«4 χρόνια μνημόνιο και το χρέος μεγαλώνει» Αυτό είναι επιχείρημα για τα μπάζα. Είναι σαν να τρέχεις με ένα αυτοκίνητο και επειδή έχεις πατήσει φρένο περιμένεις να αντιστραφεί η κίνησις προς τα πίσω.
Ο ρυθμός μετράει, όχι η απόλυτος τιμή. Το χρέος δεν μεγαλώνει τώρα, μεγαλώνει εδώ και 40 χρόνια. Ο ρυθμός όμως της αυξήσεως έχει μειωθεί ή έχει επιταχυνθεί;
Αν θέλουμε κάποτε να δούμε τα πράγματα πραγματιστικά πρέπει να κόψουμε τις παραριές και τις παραρολογίες.
Όλοι κάναμε φυσική στο σχολείο και ξέρουμε (όσοι δεν κοιμόμασταν στο τελευταίο θρανίο) ότι άλλο η ταχύτητα, άλλο η επιτάχυνσις, ἀλλο η επιβράνδυνσις της ταχύτητος και άλλο η μείωσις της επιταχύνσεως. Όταν μειώνεται η επιτάχυνσις δεν σημαίνει ότι δεν εξαφανίζεται.
Εμάς δεν μας ενδιαφέρει η επιτάχυνσις αλλά η ασκουμένη δύναμις η οποία προκαλεί την επιτάχυνσιν και γενικότερα επιδρά στην κινητική κατάστασι του σώματος.
Το χρέος λοιπόν μπορεί να αυξάνεται. Μειώνεται όμως ο ρυθμός αυξήσεως του ή όχι;
Αυτό μετράει;
Πιο απλά.
Έστω όχημα Α στο οποίο ο οδηγός πατάει γκάζι (ασκεί δύναμη δια της μηχανής, δηλαδή μετατρέπει την θερμική ενέργεια της καύσεως του καυσίμου σε κινητική). Αποτέλεσμα: το όχημα επιταχύνει.
Κολλάμε ένα άλλο όχημα Β μικροτέρας ιπποδυνάμεως κόντρα στο πρώτο του οποίου ο οδηγός επίσης πατάει γκάζι.
Το όχημα Α δεν επιβραδύνεται. Εξακολουθεί να επιταχύνεται, απλώς με μικρότερον ρυθμόν.
(Εννοείται φυσικά ότι δεν συνυπολογίζουμε την τριβή, την αντίσταση του αέρα, την παραμόρφωσιν των υλικών κλπ).
Για να το καταλάβουμε πιο καλά, ας αναλογιστούμε ότι τα δύο οχήματα ξεκινάνε από στάσι.
Το όχημα Α γκαζώνει, το όχημα Β επίσης.
Το όχημα Α θα ξεκινήσει συνεπώς θα αυξήσει την ταχύτητα του και μάλιστα θα παρασύρει το όχημα Β σε αντίθετη προς την εκείνου δύναμιν κινητήρος φορἀ.
Με λίγα λόγια το επιχείρημα της μη μειώσεως του δημοσίου χρέους είναι κούφιο.
Σαφώς και δεν μειώνεται το δημόσιο χρέος αφού η μηχανή παραγωγής χρέους είναι πολύ ισχυρή.
Εμάς μας ενδιαφέρει:
• Η πτώσις του ρυθμού αυξήσεως
• Η ενίσχυσης της αντοχής (του χρόνου δηλαδή) που το όχημα Β της οικονομίας θα πιέζει αντιστρόφως.
• Η μείωσις του αντοχής που η μηχανή παραγωγής χρέους θα λειτουργεί.
• Αν μπορούμε μαζί με το όχημα Β να βάλουμε και ένα όχημα Γ και ένα Δ κλπ μέχρι οι ισχύς Β+Γ+Δ να υπερβεί την ισχύ του Α την οποία αν μπορούμε ας την σαμποτάρουμε βάζοντας λίγη ζάχαρι στον κινητήρα.
Όμως εάν βάλουμε ζάχαρι γενικώς στα καύσιμα, τότε θα βλάψουμε και το Α αλλά και τα Β,Γ,Δ,… οχήματα.
Μόνον το Α όχημα, το όχημα του χρέους θέλουμε να βλάψουμε, όχι την κίνησιν γενικώς.
Το γεγονός ότι είμαστε πάμφτωχοι (τουλάχιστον εγώ είμαι, ελπίζω όχι και οι αναγνώστες) δεν πρέπει να μας κάνει να πιστεύουμε και σαχλαμάρες. Σαφώς και το χρέος μεγαλώνει, σαφώς και εξακολουθεί να κινείται το ζητούμενον είναι ο ρυθμός, η ταχύτης δηλαδή και η ταχύτης της ταχύτητος (δηλαδή η επιτάχυνσις).
Κάτι άλλο που επίσης πρέπει να προσέξουμε είναι ότι η ταχύτητα είναι σχετικό μέγεθος. Εξαρτάται από τον αντικειμενικό παρατηρητή.
Η ταχύτης δηλαδή δεν υπάρχει παρά μονάχα σε σχέσι με την θέση του παρατηρητού.
Αν κινείται και ο παρατηρητής τότε η σχετική ταχύτητα αλλάζει.
Συνεπώς άλλο είναι το χρέος μας εάν δεν παράγουμε και άλλο το χρέος μας εάν παράγουμε, εάν δηλαδή μεταβάλουμε την οικονομική μας κατάστασιν, την θέσιν δηλαδή από την οποία παρατηρούμε τις κινήσεις των οχημάτων.
Ἁλλιώς βλέπει τις κινήσεις ένας που κάθετε σε έναν λόφο στην Γή και αλλιώς ένας που παρακολουθεί με τηλεσκόπιο από τον Άρη.
Όπως επίσης και άλλο είναι το χρέος μας εάν αδιαφορήσουμε για την κατάστασι του.
Θα μπορούσαμε δηλαδή να πούμε ότι δεν μας ενδιαφέρει το χρέος, εμείς θα ζήσουμε μόνοι μας.
Είμαστε σε θέσι να αποκτήσουμε αυτήν την οπτική; Όχι γιατί ζούμε σε καθεστώς συμβατό με το παγκόσμιο δίκαιον, την παγκόσμια αγορά και γενικότερα τους διεθνείς οργανισμούς.
Συνεπώς δεν είμαστε αντικειμενικοί παρατηρητές διότι την θέσι από την οποία παρατηρούμε τις κινήσεις μάς την ορίζει άλλος.
Ίσως να την ορίζαμε εμείς εάν είχαμε εθνικόν νόμισμα. Θα ήταν όμως εθνικόν ή ψευδοεθνικόν;
Και εάν ήταν εθνικό θα μας άφηναν με ένα τέτοιο νόμισμα ή θα το σαμπόταραν;
Από την άλλη βεβαίως, άλλο η κατανόησις της αληθείας και άλλο η αποδοχή της. Η μη αποδοχή της είναι πολιτική πίεσις, ξέρουμε ότι το χρέος δεν μπορεί να πάψει την επιταχυνομένη κίνησιν του όμως εμείς πρέπει να φωνάζουμε γιατί και οι φωνές ίσως να συνεισφέρουν στην μείωσιν του χρέους. Ίσως πάλι όχι, ίσως μας πάνε προς τα πίσω με ταχύτητα τέτοια ώστε να παρατηρούμε την κίνηση του χρέους με μεγαλύτερη σχετική ταχύτητα.
Απλή φυσική είναι. Τα πάντα είναι σχετικά.
Πρέπει όμως να σκεφτόμαστε και να μήν ακούμε τον κάθε δημαγωγό να λέει ό,τι του κατέβει.
____________________
Οι ίδιοι κανόνες διέπουν και το δημογραφικό αλλά και την δημοκρατία γενικότερα από την στιγμή που αποφάσισαν (άλλοι όχι εμείς) να γίνουμε πολυεθνικό κρατικό μόρφωμα.
Οι λαθροεισβολείς γεννούν, εισβάλουν, νομιμοποιούνται δηλαδή ο ρυθμός εντάξεως λαθρομεταναστών στο εκλογικό σύστημα είναι επιταχυνόμενος.
Οι Έλληνες μεταναστεύουν, αυτοκτονούν, δεν γεννάν ή γεννούν ολίγον. Η κίνησις δηλαδή των Ελλήνων προς το εκλογικό σύστημα είναι επιβραδυνομένη.
Συνεπώς ο ρυθμός απωλείας της εθνικής ανεξαρτησίας (εκλογικώς) είναι επιταχυνόμενος. Αν δεν αναστραφούν οι δυνάμεις που προκαλούν τις συγκεκριμένες επιταχύνσεις σε μερικά χρόνια θα τρέχουμε και δεν θα φθάνουμε κυριολεκτικώς.
Αν χάσουμε δηλαδή το δημογραφικό τρένο μετά δεν θα μπορέσουμε να επιβιβασθούμε ποτέ.
Καί αυτό βεβαίως είναι σχετικό. Θα ήταν απόλυτο εάν όλοι οι Έλληνες ψηφίζαμε το ίδιο κόμμα, όπως φυσικά αναμένεται να κάνουν οι λαθροελληνοποιημένοι οι οποίοι δεν είναι τόσο χαζοί (δυστυχώς) να μοιράζονται μεταξύ των κομμάτων. Αν λ.χ. δημιουργηθεί Αλβανικό κόμμα στην Ελλάδα θα είναι ένα. Δεν πρόκειται να γίνει Αλβανική Δεξιά Ελλάδος, Αλβανική Αριστερά Ελλάδος, Κομουνιστικό Αλβανικό Κόμμα Ελλάδος. Ένα θα είναι το κόμμα τους.
Εμείς όμως και σήμερα είμαστε μοιρασμένοι σε 10 κόμματα (κομμάτια).
Συνεπώς οι επιταχύνσεις δε μετράνε ως προς τους Έλληνες γιατί τα διανύσματα των ταχυτήτων των είναι συγκρουόμενα και ενίοτε αλληλοεξουδετερούμενα.
Δηλαδή το τρένο το έχουμε χάσει ήδη. Απλώς αναμένουμε να μας το ανακοινώσει ο σταθμάρχης.
