Η ΔΕΣΠΟΙΝΑ
Του Δρος Π. Ι. Κυριακόπουλου & Γ. Π. Κυριακόπουλου
Δηλαδή η "Δεσπότισσα" και "Κυρία" είναι "η θεά ήν μάλιστα θεών σέβουσιν Αρκάδες (Παυσανία Αρκαδικά 37,9) - "είναι η θεά που περισσότερον απ΄ όλους τους θεούς σέβονται οι Αρκάδες".
Ακριβώς γιατί αυτή υπήρξεν η μεγάλη ευεργέτιδά τους, αφού τους ετίμησε και μάλιστα πρώτους αυτούς απ' όλους τους ανθρώπους με τον "άρτον τον επιούσιον της ζωής", το σταρένιο ψωμί. Και πίστευαν ότι (Παυσανίας αυτόθι) :
"θυγατέραν αυτήν Ποσειδώνος είναι και Δήμητρος επίκλησιν, δε, ες τους πολλούς έστιν αυτή Δέσποινα, καθάπερ και την εκ Διός Κόρην επονομάζουσιν, ιδία δε εστιν όνομα Περσεφόνη, καθ' ά Όμηρος και έτι πρότερον Πάμφως εποίησαν".
[Και πιστεύουν οι Αρκάδες ότι αυτή είναι θυγατέρα του Ποσειδώνα και της Δήμητρας. Η επωνυμία Δέσποινα χρησιμοποιείται από τους περισσότερους, όπως ακριβώς και η θυγατέρα (της Δήμητρας) από τον Δία ονομάζεται Κόρη. Βεβαίως το όνομά της, σύμφωνα με τον Όμηρο και παλαιότερα από τον Πάμφω, είναι Περσεφόνη.]
Βεβαίως, κόρη της Δήμητρας και του Διός (Ζηνός = του χορηγού του ζήν) υπήρξε η Κόρη η πολυαγαπημένη της Μάνας της αλλά και των ανθρώπων, δηλαδή "ο σπόρος του σιταριού"! Γι αυτό και όταν με το όργωμα "αρπάζεται" από τον Πλούτωνα και η Μάνα της θρηνή, κλαίει ο ουρανός, θρηνολογούν τα δέντρα ρίχνοντας τα φύλλα τους και "φθίνουν" οι οπώρες -πέφτουν σαπισμένα τα φρούτα-, γιατί είναι Φθινόπωρο.
Οι Αρκάδες, συγκεκριμένα οι Παρράσιοι (Μεγαλοπολίτες αργότερα), ίδρυσαν προς τιμήν της Δέσποινας και της Κόρης στην Λυκόσουρα "την πρεσβυτάτην και πρώτην, οπόσας επί τη ηπείρω έδειξε γη και εν νήσοις, ο ήλιος είδεν" (Παυσ. Αρκ. 38) ιερόν και έστησαν μαρμάρινα τεράστια αγάλματα, ύψους περίπου 15 πόδες, έργο του Μεσσήνιου γλύπτη Δαμοφώντα (Παυσ. Αρκ. 31. 1-2) υποδείξαντες σ' αυτόν να κάνη τα μάρμαρα να "φθέγγωνται", να λένε για τις ευχές των προς τις θεές, με την αποκωδικοποίηση των εικόνων τους τα εξής:
"Εμείς οι Αρκάδες, οι τιμηθέντες από Σένα, Σώτειρά μας, θεά Δήμητρα πολυσεβέστατη, να είσαι πάντα χαρούμενη κι ευτυχισμένη, έχοντας διαρκώς κοντά σου, δίπλα σου, στο φως του ήλιου, την πολυαγαπημένη Κόρη σου. Εμείς, για χάρη σου, την μαρμαρώσαμε, για νά 'ναι πάντα ζωντανή και να μην τολμά ο Πλούτωνας να σου την απαγάγη. Γι αυτό και σας βάλαμε φρουρό ακοίμητο τον Άνυτο, τον Τιτάνα τροφό της Κόρης με το δόρυ του αριστερά και δεξιά την άσφαλτη στην τοξοβολία Άρτεμι την Κυνηγέτιδα με τον ξάγρυπνο σκύλο της. Και κάτω απ' τον θρόνο σας δυό λέοντες πανέτοιμους να ορμήσουν κατά του Πλούτωνα, που θα δοκίμαζε και πάλι να την αρπάξη ".
Πηγή: ΑΡΚΑΔΙΑ - Η μυστική βίβλος της Γενέσεως των Ελλήνων
Του Δρος Π. Ι. Κυριακόπουλου & Γ. Π. Κυριακόπουλου
Δηλαδή η "Δεσπότισσα" και "Κυρία" είναι "η θεά ήν μάλιστα θεών σέβουσιν Αρκάδες (Παυσανία Αρκαδικά 37,9) - "είναι η θεά που περισσότερον απ΄ όλους τους θεούς σέβονται οι Αρκάδες".
Ακριβώς γιατί αυτή υπήρξεν η μεγάλη ευεργέτιδά τους, αφού τους ετίμησε και μάλιστα πρώτους αυτούς απ' όλους τους ανθρώπους με τον "άρτον τον επιούσιον της ζωής", το σταρένιο ψωμί. Και πίστευαν ότι (Παυσανίας αυτόθι) :
"θυγατέραν αυτήν Ποσειδώνος είναι και Δήμητρος επίκλησιν, δε, ες τους πολλούς έστιν αυτή Δέσποινα, καθάπερ και την εκ Διός Κόρην επονομάζουσιν, ιδία δε εστιν όνομα Περσεφόνη, καθ' ά Όμηρος και έτι πρότερον Πάμφως εποίησαν".
[Και πιστεύουν οι Αρκάδες ότι αυτή είναι θυγατέρα του Ποσειδώνα και της Δήμητρας. Η επωνυμία Δέσποινα χρησιμοποιείται από τους περισσότερους, όπως ακριβώς και η θυγατέρα (της Δήμητρας) από τον Δία ονομάζεται Κόρη. Βεβαίως το όνομά της, σύμφωνα με τον Όμηρο και παλαιότερα από τον Πάμφω, είναι Περσεφόνη.]
Βεβαίως, κόρη της Δήμητρας και του Διός (Ζηνός = του χορηγού του ζήν) υπήρξε η Κόρη η πολυαγαπημένη της Μάνας της αλλά και των ανθρώπων, δηλαδή "ο σπόρος του σιταριού"! Γι αυτό και όταν με το όργωμα "αρπάζεται" από τον Πλούτωνα και η Μάνα της θρηνή, κλαίει ο ουρανός, θρηνολογούν τα δέντρα ρίχνοντας τα φύλλα τους και "φθίνουν" οι οπώρες -πέφτουν σαπισμένα τα φρούτα-, γιατί είναι Φθινόπωρο.
Οι Αρκάδες, συγκεκριμένα οι Παρράσιοι (Μεγαλοπολίτες αργότερα), ίδρυσαν προς τιμήν της Δέσποινας και της Κόρης στην Λυκόσουρα "την πρεσβυτάτην και πρώτην, οπόσας επί τη ηπείρω έδειξε γη και εν νήσοις, ο ήλιος είδεν" (Παυσ. Αρκ. 38) ιερόν και έστησαν μαρμάρινα τεράστια αγάλματα, ύψους περίπου 15 πόδες, έργο του Μεσσήνιου γλύπτη Δαμοφώντα (Παυσ. Αρκ. 31. 1-2) υποδείξαντες σ' αυτόν να κάνη τα μάρμαρα να "φθέγγωνται", να λένε για τις ευχές των προς τις θεές, με την αποκωδικοποίηση των εικόνων τους τα εξής:
"Εμείς οι Αρκάδες, οι τιμηθέντες από Σένα, Σώτειρά μας, θεά Δήμητρα πολυσεβέστατη, να είσαι πάντα χαρούμενη κι ευτυχισμένη, έχοντας διαρκώς κοντά σου, δίπλα σου, στο φως του ήλιου, την πολυαγαπημένη Κόρη σου. Εμείς, για χάρη σου, την μαρμαρώσαμε, για νά 'ναι πάντα ζωντανή και να μην τολμά ο Πλούτωνας να σου την απαγάγη. Γι αυτό και σας βάλαμε φρουρό ακοίμητο τον Άνυτο, τον Τιτάνα τροφό της Κόρης με το δόρυ του αριστερά και δεξιά την άσφαλτη στην τοξοβολία Άρτεμι την Κυνηγέτιδα με τον ξάγρυπνο σκύλο της. Και κάτω απ' τον θρόνο σας δυό λέοντες πανέτοιμους να ορμήσουν κατά του Πλούτωνα, που θα δοκίμαζε και πάλι να την αρπάξη ".
Πηγή: ΑΡΚΑΔΙΑ - Η μυστική βίβλος της Γενέσεως των Ελλήνων
