ΓΙΑ
ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΓΙΑ
ΤΟ ΨΕΜΑ
Τί πικρή
που είναι η
αλήθεια!
Τί γλυκό
το ψέμα!
Ανάμεσά
τους το κενό… Παγερό
και σκοτεινό.
Εκεί βρίσκομαι… Στο κενό.
Και χάνομαι…και
ψάχνομαι…
Κι αυτοί;
Μ' έχασαν, μά…δέ
με ψάχνουν.
Η μόνη
έγνοια τους το
συφέρον, το ατομικό.
Είτε στην
αλήθεια είτε στο
ψέμα.
Όσο για
τη ζυγαριά…ούτε λόγος.
Το
θέμα είναι κατά
πού γέρνει.
Κι εγώ
στην αιώρα. Μα
δε με μέλει.
Γιατι μπορώ
να τα θωρώ
και τα δυό.
Ισα κι
όμοια. Και την
αλήθεια και το
ψέμα.
Και χαίρομαι.
Κι όχι μόνο.
Και λυπούμαι.
Κι όχι μόνο.
Χαρά και
λύπη στο ίδιο
ζύγι, στον ίδιο
χορό!
Κι αυτοί
στις άκρες στα
μαχαίρια.
Για την
αλήθεια και το
ψέμα.
Κι εγώ
σα τεντωμένο σκοινί,
περιμένω να με
κόψουν.
Ας είναι.
Δε με μέλει.
Λύτρωση θά
'ναι, τέρμινο με
τον Θεό…
Γιώργος Δ. Δουζένης
"Ο γεωργός
του πνεύματος"
29 Ιουλίου 2004
Συλλογή "ΑΝΘΡΩΠΟΣ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου