Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

Φυσική και πολιτική

0
«4 χρόνια μνημόνιο και το χρέος μεγαλώνει»   Αυτό είναι επιχείρημα για τα μπάζα. Είναι σαν να τρέχεις με ένα αυτοκίνητο και επειδή έχεις πατήσει φρένο περιμένεις να αντιστραφεί η κίνησις προς τα πίσω.
Ο ρυθμός μετράει, όχι η απόλυτος τιμή. Το χρέος δεν μεγαλώνει τώρα, μεγαλώνει εδώ και 40 χρόνια. Ο ρυθμός όμως της αυξήσεως έχει μειωθεί ή έχει επιταχυνθεί;
Αν θέλουμε κάποτε να δούμε τα πράγματα πραγματιστικά πρέπει να κόψουμε τις παραριές και τις παραρολογίες.
Όλοι κάναμε φυσική στο σχολείο και ξέρουμε (όσοι δεν κοιμόμασταν στο τελευταίο θρανίο) ότι άλλο η ταχύτητα, άλλο η επιτάχυνσις, ἀλλο η επιβράνδυνσις της ταχύτητος και άλλο η μείωσις της επιταχύνσεως.  Όταν μειώνεται η επιτάχυνσις δεν σημαίνει ότι δεν εξαφανίζεται.
Εμάς δεν μας ενδιαφέρει η επιτάχυνσις αλλά η ασκουμένη δύναμις η οποία προκαλεί την επιτάχυνσιν και γενικότερα επιδρά στην κινητική κατάστασι του σώματος.
Το χρέος λοιπόν μπορεί να αυξάνεται. Μειώνεται όμως ο ρυθμός αυξήσεως του ή όχι;
Αυτό μετράει;
Πιο απλά.
Έστω όχημα Α στο οποίο ο οδηγός πατάει γκάζι (ασκεί δύναμη δια της μηχανής, δηλαδή μετατρέπει την θερμική ενέργεια της καύσεως του καυσίμου σε κινητική). Αποτέλεσμα: το όχημα επιταχύνει.
Κολλάμε ένα άλλο όχημα Β μικροτέρας ιπποδυνάμεως κόντρα στο πρώτο του οποίου ο οδηγός επίσης πατάει γκάζι.
Το όχημα Α δεν επιβραδύνεται. Εξακολουθεί να επιταχύνεται, απλώς με μικρότερον ρυθμόν.
(Εννοείται φυσικά ότι δεν συνυπολογίζουμε την τριβή, την αντίσταση του αέρα, την παραμόρφωσιν των υλικών κλπ).
Για να το καταλάβουμε πιο καλά, ας αναλογιστούμε ότι τα δύο οχήματα ξεκινάνε από στάσι.
Το όχημα Α γκαζώνει, το όχημα Β επίσης.
Το όχημα Α θα ξεκινήσει συνεπώς θα αυξήσει την ταχύτητα του και μάλιστα θα παρασύρει το όχημα Β σε αντίθετη προς την εκείνου δύναμιν κινητήρος φορἀ.
Με λίγα λόγια το επιχείρημα της μη μειώσεως του δημοσίου χρέους είναι κούφιο.
Σαφώς και δεν μειώνεται το δημόσιο χρέος αφού η μηχανή παραγωγής χρέους είναι πολύ ισχυρή.
Εμάς μας ενδιαφέρει:
• Η πτώσις του ρυθμού αυξήσεως
• Η ενίσχυσης της αντοχής (του χρόνου δηλαδή) που το όχημα Β της οικονομίας θα πιέζει αντιστρόφως.
• Η μείωσις του αντοχής που η μηχανή παραγωγής χρέους θα λειτουργεί.
• Αν μπορούμε μαζί με το όχημα Β να βάλουμε και ένα όχημα Γ και ένα Δ κλπ μέχρι οι ισχύς Β+Γ+Δ να υπερβεί την ισχύ του Α την οποία αν μπορούμε ας την σαμποτάρουμε βάζοντας λίγη ζάχαρι στον κινητήρα.
Όμως εάν βάλουμε ζάχαρι γενικώς στα καύσιμα, τότε θα βλάψουμε και το Α αλλά και τα Β,Γ,Δ,… οχήματα.
Μόνον το Α όχημα, το όχημα του χρέους θέλουμε να βλάψουμε, όχι την κίνησιν γενικώς.
Το γεγονός ότι είμαστε πάμφτωχοι (τουλάχιστον εγώ είμαι, ελπίζω όχι και οι αναγνώστες) δεν πρέπει να μας κάνει να πιστεύουμε και σαχλαμάρες. Σαφώς και το χρέος μεγαλώνει, σαφώς και εξακολουθεί να κινείται το ζητούμενον είναι ο ρυθμός, η ταχύτης δηλαδή και η ταχύτης της ταχύτητος (δηλαδή η επιτάχυνσις).
Κάτι άλλο που επίσης πρέπει να προσέξουμε είναι ότι η ταχύτητα είναι σχετικό μέγεθος. Εξαρτάται από τον αντικειμενικό παρατηρητή.
Η ταχύτης δηλαδή δεν υπάρχει παρά μονάχα σε σχέσι με την θέση του παρατηρητού.
Αν κινείται και ο παρατηρητής τότε η σχετική ταχύτητα αλλάζει.
Συνεπώς άλλο είναι το χρέος μας εάν δεν παράγουμε και άλλο το χρέος μας εάν παράγουμε, εάν δηλαδή μεταβάλουμε την οικονομική μας κατάστασιν, την θέσιν δηλαδή από την οποία παρατηρούμε τις κινήσεις των οχημάτων.
Ἁλλιώς βλέπει τις κινήσεις ένας που κάθετε σε έναν λόφο στην  Γή και αλλιώς ένας που παρακολουθεί με τηλεσκόπιο από τον Άρη.
Όπως επίσης και άλλο είναι το χρέος μας εάν αδιαφορήσουμε για την κατάστασι του.
Θα μπορούσαμε δηλαδή να πούμε ότι δεν μας ενδιαφέρει το χρέος, εμείς θα ζήσουμε μόνοι μας.
Είμαστε σε θέσι να αποκτήσουμε αυτήν την οπτική;  Όχι γιατί ζούμε σε καθεστώς συμβατό με το παγκόσμιο δίκαιον, την παγκόσμια αγορά και γενικότερα τους διεθνείς οργανισμούς.
Συνεπώς δεν είμαστε αντικειμενικοί παρατηρητές διότι την θέσι από την οποία παρατηρούμε τις κινήσεις μάς την ορίζει άλλος.
Ίσως να την ορίζαμε εμείς εάν είχαμε εθνικόν νόμισμα. Θα ήταν όμως εθνικόν ή ψευδοεθνικόν;
Και εάν ήταν εθνικό θα μας άφηναν με ένα τέτοιο νόμισμα ή θα το σαμπόταραν;
Από την άλλη βεβαίως, άλλο η κατανόησις της αληθείας και άλλο η αποδοχή της. Η μη αποδοχή της είναι πολιτική πίεσις, ξέρουμε ότι το χρέος δεν μπορεί να πάψει την επιταχυνομένη κίνησιν του όμως εμείς πρέπει να φωνάζουμε γιατί και οι φωνές ίσως να συνεισφέρουν στην μείωσιν του χρέους. Ίσως πάλι όχι, ίσως μας πάνε προς τα πίσω με ταχύτητα τέτοια ώστε να παρατηρούμε την κίνηση του χρέους με μεγαλύτερη σχετική ταχύτητα.
Απλή φυσική είναι. Τα πάντα είναι σχετικά.
Πρέπει όμως να σκεφτόμαστε και να μήν ακούμε τον κάθε δημαγωγό να λέει ό,τι του κατέβει.
____________________
Οι ίδιοι κανόνες διέπουν και το δημογραφικό αλλά και την δημοκρατία γενικότερα από την στιγμή που αποφάσισαν (άλλοι όχι εμείς) να γίνουμε πολυεθνικό κρατικό μόρφωμα.
Οι λαθροεισβολείς γεννούν, εισβάλουν, νομιμοποιούνται δηλαδή ο ρυθμός εντάξεως λαθρομεταναστών στο εκλογικό σύστημα είναι επιταχυνόμενος.
Οι Έλληνες μεταναστεύουν, αυτοκτονούν, δεν γεννάν ή γεννούν ολίγον. Η κίνησις δηλαδή των Ελλήνων προς το εκλογικό σύστημα είναι επιβραδυνομένη.
Συνεπώς ο ρυθμός απωλείας της εθνικής ανεξαρτησίας (εκλογικώς) είναι επιταχυνόμενος. Αν δεν αναστραφούν οι δυνάμεις που προκαλούν τις συγκεκριμένες επιταχύνσεις σε μερικά χρόνια θα τρέχουμε και δεν θα φθάνουμε κυριολεκτικώς.
Αν χάσουμε δηλαδή το δημογραφικό τρένο μετά δεν θα μπορέσουμε να επιβιβασθούμε ποτέ.
Καί αυτό βεβαίως είναι σχετικό. Θα ήταν απόλυτο εάν όλοι οι Έλληνες ψηφίζαμε το ίδιο κόμμα, όπως φυσικά αναμένεται να κάνουν οι λαθροελληνοποιημένοι οι οποίοι δεν είναι τόσο χαζοί (δυστυχώς) να μοιράζονται μεταξύ των κομμάτων. Αν λ.χ. δημιουργηθεί Αλβανικό κόμμα στην Ελλάδα θα είναι ένα. Δεν πρόκειται να γίνει Αλβανική Δεξιά Ελλάδος, Αλβανική Αριστερά Ελλάδος, Κομουνιστικό Αλβανικό Κόμμα Ελλάδος. Ένα θα είναι το κόμμα τους. 
Εμείς όμως και σήμερα είμαστε μοιρασμένοι σε 10 κόμματα (κομμάτια).
Συνεπώς οι επιταχύνσεις δε μετράνε ως προς τους Έλληνες γιατί τα διανύσματα των ταχυτήτων των είναι συγκρουόμενα και ενίοτε αλληλοεξουδετερούμενα.
Δηλαδή το τρένο το έχουμε χάσει ήδη. Απλώς αναμένουμε να μας το ανακοινώσει ο σταθμάρχης.
About these ads

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

“Γιατί δεν αντιδρούν οι Έλληνες;”...

Κυριακή, 1 Σεπτεμβρίου 2013


“Γιατί δεν αντιδρούν οι Έλληνες;”...

Του Σπύρου Γκουτζάνη
Από το  protothema
Την ίδια απορία έχουν ακόμη και εκείνοι που επιβάλλουν τα μέτρα, πώς γίνεται ένας λαός να είναι τόσο υποταγμένος όταν καταστρέφεται; 

Η ελληνική κοινωνία έχει υποστεί τα πάντα επιβεβαιώνοντας εκείνους που λένε ότι στο συλλογικό κοινωνικό DNA του Έλληνα είναι ο ραγιαδισμός που διαμόρφωσαν οι αιώνες σκλαβιάς και υποτέλειας. Πρώτοι οι γερμανοί με τον γνωστό εθνικό τους χαρακτήρα και στην συνέχεια όποιος μικρομεσαίος πολιτικός της Ευρώπης ή γραφειοκράτης των Βρυξελλών θέλει εκστομίζει και ένα προσβλητικό σχόλιο για την Ελλάδα και τους Έλληνες. 
Το ότι στην Γερμανία έχει γίνει κυρίαρχο θέμα το πώς θα συμπεριφερθούνε στην Ελλάδα είναι αποκαλυπτικό ότι την αντιμετωπίζουν σαν αποικία αλλά και για το ότι τελικά ο ναζισμός είναι στο δικό τους συλλογικό DNA. Κι ας είναι οι Γερμανοί που έχουν βγει οφελημένοι από την ελληνική κρίση. Μόλις προ δύο εβδομάδων το υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας απαντώντας σε ερώτηση στο κοινοβούλιό τους είπε ότι στα χρόνια της ελληνικής κρίσης έχει βγάλει 41 δις ευρώ. Δεν είναι κακή μπίζνα. Ούτε γι αυτό όμως ούτε και για το ότι μιλούν για την Ελλάδα σαν να είναι αποικία τους υπήρξε Έλληνας πολιτικός που να κάνει μία δήλωση. Ίσως γιατί οι έλληνες πολιτικοί -και όχι μόνο ο Στουρνάρας- είναι θαυμαστές των Γερμανών. 

Δεν υπάρχει άλλος λαός ακόμη και από εκείνους που έχουν παρόμοια προβλήματα και είναι σε κρίση που να έχει ανεχθεί τέτοια υποβάθμιση του βιοτικού του επιπέδου και παράλληλα τόσες προσβολές και εξευτελισμούς χωρίς να έχει κάνει έστω μία μεγάλη διαδήλωση. Οι Ισπανοί είναι συνέχεια στους δρόμους, δεν απέφυγαν τα μέτρα αλλά δεν έχουν μνημόνιο ούτε υφίστανται τους ίδιους εξευτελισμούς. Ακόμη και οι Πορτογάλοι από καιρό σε καιρό κάνουν μία μεγάλη διαδήλωση και απειλούν το σύστημα. Όσο για τους Ιταλούς εκείνοι απέρριψαν τον εκλεκτό των αγορών και της Μέρκελ, Μόντι και της έστειλαν τον Μπερλουσκόνι με τον Γκρίλιο δείχνοντας ότι απορρίπτουν τους εκβιασμούς Βερολίνου-Βρυξελλών. 

Η στάση της ελληνικής κοινωνίας δεν έχει πολιτική εξήγηση, μόνο ψυχολογική. Μία τέτοια εξήγηση δίνει στο εξαιρετικό του βιβλίο “Μιλώ για την κρίση με το παιδί” από τις εκδόσεις Μεταίχμιο ο Ψυχολόγος κ. Νίκος Σιδέρης. Υποστηρίζει με επιστημονικούς όρους ότι η ελληνική κοινωνία μέσα από την διαβουκόλησή της από την πολιτική τάξη και τα πρόθυμα ΜΜΕ του συστήματος έχει φθάσει σε απόγνωση. Η ψυχολογική εμπλοκή που της επέβαλαν μετά από χρόνια ψυχολογικού πολέμου - “διπλός δεσμός είναι ο επιστημονικός όρος”- περιγράφεται ως εξής: “αν δεν αντιδράσεις στο μνημόνιο καταστράφηκες, αν αντιδράσεις στο μνημόμιο πάλι καταστράφηκες, αν σκέπτεσαι και αναζητάς εναλλακτικές λύσεις πάλι κινδυνεύεις να καταστραφείς γιατί το μνημόνιο είναι μονόδρομος”. Το υποκείμενο περιέρχεται σε απόγνωση, που ψυχολογικά είναι ένα στάδιο μετά την απελπισία, παγώνει και σταματά ακόμη και να αντιδρά, σαν εκείνον που ενώ πνίγεται δεν προσπαθεί να σωθεί. Το τελευταίο στάδιο είναι να σταματήσει ακόμη και να σκέπτεται. Έτσι η διάλυση του κοινωνικού ιστού, η μείωση των μισθών, η κατάργηση του κοινωνικού κράτους, οι αποσάθρωση της Υγείας και της Παιδείας, οι απολύσεις, η ανεργία βαπτίζονται “μεταρρύθμιση” και όσοι αντιδρούν αποδοκιμάζονται και ενοχοποιούνται σαν “αντιδραστικοί και οπαδοί του χθες” κι ας ήταν αυτό το χθες πολύ καλύτερο ως κοινωνική θέσμιση από το εφιαλτικό αύριο που εμπνεύστηκε η γερμανική τάξη και επιβάλλει ασμένως το ελληνικό πολιτικό σύστημα σε αγαστή συνεργασία με τα κυρίαρχα ΜΜΕ. 

Το ερώτημα βέβαια είναι αν υπάρχει διέξοδος από αυτή την εφιαλτική κατάσταση; Φυσικά και υπάρχει, μόνο που προυποθέτει την ψύχραιμη και νηφάλια σκέψη, ενημέρωση και επεξεργασία των πληροφοριών και κυρίως να υπερνικήσει μία ολόκληρη κοινωνία τον φόβο της και να ανακτήσει την αξιοπρέπειά της και την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της. Και φυσικά να ξεκινήσει εκδιώκοντας το πολιτικό σύστημα και τους συνεργάτες του που πρώτα την έφεραν στην “απόγνωση” και μετά την ερμηνεύουν ως συναίνεση στην πολιτική τους.

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ !!! ΕΙΣΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ;;;;;ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΟ.. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΗ.. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΜΟΣ.. ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ. (ΒΙΝΤΕΟ)

Κυριακή, 1 Σεπτεμβρίου 2013


ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ !!! ΕΙΣΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ;;;;;ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΟ.. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΗ.. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΜΟΣ.. ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ. (ΒΙΝΤΕΟ)

ΕΙΣΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ;;;;;

ΕΧΕΤΕ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙ ΨΥΧΙΚΑ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ;;;;;

ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΤΙΣ ΕΦΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΦΕΡΕΦΩΝΑ ΤΟΥΣ, ΠΟΥ ΑΠΟΣΠΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΑΣ ΕΔΩ ΚΑΙ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΑ, ΤΩΡΑ!ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΟ.. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΗ.. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΜΟΣ.. ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ.


ΑΓΝΟΕΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΑΟΠΛΑΝΟΥΣ ΠΑΝΤΟΣ ΤΥΠΟΥ.


ΟΡΓΑΝΩΘΕΙΤΕ ΤΟΠΙΚΑ, ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΧΩΡΑΕΙ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΣΤΕ ΔΕΣΜΟΥΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΟΜΑΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΥΡΩ ΣΑΣ, ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΚΡΙΚΟΥΣ ΜΙΑΣ ΑΛΥΣΙΔΑΣ.. ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟ ΝΑ ΔΙΑΣΠΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΕ ΤΟΝ ΧΑΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕ ΑΙΜΑ..!!


ΜΑΘΕΤΕ ΤΩΡΑ ΟΛΟΙ, ΜΙΚΡΟΙ-ΜΕΓΑΛΟΙ, ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ ΠΑΝΤΟΣ ΤΥΠΟΥ, ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΥΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥΣ, ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΥΡΟΜΑΧΙΚΩΝ.


ΟΣΟΙ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ, ΠΡΟΣΦΕΡΘΕΙΤΕ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ.. Η ΔΙΕΥΡΥΜΜΕΝΗ ΓΝΩΣΗ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ..


ΟΡΓΑΝΩΘΕΙΤΕ ΣΕ ΠΕΙΘΑΡΧΗΜΕΝΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΤΕ ΑΠΕΙΛΗ ΖΩΗΣ, ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΡΟΦΙΜΩΝ, ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΚΑΙ ΚΑΥΣΙΜΩΝ.. ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΤΕ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑ ΟΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΣΑΣ ΤΙΣ ΑΝΑΦΕΡΑΜΕ, ΟΤΑΝ ΚΟΙΤΑΓΑΤΕ ΤΟΝ ΑΦΑΛΟ ΣΑΣ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ.


Η ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ.. ΩΡΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΟΙΟΙ ΤΟ "ΕΧΟΥΜΕ"..


ΑΩ

ΠΗΓΗ thesecretrealtruth

ΙΡΑΚ: Αὐτά πού δέν θά δείξῃ ποτέ ὁ Σταῦρος Θεοδωράκης & CIA

ΙΡΑΚ: Αὐτά πού δέν θά δείξῃ ποτέ ὁ Σταῦρος Θεοδωράκης & CIA



Rate This

ΙΡΑΚ1
Παλέτες με ράβδους Χρυσού του Ιρακινού Δημοσίου…φορτώθηκαν σε ένα φορτηγό της κακιάς ώρας για καμουφλάζ και κατέληξαν φυσικά στις αποθήκες των σιωνιστών δολοφόνων που δίνουν και τις εντολές στους μισθοφόρους του ΝΑΤΟ. Ο χρυσός πήγε στα χέρια των επικυρίαρχων… Οι μισθοφόροι του ΝΑΤΟ στερούνται κάθε ίχνους ηθικής κι έχοντας κάψει και πυροβολήσει μωρά παιδιά … δεν θεωρούν και τίποτα σπουδαίο να βιάσουν και τις μάνες των ορφανών. 
Αυτοί είναι οι πόλεμοι που συνυπογράφουν οι ηγέτες “μας” … κι αυτούς τους πολέμους στηρίζουν με νύχια και με δόντια οι γενίτσαροι της δημοσιογραφίας. Είναι μία μεγάλη μπίζνα… και οι εθισμένοι στο εύκολο χρήμα … δεν θα διστάσουν να παρουσιάσουν τους δολοφόνους ως απελευθερωτές και την γενοκτονία ως εκδημοκρατισμό . Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που τα γεράκια τύπου Soros …ελέγχουν οικονομικά όλες τις οργανώσεις-βιτρίνες που ασχολούνται με τα ανθρώπινα δικαιώματα…διότι μόνον έτσι μπορούν να δολοφονούν εκατομμύρια κόσμου χωρίς ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΠΤΩΣΗ και χωρίς να αποζημιώσουν ποτέ και κανένα από τα εκατομμύρια θύματά τους. Τα ίδια κτήνη κλέβουν από την 3η γενιά Γερμανών αποζημιώσεις για το Ολοκαύτωμα του Χίτλερ … που οι ίδιοι χρηματοδότησαν και προκάλεσαν. 
Όταν το Συμβούλιο “Ασφαλείας” του ΟΗΕ που ε’ιναι χτισμένος σε οικόπεδο των Rockefeller μπορεί να αποφασίζει τον θάνατο 576000 παιδιών στο ΙΡΑΚ … και να μην πηγαίνει κανένας φυλακή … ενώ οι ίδιοι ηγέτες μπορούν να συλλάβουν εσένα για χρέη 1000 ευρώ …ή γιατί αμφισβήτησες το Ολοκαύτωμα… μπορείς να καταλάβεις ΠΟΙΟΣ κάνει κουμάντο στον πλανήτη. Διότι και τα δύο θέματα σχετίζονται με τους σιωνιστές τοκογλύφους … αλλά μην το σκεφτείς ! Τα τσιράκια των τοκογλύφων στην κυβέρνηση ετοιμάζουν και την ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΚΕΨΗΣ…καθώς πληθαίνουν οι νόμοι που περιορίζουν την “ελευθερία” του λόγου.
ΙΡΑΚ2

ΙΡΑΚ3

ΙΡΑΚ4
ΙΡΑΚ5
ΙΡΑΚ6
ΙΡΑΚ7
ΙΡΑΚ8
ΙΡΑΚ9
ΙΡΑΚ10
ΙΡΑΚ11

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

ΤΣΙΓΑΡΟΚΑΠΝΟΣΧΗΜΑΤΑ

                                           ΤΣΙΓΑΡΟΚΑΠΝΟΣΧΗΜΑΤΑ   

          
                                           Τσιγαροκαπνοσχήματα, 
                                           φαρμάκι  και  σαπίλα, 
                                           πως  με  κατάντησες  ζωή 
                                           και  ζω  μέσ’ στη  μαυρίλα

                                           Και  σε  ντουβάρια  τέσσερα 
                                           της  μοναξιάς  η  αλάνα, 
                                           μ’ έκλεισες  μέσα  κι  έκλεισες 
                                           του  ονείρου  μου  τη  βάνα.

                                           Σ’  ένα  μπαλκόνι  χαμηλό 
                                           καφέ,  τσιγάρο  πίνω, 
                                           μ’ ένα  μολύβι  και  χαρτί 
                                           μορφή  στον  πόνο  δίνω.

                                           Δε  θα  ζητήσω  απ’ τον  Ζυγό 
                                           δικαιοσύνη  κι  οίχτο, 
                                           κάμε,  μου  είπαν,  το  καλό 
                                           και  στ’  ακρογιάλι  ρίχτο.

                                           Εμένα  τα  πιστεύω  μου 
                                           τα  δίκασε  η  μοίρα, 
                                           ν’ ανοίξω  μού  ‘δωσε  κλειδί 
                                           της  κόλασης  τη  θύρα.

                                           Σε  ένα  κάδρο  ξύλινο 
                                           κρεμιέται  η  ανάμνησή  μου, 
                                           για  να… θωρώ  και  να  θωρούν 
                                           τη  κάθε  θυμησή  μου.


                                                                             Γιώργος Δουζένης

                                                                                   10-10-2012
                                                                          Συλλογή "ΑΝΘΡΩΠΟΣ"                       

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Η ΝΥΧΤΑ ΚΙ ΕΓΩ

                                                    Η  ΝΥΧΤΑ  ΚΙ  ΕΓΩ
  

                                Βραδάκι  ήταν  όμορφο,  γλυκό,  σεληνιασμένο,
                                μονάχος  μου  περπάταγα  σε  δρόμο  φωτισμένο,
                                η  νύχτα  με  προσκάλεσε  παρέα  να  της  κάνω,
                                "έλα",  μου  είπε,  "φίλε  μου,  έλα  να  σε  γλυκάνω".

                                "Μιά  ιστορία  θα  σου  πώ,  παλιά,  λησμονημένη,
                                για  χώρα  όμορφη  μιλώ,  που  ήταν  δοξασμένη,
                                με  παλληκάρια  ατρόμητα  και  κόρες  ζηλευτές,
                                με  πνεύμα  που  εγέννησε  αξίες  και  αρχές.

                                Περήφανα  είχε  τα  βουνά  κι  ονομαστά  ποτάμια,
                                με  νύμφες  και  νεράιδες  στους  λόγγους, στα λιβάδια.
                                Οι  άνθρωποί  της  οι  απλοί  για  θρύλους  διηγούσαν,
                                Για  μύθους  και  ιστορήματα  μ'  αγάπη  αυτοί  μιλούσαν. 
                        
                                Τι  να  πρωτοθυμηθώ  και  τι  να  ομολογήσω,
                                ειλικρινά  είναι  δύσκολο  το  πώς  να  ξεκινήσω…
                                …Μια  λάμψη  ήταν  στην  αρχή,  λάμψη  πολύ  μεγάλη,
                                που  απλώθηκε  στον  κόσμο  μας  σα  νά  'τανε  αγκάλη.

                                Από  τη  λάμψη  φτιάχτηκε  η  γή  που  τη  πατάμε,
                                κι  έπειτα  θάλασσα  πλατιά,  αυτή  που  κολυμπάμε.
                                Σειρά  είχαν  τώρα  τα  φυτά,  που  τόσα  μας  προσφέρουν,
                                καθώς  επίσης  ζωντανά,  συμπλήρωμα  να  φέρουν.

                                Χιλιάδες  χρόνια  πέρασαν  και  ήρθαν  αλλαγές,
                                σεισμοί  και  ηφαίστεια  έδρασαν  και  πύρινες  φωτιές.
                                Πολλά  βουνά  βουλιάξανε  και  άλλα  νησάκια  γίναν
                                Και  κάποιοι  λόγγοι  πράσινοι,  αποκαϊδια  μείναν.

                                Και  αφού  κατασταλάξανε  τα  πράγματα  στη  γή,
                                ξάφνου  παρουσιάστηκε  η  ανθρώπινη  ζωή.
                                Όλα  τη  θαυμάσανε  τη  νέα  τη  τροπή
                                και  χάρηκαν  που  ο  άνθρωπος  είχε  τη  "λογική".

                                "-Μήπως  σε  κούρασα  πολύ,  θέλεις  να  σταματήσω
                                και  διάλειμμα  να  κάνουμε,  μετά  να  συνεχίσω;"
                                "-Όχι,  νυχτιά  μου  όμορφη,  μη  σταματάς  να  λές,
                                να  μάθω  θέλω,  ειλικρινά,  πως  ήτανε  το  χθές".

                                "Που  λές  λοιπόν,  ο  άνθρωπος,  τα  πάντα  εξερευνούσε
                                και  με  τα  μάτια  και  τ' αυτιά,  όλα  παρατηρούσε.
                                Όλα  τα  εργαζότανε  με  τέχνη  και  σπιρτάδα
                                και  έγινε  το  πνεύμα  του  ανθρώπινη  λαμπάδα.

                                Εδώ  αρχίζουν  τα  καλά,  τα  ένδοξα  κι  ωραία,
                                γι  αυτό  μη  φύγεις, φίλε  μου,  κάνεις  καλή  παρέα.
                                Κι  αν  απορία  δύσκολη  θέλεις  να  με  ρωτήσεις,
                                εγώ  να  ξέρεις  θα  σου  πώ  όλες  τις  απαντήσεις.

                                Η  τέχνη  η  πρώτη  ήτανε  να  φτιάχνει  εργαλεία,
                                άλλα  τα  είχε  για  δουλειά  και  άλλα  για  θηρία.
                                Μετά  με  χώμα  και  νερό,  κεραμικά  θα  φτιάξει
                                κι  έπειτα  σπίτια  πλίθινα  σ' ολάκερη  τη  πλάση.

                                Και  γή  επεξεργάζεται  και  σχέδια  πολλά,
                                τώρα  μιλά  με  γράμματα  και  μαθηματικά.
                                Σπουδαία  οικοδομήματα  φτιάχνει  με  τεχνική,
                                τα  συνδυάζει  αρμονικά  στης  φύσης  το  χαλί.

                                Το πνεύμα του  πιό δυνατό  και  λόγους  τώρα  βγάζει,
                                οι  άνθρωποι  αυξάνονται  και  νόμους  αραδιάζει.
                                Τώρα  καλό  απ'  το  κακό  ξέρει  να  ξεχωρίζει,
                                την  ηθική  και  τις  αρχές  μαθαίνει  να  ορίζει.

                                Στη  γή,  στη  μάνα  γή,  οπού  'μαθε  να  οργώνει,
                                ναό  περίλαμπρο,  τρανό,  ο  άνθρωπος  ορθώνει,
                                είναι  σε  όλους  ξακουστός,  είναι  ο  Παρθενώνας,
                                που  μας  εμπνέει  ψυχικά  εις  όλους  τους  αιώνας".

                                "-Πιστεύω  να  κατάλαβες  που  τη  κουβέντα  πήγα,
                                υπάρχουν  όμως  πιο  πολλά  κι  αυτά  είναι  μόλις  λίγα.
                                Τι  να  σου  κάνω,  φίλε  μου,  μιά  νύχτα  είμαι  μόνο,
                                παρέα  απόψε  ήθελα,  για  να  ξεχνώ  τον  πόνο…".



                                                                                     Γιώργος  Δ. Δουζένης

                                                                              " Ο  γεωργός  του  πνεύματος"       
                                                                                                2003
                                                                                   Συλλογή "ΑΝΘΡΩΠΟΣ"