθηκαν αρχιτεκτονικά μέλη άλλων μνημείων.) Το 395 οι Βησιγότθοι του Αλάριχου κατέστρεψαν το τείχος του ιερού της Ελευσίνας. Το 473 θα αφανισθούν πολλά μνημεία κατά την εισβολή των Οστρογότθων στη Μακεδονία. Οι βάρβαροι, ωστόσο, δεν κατόρθωσαν να καταλάβουν την Ακρόπολη Αθηνών. Οι αρχιτεκτονικοί θησαυροί της θα παραμείνουν ανέπαφοι σχεδόν ως την πτώση του Βυζαντίου. Το 1458, πέντε χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς, η φραγκοκρατούμενη Ακρόπολη πολιορκείται επί μια διετία από δυνάμεις του Ομάρ Πασά. Και κατά τον Γερμανό ιστορικό Γρηγορόβιο «υπέστη άπαντα τα δεινά της υπό των βαρβάρων κατακτήσεως επειδή η καρτερική άμυνα εξήγειρε την μανίαν των γενιτσάρων». 

Ο Παρθενών, το θαυμαστότερο αρχαίο μνημείο, θα παραμείνει ακέραιο επί 21 περίπου αιώνες. Αλλά στις 26 Σεπτεμβρίου 1687, κατά την πολιορκία των οχυρωμένων στην Ακρόπολη Τούρκων από τους μισθοφόρους των Βενετών – με αρχιστράτηγο τον Μοροζίνι – βλήμα πυροβόλου διατρυπά τη στέγη του ναού όπου είχαν εναποθηκεύσει μεγάλες ποσότητες πυρομαχικών. Ο ναός καταρρέει.

Μηχανικοί του στρατού είχαν διανοίξει υπονόμους για την ανατίναξη του βράχου και την ισοπέδωση των τειχών και των μνημείων. Τη λύση όμως έδωσε το κανόνι. Προηγουμένως είχε ανατιναχθεί ένα τμήμα των Προπυλαίων όπου επίσης υπήρχε αποθήκη πυρίτιδος. Δεν ήταν τυχαία η καταστροφή του Παρθενώνος. Ένας Τούρκος λιποτάκτης έδωσε στον Μοροζίνι την πληροφορία ότι ο ναός ήταν κατάμεστος από εκρηκτικές ύλες. Προτίμησαν οι Οθωμανοί αυτόν τον χώρο για τα πυρομαχικά γιατί, όπως γράφει ο μισθοφόρος Γερμανός αξιωματικός Sobjevolski, πίστευαν ότι οι Ευρωπαίοι πολιορκητές θα απέφευγαν «από σεβασμό» να πλήξουν το αρχαίο μνημείο. Ακριβώς γι’ αυτό οι Τούρκοι αξιωματούχοι είχαν καταφύγει στον ναό για προστασία και ασφάλεια.

Αμέσως μετά την έκρηξη κατέρρευσαν, μαζί με τη στέγη, έξι κίονες της νότιας πλευράς, οχτώ της βόρειας ενώ στην ανατολική απέμεινε μόνο ένας. Κατέπεσαν επίσης τα τρία πέμπτα των αναγλύφων της ζωφόρου. Οι κίονες παρέσυραν τα επιστύλια, τις μετόπες και τα τρίγλυφα. Ξέσπασε και πυρκαγιά που κράτησε 24 ώρες και ολοκλήρωσε την καταστροφή.

Σύμφωνα με έκθεση της Αρχαιολογικής Εταιρίας (21 Μαΐου 1842) η βόμβα «ανήψε την πυρίτιδα και τρομερά έκρηξις εκλόνισε το αρχαίον οικοδόμημα μέχρι των θεμελίων αυτού και αμφότεραι οι πλευραί του, τοίχοι και στήλαι, κατέπεσαν και τα πλείστα των αναγλύφων της τε ζωφόρου και των μετοπών και αετωμάτων κατεκρημνίσθησαν και ετάφησαν υπό σωρόν ερειπίων»(Πρακτικά της ΣΤ’ γενικής συνεδριάσεως της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρίας, τη 12η Μαΐου 1846, σ. 146 κ.ε. Η αυτόπτης της καταστροφής Anna Akerhjem, συνοδός της συζύγου του otto Kunigsmark, διοικητή της πολιορκίας, έγραφε στο ημερολόγιό της «Ο κόσμος δεν θα ξαναδημιουργήσει τέτοιο αριστούργημα» (Diary and Letters)).

O Μοροζίνι είχε αποφασίσει, μετά τη «νίκη» του, να συνεχίσει τις προσπάθειες για την ανατίναξη της Ακρόπολης με υπόγειες στοές ώστε να αχρηστευθεί εντελώς το φρούριο. Αλλά δεν είχε χρόνο – έπρεπε να κινηθεί το στράτευμα κατά του Ευρίπου – και έλειπαν τα αναγκαία τεχνικά μέσα.

Νέες συμφορές θα υποστούν τα αθηναϊκά μνημεία κατά τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας. Στις δύο πολιορκίες της Ακρόπολης – η πρώτη το 1822 από τους Έλληνες, η δεύτερη το 1826 από τους Τούρκους – οι εμπόλεμοι συναγωνίζονται, με τους βομβαρδισμούς, στον αφανισμό των σεπτών λειψάνων της αρχαιότητας.

Μετά την επανάσταση των Αθηναίων οι Τούρκοι κατέφυγαν στην Ακρόπολη όπου δέχονταν καταιγισμό βομβών. Κανόνια από το λόφο του Φιλοπάππου, τον Άρειο Πάγο, το Θησείο και την Πύλη του Ανδριανού εξαπέλυαν κατά του φρουρίου χιλιάδες «τόπια» γκρεμίζοντας ή τραυματίζοντας τα μνημεία. Ο πόλεμος δεν αφήνει περιθώρια για πολιτιστικούς συναισθηματισμούς. Ο κίνδυνος ζωής, η ανάγκη, το μίσος, η οργή, η αυτοπροστασία εξαγριώνουν, τυφλώνουν, αποθηριώνουν. Τα μνημεία που κατακρημνίζονται, τα έργα τέχνης που θρυμματίζονται δεν προκαλούν ηθικές αναστολές. Η καταστροφή του αντιπάλου με όλα τα μέσα, η σωτηρία των μαχητών που απειλούνται με θάνατο κυριαρχούν σε κάθε πολεμική σύγκρουση.

Η επαναστατική κυβέρνηση έστειλε στην Αθήνα (Μάρτιος 1822) ομάδα ξένων εθελοντών με επικεφαλής τον Γάλλο συνταγματάρχη του πυροβολικού Olivier Voutier για τον συντονισμό του βομβαρδισμού. Ο υπουργός του Πολέμου Ιω. Κωλέττης, σε έγγραφό του προς τον διοικητή της αποστολής, τον καλεί με υποκρισία, ελαφρότητα και αναίδεια να φροντίσει ώστε οι μπάλες των κανονιών να μη βλάψουν τα μνημεία «και κυρίως τον Παρθενώνα»! Και προσθέτει: «Συνιστούμε στην αγάπη σας προς το ωραίον τα αριστουργήματα των προγόνων μας». Ωσάν να ήταν δυνατόν η χάλαζα των βομβών που έπεφτε νυχθημερόν σε ένα τόσο μικρό εμβαδόν κατάμεστο από αρχαιότητες να στοχεύει αποκλειστικά και με ακρίβεια τις κεφαλές των Τούρκων. Ανέξοδη επίδειξη ψευδοαρχαιολατρίας ενός εξαχρειωμένου πολιτικού – πρώην έμπιστου του Αλή πασά.

Και ιδού το αποτέλεσμα. Η πυροβολαρχία του Voutier κατέστρεφε τα μνημεία χωρίς να βλάπτει τους Τούρκους. Οι απώλειες τους κατά τη διάρκεια της πολιορκίας ήταν μια γριά Αράπισσα σκλάβα. Ποιος αναλογιζόταν τον Παρθενώνα σε ώρα εξοντωτικού πολέμου; Οι Αθηναίοι που έβλεπαν τη φθορά των αρχαιοτήτων από τα ελληνικά κανόνια έλεγαν στον Γάλλο αξιωματικό: «Στην ανάγκη θα θυσιάσουμε τα μνημεία των προγόνων για να πετύχουμε την ελευθερία που θα αναστήσει τους Καλλικράτες μας».

Οι πολιορκημένοι Τούρκοι γκρέμιζαν τους κίονες των ναών και κυλούσαν τους σπονδύλους από το τείχος πάνω στα ελληνικά οχυρώματα. Οι Έλληνες έσκαβαν λαγούμια, τα γέμιζαν με μπαρούτη και προκαλούσαν σεισμικές εκρήξεις. Οι Τούρκοι θρυμμάτιζαν τα μάρμαρα των αρχαίων ναών, αφαιρούσαν τους γόμφους, τον συνδετικό μόλυβδο, και τον έλιωναν για την κατασκευή βλημάτων. Οι Έλληνες πολιορκητές κατέστρεφαν τα αρχαία υδραγωγεία για τον ίδιο σκοπό.

Πονούσαν οι Έλληνες αγωνιστές για την κατερείπωση των μνημείων από τους βομβαρδισμούς. Αποτελούν όμως γελοίο και χονδροειδές μυθολογήματα τα περί προσφοράς στους πολιορκημένους Τούρκους 4000 οκάδων μολυβιού για να παρασκευάσουν βόλια και να μη γκρεμίζουν και κατασυντρίβουν τους κίονες! Αυτό το ψεύδος αναφέρεται συχνά σε εθνικούς πανηγυρικούς και σε σχολικά βιβλία. (Και ο Κωλέτης, ο «λάτρης» των αρχαιοτήτων; Στις 4 Απριλίου 1822 εκφράζει με επιστολή στον Voutier την ευαρέσκειά του για την ολέθρια δράση του πυροβολικού. «Παρά τις βόμβες με τις οποίες τους κεραυνοβολείτε – τους αρχαίους ναούς, όχι τους Τούρκους! – οι εχθροί δεν δέχονται να συνθηκολογήσουν. Ελπίζουμε ωστόσο..» 

Το 1822 οι Επαναστάτες που πολιορκούσαν την Ακρόπολη έβλεπαν με σπαραγμό τα τόπια των ελληνικών κανονιών να αφανίζουν τα μάρμαρα των μνημείων. Το 1826, πολιορκημένοι οι ίδιοι, έπασχαν αντικρύζοντας τις φθορές που προκαλούσε στα λείψανα των αρχαίων ναών το τουρκικό πυροβολικό. Αλλά και οι μπάλες των ελληνικών κανονιών από το φρούριο κατεδάφιζαν τα γύρω αθηναϊκά μνημεία, αρχαία και βυζαντινά. Διαβάζουμε στο ημερολόγιο του αυτόπτη αγωνιστή της φρουράς Νικ. Καρώρη: «21 Ιουλίου 1826. Με θλίψιν μας παρατηρούμεν να κτυπούν διάφοροι βόμβαι εις τον Παρθενώνα, εις το Πανδρόσιον και λοιπάς αρχαιότητας του φρουρίου και να βλάπτουν οπωσδήποτε αυτάς. Ομοίως και το μνημείον του Φιλοπάππου εις το Μουσείον κατακτυπιέται και αυτό από σφαίρας κανονίου από το φρούριον.. 22 Οκτωβρίου 1826. Εδούλευε κατά το σύνηθες το μικρόν εχθρικόν κανόνι, σκοπεύει δε πάντοτε το εδικόν μας κανονοστάσιον έμπροσθεν του μεγάλου Ναού, και αι σφαίραι κτυπούν αι περισσότεραι και συντρίβουν τα μάρμαρα του κτιρίου.. 23 Νοεμβρίου. Το δειλινόν ο εχθρός έρριψεν ολίγες κανονιές με το μικρόν του κανόνι κατά της ντάπιας του Ναού αι δε σφαίραι κτυπούν όλαι κατά δυστυχίαν εις τας στήλας του Ναού». 

Οι πολιορκημένοι Τούρκοι γκρέμιζαν το 1822 από την Ακρόπολη σπονδύλους κιόνων του Παρθενώνος στα ελληνικά οχυρώματα. Το ίδιο ακριβώς έκαναν και οι πολιορκημένοι Έλληνες το 1826. Χρησιμοποιούσαν τα μάρμαρα ως βόμβες. Η ιδέα ήταν του Γάλλου τυχοδιώκτη Φαβιέρου που θεωρείται «μέγας φιλέλλην». Γράφει ο Καρώρης στο ημερολόγιο του (10 Δεκεμβρίου 1826): «Συνέλαβε την ιδέαν να κατασκευάση εις είδος βόμβας εν ολόκληρον κομμάτι στήλης του Παρθενώνος τρυπώντας το αρκετά εις την μέση και γεμίζοντάς το από βαρούτην και γρανάτες, να το ρίψη από τα τείχη του φρουρίου κάτω εις τα πλησίον οσπίτια όπου στέκουν οι Τούρκοι, δια να τους προκαλέση ανέλπιστον τρόμον». (Ο Ελβετός εθελοντής Em. Hahn που βρισκόταν στην Ακρόπολη κατά την πολιορκία του 1826-1827 γράφει στο χρονικό του πως σε μια μόνο μέρα έπεσαν στο κάστρο 530 βόμβες. «Καταστράφηκαν πολλά από τα θαυμαστά έργα της κλασσικής αρχαιότητας»)

Ο Φαβιέρος παραγέμισε με εκρηκτικά τρεις σπονδύλους. Και επειδή σχεδίαζε να εγκαταλείψει την Ακρόπολη μαζί με το τμήμα των ξένων εθελοντών, «εστοχάσθη», για να διασχίσει ακίνδυνα τις εχθρικές γραμμές, «να ρίψη πρώτον τα τρία κομμάτια της στήλης τα οποία εγέμισε με βαρούτην και βόμβας.. Αυτάς έμελλε να τας ρίψη από την ανατολικήν δεξιάν γωνίαν του φρουρίου, δια να κυλήσουν εις τα πλησιάζοντα οσπίτια της πόλεως και την εκκλησίαν της αγίας Παρασκευής και με το σκάσιμόν των να προξενήσουν τρόμον εις τους Τούρκους, και τότε να λάβη την ευκαιρίαν να περάση το σώμα».

Ένας από τους σπονδύλους θα ριχτεί από τα τείχη στις 31 Ιανουαρίου 1827. Και ένας άλλος στις 4 Φεβρουαρίου. «Η πέτρα έπεσεν εις τα οσπίτια της πόλεως κατά την αγίαν Παρασκευήν και εξερράγη ως βόμβα. Εις τους Τούρκους έδωκε τρόμον». Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της καταστροφής των κιόνων. Να προκαλέσει στιγμιαίο πανικό στους εχθρούς!..

Στις καταστροφές των μνημείων κατά τη διάρκεια της πολιορκίας αναφέρεται και ο Τύπος του Αγώνα. «Το αδιάκοπον πυρ του εχθρού κατά της Ακροπόλεως αφανίζει καθ’ εκάστην και ό,τι ακόμη εφείσατο ο πανδαμάτωρ χρόνος και η πολυχρόνιος βαρβαρότης, των αρχαίων λαμπρών και μεγαλοπρεπών λειψάνων της προπατορικής μεγαλουργίας. Τα Προπύλαια, ο Παρθενών, ο ναός του Ποσειδώνος και του Ερεχθέως κατασυντρίβονται αδιακόπως και τα μεγαλοπρεπή λείψανα του εκτός της Ακροπόλεως θεάτρου είναι κίνδυνος μη αφανισθώσι δι’ υπονόμου εχθρικού. Τι δε πάσχουσιν αι κατά την πόλιν σεβάσμιαι αρχαιότητες παρά των βαρβάρων χειρών, ημπορεί έκαστος να συμπεράνη». 

Οι τουρκικοί βομβαρδισμοί των αρχαίων μνημείων στην Ακρόπολη είχαν προκαλέσει συγκίνηση και οργή στην ευρωπαϊκή Κοινή Γνώμη. (Το ανομολογεί ο ίδιος ο Τούρκος αρχιστράτηγος Κιουταχής σε αναφορά του προς την Πύλη: «Τούτο το φρούριον (η Ακρόπολη), επειδή είναι τόπος παλαιότατος, και παλαιόθεν εβγήκαν εξ αυτού του τόπου πολλοί περιβόητοι φιλόσοφοι και τα οποία έχει έργα τέχνης προκαλούν θαυμασμόν εις τους πεπαιδευμένους Ευρωπαίους δια τούτο όλοι οι Ευρωπαίοι και τα λοιπά έθνη των απίστων θεωρούσι το φρούριον τούτο ως ίδιαν αυτών οικίαν· και επειδή το νομίζουσιν ως προσκυνητήριον τόσον οι Ευρωπαίοι, καθώς και τα λοιπά έθνη των απίστων, των ονομαζομένων χριστιανών, το υπερασπίζουσι» (Διον. Σουρμελής, Ιστορία των Αθηνών κατά των υπέρ ελευθερίας Αγώνα, Εν Αθήναις 1853, σ. 159-160)). Και οι κυβερνήσεις των Δυνάμεων καλούν διαμέσου των πρεσβευτών τους στην Κωνσταντινούπολη την Πύλη να λάβει μέτρα προστασίας των αθηναϊκών αρχαιοτήτων. Ήταν μια ακόμα υποκριτική και δημαγωγική πρωτοβουλία. Θα τους μιμηθεί, με την ίδια πανουργία, ο βεζύρης της βούλλας προστάζοντας τον Κιουταχή που πολιορκούσε την Ακρόπολη να λάβει μέτρα σωτηρίας των καλλιτεχνικών θησαυρών! (Τη διαταγή απέδωσε ο Αυστριακός πρόξενος Gropius). Ποια μέτρα; Κάθε μέρα εκατοντάδες εκρήξεις ανάμεσα στα μνημεία σκόρπιζαν τον όλεθρο. Γκρέμιζαν, θρυμμάτιζαν, ακρωτηρίαζαν, τραυμάτιζαν τα μάρμαρα. Κανείς, ωστόσο, δεν ζητούσε τη διακοπή των βομβαρδισμών και τη λύση της πολιορκίας. Χυδαίο το φιρμάνι του βεζύρη, γράφει ο Thomas Gordon.«Για να προστατευθούν τα μνημεία έπρεπε να διαταχθεί από τον σουλτάνο η διακοπή των βομβαρδισμών». 

Η Πύλη επιθυμούσε απλώς να ικανοποιήσει τα φαρισαϊκά διαβήματα των φίλων και προστατών της. Και το επιχειρούσε με τους ίδιους θεατρινισμούς. Ο σερασκέρης, φυσικά, θα αγνοήσει τη «διαταγή» και θα επιταχύνει τις προπαρασκευές για ανατίναξη της Ακρόπολης με διαμπερή υπόνομο. Όλες οι ως τότε απόπειρες με τη διάνοιξη λαγουμιών και τη συσσώρευση χιλιάδων οκάδων εκρηκτικών υλών είχαν αποβεί άκαρπες. (Σε μια υπόνομο που ολοκληρώθηκε το Νοέμβριο του 1826 οι Τούρκοι τοποθέτησαν 2.800 οκάδες μπαρούτη. «Ήσαν δε τόσον βέβαιοι». Γράφει ο Σουρμελής, «εις την επιτυχίαν της υπονόμου, ώστε ήσαν της γνώμης οι πάντες ότι το ήμισυ του φρουρίου θέλει κατακυλισθή εις την έκρηξιν· διό και πολλοί από την πόλιν εξήλθον, μήπως καταπλακωθώσιν από τας πέτρας»). Οι εκρήξεις εκτονώνονταν από τα «αντιλαγούμια», πηγάδια βαθειά, που άνοιγαν οι Έλληνες αγωνιστές κοντά στις τουρκικές υπονόμους. («Ο ημέτερος προνοητικός υπονομοποιός», γράφει ο Σουρμελής, «προλαμβάνει και διατάττει να σκαρώσι περί την εχθρικής υπόνομον λάκκοι πολλοί και βαθείς, 12 τον αριθμόν και το βάθος των οργυιών εννέα». Και το αποτέλεσμα: Έβαλαν φωτιά οι Τούρκοι στο λαγούμι, «η πυρίτις εξεκάη άπασα αι δε φλόγες, αναπηδήσασαι έξω των 12 λάκκων, κατελάμπρυναν τον ορίζοντα.. Σημειούσθω ότι εις την έκρηξιν της υπονόμου εσείσθη η Ακρόπολις».

Τον Οκτώβριο του 1826 ο Κιουταχής ενημερώνει τον βεζύρη για το σχέδιο των τεχνικών του να ανατινάξουν την Ακρόπολη: «Τινές ειδήμονες με επληροφόρησαν ότι αν είχα εδώ τους μεταλλουργούς τους όντας εις Σκόπιαν, ηθέλαμεν τρυπήσει πέραν και πέραν (διαμπάξ) το φρούριον των Αθηνών δι΄υπονόμου. Διό και έστειλα επίτηδες πεζόν να φέρω δέκα απ’ αυτούς. Αυτοί δε υπεσχέθησαν να φθάσουν εις Αθήνας εις διάστημα 18 ημερών».

Ανοίγουν υπονόμους οι Τούρκοι για να «αναποδογυρίσουν» την Ακρόπολη, ανοίγουν και οι πολιορκημένοι λαγούμια για να «ξεθυμάνουν» οι εκρήξεις. Οι ανατινάξεις, ωστόσο, προκαλούν επικίνδυνες δονήσεις στον βράχο. Γράφει ο Σορμελής για την πυροδότηση ελληνικής υπονόμου: «Ο σεισμός διεδόθη εις τα πέριξ, ώστε εσείσθη ολίγον η Ακρόπολις».

Από τον πόλεμο των λαγουμιών ξεθεμελιώνονται και βυζαντινές εκκλησίες της περιοχής. Τον Αύγουστο του 1826 οι Έλληνες ανοίγουν υπόνομο κάτω από την εκκλησία τους Αγίου Γεωργίου του Αλεξανδρινού, προχωρημένη θέση της αμυντικής περιμέτρου. Κι’ όταν οι Τούρκοι εξορμούν για να καταλάβουν τον ναό και να ζυγώσουν στο κάστρο πυροδοτούνται τα εκρηκτικά. «Αφού επυροβόλησαν (οι Τούρκοι) ικανώς εναντίον των αποκλειομένων», αφηγείται ο Σουρμελής, «.. μετ’ αλαλαγμού επιπίπτουσι· ημείς δε... αφού επλησίασαν εις τον ναόν, οι εν αυτώ ημέτεροι, προσποιούμενοι δειλίαν, έφυγον ευθύς. Αφού δε εισήλθον εις τον ναόν οι εχθροί και ίσταντο πολλοί έξωθεν, βάλλομεν πυρ εις την υπόνομον και εν τω άμα αναστρέφεται ο ναός, συνθαπτομένων πάντων εν αυτώ». Και ο Μακρυγιάννης: «Και πήγαν εις τον αγέρα η εκκλησία και οι Τούρκοι όλοι».

Αλλά δεν επιχειρεί μόνο ο Κιουταχής να ανατινάξει την Ακρόπολη. Και οι αρχηγοί των πολιορκημένων αντιμετωπίζουν, σε περίπτωση εξόδουμ την καταστροφή του φρουρίου για να μη χρησιμοποιηθεί από τους Τούρκους. Κατά τη συνέλευση των διοικητών – 10 Μαρτίου 1827 – έγινε δεκτή, όπως γράφει ο αυτόπτης Καρώρης στο ημερολόγιό του, πρόταση του υπονομοποιού Κώστα Λαγουμιτζή «να κατασκευασθούν τρεις υπόνομοι, μία εις την τάμπιαν του νερού, μία εις τον πύργον και μία εις τον μεγάλον προδέκτην εις τα μαγαζιά (αποθήκες), αι οποίαι να είναι έτοιμοι, εάν κάμη χρείαν να παραιτήσωμεν το φρούριον, να το βλάψωμεν κατ’ αυτόν τον τρόπον με αυτάς, ώστε να μη ωφεληθή πολύ ο εχθρός μετά την κυρίευσίν του. Η συνέλευσις απεδέχθη την πρότασιν και απαφασίσθη να βιασθή το δούλεμα της βαρούτης, να γίνεται περισσοτέρα και τα αθηναϊκά σώματα να δώσουν κατ’ αναλογίαν τους αναγκαίους ανθρώπους εις το να αρχίση την εργασίαν των υπονόμων ο Κώστας καθώς αυτός γνωρίζει.

Αν δεν γινόταν συνθήκη για την έξοδο της φρουράς και πραγματοποιόταν το σχέδιο των αρχηγών θα ανατινάσσονταν από τους τρεις υπονόμους όλα τα μνημεία. Είναι αλήθεια ότι οι πολιορκημένοι αγωνιστές είχαν πλήρη συνείδηση της ολοκληρωτικής καταστροφής που απειλούσε τα λείψανα του προγονικού πολιτισμού. Έδειξαν ηρωισμό και αυταπάρνηση μ’ όλο που αποδεκατίζονταν από τους βομβαρδισμούς, τις στερήσεις και τις κακουχίες. Απέρριψαν τη «διαταγή» του Άγγλου «αρχιστράτηγου» Τσωρτς για συνθηκολόγηση και ασφαλή έξοδο – «σας διατάττω να ακολουθήσετε την ρηθείσαν συνθήκην» [30 Απριλίου 1827] – και απάντησαν αυθημερόν: «Είμεθα Έλληνες αποφασισμένοι ν’ αποθάνωμεν ή να ζήσωμεν ελεύθεροι. Ο Κιουταχής αν θέλη τα άρματά μας, ας έλθη, αν είναι άξιος, να τα πάρη με την δύναμιν».

Τελικά δέχτηκαν τη συνθήκη της εξόδου «δια να σώσωμεν, ει δυνατόν, τα σωζόμενα ενταύθα λείψανα των θαυμαζομένων αρχαιοτήτων, έργα των αειμνήστων πατέρων μας.. Όθεν, ας είναι πεπεισμένη η Διοίκησις, ότι χάριν των πολυποθήτων και πολυτιμήτων λειψάνων της αρχαιότητος και χάριν της ελληνικής δόξης και τιμής θέλομεν ανθέξει μέχρις εσχάτης δυνάμεως εναντίον παντός αντιπολεμούντος δεινού».

Και αν χαθεί κάθε ελπίδα; Αν το έθνος δεν μπορέσει να βοηθήσει τους πολιορκημένους; «Τότε θέλει δοθή το πυρ εις το Φρούριον και ας συναπολεσθώσι μεθ’ ημών και αυτά τα πολύτιμα της αρχαιότητος έργα». (Επιστολή των οπλαρχηγών προς τη Διοίκηση). Την άποψη αυτή είχε διατυπώσει λίγους μήνες πριν ο Μακρυγιάννης σε συνομιλία του με τον Γκούρα στην Ακρόπολη: «Και όταν έρθουν οι Τούρκοι και δεν μπορούμεν ν’ ανθέξωμεν βάνομεν φωτιά, και τον Σερπετζέ (το «παρατείχισμα» από το θέατρο του Διονύσου ως το θέατρο του Ηρώδη) στέλνομεν εις τον αγέρα και τους Τούρκους που θάναι εκεί. Και μ’ αυτόν τον τρόπον πηγαίνομεν πολεμώντας ως μέσα εις τον ναόν (στον Παρθενώνα) κι’ εκεί κάνομεν γενικόν λαγούμι και πάμε στον αγέρα κι’ εμείς και οι Τούρκοι και ο ναός». Και ο Μακρυγιάννης ήταν ο πιο συνειδητός λάτρης και πρόμαχος των αρχαιολογικών θησαυρών.

Ο πόλεμος και οι συνέπειές του, ο κίνδυνος ζωής και οι σκοπιμότητες είναι οι χειρότεροι εχθροί του πολιτιστικού πλούτου. Το είχε επισημάνει ο Κικέρων: «Οι νόμοι σιωπούν σε ώρα πολέμου». Και όχι μόνο οι νόμοι του κράτους. Σιγούν και οι ηθικοί νόμοι, γραπτοί και άγραφοι.»

«Η λεηλασία και καταστροφή των ελληνικών αρχαιοτήτων», Κυριάκος Σιμόπουλος

©ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ/visaltis.net

ΠΗΓΗ visaltis

ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Οι Ταλιμπάν καλούν σε γενοκτονία των Καλάς στο Πακ...

ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Οι Ταλιμπάν καλούν σε γενοκτονία των Καλάς στο Πακ...: Οι Πακιστανοί Ταλιμπάν ανακοίνωσαν την εκκίνηση «ένοπλης πάλης » εναντίον της γηγενούς φυλής ων Καλάς που κατοικεί στα οροπέδια του Πακιστά...

Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΛΟΓΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΙΚΕΛΙΑ ΣΤΟ ΙΤΑΛΙΚΟ :"THE VOICE"

                  ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΛΟΓΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΙΚΕΛΙΑ ΣΤΟ ΙΤΑΛΙΚΟ :"THE VOICE"
                                                     

                                                               

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

ΑΙΣΧΟΣ! ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ!!! ΦΕΡΑΝΕ ΚΑΙ ΤΗ "NIKE" ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ: "ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ"...

21 ΜΑΡΤΊΟΥ 2014  


ΑΙΣΧΟΣ! ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ!!! ΦΕΡΑΝΕ ΚΑΙ ΤΗ "NIKE" ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ: "ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ"...

από: http://koukfamily.blogspot.gr/2014/03/nike.html

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΤΗΣ NIKE ΓΙΑ ΤΟ ΕΘΝΟΣΗΜΟ-ΜΑΪΜΟΥ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ ΠΟΥ ...ΒΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ!!!

Ο Martin Lotti, Global Design Director της Nike Football παρουσιάζοντας τις αθλητικές εμφανίσεις της εθνικής ποδοσφαίρου μίλησε για την ...ελληνική σημαία που προβάλλεται μέσα από τις νέες εμφανίσεις και που τονώνει τον πατριωτισμό των ποδοσφαιριστών!!! Προσέξτε τις δηλώσεις του και με ποιο τρόπο επιβάλλουν στην Ελλάδα μια σημαία που καταργεί τον σταυρό, επιβάλλοντας ένα σχήμα που παραπέμπει σε δυο κοντάρια (το ένα σπασμένο) ενωμένα!!! Σχήμα που μοιάζει περισσότερο στη φινλανδική σημαία.

Ιδού τι δήλωσε ο Martin Lotti:: «Εκτός από το να παρέχουμε κορυφαία πλεονεκτήματα σε ό,τι αφορά στις επιδόσεις, στόχος μας είναι να προσεγγίζουμε την κάθε χώρα ξεχωριστά. Έτσι, επιδιώξαμε να δώσουμε στην Ελλάδα μια νέα, ελκυστική και μοντέρνα εμφάνιση που θα προβάλλει τον βαθύ πατριωτισμό των παικτών μέσα από τα χρώματα της εθνικής σημαίας τους». 
Δεν θεωρούμε ότι γίνεται τυχαίο κάτι τέτοιο."Προσεγγίζουμε κάθε χώρα ξεχωριστά για να τονώσουμε τον πατριωτισμό που προβάλλεται μέσα από τα χρώματα της εθνικής σημαίας τους", λέει ο εκπρόσωπος της διεθνιστικής εταιρείας! Ποιας σημαίας ρε;; Αυτή δεν είναι ελληνική σημαία!!!
Το παιχνίδι προφανώς είναι και πάλι στημμένο. Με μπροστάρη τον Global Design Director της Nike και με ποσοσφαιριστές και λαό κοιμώμενους αλλάζουν την ελληνική σημαία μέσα από το εθνόσημο της εθνικής ποδοσφαίρου!
Με αυτό τον τρόπο καταργούν τον σταυρό και τον αντικαθιστούν με δύο κοντάρια που παραπέμπουν περισσότερο στη σημαία της Φινλανδίας!
Έτσι εξηγείται για ποιο λόγο στην ΕΠΟ έχουν στηλώσει τα πόδια και δηλώνουν: "δεν αλλάζουμε το εθνόσημο". Έχουν πάρει γραμμή λοιπόν. Έτσι;
Δείτε το γνήσιο εθνόσημο, δείτε και την ελληνική σημαία που προβάλλεται την οποία καταργούν και αντ' αυτής προβάλλουν το εθνόσημο-μαϊμού!
Ακόμη και το παλαιότερο εθνόσημο του επικοντιστή-παγκόσμιου πρωταθλητή Φιλιππίδη, όπου φαινόταν ο σταυρός, το αντικατέστησαν!
Δείτε:


Ποσειδώνας