ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΚΑΤΟΥ ΚΟΣΜΟ: «ΠΑΨΑΝΕ ΝΑ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ»

                                     ΓΡΑΜΜΑ  ΣΤΟΝ  ΚΑΤΟΥ  ΚΟΣΜΟ

                          «ΠΑΨΑΝΕ ΝΑ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ»
       
             ( Από την  στήλη  "Γράμμα  στον  Κάτω  Κόσμο", εφημερίδα "Γορτυνία" ΝΟΕ 2006) 

      Είχα  συνεννοηθεί  μάνα,  με τον γαμπρό  μας  τον  Θοδωρή,  να σμίξουμε  την  Πέφτη  το  μπονώρα  στην  είσοδο  της Βουλίτσας,  για να συναντήσουμε  έναν φίλο του. Εγώ πήγα φαίνεται νωρίτερα  και για να περάσει η ώρα  έκανα  βόλτες  στην αυλή. 

      Σε λίγο ξανάφανε  από τη μεριά του κήπου του Ζαππείου  μια  λεβεντογυναίκα  με μαύρα  σκουτιά  κι έκατσε στο  τουράκι,  από πάνου από τη πεζούλα του Άγνω-στου… πολύ γνωστού  Στρατιώτη,  βγάνοντας έναν  βαρύ  αναστεναγμό. Την πλη-σίασα,  την τήραξα  στα μάτια,  με τήραξε  με το αυστηρό της βλέμμα  και δε ντρέ-πουμε μάνα,  να σου πω πως ανατρίχιασα.  «Ποια  να  ‘ναι  άραγε…;  σκέφτηκα.  Τι να γυρεύει μπονώρα μπονώρα  στην  αυλή  της στρούγκας της Βουλίτσας;  Λες να έχει μέσα στη στρούγκα  κανα  συγγενή;  Δε  μπόρεσα μάνα   να κρατηθώ  και με το γορτυνιακό θάρρος και  το Καρδαριτσιώτικο θράσος,  ζύγωσα  πιο  κοντά  και την ρώτησα:  -«Μήπως μπορώ κυρά  να σε βοηθήκω;»    -«Όχι  λεβέντη μου. Δεν  χρειά-ζομαι  βοήθεια.»  Εδώ  γυρίζω  μέρα και νύχτα   τρογύρω από τη στρούγκα  της  Βουλίτσας σαν  την  άδικη κατάρα.  Εδώ που συχνάζουνε  οι  σοφοί,  οι νομοθέτες,  οι πολιτικοί,  που λένε πως θυσιάζονται για τον λαό,  οι έμποροι της Δημοκρατίας, τα μπομπόλια, τα τσοπανόσκυλα,  οι νταβατζήδες  και  τα ζαγάρια.  Ακουμπάω  παιδάκι μου το  κορμί  μου στη  πεζούλα των  τσολιάδων, και  ξανασαίνω».  –«Έχεις κυρά,  κάποιον  δικό  σου  στη  Βουλίτσα;»  -«Ούλοι δικοί  μου  είναι παιδάκι μου.  Ούλοι λένε πως τουραγνιώνται για μένα και για σας.  Πως τους κοστίζω  ακριβά.  Πως με κέρδισαν με θυσίες.  Πως με υπηρετούνε με σεβασμό.  Πως γεννήθηκα  εδώ  και  πως είμαι  χιλιάδων  χρόνων  και  πως ούλα τους τα επιτρέπω».

      Ακούγοντας μάνα τη κυρά,  εκόντευα να πάθω  μαλάκυνση  εγκεφάλου!  Τα  είχα χαϊμένα.  Δεν  ήξερα  ποιάν  είχα μπροστά μου….Μουρλάθηκα…Η  κούτρα  μου  μ’ έσφιγγε…

      -«Γιαγιούλα,  πως σε λένε;  Ποια είσαι;  Δε  μοιάζεις με καμμία.  Ποιο  είναι το ονομά σου;».  –«Είμαι λεβέντη μου εκείνη, που ούλοι με επικαλούνται στη  Βουλίτσα όταν με χρειάζονται  και έχουν γραμμένο το όνομά μου στη πάνου μεριά των  αποφά-σεων που παίρνουνε.  ‘Όμως γιόκα μου, κανένας δεν με σέβεται.  Μια χούφτα μόνο Έλληνες,  που είναι φορτωμένοι με αρετές  και κουβαλάνε Ελλάδα  και ιδανικά, που αντιστέκονται…ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΓΙΟΚΑ ΜΟΥ,  Η  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!!  …ΝΑΙ!  Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ! που τα λεβεντόπαιδα  της στρούγκας  με ντύσανε στα μαύρα. Πριν από τις εκλογές,  μιλάνε ούλοι για μένα  και μόλις μπούνε στη Βουλή, με πετάνε όξω και κλείνουνε τη πόρτα. Δεν  θυμάσαι τι είπε στον Πρόεδρο μου  τον Κάρολο Παπούλια,  η πρόεδρος της Βουλής, όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του; … «…αναλαμβάνετε   κύριε Πρόεδρε την  Προεδρία της Δημοκρατίας για την  επόμενη 5ετία  σε μια περίοδο  που λόγω της διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης,  η χώρα  θα αντιμετωπίσει  τον  περιορισμό  της κυριαρχίας της  και την συρρίκνωση των συνόρων της προς όφελος  της  ειρήνης.  Τα ανθρώπινα δικαιώματα και η Δημοκρατία  θα έχουν, κύριε Πρόεδρε,  να αντιμετωπίσουν  νέες μορφές διακυβέρνησης…κλπ, κλπ.» …Κατάλαβες γιόκα μου εσύ,  τι εννοούσε  η κυρία πρόεδρος;  Tί… θα αντιμετωπίσω;  Τι εννοούσε  νέες  μορφές διακυβέρνησης;  Ποιοί θα μας κυβερνήσουν;  Έχει  αυτό σχέση με την  επανίδρυση του κράτους που  υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός;;».

     Την τήραξα μάνα  στα μάτια  με θαυμασμό, έσκυψα το κεφάλι, της φίλησα το χέρι και την ρώτησα… -«Γιατί δεν τους πετάς Δημοκρατία μου, όξω; Γιατί να μην είσαι τώρα στο θρόνο σου  και κάθεσαι στο τουράκι;».  –«Πώς να τους πετάξω γιέ μου;  Το κανα  μια φορά και κατέληξε ούλια η Ελλάδα  στο γύψο  και στα κόσκινα. Τα λησμονήκανε  όμως νωρίς  και  προχθές ζήτησε η πρόεδρος της Βουλής,  με  τόση  φτώχεια  και  τόση  ανεργία,  4000 ευρώ  το  μήνα  για μερικά  χρόνια, για  να  ορθοποδήσουνε  ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΨΗΦΙΣΑΤΕ. Τώρα ζητάνε σύνταξη στα 2 και 3 χρόνια. 
   Οι δικαστές δικάζουνε  με τα μιστοδκεία  που  τους έφτιαξε η Βουλίτσα  για λογαριασμό τους.  Γιάννης κερνάει και Γιάννης  πίνει.  Γυρίζουνε οι δάσκαλοι  ένα μήνα στους δρόμους,  γυρεύουνε την υπουργό και  αυτή  δηλώνει.. “δεν μασάω”. Σπάνε και καίνε  τα σχο-λεία  και  δεν κουνιέται  φύλλο.  Καδρονοφόροι με σκουλαρίκια  και  αλογοουρές,  δηλώνουνε  πως η Δημοκρατία μας  ούλα τα επιτρέπει.  Ακόμα  και τα αμάλλιαγα  βιάζουνε  και  κάνουνε  πορνό  και   οι καθηγητές τους… καμαρώνουνε  σα  γύφτικα σκεπάρνια.  Το 67% των  Ελλήνων,  λένε οι λογιστές του Κράτους,  έχουν  εισόδημα κάτω από 500  ευρώ, αλλά  έχουμε αύξηση  εισοδήματος. Οι διοικητές των τραπεζών,   των  ΔΕΚΟ  και οργανισμών πάνω από 300.000 ευρώ  το χρόνο,  όσα παίρνει ενας αγρότης σύνταξη  σε 85 χρόνια!!!..και επικαλούνται την Δημοκρατία.. Ετούτο αλλού   θα το έλεγαν  κοινοβουλευτική δικτατορία.  Αρνήθηκε  ο Πρόεδρος  αύξηση του μισθού  του  και  ο Βύρωνας τη θέση του  υπουργού.  Δυό  κούκοι  όμως παιδάκι μου την άνοιξη δεν φέρνουν. 
   Ο πρώην αρχηγός του στόλου, ναύαρχος  Αντωνιάδης, εδήλωσε  ξεδιάντροπα  στον  ΑΝΤΕΝΝΑ,  πως ο Χριστιανισμός  και ο Χριστός εκπροσωπούν αιμοσταγές θρήσκευμα.  Και αυτός ο κύριος  40 χρόνια κουβάλαγε στο στήθος του παράσημα  με τον σταυρό,  ορκιζότανε  στο  όνομα της Αγ. Τριάδος και  όρκιζε  τα  παιδιά  μας  στο  ναυτικό  να φυλάνε πίστη  στη πατρίδα,  στη θρησκεία  και στην οικογένεια.  Βγάλαν τα λόγια του  τους  Κανάρηδες  και  τους Μιαούληδες  από τα μνήματά  τους. Όταν τον ρώτησε ο Αυτιάς.: -«Δεν πιστεύετε αρχηγέ στην Παναγία …;;»,  ο φορτωμένος παράσημα ναύαρχος, απάντησε¨: -«Μα αφού δεν πιστεύω στον Χριστό…πως θα πιστέψω στη μάνα του;»  Και ο Ελληνοέλληνας  Γιώργος Σούρλας, οργισμένος, τον συμβούλευσε  να παραιτηθεί από όλα τα αξιώματα Να βάλει  ο Θεός, παιδακι μου, το χέρι  Του.  Που όμως να το πρωτοβάλει;  Στον Κωστάκη  που πάσχει από αλογοσκουφίαση;   Στον  Γιωργάκη  που πάσχει από σοσιαλίτιδα; Εδώ  βάλανε    κυβερνητικό  εκπρόσωπο  από το θερμοκήπιο  των  προοδευτικών δυνάμεων  της  LABOTE* και  τη Μάρα  να κάνει  κριτική  στη κυβέρνηση  από το απέναντι κανάλι, όπου κάθε βράδυ στις 8  σκούζουνε  λες  και τους έφαγε η γαϊδούρα   το ψωμί από το τράϊστο.

      -«Δημοκρατία μου! Τρανή  κυρά θεόρατη, θέλω συγγνώμη να σου πώ  γιατί κι εγώ ψηφίζω  στον κατήφορο  και θέλω να σου ευχηθώ  να κρατηθείς  αρχόντισσα,  να μείνεις όρθια κι ελληνική  και να μη  σε καταντήσουνε  Ελληνοαλβανοβουλγαρο-πολωνορουμανοπακιστανοινδοκινεζική  Δημοκρατία,  γιατί από καιρό αρχόντισσα,  πάψανε  στην Ομόνοια  να  ακούγονται ελληνικές φωνές!!!».

       Της φίλησα μάνα   το χέρι,  υποκλίθηκα με σεβασμό  κι έφυγα γιομάτος ντροπή,  γιατί στ’ αγκωνάρι της Βουλίτσας ξανάφανε  ο Θοδωρής  και μπήκαμε στη στρούγκα  της Βουλίτσας.

      Καρτερώ νέα σου

      Το παιδί σου ο Νιόνιος.

                                                                                    Διονύσης Δουζένης

                                                                                      Καρδαριτσιώτης
*(LAbrakis-BOmpolas-TEgopoulos)