Γκιλοτίνα: H εφεύρεση που έσπειρε τον τρόμο στην γαλλική άρχουσα τάξη

από: http://www.istorikathemata.com/2014/04/h.html?

Την ώρα που η Γαλλική Επανάσταση στέκει εμβληματική για την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας στην Ευρώπη, εγκαινιάζοντας ταυτοχρόνως τη μοντέρνα εποχή για τη Δύση, το πλέον πασίγνωστο σύμβολό της δεν είναι άλλο από την αποτρόπαιη γκιλοτίνα.Η μηχανή αυτή του θανάτου διαδραμάτισε κεφαλαιώδη ρόλο στα ταραγμένα χρόνια της λαϊκής εξέγερσης του 1789 και ήταν το πλέον προβεβλημένο μέσο εκτέλεσης. Με τη βοήθεια της λαιμητόμου εξάλλου η Γαλλία απαλλάχθηκε από τη βασιλεία, και πλέον η γκιλοτίνα προσιδιάζει μόνο σε προθήκες μουσείων. Και με λίγη καλή τύχη, θα παραμείνει κλεισμένη εκεί! Παρά το γεγονός ωστόσο ότι όλοι ξέρουμε την γκιλοτίνα και τη μακάβρια δράση της στα αιματηρά γεγονότα της Γαλλικής Επανάστασης, αγνοούμε πολλά για την εφεύρεση που έσπειρε τον τρόμο στους λαιμούς της γαλλικής άρχουσας τάξης (και πολλών-πολλών ακόμα υστερότερα)...

Ο Ροβεσπιέρος δοκιμάζει την αγαπημένη του μέθοδο εκτέλεσης

Στη διαβόητη «Βασιλεία του Τρόμου» που εγκαινίασε ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος, η ζοφερή μορφή της Γαλλικής Επανάστασης, και υποτίθεται ότι θα απάλλασσε τον λαό από τον εσωτερικό και εξωτερικό εχθρό της Γαλλίας, τα πράγματα έγιναν σαφώς πιο περίπλοκα όταν μπήκαν σφήνα οι προσωπικές φιλοδοξίες του. Μεθυσμένος από την εξουσία και διεφθαρμένος από τη σαγήνη της, σύντομα ο εκπρόσωπος του λαού συνειδητοποίησε ότι από τη θέση του θα μπορούσε να εξαφανίσει όποιον του έμπαινε στο μάτι.

Απλά-απλά, κανείς δεν ήταν τώρα ασφαλής, καθώς ο Ροβεσπιέρος έμοιαζε πια ολοένα και περισσότερο με τον βασιλιά που είχε ήδη εκτελέσει. Κι έτσι, με τη νεοσύστατη κυβέρνηση να φοβάται τα χειρότερα, ο Ροβεσπιέρος και οι ακόλουθοί του συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο. Στον ίδιο ωστόσο δεν άρεσε καθόλου το ενδεχόμενο να περάσει από τη λαιμητόμο, γι' αυτό και προσπάθησε να αυτοκτονήσει, αστοχώντας όμως. Το μόνο που κατάφερε ήταν να θρυμματίσει το σαγόνι του, κι έτσι μέσα σε μια βδομάδα οδηγήθηκε στην γκιλοτίνα με επιδέσμους στο πρόσωπο.

Οι αναφορές των αυτοπτών μαρτύρων κάνουν λόγο για πρωτοφανές πλήθος που μαζεύτηκε στην εκτέλεσή του στο Παρίσι, στο προαύλιο του Δικαστικού Μεγάρου, με τον αιμόφυρτο και ταλαιπωρημένο Ροβεσπιέρο να μεταφέρεται με κάρο μέχρι τη λαιμητόμο και τον λαό να επευφημεί. Κι έτσι το αλλοτινό σύμβολο του τρόμου γνώρισε από πρώτο χέρι τι σήμαινε δημόσιος εξευτελισμός και θάνατος με την γκιλοτίνα...

«Κάτω με το Μάξιμουμ!»

Η επανάσταση έφερε πολλές αλλαγές στην καθημερινότητα της χώρας μέσα από πλειάδα νέων κανονισμών και ντιρεκτίβων. Στο πλαίσιο λοιπόν των Νόμων του Μεγίστου (Νόμοι του Μάξιμουμ), η νέα κυβέρνηση διατηρούσε τον έλεγχο των τιμών σε βασικά καταναλωτικά αγαθά, όπως το ψωμί (και όχι το παντεσπάνι!), ενώ ταυτοχρόνως καθόριζαν και την ανώτατη τιμή του εργατικού μεροκάματου.

Το τμήμα αυτό δεν ήταν όπως θα περίμενε κανείς ιδιαίτερα δημοφιλές στην κοινωνία και σύντομα μπήκε στον λόγο του λαού που πήγαινε στις δημόσιες εκτελέσεις. Καθώς λοιπόν έβλεπαν τα κεφάλια να κουτρουβαλούν στην πλατφόρμα της λαιμητόμου, τα παλιά συνθήματα έδωσαν τη θέση τους στο «Α bas le maximum!», που θα το μεταφράζαμε κάπως σαν «Κάτω με το Μάξιμουμ!»...

Δωρεάν μεταφορά

Τα θύματα της λαιμητόμου είχαν κάποια προνόμια και ένα από αυτά ήταν η δωρεάν και άνετη μεταφορά στον χώρο της εκτέλεσης με κυβερνητικά έξοδα! Το μικρό ξύλινο κάρο μάλιστα που μετέφερε τους καταδικασμένους σε θάνατο, το διαβόητο «tumbrel», χρησιμοποιούταν μέχρι πρότινος για τη μεταφορά της κοπριάς, ενώ ήταν σχεδιασμένο για ένα μόνο ζώο.

Στα χρόνια της Επανάστασης ωστόσο τα tumbrel άλλαξαν χρήση και πλέον χρησιμοποιούνταν σχεδόν αποκλειστικά στις καθημερινές εκτελέσεις. Κι ενώ συνήθως παρέμεναν χωρίς μπογιά και φτιασίδια, δεν ήταν σπάνιο να τα βάφουν κόκκινα, ιδιαίτερα αυτά που μετέφεραν προβεβλημένες προσωπικότητες της χώρας...

Η Μαρία Αντουανέτα και η γνωριμία με την γκιλοτίνα

Το μεγάλο στόμα της βασίλισσας και τα παντεσπάνια του λαού τής στοίχισαν -όπως θυμόμαστε- ακριβά: σε δίκη-παρωδία στις 16 Οκτωβρίου 1793, η Αντουανέτα καταδικάζεται με συνοπτικές διαδικασίες σε θάνατο. Παρά το γεγονός ότι η ίδια αντιμετώπισε τη διαδικασία με μεγάλη γενναιότητα, το ταξίδι της ως την γκιλοτίνα μόνο ευχάριστο δεν ήταν: με τα μαλλιά της κομμένα (για να μην μπουν στον δρόμο της λαιμητόμου) και τα χέρια δεμένα, την περιέφεραν με το tumbrel στους δρόμους του Παρισιού πριν οδηγηθεί τελικά στη λαιμητόμο.

Ανεβαίνοντας στο ικρίωμα, η Αντουανέτα πάτησε δυνατά το πόδι του δήμιού της, ο οποίος μόνο τα κλάματα που δεν έβαλε, κάτι που οδήγησε στις περίφημες τελευταίες λέξεις της: «Συγνώμη, κύριε, δεν ήθελα να το κάνω αυτό». Και όταν την έστησαν τελικά στην γκιλοτίνα, αποδείχθηκε ότι το βιαστικό κούρεμα που της είχαν κάνει την είχε αφήσει σχεδόν φαλακρή, κάτι που δυσκόλεψε πολύ το έργο του δήμιου όταν θέλησε να πιάσει το κομμένο κεφάλι από τα μαλλιά για να το επιδείξει στο φιλοθεάμον κοινό...

Η εκτέλεση του Λουδοβίκου ΙΣΤ'

Λίγους μήνες πριν από την Αντουανέτα, ο σύζυγός της και βασιλιάς της Γαλλίας εγκαινίασε την γκιλοτίνα στους βασιλικούς λαιμούς. Ο μονάρχης πέρασε από το ικρίωμα στις 21 Ιανουαρίου 1793, όχι όμως τόσο «ανώδυνα» όσο η βασίλισσά του. Για μια μέθοδο που υποτίθεται ότι ήταν γρήγορη και «ανθρωπιστική», ο βασιλιάς εκτελέστηκε με φριχτό τρόπο: όταν έπεσε η λεπίδα, απέτυχε να κόψει τον παχουλό λαιμό του Λουδοβίκου, αφήνοντας τον τραγικό άντρα να σφαδάζει από τον πόνο.

Ευτυχώς για τον ίδιο, η λαιμητόμος τα κατάφερε με τη δεύτερη, με τον λαό να επευφημεί «Ζήτω η Επανάσταση» και να σπεύδει να βουτήξει τα μαντίλια του στο βασιλικό αίμα, καθώς ο δήμιος είχε ανυψώσει το κεφάλι για να το δει ο λαός...

Λουτρά αίματος και εκτός Παρισιού

Δυστυχώς, τα λουτρά αίματος της Γαλλικής Επανάστασης δεν περιορίστηκαν στους αντιφρονούντες εντός των τειχών της πρωτεύουσας, με την γκιλοτίνα να σπέρνει την αιματηρή της δράση σε πολλές ακόμα γωνιές της γαλλικής επικράτειας.

Τρανό παράδειγμα εδώ στέκει η Λυών, η δεύτερη μεγαλύτερη τότε πόλη της Γαλλίας και ισχυρό κέντρο εμπορίου και βιομηχανίας προ Επανάστασης, καθώς στα χρόνια της λαϊκής εξέγερσης η οικονομική δυσπραγία καθιερώθηκε στην πόλη, η οποία φάνταζε πια το μεγαλύτερο ανάχωμα στην εξέλιξη της επαναστατικής Γαλλίας. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η Λυών γνώρισε από πρώτο χέρι τις μαζικές συναντήσεις με την γκιλοτίνα, καθώς ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού της ήταν αντεπαναστατικό. Πόσο μεγάλο;

Τόσο ώστε παρά τις μαζικές εκτελέσεις στη λαιμητόμο ο αριθμός των καταδικασμένων σε θάνατο μεγάλωνε συνεχώς, αναγκάζοντας τους επαναστάτες να φέρουν εκτελεστικά αποσπάσματα για να «καθαρίσουν» τη δουλειά.

Εν τω μεταξύ, και στη Νάντη η γκιλοτίνα αποδείχθηκε εξαιρετικά αργή, κι εδώ οι επαναστάτες σκαρφίστηκαν άλλο τρόπο για μαζικότερη θανάτωση: κλείδωναν τα θύματα μέσα σε φορτηγίδες στο κοντινό ποτάμι και κατόπιν τις βούλιαζαν. Και μιλώντας για γαλλική φινέτσα, οι γκιλοτίνες της Νάντης ήταν βαμμένες κόκκινες, για να μη λεκιάζουν από το αίμα...

Παραήταν γρήγορη

Πρωτότυπες εκδοχές της γκιλοτίνας είχαν ελεγχθεί αρχικά στους λαιμούς ταλαίπωρων ζωντανών, όπως προβάτων και μοσχαριών, ενώ οι πρώτοι ανθρώπινοι δοκιμαστές της ήταν «φρέσκα» πτώματα από νεκροτομεία.

Ο πρώτος άνθρωπος που πέρασε ποτέ από τη θανάσιμη νέα εφεύρεση, εγκαινιάζοντας τη χρήση της, ήταν ο ληστής Nicolas-Jacques Pelletier: το απογευματάκι της 25ης Απριλίου 1792, τα πλήθη συγκεντρώθηκαν για να δουν μια διαφορετική εκτέλεση, αν και αποχώρησαν από τη σεμνή τελετή κάπως δυσαρεστημένα και «μουδιασμένα», καθώς τα αιμοδιψή ένστικτα του όχλου δεν ικανοποιήθηκαν από το νέο όργανο του θανάτου.

Γι' αυτό και έπρεπε να αναπτυχθεί ένας σαφώς πιο θεαματικός τρόπος εκτέλεσης, καθώς η συσκευή, παρά τη φονική αποτελεσματικότητά της, δεν «τράβαγε» τον κόσμο.

Κι έτσι πλέον ένας έμπειρος δήμιος μπορούσε να εκτελέσει δύο ανθρώπους ταυτοχρόνως, πράγμα αποδοτικότερο για τους μεγάλους αριθμούς αντεπαναστατών που περίμεναν στην ουρά αλλά και σαφώς πιο μαγευτικό για την τέρψη του πλήθους. Ακόμα κι έτσι όμως το δύσκολο κοινό δεν ικανοποιούταν, καλώντας μαζικά για την επιστροφή της παραδοσιακής και λατρεμένης αγχόνης...

Ούτε τα πτώματα δεν ήταν ασφαλή

Σύμφωνα με τον ίδιο τον δρ. Guillotin, ένιωθε πολύ ανθρωπιστής γι' αυτό και εισήγαγε στον χώρο των δημόσιων εκτελέσεων τη λαιμητόμο. Δεν ήθελε να υποφέρουν οι εγκληματίες και έψαχνε για έναν τρόπο εκτέλεσης απλό, γρήγορο και ανώδυνο. Και όταν κατέληξε στην γκιλοτίνα, δήλωσε πως όποιος περνούσε από δαύτη το μόνο που θα ένιωθε ήταν ένα τσιμπηματάκι στον λαιμό. Κάτι που κανένα θύμα της λαιμητόμου δεν αναίρεσε ποτέ!

Υπήρξε ωστόσο και -τουλάχιστον- ένας που σίγουρα δεν πρόκειται να κατάλαβε τίποτα: ο Charles Valaze καταδικάστηκε σε θάνατο και αυτοκτόνησε στο δικαστήριο το 1793 για να μην περάσει από τη δημόσια ατίμωση της γκιλοτίνας.

Εξαιτίας όμως του νόμου που ο ίδιος ο γιατρός Guillotin βοήθησε καθοριστικά να περάσει και διατεινόταν πως «σε κάθε άνθρωπο που καταδικάζεται σε θανατική ποινή το κεφάλι θα πρέπει να διαχωρίζεται από το σώμα», ο δικαστής όρισε πως το πτώμα του Valaze όφειλε να περάσει από τη φονική διαδικασία, μην αφήνοντας ενοχλητικές λεπτομέρειες (όπως ότι ήταν ήδη νεκρός!) να καταστρατηγήσουν τη γραφειοκρατία...

Η Μαντάμ Τισό που έκανε την γκιλοτίνα τέχνη

Όλοι ξέρουμε τη Μαντάμ Τισό από το περίφημο μουσείο της με τα κέρινα ομοιώματα στο Λονδίνο. Έχετε όμως αναρωτηθεί ποτέ πώς έγινε γνωστή η Τισό στο σκάρωμα των κέρινων φιγούρων της;

Η όχι και τόσο γνωστή ιστορία της είναι αρκούντως ανατριχιαστική! Οι Γαλλίδες ήταν λοιπόν υποχρεωμένες να μάθουν τα πάντα για την Επανάσταση και ενθαρρύνονταν έτσι να φέρνουν τα κεντήματα και τις άλλες χειροτεχνίες τους στις δημόσιες εκτελέσεις, ασχολούμενες με το χόμπι τους την ώρα που έβλεπαν κεφάλια να διαχωρίζονται από σώματα. Ταλαντούχα στην κατεργασία του κεριού, η Τισό αποφάσισε να βγάλει λίγο παραδάκι στην περίοδο της «Βασιλείας του Τρόμου»: συνήθιζε να φιλοτεχνεί τις διαβόητες «μάσκες θανάτου» της από διάσημα κεφάλια που έβρισκε φρέσκα-φρέσκα στα καλάθια των λαιμητόμων!

Η Τισό κάλυπτε προσεκτικά με καυτό κερί το κομμένο κεφάλι και κατόπιν μοσχοπουλούσε το έργο της. Και, όπως αποδείχθηκε, η συλλογή της με τα κέρινα κεφάλια ήταν τόσο δημοφιλής που της επέτρεψε να περιηγηθεί στη Βρετανία για περισσότερα από 30 χρόνια επιδεικνύοντάς τη, πριν καταλήξει τελικά στο ομώνυμο λονδρέζικο σπίτι της...

Πρόσεχε τι προπαγανδίζεις

Όπως μαντεύουμε με μεγάλη ευχέρεια από το επίθετό του, ο δρ. Joseph Ignace Guillotin ήταν ο γάλλος γιατρός που σκάρωσε την αποδοτική μηχανή του θανάτου δανείζοντάς της το όνομά του. Κάτι που βέβαια δεν είναι αληθές, καθώς η λαιμητόμος ήταν μια εφεύρεση του επίσης γιατρού Antoine Louis, ο οποίος συνήθιζε να την αποκαλεί «Louisette» ή «Louison» και οι εγκληματίες την έτρεμαν αποκαλώντας τη «Χήρα»!

Αυτό που έκανε ο Guillotin ήταν να εισάγει τη φονική μηχανή του Louis στη Γαλλία και να προπαγανδίσει τη χρήση της. Από τους πύρινους λόγους με τους οποίους προωθούσε την γκιλοτίνα, για να απαλλαγεί λέει επιτέλους η θανατική ποινή από τα βασανιστήρια που συνήθως συνεπαγόταν, το επίθετό του έμεινε συνώνυμο στη Γαλλία με το όργανο του θανάτου!

Μετά τον θάνατο μάλιστα του Guillotin το 1814, τα παιδιά του προσπάθησαν να «καθαρίσουν» το οικογενειακό όνομα από τη συσκευή, το μόνο που κατάφεραν ωστόσο ήταν να αλλάξουν το δικό τους επίθετο. Το όνομα του Guillotin κόλλησε στην εφεύρεση, κάνοντας έτσι την γκιλοτίνα το μόνο όργανο εκτέλεσης που συνδέεται με το όνομα κάποιου (που δεν είναι ταυτοχρόνως και ο εμπνευστής της!).

Σκεφτείτε το: παλούκωμα, δηλητηρίαση, εκτελεστικό απόσπασμα, φονική ένεση, ηλεκτρική καρέκλα, κρεμάλα, καύση στην πυρά, κανένα δεν έχει συνδεθεί με το όνομα του εμπνευστή ή εισηγητή του. Ο κύριος Guillotin πρέπει να ένιωθε πολύ περήφανος...

πηγές

http://www.defencenet.gr/defence/index.php

Θ. Πάγκαλος: «Οι Κρητικοί δεν έκαναν ποτέ επανάσταση! – Να τους αφοπλίσουμε & να ανακαταλάβουμε το νησί»!

Θ. Πάγκαλος: «Οι Κρητικοί δεν έκαναν ποτέ επανάσταση!  Να τους αφοπλίσουμε και να ανακαταλάβουμε το νησί»!

από: http://ongreece24.com/

* (σχόλιο GD-ELLAS: Αν όλοι είμαστε λίγο ή πολύ μαλάκες, εσύ Πάγκαλε κουβαλάς τη μισή μαλακία της χώρας)

Έβγαλε τον παρανοϊκό δικτάτορα παππού του από μέσα του σε όλο το «μεγαλείο», ο πρώην αντιπρόεδρος και υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ  Θεόδωρος Πάγκαλος.

«Εξοργισμένος» δηλώνει με το τελευταίο αιματηρό περιστατικό στην Κρήτη και τον θάνατο του 25χρονου Γιώργου Γυπαράκη από μπαλωθιά, ο Θεόδωρος Πάγκαλος, μιλώντας στον BΗΜΑ FM.

Tα καταφέρνει ακόμα και τώρα που έχει εγκαταλείψει την πολιτική να δημιουργεί νέες αντιπάθειες ο Θόδωρος Πάγκαλος, ο οποίος στο BHMA FM  έπιασε στο στόμα την Κρητη και την συμβολή της στην επανάσταση του 1821, όπως και ότι πρέπει να αφοπλιστεί τάχιστα με αφορμή το θάνατο του 25χρονου Γιώργου Γυπαράκη. Βέβαια αυτά δεν τα έλεγε όταν ήταν πολιτικός γιατί τότε το ΠΑΣΟΚ έπαιρνε στην Κρήτη 70 και 80%.

«Πρέπει να υπάρξει ένα ευρύτερο σχέδιο ανακατάληψης(!) της νήσου και αφοπλισμού όλων των Κρητικών!», είπε ο Θεόδωρος Πάγκαλος.

Ανακατάληψης από ποιόν εχθρό-κατακτητή; Και με τι στρατιωτικές δυνάμεις προτείνει να γίνει αυτό ο κ. Πάγκαλος; Μήπως με Γερμανο-Γάλλους του ευρωστρατού; Ή θα διατάξει επισήμως εμφύλια σφαγή;

Και ίσως μέχρι εδώ κάποιοι να συμφωνούν μαζί του, ακόμα και Κρητικοί αλλά τα όσα είπε στην συνέχεια προκάλεσαν την αντίδραση και των δημοσιογράφων που συνομιλούσαν μαζί του.

«Και μην μας πουν οι Κρητικοί ότι τα όπλα τα έχουν από παλιά, για την περίπτωση που γινόταν κάτι. Διότι θα τους ρωτήσουμε γιατί δεν ξεσηκώθηκαν το 1821 όπως η άλλη Ελλάδα;» είπε.

«Τώρα το χοντραίνετε!», του απάντησαν οι δημοσιογράφοι και εκείνος ανταπάντησε: «Καθόλου δεν το χοντραίνω. Πρέπει να ληφθούν δρακόντεια μέτρα για το θέμα της οπλοκατοχής».

Οι δηλώσεις του κ. Πάγκαλου έχουν ανάψει ήδη φωτιές.

Σύμφωνα με το cretalive.gr, η δήλωση που προκάλεσε σωρεία αντιδράσεων από τους Κρητικούς ήταν: “Και μην μας πουν οι Κρητικοί ότι τα όπλα τα έχουν από παλιά, για την περίπτωση που γινόταν κάτι. Διότι θα τους ρωτήσουμε γιατί δεν ξεσηκώθηκαν το 1821 όπως η άλλη Ελλάδα;”.

Οι Κρητικοί, αφού έδωσαν αρχικά δίκιο στον Θεόδωρο Πάγκαλο, για το ότι κάτι πρέπει να γίνει ώστε να εξαλειφθεί το φαινόμενο με τις θανατηφόρες μπαλωθιές, στην συνέχεια τον επέκριναν και τον κατηγορούσαν για την ανιστόρητη δήλωσή του.

“Έχει δίκιο εν μέρει για την οπλοκατοχή αλλά όταν μιλάει για τις επαναστάσεις πρέπει να γνωρίζει ιστορία και να μην λέει πράγματα που δεν ευσταθούν”, επισημαίνει ένας αναγνώστης του cretalive ενώ κάποιος άλλος τον συμπληρώνει λέγοντας ότι “πολλές ήταν οι επαναστάσεις που προηγήθηκαν του 1821 στη Κρήτη και άλλες τόσες έγιναν και κατά τη διάρκεια της επανάστασης”.

Άλλος τον χαρακτηρίζει ανιστόρητο και του προτείνει να διαβάσει την Κρητική Ιστορία προτείνοντάς του και κάποια βιβλία.

Την ίδια ώρα δεν είναι λίγοι που λένε στον κ. Πάγκαλο να “μην κρύβεται πίσω από δημοσιογράφους αλλά να κατέβει στην Κρήτη να τα πει αυτά”.

Λαβρόφ: Το Κίεβο “παραβιάζει βάναυσα” τη συμφωνία της Γενεύης

Λαβρόφ: Το Κίεβο “παραβιάζει βάναυσα” τη συμφωνία της Γενεύης

από: 

April 21, 2014 12:33 pm Category: Κοσμος, ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ, Ρωσία Leave a comment A+ / A-

Ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ κατηγόρησε σήμερα την Ουκρανία ότι παραβιάζει τη συμφωνία που επιτεύχθηκε την περασμένη εβδομάδα στη Γενεύη και η οποία είχε σκοπό να αποτρέψει μια ευρύτερη σύγκρουση μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών.

“Γίνονται βήματα –πάνω απ΄όλα από εκείνους που άρπαξαν την εξουσία στο Κίεβο– που όχι μόνο δεν τηρούν, αλλά παραβιάζουν βάναυσα τη συμφωνία της Γενεύης”, είπε.

Σύμφωνα με το Πρακτορείο REUTERS, ο Λαβρόφ δήλωσε επίσης σε συνέντευξη Τύπου πως η φονική επίθεση που σημειώθηκε το πρωί της Κυριακής (χθες) κοντά στην ουκρανική πόλη Σλαβιάνσκ, η οποία ελέγχεται από φιλορώσους αυτονομιστές, είναι έγκλημα και δείχνει πως το Κίεβο δεν θέλει να ελέγξει “τους εξτρεμιστές”.

“Οι αρχές δεν κάνουν τίποτα, δεν κουνούν καν το δαχτυλάκι τους για να αντιμετωπίσουν τις αιτίες πίσω από αυτή τη βαθιά εσωτερική κρίση στην Ουκρανία”, είπε.

Τουλάχιστον τρεις άνθρωποι σκοτώθηκαν κατά την επίθεση, καταφέρνοντας πλήγμα σε μια ήδη εύθραυστη συμφωνία στην οποία είχαν καταλήξει την Πέμπτη η Ρωσία, η Ουκρανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η συμφωνία καλούσε για τον άμεσο τερματισμό της βίας στην Ουκρανία, όπου οι δυνάμεις της Δύσης πιστεύουν πως η Ρωσία υποθάλπει ένα φιλορωκό αυτονομιστικό κίνημα, μια κατηγορία που η Μόσχα αρνείται.

Η συμφωνία καλούσε επίσης τις παράνομες ένοπλες ομάδες να αφοπλιστούν σε μια διαδικασία που θα εποπτεύσει ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη. Ωστόσο οι αυτονομιστές δεν έχουν δώσει πολλές ενδείξεις ότι θα αποχωρήσουν από δημόσια κτίρια που έχουν καταλάβει στην κυρίως ρωσόφωνη ανατολική Ουκρανία.

Ο Λαβρόφ δήλωσε πως οι ουκρανικές αρχές απέτυχαν να απομακρύνουν τους παράνομους διαδηλωτές από τις πλατείες στην πρωτεύουσα της Ουκρανίας, το Κίεβο. “Αυτό είναι απολύτως απαράδεκτο”, είπε.

Ο Λευκός Οίκος έχει απαιτήσει από τη Ρωσία να χρησιμοποιήσει την επιρροή που η Ουάσινγκτον θεωρεί πως ασκεί στους αυτονομιστές -η Μόσχα επιμένει πως δεν έχει καμία- προκειμένου να τους αναγκάσει να εκκενώσουν τα κτίρια.

Έχει επίσης προειδοποιήσει ότι θα επιβάλει ισχυρότερες οικονομικές κυρώσεις από εκείνες που έχουν ήδη επιβληθεί, αν η Ρωσία δεν τηρήσει τη συμφωνία της Γενεύης.

“Προτού μας δώσουν τελεσίγραφα, απαιτώντας να εκπληρώσουμε αιτήματα μέσα σε δύο η τρεις ημέρες με την απειλή κυρώσεων, θα καλούσαμε επειγόντως τους αμερικανούς εταίρους μας να αποδεχθούν πλήρως την ευθύνη για εκείνους που έφεραν στην εξουσία”, είπε ο Λαβρόφ.

Πρόσθεσε πως οι προσπάθειες να απομονωθεί η Ρωσία θα αποτύχουν, γιατί είναι “μια μεγάλη, ανεξάρτητη δύναμη που ξέρει τι θέλει”.

ΠΗΓΗ: REUTERS, ANA-MPA

Οἱ μουσουλμάνοι πού ἀπαιτοῦν θρησκευτικές ἐλευθερίες…;

 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2014 ΑΠΟ ΤΟΝ/ΤΗΝ ΠΕΡΣΕΙΑ ΕΚΑΤΗ

απο: http://filonoi.gr/2014/04/21/p-oi-moysoylmanoi-poy-apaitoyn-thrhskeytikes-eleyteries/

1

 

 

 

 

 

 

2 Votes

Oἱ μουσουλμάνοι ποὺ ἀπαιτοῦν «θρησκευτικὲς ἐλευθερίες», ὑποστηριζόμενοι ἀπὸ τὰ «μοντέρνα», «προοδευτικά» κτλ. τσιράκια (τὰ ἄκρως μισαλλόδοξα, ὅταν τίθεται ζήτημα Ἑλληνικῆς θρησκείας), ἔχουν μεγάλο μῖσος γιὰ τὶς θρησκευτικὲς ἐλευθερίες ὅλων τῶν ἄλλων. Ἰδιαίτερο μῖσος μάλιστα ἔχουν γιὰ τὰ ἀγάλματα….

Πέρσεια Ἑκάτη

 ‘Huge’ Hindu, Buddhist statues against Islam, ex-judge says -

Hindu devotees climb the a 272-step staircase next to the giant statue of Lord Murugan to the Batu Caves temple to complete their pilgrimage during Thaipusam festival outside Kuala Lumpur. — Reuters picKUALA LUMPUR, April 16 — The “huge” statues at a Hindu temple in Batu Caves and Buddhist temple in Penang are an affront to Islam as the religion forbids idolatry, a retired Court of Appeals judge said.
Datuk Mohd Noor Abdullah stressed that such sculptures of non-Muslim deities should not be built in the open, but should be placed within an enclosed building instead.
“With such a huge statue, you’re showing that your religion is all mighty and powerful,” Mohd Noor told The Malay Mail Online and Bernama in an joint interview yesterday, referring to the 42.7-metre high statue of Lord Murugan, the Hindu warrior god, at Batu Caves in Selangor.
Pointing to the Federal Constitution which states that Islam is the religion of the federation, the former judge insisted Islam is above other faiths.
“When non-Muslims build such big idols, it hurts people’s feelings,” he said.He added that non-Muslims had freedom of worship, but that such freedom must be exercised in a way where “Muslims don’t feel threatened”.
The retired judge also criticised the 30.2-metre high statue of Kuan Yin, the Goddess of Mercy, at a Buddhist temple at Air Itam, Penang.
“Islam forbids images (of gods). Here, you allow images of Buddha in the country. That’s not consistent with Islam. But if you cover it up, you can allow it,” Mohd Noor said.
Mohd Noor also called for Malaysians to set aside their racial identity and to simply think of themselves as Malaysians, in order to foster national integration.
“The constitution does not divide the community to Malays, Chinese, Indians and others. In the Federal Constitution, Malaysia is composed of the Orang Asli, natives, and non-native community,” he said.
He noted that the constitution defines natives as the Malays from the peninsula and the Bumiputera in Sabah and Sarawak.
“Malays now are inclusive Malays, not exclusive,” he said.
Mohd Noor said that based on the Federal Constitution’s definition of a Malay — who is defined as a Muslim who speaks the Malay language and conforms to Malay customs — Malaysians who convert to Islam should be considered Malay.
“Why should the Malays be jealous and reject them as Malays? People tell me that if Muslim converts are considered Malay, we’re selling off Malay rights to the Chinese and Indians. But Islam says that you should share and share alike with Muslims,” he said.
Mohd Noor also called for the abolition of vernacular schools and said that Mandarin and Tamil could be taught at national schools instead.
“We can make English, Malay and Mandarin compulsory in national-type schools,” he said, noting that Mandarin has grown to be an international language.
He added that Putrajaya should allocate more funds to develop the Orang Asli and native communities in Sabah and Sarawak, and also urged the Malays to “work hard like the Chinese”.
Mohd Noor first stirred controversy last year when he reportedly warned the Chinese of a Malay backlash for purportedly betraying the Barisan Nasional at the May 5 general election, which saw the ruling coalition’s worst-ever electoral performance.
the malay mail on line

Οι ανθρωπιστές κατασκευάζουν τζαμί

Δευτέρα, 21 Απριλίου 2014

Οι ανθρωπιστές κατασκευάζουν τζαμί

από: http://eleftheroiellines.blogspot.gr/2014/04/blog-post_7902.html

Η μη προσφυγή στην ετυμηγορία του ελληνικού λαού για ένα τόσο σοβαρό θέμα, αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των δημοκρατικών κανόνων και του Συντάγματος καθώς και κάθε ιερού κανόνα που διέπει τις σχέσεις κράτους – πολίτη με ενδεχόμενο 

δόλο μάλιστα, που έφερε τη χώρα σε ανεπανόρθωτα δεινή κατάσταση.
Εσχάτη Προδοσία!
Τελεία και παύλα.

Αλλά, θα μου πείτε, σπάνιο φαινόμενο 

το να παραδέχεται ένας εγκληματίας το έγκλημά του. Ναι, αλλά αυτοί συνεχίζουν ατιμώρητοι 

να μας προκαλούν, υποτιμώντας τη νοημοσύνη μας, φτιάχνοντας αντιρατσιστικούς νόμους και προσπαθώντας να μας αποπροσανατολίσουν παρουσιάζοντας το θέμα του τζαμιού σαν το 

μοναδικό πρόβλημα που πρέπει να μας απασχολεί, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι αυτό 

αποτελεί μόνον την κορυφή του παγόβουνου.
Μα, όσο κι αν προσπαθήσουν, δεν θα καταφέρουν να επιβάλουν τη σιωπή στους Έλληνες.
Ύστερα από όλα αυτά δεν πρέπει να τους ρωτήσει κάποιος Έλληνας: Καλά ρε πάνσοφοι, 

δεν σας φτάνανε οι μουσουλμάνοι της Θράκης; Μήπως σας λείπανε μερικοί μιναρέδες ακόμα, προκειμένου να μας κάνετε Ευρωπαίους;
Γιατί καταντήσατε την Ελλάδα να την βλέπουν οι Έλληνες σαν ένα επικίνδυνο και ανθυγιεινό 

τόπο, χωρίς ελπίδες για τα παιδιά τους και μάλιστα το κάνατε όλο αυτό μέσα σε μόλις τριάντα χρόνια;
Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι αυτό το πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί ποτέ και θα εξελιχθεί σε εφιάλτη των Ελλήνων.
Κι αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τις ψευτο-ανθρωπιστικές θέσεις των περισσότερων κομμάτων, 

οι οποίες επί της ουσίας καλύπτουν τα άνομα συμφέροντα των νεοφιλελεύθερων καπιταλιστών, 

τα οποία αποτελούν και τα κίνητρα των δουλεμπόρων. Έτσι διχάζουν ακόμα περισσότερο τους Έλληνες και θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια της χώρας.
Αν και είναι αργά, πιστεύω πως θα αποτελούσε μία καλή ευκαιρία για κάποιους, να ζητήσουν συγνώμη από τον ελληνικό λαό έστω και εμμέσως, χρησιμοποιώντας αυτό το άδικο πλεόνασμα 

για να επιδοτήσουν κάποιους από τους πλεονάζοντες ξένους (αν όχι όλους) προκειμένου να 

πάνε να ζήσουνε στις πατρίδες τους, αντί να το χρησιμοποιήσουν σαν όπλο προς άγραν ψήφων.

Πρέπει επίσης να σταματήσουν κάποιοι να υποκρίνονται τους ανθρωπιστές, βαφτίζοντας την ιερή αγανάκτηση των εξαθλιωμένων Ελλήνων σε ρατσισμό, προκειμένου να προασπίσουν 

τα συμφέροντα του καπιταλιστικού νεοφιλελευθερισμού και των κυκλωμάτων που απαρτίζουν 

το σύγχρονο δουλεμπόριο.
Νομίζω ότι μπροστά σε αυτά που έχει θυσιάσει ο ελληνικός λαός μέσα στα τελευταία τρία χρόνια, πολύ λίγα ζητάει…
Και είναι απορίας άξιο πως ύστερα από τόσο αισχρή ρατσιστική συμπεριφορά που έχει δεχθεί τα τελευταία χρόνια, σας ανέχεται ακόμη…
Γιώργο Τ.
Πηγή “KontraNews”
Σχόλιο ιστολογίου: Μία μόνο απορία – ερώτηση προς τους ανθρωπιστές και λοιπούς φιλεύσπλαχνους που έχουν ταξινομήσει τις πολιτικές τους προτεραιότητες, τοποθετώντας 

τον ελληνικό λαό τελευταίο: Εάν το χτίσιμο του τζαμιού δημιουργήσει προβλήματα ασφαλείας, αυξήσει περαιτέρω τις ισλαμικές απαιτήσεις και φτάσουμε στο σημείο για απαίτηση αλλαγής αλλοίωσης του υπάρχοντος Ελληνικού Συντάγματος και της μετατροπής του σε κάποιο ιδιότυπο «ισλαμικό σύνταγμα», εσείς τι θα κάνετε; Θα το δεχτείτε ή θα ζητήσετε έμπρακτα συγνώμη από 

τον ελληνικό λαό προχωρώντας σε απαίτηση γκρεμίσματος του ισλαμικού τεμένους; Αλήθεια, θεωρείτε εφικτό να γκρεμιστεί ένα τέμενος; Κατανοείτε τι προβλήματα εισάγετε στη χώρα, 

με το χτίσιμό του και την σοβαρότατη πιθανότητα αυτό να σταθεί και να λειτουργήσει ως 

εφαλτήριο μίας επίθεσης (εκ των έσω) προς την Ελλάδα; Δεν σας αρκούν όσα ήδη συμβαίνουν 

με την ευθεία παραβατικότητα και τις συνεχείς προκλήσεις των ισλμιστών στην πρωτεύουσα της Ελλάδας; Δεν μπορείτε να κατανοήσετε πως η ιδεοληψία που σας διακατέχει γίνεται κίνδυνος 

και για την δημοκρατικότητά σας, αφού είναι δεδομένο πως Ισλάμ και Δημοκρατία δεν είναι 

δυνατόν να συνυπάρχουν (το δηλώνουν οι ίδιοι ισλαμιστές, σε όλες τους τις πορείες στην 

Ευρώπη);

kostasxan.blogspot.gr

lithosfotos.blogspot

Οι ιδρυτές και χρηματοδότες της ΕΕ ήταν Ναζί

από:  http://ongreece24.com

Από την αρχή, ένας από τους κύριους χρηματοδότες της «Ε.Ε. των Βρυξελλών» ήταν η κυβέρνηση της Δυτικής Γερμανίας. Στις 24 Απριλίου 1964, οι βασικοί αρχιτέκτονες της «Ε.Ε. των Βρυξελλών» – όλοι τους ενεργά μέλη της κοινοπραξίας IG Farben / Ναζί κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου – συναντήθηκαν στην έδρα της «Ε.Ε. των Βρυξελλών» σχετικά με το μέλλον της ευρωπαϊκής ηπείρου. Οι άνδρες που εμφανίζονται σε αυτή την εικόνα είναι:

Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Walter Hallstein – το αφεντικό της «Ε.Ε. των Βρυξελλών»

Ο Γερμανός Καγκελάριος Ludwig Erhard

Ludger Westrick, επικεφαλής της γερμανικής Καγκελαρίας

Karl Carstens, γερμανός υφυπουργός του Υπουργείου Εξωτερικών

Karl-Günther von Hase, Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Τύπου και Πληροφοριών της γερμανικής κυβέρνησης

Η παραπάνω εικόνα παρέχεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Δυστυχώς, οι πληροφορίες που παρέχονται στην ιστοσελίδα της Επιτροπής της ΕΕ σχετικά με τους συμμετέχοντες της συνάντησης αυτής αφήνει έξω βασικές πτυχές για το υπόβαθρό τους.

Ακολουθεί μια πιο ολοκληρωμένη περιγραφή των ανδρών σε αυτή την εικόνα, οι οποίοι συναντήθηκαν τον Απρίλιο του 1964 στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες, και η σχέση τους με τη σύμπραξη Ναζί / IG Farben:

Ο Walter Hallstein, Γερμανός δικηγόρος, είχε διοριστεί ιδρυτικός πρόεδρος της λεγόμενης Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το ανώτατο όργανο στο πλαίσιο της «Ε.Ε. των Βρυξελλών.” Το 1964,όταν πραγματοποιήθηκε η παραπάνω συνάντηση, ο Hallstein ήταν ήδη ο κύριος αρχιτέκτονας του κατασκευάσματος της ΕΕ για επτά χρόνια. Ο Hallstein, χωρίς νομιμοποίηση από καμία δημοκρατική ψηφοφορία οπουδήποτε στην Ευρώπη, είχε ήδη δημιουργήσει – με την επικουρία των διαδόχων του καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων της IG Farben – ένα στρατό 3.000 διοικητικών υπαλλήλων στις Βρυξέλλες και έναν προϋπολογισμό δισεκατομμυρίων ευρώ (σε νόμισμα σήμερα).

Πριν και κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου ο Hallstein είχε υπηρετήσει το ναζιστικό καθεστώς ως ένθερμος υποστηρικτής της ναζιστικής νομοθεσίας, και στο Πανεπιστήμιο του Rostock, Γερμανίας. Στις 23 Ιανουαρίου του 1939, τρία χρόνια μετά την έκδοση των ρατσιστικών νόμων της Νυρεμβέργης από ναζί συναδέλφούς του – και μόνο λίγους μήνες πριν την έναρξη της επίθεσης των ΝΑΖΙ στην Πολωνία μίλησε για τη μελλοντική ευρωπαϊκή νομοθεσία υπό γερμανική ηγεσία (“Rechtseinheit Großdeutschlands »). Ο ίδιος δεν άφησε καμία αμφιβολία για την ιδεολογία που υπηρετούσε λέγοντας ότι: «. Ένας από τους πιο σημαντικούς νόμους (στις ναζιστικά κατεχόμενες ευρωπαϊκές χώρες) είναι ο νόμος για την προστασία του γερμανικού αίματος και τιμής”

Ο Ludwig Erhard ήταν οικονομικός σύμβουλος της σύμπραξης Ναζί / IG Farben- . Ήταν ιδρυτής και επικεφαλής του χρηματοδοτούμενου από ΝΑΖΙ “Institut für Industrieforschung» («Ινστιτούτο Έρευνας Βιομηχανίας») από το 1942. Ήταν παντρεμένος με την αδελφή του Δρ Guth, ο οποίος ήταν επικεφαλής του περιβόητου «Reichsguppe Industrie» – επίσημος σύνδεσμος των Ναζί βιομηχάνων του γερμανικού Ράιχ. Το 1944, ο Erhard έγραψε το “Οικονομικά του Πόλεμου και αναδιάρθρωση του χρέους” (“ Kriegsfinanzierung und Schuldenkonsolidierung ”), μια μελέτη για την ανασυγκρότηση της οικονομίας σε μια μεταπολεμική Γερμανία.

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Erhard έγινε οικονομικός σύμβουλος των συμμαχικών δυνάμεων και μετέπειτα Υπουργός Οικονομικών και καγκελάριος στη μεταπολεμική Γερμανία. Ήταν τότε μέλος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU). Ήταν υπεύθυνος για την επανένταξη των διοικητικών στελεχών και διαχειριστών της IG Farben, οι οποίοι καταδικάστηκαν στη Νυρεμβέργη για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σε κορυφαίες εταιρικές θέσεις στη μεταπολεμική Γερμανία.

Ένας από αυτούς ήταν ο διευθυντής της WWII BAYER Fritz ter Meer. Αυτό το στέλεχος της μεγαλύτερης φαρμακευτικής εταιρείας στον κόσμο καταδικάστηκε στη δίκη Νο. VI της Νυρεμβέργης για εγκλήματα Πολέμου για γενοκτονία σε σχέση με θανατηφόρα πειράματα σε ανθρώπους με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας της φαρμακοβιομηχανίας Bayer στο στρατόπεδο συγκέντρωσης KZ Auschwitz . Με τη βοήθεια του Erhard – τότε γερμανός υπουργός Οικονομικών Υποθέσεων -. Ο Ter Meer απελευθερώθηκε από τη φυλακή και επανήλθε ως πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της BAYER από το 1956

Ο Erhard υπερασπίστηκε δημοσίως μια τέτοια ανείπωτη πράξη δηλώνοντας ότι η επιλογή αυτών των διευθυντών της μεταπολεμικής βιομηχανίας της Γερμανίας ήταν αναγκαία εξαιτίας της “εμπειρίας τους στον τομέα της οικονομίας και της χημικής τεχνολογίας.” Προφανώς, δεν ενοχλούσε τον Erhard ότι ο Ter Meer και οι άλλοι φαρμακευτικοί διευθυντές είχαν δικαστεί στη Νυρεμβέργη για εγκλήματα πολέμου. Ως μέρος του «δούναι και λαβείν», ο Erhard βραβεύτηκε με το διορισμό του ως αντικαγκελάριος της Γερμανίας, μόλις ένα χρόνο αργότερα.

Ο Ludger Westrick ήταν πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου, πρόεδρος και αργότερα κεντρικός διαχειριστής των κρατικών “Vereinigte Industrie-Unternehmen AG” (VIAG) κατά τη διάρκεια της ναζιστικής περιόδου. Στη μεταπολεμική Γερμανία, ο Westrick εντάχθηκε στο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (CDU). Μέχρι το 1964 – κατά το χρόνο της πιο πάνω συνεδρίασης – είχε διοριστεί επικεφαλής της γερμανικής Καγκελαρίας, μία από τις πιο ισχυρές θέσεις στο γερμανικό πολιτικό σύστημα. Σε αυτή τη λειτουργία έλεγχε όλες τις βασικές αποφάσεις της γερμανικής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών, της εξωτερικής πολιτικής, των μυστικών υπηρεσιών, πολιτικά ταμεία, δημόσιες σχέσεις και την προπαγάνδα της μετα-ΒΠΠ γερμανικής κυβέρνησης

Ο προκάτοχος του Westrick στην κορυφή της γερμανικής καγκελαρίας – και ο άνθρωπος που είχε συντονίσει τηνν πολιτική και οικονομική στήριξη για τον Hallstein και την κατασκευή της «Ε.Ε. των Βρυξελλών» από τη γερμανική καγκελαρία για τα 6 πρώτα έτη του νέου ευρωπαϊκού Πολιτικού Γραφείου του καρτέλ στις Βρυξέλλες – ήταν ο Hans Globke . Ο Globke ήταν ένας βασικός παράγοντας στο Υπουργείο Εσωτερικών του Χίτλερ.

 Ήταν ο δικηγόρος ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την εφαρμογή των ναζιστικών νόμων και κανονισμών, υποβάλλοντας τις κατεχόμενες χώρες στην Ευρώπη, σύμφωνα με τους όρους της IG Farben / Ναζί σύμπραξης. Επιπλέον, ο Globke ήταν συν-συγγραφέας του νομικού κώδικα που έκανε τους ρατσιστικούς νόμους της Νυρεμβέργης δεσμευτικούς νόμους στη ναζιστική Γερμανία. Αυτός ο κώδικας αποτέλεσε τη νομική βάση για την εξόντωση των Εβραίων, Σλάβων και άλλων εθνικοτήτων στην κατακτημένη από τους Ναζί Ευρώπη.

 Ο δεύτερος συγγραφέας αυτού του κώδικα, Wilhelm Stuckart ήταν υφυπουργός στο γερμανικό υπουργείο Εσωτερικών και από τους λίγους επιλεγμένους συμμετέχοντες στην περίφημη “ συμφωνία Wannsee στην οποία αποφάσισαν την «τελική λύση».

Ο Westrick, ο άνθρωπος στην παραπάνω εικόνα, ήταν ο άμεσος διάδοχος του Globke και είχε ενταχθεί στο γραφείο του από τον ίδιο.

Ο Karl Carstens ήταν ένας ενθουσιώδης οπαδός των Ναζί και εντάχθηκε στο SA το 1934. Ήταν εγγεγραμμένο μέλος του ναζιστικού κόμματος, το NSDAP από το 1940 . Το 1955 έγινε μέλος της γερμανικής Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης.

Ο Carstens το 1954 έγινε μέλος της γερμανικής Υπηρεσίας Εξωτερικών και από το 1955 ήταν ο επίσημος εκπρόσωπος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στο Στρασβούργο!

Παράλληλα, προωθήθηκε στη θέση του αντιπροέδρου Υπουργού Εξωτερικών με καθορισμένο πεδίο της ευθύνης ” Ευρωπαϊκές ερωτήσεις”. Το 1958 έγινε επικεφαλής του τμήματος «Europe West” στο γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών.

Ο Karl-Günther von Hase προσχώρησε στην Βέρμαχτ , το γερμανικό στρατό του 1936.Συμμετείχε στο ναζιστική γερμανική εισβολή της Πολωνίας το 1939,στη Μάχη της Γαλλίας το 1940 και στην εισβολή της Ρωσίας κατά το 1941 – 1945 και παντρεύτηκε την κόρη ενός Ναζί Στρατηγού.

Μετά τον πόλεμο, ο von Hase εντάχθηκε σε μια διπλωματική σχολή στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και ξεκίνησε μια ταχεία καριέρα στη γερμανική πολιτική. Από το 1962 – 1967 – συμπεριλαμβανομένου και του χρόνου της παραπάνω συνεδρίασης στις Βρυξέλλες –ο von Hase ήταν επικεφαλής του γραφείου Τύπου της γερμανικής κυβέρνησης και υπεύθυνος για τις δημόσιες σχέσεις της.

Μόνο 19 χρόνια αφότου η σύμπραξη IG Farben / Ναζί είχε προκαλέσει το θάνατο 60 εκατομμυρίων ανθρώπων και κατέστρεψε το ήμισυ της Ευρώπης κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου , προσπαθούν και πάλι. Η Τρίτη προσπάθεια τους να κατακτήσουν την Ευρώπη δεν θα πραγματοποιηθεί με στρατιωτικές στολές, αλλά στα γκρι κοστούμια των επιχειρήσεων και των πολιτικών φορέων της σύμπραξης.

Πώς ήταν δυνατόν ο Hallstein, δημιουργός των ρατσιστικών νόμων της Νυρεμβέργης , να γίνει ο « πατέρας »της ΕΕ “;

Γιατί οι πολιτικοί της Ευρώπης , στη συνέχεια δεν ενημερώνουν τους πολίτες για αυτά τα λείψανα από το ναζιστικό παρελθόν; Γιατί δεν μποϊκοτάρουν την ΕΕ τότε;

Πόσα χρήματα οι διάδοχοι της IG Farben πρέπει να διοχετεύσαν μέσω των τραπεζικών λογαριασμών των “ Βρυξελλών της ΕΕ »για να αγοράσουν τη σιωπή της υπόλοιπης Ευρώπης για περισσότερο από μισό αιώνα;

Και, πώς είναι δυνατόν οι πολιτικοί της Ευρώπης σήμερα να προσπαθούν να παρουσιάζουν στους πολίτες αυτό το κατασκεύασμα της ΕΕ ως βάση για μια μελλοντική Ευρώπη?

olympia.gr

1941: H πρώτη απόπειρα εξόντωσης της Ρωσίας με το “Γενικό Σχέδιο Ανατολής»

από: http://ongreece24.com/1941-h-πρώτη-απόπειρα-εξόντωσης-της-ρωσίας

Οποιος έχει εντυπωσιαστεί από την έκταση της αντίδρασης της Ρωσίας στην βίαιη ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης του Κιέβου και του προέδρου Β.Γιανουκόβιτς από τις νεοναζιστικές, νεοταξικές και γενικά φιλοδυτικές δυνάμεις και φιλογερμανικές δυνάμεις, θα πρέπει να αναγνώσουν τα παρακάτω στοιχεία, όπου θα διαπιστώσουν ότι αυτό που εφαρμόστηκε μετά το 1990 στην ηττημένη από τον “ψυχρό πόλεμο” Σοβιετική Ένωση, αλλά και πιο συγκεκριμένα στην Ρωσία με απόσχιση από τον εθνικό της κορμό τεράστιων εδαφικών εκτάσεων και ένταξή τους σε “διαχειρίσιμα” κράτη, ήταν το βασικό σχέδιο της ναζιστικής Γερμανίας με τον τίτλο “Γενικό Σχέδιο Ανατολή”.

Όλα, μα όλα, περιγράφονται με ακρίβεια στο βιβλίο του Μίκαελ Χεπ έκδοσης 1987 με τίτλο “Die Durchdringung des Ostens in Rohstoff – und Landwirtschaft”.

Η δημιουργία ελεγχόμενων κρατών στην περιφέρεια μιας ηττημένης και καταπονημένης Ρωσίας και ο εκγερμανισμός της ευρώπης μέσω της – ναζιστικής έμπνευσης - Ενιαίου Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου, προγόνου της ΕΟΚ και της ΕΕ!

Είναι πραγματικά ανατριχιαστικό να διαπιστώνει κανείς ότι οι σύγχρονες δυτικές δημοκρατίες απλά εφαρμόζουν το ναζιστικό “Γενικό Σχέδιο Ανατολή” αλλά δυστυχώς είναι η αλήθεια…

Προσέξτε μέσα στο κείμενο ποια τύχη  επιφύλασσαν ειδικά για την Κριμαία οι Γερμανοί και θα αντιληφθείτε γιατί η Μόσχα αντέδρασε όπως αντέδρασε πριν από δύο μήνες με τον τρόπο που αντέδρασε στην Κριμαία.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 22ας Ιουνίου 1941, το μεγαλύτερο επιθετικό στράτευμα της παγκόσμιας Ιστορίας, διαθέτοντας ασύλληπτη μέχρι τότε δύναμη πυρός, εισβάλλει στη Ρωσία. Επρόκειτο για την «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα» (Unternehmen Barbarossa), όπως απεκλήθη η επίθεση των γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων (Wehrmacht/Βέρμαχτ) κατά της τότε Σοβιετικής Ένωσης (ΕΣΣΔ).

Ήδη από το φθινόπωρο του 1940 καταρτίζεται το σχέδιο της «Ρωσικής Εκστρατείας» (Russlandfeldzug), το οποίο καταχωρίζεται τη 18η Δεκεμβρίου του ιδίου έτους στην «Οδηγία υπ’ αριθμ. 21». Τι ορίζει; Ότι «η γερμανική Βέρμαχτ οφείλει να έχει προετοιμαστεί, ώστε να καθυποτάξει τη Σοβιετική Ρωσία, ακόμη και προ της λήξεως του πολέμου κατά της Αγγλίας».

Οι αριθμοί αυτοί δεν μαρτυρούν απλώς τη «φρίκη του πολέμου» και την «τραγωδία της Ευρώπης», όπως μετά πολλού λυρισμού λέγεται στις επετειακές ομιλίες (και όπως συνήθιζαν να λέγουν, πρώτοι και καλύτεροι, οι ηθικοί, και ενίοτε φυσικοί, αυτουργοί, οι οποίοι από την επομένη της λήξεως του πολέμου «φόρεσαν τα καλά τους», παριστάνοντας όχι πλέον τους κυρίαρχους αλλά τους σημαιοφόρους της «Ευρώπης»).

Οι αριθμοί ομιλούν κρυστάλλινη γλώσσα και αποκαλύπτουν την απόφαση ενός κράτους και της οικονομικής, ιδεολογικής, στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας του προς διεξαγωγή του πολέμου κατά έναν τρόπο άγνωστο μέχρι τότε.

Πιστοποιούν την απόφαση των ιθυνουσών τάξεων της Γερμανίας (και όχι κάποιων, απροσδιορίστου ταυτότητος, «ναζί», δεν κατέπεσαν δα εξ ουρανού!) να προχωρήσουν στον «τερατωδέστερο πόλεμο κατακτήσεως, εξοντώσεως και υποδουλώσεως της Νεότερης Ιστορίας», όπως τον αποκάλεσε στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ο ιστορικός Έρνστ Νόλτε (προτού εξελιχθεί ο ίδιος σε «πατέρα» του σύγχρονου γερμανικού αναθεωρητισμού!).

Την οιονεί νομιμοποίησή του αντλούσε ο πόλεμος αυτός από την άρχουσα γερμανική ιδεολογία, η οποία απαρτιζόταν από τρία στοιχεία:

> τη ρατσιστική αντίληψη περί φυλετικής υπεροχής,
> τον νοσηρό αντικομμουνισμό και
> τον ριζοσπαστικό αντισημιτισμό.

Ο εξαιρετικά υψηλός αριθμός απωλειών μεταξύ των Ρώσων αιχμαλώτων αποτελεί μια πρώτη απόδειξη των σχεδίων εξόντωσης του αρχαίου ρωσικού έθνους. Εμπειρική κυρίως (αν και δεν λείπουν τα σχετικά έγγραφα, όπως προείδαμε). Υπάρχει όμως και η αδιαμφισβήτητη επιστημονική απόδειξη: το αποκληθέν «Γενικό Σχέδιο Ανατολής» («Generalplan Ost»), ένα ολοκληρωμένο, επιστημονικώς καταρτισθέν και τεχνικώς άψογο πρόγραμμα γενοκτονίας εις βάρος των εθνών της Ανατολικής Ευρώπης και της ΕΣΣΔ, εντός του πλαισίου της σχεδιαζόμενης από τη γερμανική ηγεσία «Νέας Ευρωπαϊκής Τάξεως» (Neuordnung Europas).

Το Γενικό Σχέδιο Ανατολής συνδέεται με ένα όνομα: του Δρος Κόνραντ Μάιερ. Ο περί ου ο λόγος ήταν διευθυντής του Ινστιτούτου Αγροτικού Τομέα και Αγροτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου του Βερολίνου, επιστημονική διάνοια διεθνούς περιωπής – και συνταγματάρχης των «Ες-Ες».

Η κυρίως λειτουργία την οποία καλούνταν να επιτελέσουν τα «Ες-Ες» ήταν εκείνη μιας νέας κοινωνικής-συστημικής ελίτ: προορίζονταν να αποτελέσουν τους «μάνατζερ» της διοίκησης και της οικονομίας στη μεταπολεμική Ενωμένη Ευρώπη των γερμανικών σχεδιασμών, στον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο –Europaeische Grossraumwirtschaft– και στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα – Europaeische Wirtschaftsgemeinschaft (οι όροι απαντούν στα τεχνοκρατικά σχέδια και υπομνήματα των γερμανικών υπηρεσιών της εποχής!).

Ήταν δηλαδή, για να μεταχειριστούμε μια έκφραση του συρμού, κυριολεκτικώς οι «γιάπηδες» της εποχής!

Γι’ αυτό, άλλωστε, και βρέθηκαν, μετά τον πόλεμο, στο φυσικό τους χώρο: στις εμπορικές επιχειρήσεις, τις οποίες και οδήγησαν στο περίφημο «γερμανικό θαύμα»  (είχαν μάθει να σχεδιάζουν και να διοικούν οι άνθρωποι!). Κλείνει η παρενθετική διευκρίνιση.

Ως ο κατ’ εξοχήν ενδεδειγμένος επιστημονικώς, ο καθηγητής Μάιερ (ή συνταγματάρχης Μάιερ, αν προτιμάτε) επωμίσθηκε την ευθύνη της «Μελέτης (Γεωπολιτικών/Γεωοικονομικών) Χώρων» για λογαριασμό του Ράιχ και συνέταξε το πρώτο «Γενικό Σχέδιο Ανατολής» (ορθότερα: «Βάσεις Σχεδιασμού της Ανοικοδομήσεως των Ανατολικών Εδαφών»), τον Απρίλιο/Μάιο του 1940, σε ηλικία 39 ετών, έχοντας πάντοτε ως οδηγό του την εξής ρήση (του ιδίου): «Πρέπει να αποστούμε των ημιμέτρων προηγουμένων εποχών και, αντί της θεραπείας των συμπτωμάτων, να έχουμε το θάρρος προς χειρουργική επέμβαση».

Αντικείμενο μελέτης του πρώτου αυτού σχεδίου ήταν η τύχη του πληθυσμού της Πολωνίας, ακριβέστερα του τμήματος της χώρας που τελούσε ήδη, από τον Σεπτέμβριο του 1939, υπό γερμανική κατοχή.

Εν τούτοις, η αναφορά σε αυτό κρίνεται επιβεβλημένη διότι αποτέλεσε τον πρόδρομο του σχεδίου που εφαρμόσθηκε κατόπιν και στη Ρωσία. Λέξεις-κλειδιά, οι όροι «αναδιάταξη» (Umordnung) και «εκγερμανισμός» (Eindeutschung).

Το σχέδιο ήταν ριζοσπαστικά ακραίο, ακόμη και για τα μέχρι τότε ναζιστικά δεδομένα. Προέβλεπε τον εκπατρισμό 3,4 εκατομμυρίων Πολωνών (πέραν εκείνου απάντων των Εβραίων).

Σκοπός του ήταν η από «μηδενικής βάσεως» ολική ανάπτυξη των κατεχόμενων εδαφών, με άριστη αντιστοιχία αστικού και αγροτικού πληθυσμού και λαμβανομένων υπ’ όψιν των πλέον συγχρόνων τεχνολογικών δεδομένων.

«Γενικό Σχέδιο Ανατολής» («Β’ Σχέδιο Μάιερ»)

Κατά την πρώτη, κεραυνοβόλο και νικηφόρο φάση τού κατά της Ρωσίας πολέμου, μεταξύ του Ιουνίου 1941 και των αρχών Δεκεμβρίου 1941 (Μάχη της Μόσχας), αλλά και κατά τη δεύτερη φάση, μέχρι το φθινόπωρο του 1942 (οπότε η Βέρμαχτ έχει μεν αποτύχει ως προς τον αντικειμενικό σκοπό, την κατάληψη της Μόσχας, αλλά εξακολουθεί να σημειώνει επιτυχίες), τα εδαφικά κέρδη της Γερμανίας είναι τεράστια.

Ο Γερμανικός Στρατός δεν αιχμαλωτίζει μόνο ολόκληρες στρατιές του αντιπάλου, αλλά και κυριεύει αχανείς γεωγραφικές εκτάσεις, φθάνοντας μέχρι των ορίων της Ασίας. Η επιτυχία, ειδικά κατά το πρώτο εξάμηνο, υπερβαίνει τα όρια και της πλέον αισιόδοξης φαντασίας.

Ο ιστορικός Ντίντριχ Άικχολτς, ο οποίος έφερε στο φως το «Γενικό Σχέδιο Ανατολής» παραθέτει τους αριθμούς:

Εκ των σαράντα πέντε εκατομμυρίων (45.000.000) κατοίκων των κατεχομένων σοβιετοπολωνικών εδαφών, προβλέπεται ο εκπατρισμός των περισσοτέρων πέραν των Ουραλίων, προς τη Δυτική Σιβηρία.

Συγκεκριμένα, προβλέπεται να εκτοπιστεί το ογδόντα τοις εκατό (80%) των Πολωνών, το εβδομήντα πέντε τοις εκατό (75%) των Λευκορώσων και το εξήντα πέντε τοις εκατό (65%) των Ουκρανών. Θα παραμείνουν μόνο δεκατέσσερα εκατομμύρια (14.000.000) για τις ανάγκες του Μείζονος Οικονομικού Χώρου σε εργατικό δυναμικό.  

Εξάλλου, στις μειονότητες των Γερμανογενών (Volksdeutsche) της Ανατολικής Ευρώπης και της Ρωσίας θα προστεθούν σταδιακώς περίπου δέκα εκατομμύρια Γερμανών εκ Γερμανίας (Reichsdeutsche), οι οποίοι θα εποικήσουν τα κατεχόμενα εδάφη ως «αγροτοπολεμιστές» (Wehrbauer), αλλά και όσοι εκ των ιθαγενών Σλάβων κριθούν «εκγερμανίσιμοι» (eindeutschungsfaehig). Προβλέπεται δε διάκριση δύο κατηγοριών: «εκγερμανίσιμοι Α» (eindeutschungsfaehig a) και «εκγερμανίσιμοι Β» (eindeutschungsfaehig b), αναλόγως των χαρακτηριστικών τους.

Τέλος, οι περισσότεροι εξ όσων δεν κριθούν «εκγερμανίσιμοι» θα υποβληθούν σε στείρωση. Για το συνολικό «εκγερμανισμό» του «Χώρου» προβλέπεται χρονικό διάστημα είκοσι ετών.  Πρόκειται για τη φυσική προέκταση του αρχικού Γενικού Σχεδίου Ανατολής και επί των κατεχόμενων εδαφών της ΕΣΣΔ.  

Η Γενική Σχεδίαση Ανατολής.

Την 28η Ιουνίου 1941, μία εβδομάδα μετά την έναρξη της Επιχειρήσεως Μπαρμπαρόσα, και εν όψει της απροσδοκήτως ραγδαίας προελάσεως της Βέρμαχτ, η οποία φαίνεται να προεξοφλεί ότι «οσονούπω φθάνουμε στα Ουράλια», ο υπουργός των Κατεχόμενων Ανατολικών Εδαφών –και μέγας θεωρητικός του Ναζισμού–  Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ σημειώνει στο ημερολόγιό του, παραληρώντας από ενθουσιασμό: «Σήμερα ο Φύρερ μου χάρισε μια ήπειρο!»  Επιφορτίζει δε αμέσως τους αρμοδίους με την επεξεργασία των σχεδίων «ανασχηματισμού» της Μείζονος Ρωσίας, ώστε να αρχίσει το ταχύτερο δυνατόν η εφαρμογή τους.

Ο καθηγητής Μάιερ καλείται και πάλι επί το έργον!  Και έτσι, από το μέχρι πρότινος Γενικό Σχέδιο Ανατολής (Generalplan Ost) προκύπτει η «Γενική Σχεδίαση Ανατολής» (Generalplannung Ost). Φαντάζει διαβολικής συλλήψεως όχι μόνον η προβλεπόμενη γενοκτονία εις βάρος των λαών της Μείζονος Ρωσίας, αλλά και αυτή η ανεξάντλητη λεξιπλασία. Συναντώνται όροι όπως «φυλετική διαλογή» (Aussiebung, επί λέξει «κοσκίνισμα»), «εκγερμανισμός» (Eindeutschung), «γερμανοποίηση» (Germanisierung), «επανεκγερμανισμός» (Wiedereindeutschung), «εθνομετάλλαξη» (Umvolkung)!

Εν προκειμένω,  είναι πάντοτε επίκαιρη –για να μας υπενθυμίζει την αρχαία αλήθεια ότι «πάσα επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής πανουργία, ου σοφία φαίνεται»–  η ακόλουθη παρατήρηση του Τζιορντάνο:

«Το πρωτοφανές της ιστορίας δεν έγκειται μόνον στα σχεδιασθέντα εγκλήματα αλλά και στη διαπλοκή επιστήμης και πολιτικού εγκλήματος. Είναι εμφανής η σχέση μιας διανοητικής ενέργειας, μιας τεράστιας επένδυσης σε εγκεφαλική εργασία και επινοητικό τάλαντο, με την υψηλή φιλοδοξία μιας διανοουμένης ελίτ, η οποία υπήρξε πρόθυμη όχι μόνο να εφαρμόσει τα σχέδια, εκ της θεωρίας στην πράξη, αλλά και να το πράξει κατά τον οικονομικά καταλληλότερο τρόπο.

Τίποτα δεν προδίδει πανηγυρικότερα την ενσωμάτωση της κοινωνίας του γερμανικού Ράιχ στο εξολοθρευτικό πρόγραμμα του τελευταίου όσο αυτή η ετοιμότητα των Γερμανών επιστημόνων της γενιάς εκείνης να εκλογικεύσουν τα παρανοϊκά αποκυήματα της ναζιστικής ηγεσίας, μέχρις εσχάτης λεπτομερείας, και να τα οδηγήσουν στο στάδιο της πραγματοποιήσεώς τους – από τις θεμελιώδεις αρχές του «εκγερμανισμού» έως τις ακριβείς δομικές αναλύσεις των μελλοντικών χώρων εποικισμού και τις νομικές/διαχειριστικές λεπτομέρειες της Νέας Τάξεως στους χώρους αυτούς, και έως τη νομική κάλυψη της αρπαγής εδαφών και της καταναγκαστικής εργασίας».

Τι όριζε η «Γενική Σχεδίαση Ανατολής» ως προς τα κατακτηθέντα ρωσικά εδάφη; Την ισοπέδωση της Μόσχας και της Αγίας Πετρούπολης (Λένινγκραντ). Η περιφέρεια της δεύτερης χαρακτηριζόταν «αποικιακό σύνορο του Ράιχ».

Περιοχές υπαγόμενες στην κατηγορία αυτή έπρεπε να έχουν «γερμανοποιηθεί» κατά το ήμισυ, εντός δεκαπέντε ετών. Η συγκεκριμένη περιοχή θα ονομαζόταν εφεξής «Έσω Γερμανία».

Ίδια τύχη επιφυλασσόταν και στην Κριμαία, μετά της Χερσώνος.

Η Κριμαία ήταν το αιώνιο όνειρο των θεωρητικών του γερμανικού «κύματος προς Ανατολάς», ουδεμία άλλη περιοχή εξύμνησαν και πόθησαν τόσο, ένεκα του κλίματός της.

Ο Χίτλερ σκόπευε να εγκαταστήσει επί της χερσονήσου τον γερμανογενή πληθυσμό της ιταλικής παραμεθόριας επαρχίας του Νότιου Τιρόλο (εξαλείφοντας οριστικώς, δι’ αυτού του τρόπου, ένα μόνιμο «αγκάθι» στις σχέσεις με τον Μουσολίνι), μεταβάλλοντας την Κριμαία σε «γοτθική επαρχία», όπως προβλεπόταν και να ονομάζεται στο μέλλον (Gotengau).

Ανατολικότερα προβλεπόταν η δημιουργία «συνοριακών φυλακίων». Η ονομασία αυτή υποδήλωνε συμπαγείς γερμανικές νησίδες εντός ευρύτερων σλαβικών περιοχών, οι οποίες περιοχές όμως θα εκγερμανίζονταν σταδιακά, κατά είκοσι πέντε έως τριάντα τοις εκατό (25%-30%).  

Ο Χίμλερ κατενθουσιάζεται!  Το σχέδιο «του αρέσει πάρα πολύ», όπως γράφει. Ο Μάιερ έχει κάνει «καταπληκτική δουλειά»! Μόνο που, προγραμματίζοντας με προοπτική τριακονταετίας –ως επιστήμων τεχνοκράτης– δεν κατανόησε ένα πράγμα: ο «Reichsfuehrer SS» επείγεται να αρχίσει η εφαρμογή του σχεδίου το ταχύτερο δυνατόν – και να έχει ολοκληρωθεί εντός εικοσαετίας το πολύ! Του γράφει χαρακτηριστικά: «Σε ένα σημείο, νομίζω, δεν έγινα καλώς αντιληπτός (…) Πρέπει να τα έχουμε καταφέρει μέσα σε είκοσι, το πολύ, χρόνια. Και είμαι προσωπικώς πεπεισμένος ότι θα τα καταφέρουμε!»

Η πλήρης εφαρμογή της Γενικής Σχεδίασης Ανατολής, η συστηματική γενοκτονία εις βάρος των εθνοτήτων της Μείζονος Ρωσίας (και της λοιπής Ανατολικής Ευρώπης) αγγίζει το ζενίθ το έτος 1942.

Ο Χίμλερ παραληρεί: σε λόγο του της 9/6/1942 εξαίρει τις συνέπειες του γερμανικού αποικισμού μετά από… τετρακόσια χρόνια (!) και ονειρεύεται για το απώτατο αυτό μέλλον έναν ακμάζοντα γερμανικό πολιτισμό στις εύφορες πεδιάδες μέχρι των Ουραλίων, όπου θα διαβιούν περί τα… πεντακόσια εκατομμύρια υγιών Γερμανών, αντί των εκατόν είκοσι εκατομμυρίων «Σλάβων υπανθρώπων»!

Στο σημείο αυτό επιβάλλεται να αναφερθεί και ένα επιπρόσθετο σχέδιο, συμπληρωματικό εκείνου του Μάιερ, το οποίο συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση της τελικής απόψεως της ναζιστικής ηγεσίας περί της ακολουθητέας πολιτικής έναντι του ρωσικού πληθυσμού.

Προερχόταν από «ανταγωνιστικό» φορέα του Ινστιτούτου Εργασιακής Επιστήμης, είναι όμως μάλλον πιθανόν ότι ο Μάιερ έλαβε γνώση του. Ιδιαιτέρως σημαντική είναι η θέση που διατυπώνεται εντός του συγκεκριμένου σχεδίου ότι η αποστολή της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας στην Ανατολή δεν είναι «ο εκγερμανισμός των πληθυσμών, υπό την παλαιά έννοια», δηλαδή «το να μεταφέρουμε τη γερμανική γλώσσα και τους γερμανικούς νόμους» στους λαούς που ζουν εκεί, αλλά «η γερμανοποίηση των εδαφών», ήτοι: «να φροντίσουμε ώστε στην Ανατολή να κατοικούν μόνο άνθρωποι πράγματι τευτονικού, γερμανικού αίματος».

Ουδέποτε απεδόθη σε τόσο λίγες γραμμές η ιδιομορφία του πολέμου του 1941 έναντι των άλλων. Και ουδέποτε εξεφράσθη κατά τρόπο σαφέστερο (α) η ιστορική συνέχεια, αλλά συνάμα (β) και η ειδοποιός διαφορά μεταξύ της συγκεκριμένης γερμανικής επιδρομής εναντίον της Ρωσίας και όλων των προηγηθεισών.

(α) Η ιστορική συνέχεια:  Από τον ύστερο Μεσαίωνα και εντεύθεν, η Ρωσία υπήρξε θύμα αλλεπάλληλων εισβολών διαφόρων γερμανικών φύλων και ιπποτικών-μοναστικών ταγμάτων. Από της γερμανικής ενοποιήσεως δε και εξής (1871), ιδίως αφ’ ότου εξέλιπε ο παράγων εξισορροπήσεως και πολιτικού ρεαλισμού που λεγόταν Βίσμαρκ, κατέστη σταδιακά «κτήμα κοινόν» της γερμανικής κοινωνίας και ηγεμονικής ιδεολογίας ότι «τις δικές μας αποικίες, τη δική μας θέση υπό τον ήλιο, θα αναζητήσουμε στην Ανατολή».

Ήδη κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχαν καταγραφεί και επισήμως διακηρυχθεί – τόσο από τον καγκελάριο φον Χόλβεκ όσο και από το βιομηχανικό κεφάλαιο (Τίσεν, Κρουπ, Ζίμενς) οι πάγιοι και αναλλοίωτοι, έκτοτε, μείζονες πολιτικοί στόχοι της Γερμανίας έναντι της (τσαρικής τότε) Ρωσίας:

> Πρώτον, εδαφικός διαμελισμός της Μείζονος Ρωσίας σε τέσσερα κύρια τμήματα:  την Ουκρανία (ο δυνάμει σιτοβολώνας του γερμανικού Ράιχ), τη Σιβηρία (η δυνητική πηγή αστείρευτων πρώτων υλών), τη Νοτιοανατολική Ομοσπονδία των μουσουλμανικών χωρών (εξ ου και η Γερμανία εκπόνησε τότε το πρόγραμμα του Παντουρκισμού/Τουρανισμού) και, τέλος, την εναπομείνασα Ρωσία (σημειωτέον ότι οι Βαλτικές Χώρες εθεωρούντο αυτονοήτως τμήμα του Γερμανικού Ράιχ).

Είναι ακριβώς αυτό που εφάρμοσαν ή προσπάθησαν να εφαρμόσουν οι δυτικοί στην Ρωσία μετά το 1990: Η ανεξάρτητη Ουκρανία με τα τεράστια ιστορικά ρωσικά εδάφη στην επικράτειά της, η Νοτιοανατολική Ομοσπονδία των μουσουλμανικών περιοχών (Πόλεμοι στην Τσετσενία), η εναπομείνασα Ρωσία, όπου οι βαλτικές περιοχές αποτέλεσαν τα κράτη Λιθουανία, Λεττονία, Εσθονία)! απίστευτες συμπτώσεις, ε;

> Δεύτερον, επάνοδος της Ρωσίας στα σύνορα τα προ της εποχής του Πέτρου του Μεγάλου και εξοβελισμός της εξ Ευρώπης.

> Τρίτον, στρατηγική περικύκλωση και «φρούρηση» αυτής της ακρωτηριασμένης και στρατηγικά υποβαθμισμένης Ρωσίας, μέσω ενός «στρατιωτικού συνόρου», διά της δημιουργίας, δηλαδή, πέριξ της Ρωσίας μιας αλυσίδας κρατιδίων εξαρτημένων από τον (υπό γερμανική ηγεμονία) Μείζονα Ευρωπαϊκό Χώρο.

Και μπορεί η συγκεκριμένη ιδεολογική νομιμοποίηση (π.χ. Ναζισμός) να έχει εκλείειψαλλά οι στρατηγικοί-πολιτικοί στόχοι της Γερμανίας, αλλά και των λοιπών δυτικώμ συμμάχων της παραμένουν – ενδυόμενοι μάλιστα άλλη, σύγχρονη προς τις σημερινές αντιλήψεις, «νομιμοποίηση» (π.χ. τα ιδεολογήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή των δικαιωμάτων των μειονοτήτων ή της «μεταεθνικής» «πολυπολιτισμικής κοινωνίας»).

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr