Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014

Γρηγόρης Αυξεντίου (1928-1957) – Ο σταυραετός του Μαχαιρά(Βίντεο)

Δευτέρα, 3 Μαρτίου 2014

από: http://alexander-hellas.blogspot.gr/2014/03/1928-1957.html

Γρηγόρης Αυξεντίου (1928-1957) – Ο σταυραετός του Μαχαιρά(Βίντεο)

       Μέχρι σήμερα μαθαίνατε πως πολεμούν οι Έλληνες. Σήμερα θα μάθετε και πως πεθαίνουν.
           «Στην εσχάτην ανάγκην θα αγωνιστώ και θα πεθάνω σαν Έλληνας,                                                                       αλλά ζωντανόν δεν θα με πιάσουν».

                                                                                                  Γρηγόρης Αυξεντίου.

Ο Γρηγόρης Αυξεντίου γεννήθηκε στο χωριό Λύση της επαρχίας Αμμοχώστου, που βρίσκεται ανάμεσα στη Λευκωσία και την Αμμόχωστο, στις 22 Φεβρουαρίου του 1928. Από τη φύση του ήταν παράτολμος και ατίθασος, ενώ είχε γαλουχηθεί με εθνικά και θρησκευτικά ιδεώδη.
Οι γονείς του, Πιερής και Αντωνού, ήταν εύποροι αγρότες. Είχε και μια αδερφή, την Χρυσταλλού Αυξεντίου-Σουρουλλά.


Ο Γρηγόρης μετά το δημοτικό σχολείο του χωριού του φοίτησε στο Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου και ακολούθως έφυγε για την Ελλάδα με σκοπό να γίνει στρατιωτικός. Για να σπουδάσει, πήρε πρώτα την ελληνική υπηκοότητα και ξεγράφτηκε ουσιαστικά από την τότε αγγλοκρατούμενη Κύπρο. Μπήκε τελικά στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών και παράλληλα μελετούσε φιλολογία σκοπεύοντας να παρακολουθήσει αργότερα τη Φιλοσοφική. Το 1949 απέτυχε στις εξετάσεις της Σχολής Ευελπίδων και γράφτηκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού και έλαβε κατάρτιση ανθυπολοχαγού. Εκεί αφού αποφοίτησε, έκανε τη στρατιωτική του θητεία στον 1° λόχο του 613ου τάγματος πεζικού, στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα και αλλού, απ’ όπου και έστελνε φλογερά πατριωτικά γράμματα στους δικούς του, αναφέροντας ότι εκεί αισθανόταν περήφανος γιατί έκανε το καθήκον του προς την πατρίδα.

Τελείωσε τη θητεία του στις 15/11/1952 και επέστρεψε στην Κύπρο, όπου άρχισε να εργάζεται στα κτήματα του πατέρα του σαν οδηγός, μεταφέροντας εργάτες από τη Λύση στην Αμμόχωστο. Εκείνη την περίοδο αρραβωνιάζεται.

Τον Ιανουάριο του 1955 μυήθηκε στην Ε.Ο.Κ.Α. (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών, με κύριο στόχο την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα) από τον Ανδρέα Αζίνα και είχε την πρώτη του επαφή με το Γρίβα στις 20/1/1955, που ήταν αρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α. και μπήκε στον αγώνα κατά των Άγγλων.

Αντί του καθιερωμένου όρκου, ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής δέχτηκε τον λόγο της στρατιωτικής τιμής του Αυξεντίου.

Την άνοιξη του ιδίου χρόνου συμμετείχε στις επιθέσεις κατά της Ηλεκτρικής Εταιρείας και του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Λευκωσίας. Πολύ γρήγορα διακρίθηκε για τις ηγετικές του ικανότητες και ο Γρίβας, αναγνωρίζοντας το ήθος και τον πατριωτικό του ζήλο, του δίνει την θέση του υπαρχηγού της Ε.Ο.Κ.Α και του αναθέτει την στρατολόγηση και εκπαίδευση ανδρών στον τομέα της Αμμοχώστου σε συνεργασία με τις οργανωμένες ήδη ομάδες της περιοχής, που δρούσαν στις τάξεις του ΕΜΑΚ (Εθνικό Μέτωπο Απελευθερώσεως Κύπρου), όπου και τον θέτει επικεφαλή. Μέσα στην Οργάνωση πήρε το κωδικό όνομα «Ζήδρος» (το αγωνιστικό του ψευδώνυμο παρέπεμπε στο Ζήδρο, το Δυτικομακεδόνα κλεφταρματολό επί Τουρκοκρατίας.), το οποίο και κράτησε μέχρι τον ηρωικό του θάνατο. Κατά τη διάρκεια της σύντομης αντιστασιακής του δράσης έλαβε και τα ψευδώνυμα «Ρήγας», «Αίαντας», «Άρης», «Μάστρος», «Ανταίος» και «Ζώτος» και έγινε το φόβητρο των Άγγλων και ο θρύλος των συμπατριωτών του.

Ήταν ηγετική φυσιογνωμία και διέθετε οργανωτικές και στρατιωτικές αρετές. Ήταν ο μόνος από τους νεαρούς μαχητές που διέθετε στρατιωτική κατάρτιση, αλλά παράλληλα διακρινόταν για τις πνευματικές του αρετές, την αγάπη και τη στοργή που έδειχνε προς τους συντρόφους του, τους οποίους και στήριζε, ενδυνάμωνε και ενίσχυε με σθένος, αγωνιστικότητα και αυταπάρνηση.

Ο Αυξεντίου ήταν ο πρώτος τομεάρχης της ΕΟΚΑ στην περιοχή Αμμοχώστου και την 1η Απριλίου του 1955, πρώτη μέρα του αγώνα κατά των Άγγλων, επειδή ανακαλύφθηκε το αυτοκίνητο που χρησιμοποιούσε για την επιχείρηση ανατινάξεων στις πετρελαιοαποθήκες της αγγλικής βάσης Δεκέλειας, βγήκε στα βουνά και ηγήθηκε των επιθέσεων εναντίον αγγλικών στόχων στον τομέα του. Από τότε μέχρι το τέλος της ζωής του έζησε στην παρανομία διευθύνοντας ανταρτικές ομάδες.

Δεν άργησε να γίνει ο υπ’ αριθμόν ένα καταζητούμενος από τους Άγγλους, οι οποίοι τον επικήρυξαν αρχικά με 250 λίρες και στην συνέχεια, με το υπέρογκο για την εποχή, ποσό των 5.000 λιρών, επειδή ανατίναξε αγγλικές περιουσίες.

Μετά την επικήρυξη του καταφεύγει στην οροσειρά τού Πενταδάκτυλου, σε μια φυσική στενόχωρη σπηλιά. Εκεί τον βρήκε ο βοσκός από τη Λάπηθο, γέρο Γιώργος Ζοππής και άρχισε να τον τροφοδοτεί, εκμεταλλευόμενος το επάγγελμά του που δικαιολογούσε την καθημερινή παρουσία του στο βουνό. Εκεί ο Αυξεντίου μαθαίνει στους αγωνιστές την χρήση των όπλων, καθώς και τεχνικές ανταρτοπόλεμου.

Στην περιοχή κατέφυγαν τον επόμενο καιρό και άλλοι αντάρτες, οπότε ο Αυξεντίου σκέφτηκε πως ήταν αναγκαία η ύπαρξη συνεχούς υδροδότησής τους, διότι, όπως έλεγε, «την πείνα μπορείς να την αντέξεις, αλλά τη δίψα όχι». Σκέφτηκε πολύ το θέμα, έδερνε συνεχώς το μυαλό του, σε σημείο που η εξεύρεση νερού τού έγινε έμμονη ιδέα. Η πίστη, όμως, δεν του έλειψε ποτέ. Έτσι, ένα καλό πρωινό, πήρε τον κούσπο και άρχισε να κτυπά με δύναμη σε συγκεκριμένο σημείο της οροφής της σπηλιάς. Οι σύντροφοί του όχι μόνο παραξενεύτηκαν για την ενέργειά του αυτή, αλλά και από μέσα τους γελούσαν κοροϊδευτικά. Όμως, σε κάποια στιγμή, το θαύμα έγινε: Μαζί με το ποτάμι ιδρώτα, που έτρεχε από το πρόσωπο και το κορμί του ήρωα, άρχισε να στάζει και νερό στο κεφάλι του, η ροή, μάλιστα όλο και δυνάμωνε. Η έκπληξη όλων γι’ αυτό που έβλεπαν ήταν μεγάλη, οπότε ο Γρηγόρης, ρίχνοντας, κάτω τον κούσπο με ανακούφιση, φώναξε δυνατά: «Είδετε βρε τι σημαίνει να πιστεύκεις σε κάτι; Εγιώ αν δεν επίστευκα, νερόν δεν θα ευρίσκαμεν. Να πιστεύκετε, λοιπόν, να πιστεύκετε!..».

Το γεγονός, απέδειξε ότι η δύναμη της πίστης ήταν πολύ βαθιά ριζωμένη στην ψυχή του Γρηγόρη.

Η δράση του ήταν πλούσια τόσο στον Πενταδάκτυλο όσο και στο όρος Τρόοδος όπου κατέφυγε αργότερα.

Κρυφά παντρεύτηκε και κάτω από μυθιστορηματικές συνθήκες την ως τότε μνηστή του Βασιλεία Παναγή, μια νύχτα στο μοναστήρι του Αχειροποιήτου στις 10/6/1955. Ποτέ οι Άγγλοι δεν μπόρεσαν να πιάσουν το «Ζήδρο», όσες και αν κάνανε προσπάθειες. Πάντα τους ξέφευγε.
Οι μάχες διαδέχονται η μια την άλλη: Αγύρτα, Λάπηθος, Πεδουλάς, Δευτερά.

Στις 11 Δεκεμβρίου 1955 επέδειξε τις εξαίρετες στρατιωτικές του ικανότητες στην ιστορική μάχη των Σπηλιών, παρασύροντας δυο φάλαγγες των Άγγλων στρατιωτών, που ανηφόριζαν προς τα κρησφύγετα, να συγκρουστούν μεταξύ τους.

Πολλά και τα κουφάρια που οι αποικιοκράτες αναγκάστηκαν να μετρήσουν στα Χανδριά, το Μάρτιο του 1956. Εκεί έπεσε ένας από τους καλύτερους πολεμιστές του Αυξεντίου, ο Χρήστος Τσιάρτας. Το Πάσχα του 1956 βρίσκει τον ήρωα ν’ αναρρώνει στο ιστορικό (ιδρύθηκε το 1148) μοναστήρι του Μαχαιρά, μετά από εγχείρηση. Εκεί συνέβη και το πρωτοφανές της εμφάνισής του ενώπιον των διωκτών του, όταν πάνω από 100 Άγγλοι αξιωματικοί και στρατιώτες έζωσαν το μοναστήρι. Μεταμφιεσμένος σε καλόγερο, με γενειάδα και ράσο, ο Γρηγόρης Αυξεντίου παρουσιάστηκε και συστήθηκε στον Άγγλο επικεφαλής αξιωματικό ως ο «πάτερ-Xρύσανθος» και στην συνέχεια τους…κέρασε.

Ο Διγενής τού ανέθεσε μαζί με τον τομέα Πιτσιλιάς και τα χωριά της Ορεινής – Μαχαιρά. Τον Ιούλιο του 1956 προστέθηκαν στον τομέα του και τα κρασοχώρια Λεμεσού.

Στις 31 Δεκεμβρίου του 1956, παραμονή Πρωτοχρονιάς, κυκλώνεται μαζί με τα παλικάρια του στο χωριό Ζωοπηγή και ακολουθεί σφοδρή σύγκρουση. Ο Αυξεντίου τραυματίζεται, αλλά διαφεύγει, αφήνει όμως νεκρό πίσω, τον συναγωνιστή του Μάκη Γεωργάλλα.

Την 1η Μαρτίου του 1957, οι Άγγλοι ξαναεισβάλλουν στο μοναστήρι του Μαχαιρά. Υποβάλουν σ’ εξαντλητική ανάκριση τον αγωγιάτη της Μονής και τον αναγκάζουν ν’ αποκαλύψει ότι ο Αυξεντίου έχει κατασκευάσει καταφύγιο-κρύπτη ένα χιλιόμετρο πιο κάτω.

Στις 3 Μαρτίου 1957, Άγγλοι στρατιώτες περικύκλωσαν το κρησφύγετό του κοντά στον Μαχαιρά.

Ο Γρηγόρης φώναξε τότε:
«Σύντροφοι, ο θεός να με βγάλει ψεύτη, προδοθήκαμε».
«Αρχηγέ, μαζί σου και στον θάνατο» ψιθύρισαν όλοι.

Δεν πρόλαβαν να τελειώσουν την κουβέντα τους και οι στρατιώτες έφθασαν στην είσοδο του κρησφύγετου. Φώναξαν στους άνδρες να παραδοθούν όμως καμία απάντηση.

Η μάχη κράτησε για ώρες. Στην ομάδα του ήταν οι Ανδρέας Στυλιανού, Αυγουστής Ευσταθίου, Αντώνης Παπαδόπουλος και Φειδίας Συμεωνίδης, τους οποίους, όμως, διέταξε να βγουν από το κρησφύγετο και να παραδοθούν για να σωθούν, ενώ αυτός έμεινε και πολέμησε μόνος επί 10 ώρες τους εχθρούς, τραυματισμένος από θραύσμα χειροβομβίδας.

«Εσείς να βγείτε», είπε ο Γρηγόρης στους άνδρες του, «Θα σας χρειαστεί αλλού η πατρίδα. Εγώ πρέπει να μείνω εδώ για να πολεμήσω για την πατρίδα μας».

Ο ίδιος αποφασισμένος να μην πέσει ζωντανός στα χέρια των Άγγλων και αν χρειαστεί να θυσιαστεί τους είπε επί λέξη:

Σε προτροπές τών Άγγλων να παραδοθεί είχε μόνο μία απάντηση να δώσει «Μολών Λαβέ». Αμέσως, τέσσερις στρατιώτες όρμησαν μέσα στην σπηλιά. Ο Αυξεντίου τους υποδέχτηκε με καταιγιστικά πυρά. Οι τρεις Βρετανοί οπισθοχώρησαν έντρομοι, ο τέταρτος, ένας δεκανέας, έπεσε νεκρός.

Σύμφωνα με μαρτυρία του συμπολεμιστή του Αυγουστή Ευσταθίου, που μετά τη ρίψη χειροβομβίδας στο κρησφύγετο επέστρεψε, με υπόδειξη των Άγγλων, για να διακριβώσει αν ο Αυξεντίου ήταν ζωντανός και να τον πείσει να παραδοθεί. Ο Αυγουστής προτίμησε να μείνει μαζί με τον αρχηγό του.

Ο Γρηγόρης φώναξε: «Τώρα είμαστε δύο. Ελάτε να μας πάρετε». Και η μάχη συνεχίστηκε ως το απόγευμα. Προσπάθειά τους ήταν να κρατήσουν τη μάχη μέχρι να νυχτώσει και επωφελούμενοι από το σκοτάδι να διαφύγουν. Οι Άγγλοι στρατιώτες, που αντιλήφθηκαν τον σκοπό τους, περιέλουσαν το κρησφύγετο με βενζίνη, το πυρπόλησαν και έκαψαν ζωντανό τον Αυξεντίου, ενώ ο Αυγουστής Ευσταθίου, με βαριά εγκαύματα, επιχειρεί έξοδο και συλλαμβάνεται. Οι εμπρηστικές βόμβες πετρελαίου, των μισελλήνων του Λονδίνου, λαμπαδιάζουν τα πάντα. Έτσι, καιόμενος σαν λαμπάδα, έπεσε ο Γρηγόρης Αυξεντίου, άμορφη μάζα από καμένη σάρκα, πυροβολώντας ως το τέλος, Κυριακή 3 Μαρτίου 1957. Οι ισχυρές δυνάμεις των Άγγλων υπέστησαν όμως πρωτοφανείς απώλειες (πάνω από 40 οι νεκροί, ακόμα περισσότεροι οι τραυματίες).

Όπως έγραψαν εφημερίδες της εποχής:

Το καρβουνιασμένο πτώμα του αναγνώρισε πρώτος ο πατέρας του στο στρατιωτικό νοσοκομείο Λευκωσίας.

«Απ’ τις χοντρές ελληνικές κοκκάλες του», όπως είπε, «κι από κείνο το χρυσό κωσταντινάτο που άχνιζε στον κόρφο του».

Βγήκε από το νεκροτομείο χαμογελώντας… Κι όταν ρωτήθηκε από τους οικείους του γιατί γελούσε, κι αν τελικά δεν είναι ο Γρηγόρης, αυτός απάντησε με περηφάνια:

«Ναι, ο Γρηγόρης είναι, αλλά να μην μας δούνε αυτά τα σκυλιά να κλαίμε» και αφού απομακρύνθηκε λίγο, έβαλε τα κλάματα…

Η μάνα του όταν πληροφορήθηκε το μαύρο μαντάτο έσφιξε το μαύρο της τσεμπέρι κάτω απ’ το δυνατό σαγόνι της και είπε ακριβώς τα λόγια που περίμενε ο γιος της:

«Είμαι περήφανη για τον γιο μου. Κάλλιο μια φούχτα τιμημένη στάχτη, παρά γονατισμένος ο λεβέντης μου».

Από φόβο λαϊκών εκδηλώσεων οι Άγγλοι έθαψαν το καμένο σώμα του Αυξεντίου στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας, στις 4 Μαρτίου 1957, στον χώρο που είναι γνωστός σήμερα ως

«Φυλακισμένα Μνήματα».

Έτσι ο Γρηγόρης Αυξεντίου με τη θυσία του επισφράγισε τον αγώνα του για την ελευθερία της Κύπρου, περνώντας στην αθανασία και στην άφθαρτη μνήμη της ιστορίας επονομαζόμενος επάξια ως «ο αετός του Μαχαιρά» από τον κυπριακό λαό.

 

ΠΗΓΗ national-pride.org

            ethnikolaikometwpo 

 





Ποιός ἔχει …ἀποκλειστικὸ «δικαίωμα» χρήσεως σέ παναρχαίους συμβολισμούς;


Ποιός ἔχει …ἀποκλειστικὸ «δικαίωμα» χρήσεως σέ παναρχαίους συμβολισμούς;


από: http://filonoi.gr/2014/03/02/p-poios-exei-apokleistiko-dikaioma-xrhseos-se-panarxaioys-symbolismoys/


9 Votes

Η ΙΕΡΗ ΣΒΑΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΙΝΔΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΑΩΝ ΤΗΣ
Η ΙΕΡΗ ΣΒΑΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΙΝΔΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΑΩΝ ΤΗΣ
Γιὰ ποία αἰτία ὑπάρχει τέτοια ἐμμονὴ ἀκόμη καὶ σήμερα νὰ ἀποδίδονται παγκόσμια πολυθεϊστικὰ σύμβολα καὶ χαιρετισμοὶ στὸ ναζιστικὸ καθεστώς, τὴν στιγμὴ ποὺ εἶναι καλῶς γνωστόν ὅτι δὲν εἶχε καμμία σχέση οὔτε μὲ τὴν δημιουργία τους οὔτε μὲ κάποιο …ἀποκλειστικὸ «δικαίωμα» χρήσεως;

Ο ΑΡΧΑΙΌΤΕΡΟΣ ΗΛΙΑΚΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ & ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ



Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ….ΕΧΟΥΝ ΑΜΑΥΡΩΘΕΙ!!!!



Ω! ναι, ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ το γεγονός πως ο χαιρετισμός αυτός προϋπήρχε στην Ελλάδας μας πολλους αιώνες πριν τον καπηλευθεί ο χίτλεράκος. Υπάρχουν ελληνιστές που δεν έχουν σχέση με Γερμανία και Ιταλία και χρησιμοποιούν ακόμη αυτον τον χαιρετισμό.


Να τους εκτελέσουμε προτείνω εγω. Το οτι χρησιμοποιήθηκε απο άλλες κουλτούρεςγια να δείξουν κάποια πολιτικά πιστεύω δεν σημαίνει οτι το κάνανε και δικό τους.Το ίδιο ισχύει και με την λεγόμενη σβάστιγκα ‘η στα ελληνικά

γαμμάδιον το οποίο ακόμη και σήμερα χρησιμοποιείται απο τους Ινδούς για λατρευτικές εορτές αφου αυτο το σχέδιο συμβόλιζε και ακόμα συμβολίζει τον Ήλιο πηγή Φωτός. Τι θα πεί αυτό δηλαδή, πως οι Ινδοί ειναι όλοι γερμανολάγνοι σοσιαλιστές;;;;

Με την ίδια λογική,αφού οι σκοπιανοί χρησιμοποίησαν τον ήλιο της Βεργίνας,άρα και το σύμβολο δεν είναι Ελληνικό ή δεν πρέπει να τον χρησιμοποιούμε;;;;


ΛΙΓΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

O αγκυλωτός σταυρός, η λεγόμενη Σβάστικα, σύμβολο του περιστρεφόμενου ήλιου, είναι το ποιο αρχαιότερο ιερό, μυστικό και το πιο διαδεδομένο θρησκευτικό σύμβολο του κόσμου. Παρά το γεγονός ότι η ναζιστική περίοδος τερματίστηκε περισσότερο από 50 έτη πριν, η δυνατότητα της Σβάστικας να αποκρούει, να προσελκύει, να εκφοβίζει και να συναρπάζει συνεχίζετε αδιάκοπα. Τι είναι για αυτήν την απλή, κομψή εικόνα που επιτρέπει για να ασκήσει μια δύναμη που υπερβαίνει οποιαδήποτε λογική εξήγηση; Επειδή ζούμε σε μια εποχή στην οποία η λογική και η ορθολογιστική ικανότητα είναι οι ιδεολογικοί ακρογωνιαίοι λίθοι των αποφάσεων, η έννοια ότι η Σβάστικα έχει κάποια έμφυτη σχεδόν απόκρυφη δυνατότητα να μας συνδέσει με μια άλλη βαθύτερη σφαίρα της συνείδησης μας, μας απασχολούσε πάντα. Η Σβάστικα είναι, στην ουσία, ένα αρχαίο φυλετικό σύμβολο. Είναι κεντρικό στις θρησκευτικές ζωές των αρχαίων λαών όπως των Κελτών, των ελλήνων, των ινδών . Και ο λόγος για τον οποίο η Σβάστικα ασκεί μια τέτοια δύναμη πέρα από το δυτικό μυαλό είναι ότι αντηχεί βαθιά κάτω στα βάθη της ευρωπαϊκής ψυχής, δηλαδή το αρχέγονο φυλετικό πνεύμα. Προκειμένου να κατανοηθεί η δύναμη της Σβάστικα είναι απαραίτητο να γίνει κατανοητός ο συμβολισμός του, η σημαντικότερη ύπαρξη του στην τέχνη και τη μυθολογία των αρχαίων θρησκειών, βασικό ακόμη είναι ότι συχνά εμφανίζετε σαν ένα θηλυκό σύμβολο.


Μερικά έτη πριν, οι ψηφοφόροι στο Νεπάλ πήγαιναν στις ψηφοφορίες και εξέφραζαν την επιλογή τους με τη σφράγιση μιας Σβάστικας δίπλα στο όνομα του υποψηφίου της προτίμησής τους. Οι αγρότες στο Θιβέτ τοποθετούν συχνά μια Σβάστικα στις πόρτες τους, έτσι ώστε διώχνουν τα κακά πνεύματα. Μια παρόμοια συνήθεια ακολουθούταν από τους ιρλανδούς αγρότες, όπου η Σβάστικα τοποθετούνταν στις πόρτες τους. Οι ινδιάνοι στην Β. Αμερική σχεδίαζαν στα ρούχα τους ζωηρόχρωμες Σβάστικες. Ιατροί από το Ναβάχο σχεδίαζαν Σβάστικες στο πάτωμα ενώ εκτελούσαν τις θεραπευτικές ιεροτελεστίες τους. Μερικά αγόρια από στις Ινδίες ξύριζαν τα κεφάλια τους σχεδιάζοντας μια Σβάστικα.

.

Ποιός ἔχει ...ἀποκλειστικὸ «δικαίωμα» χρήσεως σέ παναρχαίους συμβολισμούς;1


Η έρευνα για την Σβάστικα στους σύγχρονους χρόνους είναι σχεδόν ανύπαρκτη και περιορίζεται κυρίως σε δύο περιόδους: η πρώτη γύρω από την αρχή του εικοστού αιώνα ενώ η δεύτερη κατά τη διάρκεια της ναζιστικής περιόδου. Για την υιοθέτηση της Σβάστικα ως σύμβολο τους ναζιστικούς κινήματος υπάρχουν διάφορες θεωρίες. Η μια εξήγηση για αυτήν είναι ότι το σύμβολο αυτό χρησιμοποιήθηκε γιατί ήταν σε θέση να αυξήσει και να εξαπολύσει το αρχαίο τευτονικό φυλετικό πνεύμα των Γερμανών και ευρύτερα το φυλετικό πνεύμα των Αρίων λαών. Η επιλογή της Σβάστικα ήταν πιθανώς μια σημαντικότατη απόφαση που ελήφθη, γιατί χωρίς την δύναμη αυτού του αρχαίου συμβόλου, το γερμανικό έθνος δεν θα μπορούσε πιθανώς ποτέ να έχει επιτύχει το εξαιρετικό επίπεδο συνεκτικότητας και σκοπού που το ανάγκασε για να τινάξει το 20ό αιώνα στα θεμέλιά του. Είναι μια ισχυρή κατάθεση στην έμφυτη δύναμη της Σβάστικα ότι στη Γερμανία σήμερα παραμένει παράνομο να επιδειχθεί ή να πωληθεί αυτή η εικόνα με οποιαδήποτε μορφή. Είναι σαν οι αρχές να αναγνωρίζουν πρώτοι ότι έχει μια παράξενη δύναμη αυτό το σύμβολο.

.

Οι περισσότεροι ερευνητές και μελετητές αισθάνονται ότι αυτό το “κακόφημο” σύμβολο δεν αξίζει να μελετηθεί και ότι οποιαδήποτε προσπάθεια σε εκείνη την κατεύθυνση θα εξυπηρετήσει μόνο να ξυπνήσει την ναζιστική συμπάθεια. Άλλοι ακόμα ισχυρίζονται ότι οι ναζί που χρησιμοποίησαν την Σβάστικα με την κακή χρήση της, μόλυναν αυτό το σύμβολο για πάντα. Αυτό το γεγονός το θεωρούμε λίαν αξιοπερίεργο και αδυνατούμε να το εξηγήσουμε. Τι σχέση μπορεί να έχει ένα σύμβολο με οποιαδήποτε πράξη; Εδώ μας λένε ότι δεν έχουν σχέση καν οι ιδεολογίες με οποιαδήποτε πράξη. Μήπως νομίζουν δεν καταλαβαίνουμε το οργανωμένο σχέδιο για την ενοχοποίηση τον πάντων; εκτός βέβαια αυτόν που τους συμφέρει. Σε όλες τις περιπτώσεις είναι σύμβολο καλής θέλησης, καλής τύχης, καλός οιωνός, ευλογία, μακροζωία, γονιμότητα, υγείας και ζωής.

  ΘΕΑ  ΑΘΗΝΑ
ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ
Η Swastika στην σανσκριτική γλώσσα, γλώσσα την οποία μιλούσαν η ανώτρη κάστα τον αρχαίων Λεύκων στις Ινδίες,αναλύετε ως εξής : su-asti, στα ελληνικά σημαίνει ¨ευ εστί¨ δηλαδή ¨είθε να είναι ευοίωνο. Η κατάληξη ka είναι το πρόσφυμα της αιγυπτιακής λέξης karest που συμβολίζει την πνευματική μεταμόρφωση. Η σβάστικα είναι το πλέον φιλοσοφικώς εκφραστικό από όλα τα σύμβολα, καθώς και το πλέον περιεκτικό. Είναι σε μια περίληψη λίγων γραμμών η συνολική περιγραφή της δημιουργίας ή για να πούμε καλύτερα της εξελίξεως από την κόσμο-θεογονία έως την ανθροπογωνία, από το αδιαίρετων και άγνωστων έως το άπειρο άτομο της ύλης. Κοιτίδα της σβάστικας Πολλοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η κοιτίδα της σβάστικας βρίσκετε εκεί που βρίσκεται και η κοιτίδα των Αρίων, παντός δεν έχει ανακαλυφθεί ακριβώς η περιοχή αυτή λόγου ότι η σβάστικα έχει διαδοθεί και βρεθεί σχεδόν σε όλα τα μέρη του κόσμου.. Το αρχαιότερο ίσως αντικείμενο που έχει βρεθεί με την σβάστικα είναι η βραχογραφία του Παγγαίου, όπου απεικονίζονται οι δίδυμοι, κάστωρ και Πολυδεύκης φέροντες σκήπτρα που καταλήγουν στην σβάστικα. Σημειωτέο ότι υπάρχει διχογνωμία για την χρονολόγηση, γεωλόγος συνέκρινε με της σπηλαιογραφία Λασκω και Αλταμίρα που χρονολογούνται 15.000 Π.Χ ενώ ένας ινδός ειδικός στο διεθνές συνέδριο το 1981 το τοποθέτησε στο 500.000 Π.Χ!! Υπάρχουν πολλές παραλλαγές όπως αριστερόστροφη, δεξιόστροφη, κυκλική και ονομασίες όπως Τετράσκελον, Γαμμάδιον, ιερά τετρακτυς και πολλές έννοιες στο τι πραγματικά συμβολίζει. Τα δυο μακριά σκέλη χιαστί συμβολίζουν τις δυο παγκόσμιες αρχές και τα τέσσερα κεκαμμένα αρμονικά σκέλη τους τέσσερις παγκόσμιους νόμους. Το παραδοσιακό νόημα του αγκυλωτού σταυρού είναι η ιερή Τετρακτύς και αποδίδεται έτσι: Ένας κόσμος, δυο αρχές, τρεις εκφάνσεις, τέσσερεις νόμοι. Ο αγκυλωτός σταυρός είναι, χωρίς καμία αμφιβολία, ένα σύμβολο πάντα παρόν. Ένας σύγχρονος συγγραφέας το αποκάλεσε “αιώνιο σύμβολο!.”.
           Η ΙΕΡΗ  ΣΒΑΣΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
Η ΙΕΡΗ ΣΒΑΣΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ


Η ΙΕΡΗ ΣΒΑΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΙΝΔΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΑΩΝ ΤΗΣ
Η ΙΕΡΗ ΣΒΑΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΙΝΔΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΑΩΝ ΤΗΣ
ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΑΛΣ ΣΤΗΝ U.S.A. ΠΡΙΝ ΤΟΝ Β' ΠΑΓΚ.ΠΟΛΕΜΟ
ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΑΛΣ ΣΤΗΝ U.S.A. ΠΡΙΝ ΤΟΝ Β’ ΠΑΓΚ.ΠΟΛΕΜΟ
  ΣΒΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΙΝΔΙΑΝΩΝ
ΣΒΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΙΝΔΙΑΝΩΝ

Ο Αρχαιότερος (ΗΛΙΑΚΟΣ) χαιρετισμός!


Από τη μακρινή αρχαιότητα, όλες οι ανθρώπινες κοινωνίες συνήθιζαν να χρησιμοποιούν διάφορες χειραψίες και χαιρετισμούς, τόσο ως συμβολική ένδειξη αναγνώρισης, όσο και ως έκφραση αλληλοσεβασμού. Κάθε λαός έχει καθιερώσει στις παραδόσεις του συγκεκριμένες μορφές χαιρετισμών, οι οποίες με τη μεγάλη τους ποικιλία εμπλουτίζουν τον κάθε λαϊκό πολιτισμό.

Κατά κανόνα οι συμβολικές αυτές χειρονομίες, οι χειραψίες και οι χαιρετισμοί γίνονται με τη χρήση των χεριών. Άλλωστε, οι ίδιες αυτές λέξεις έχουν ως κύριο συνθετικό τους τη λέξη “χέρι”. Συνήθως, κάποια προσφώνηση, όπως π.χ. το “χαίρε”, συνοδεύει κάθε χαιρετισμό, θέλοντας να δηλώσει χαρά, υγεία, καλή διάθεση.

Σε σημαντικές στιγμές της κοινωνικής ζωής παρατηρούνται πολλοί και διαφορετικοί τρόποι χειραψιών και χαιρετισμών, όπως για παράδειγμα στις τελετές γάμου, τελετές αποδοχής των νέων και των εφήβων στις παραδοσιακές κοινωνίες, σε υποσχέσεις και ορκωμοσίες και σε ανάλογου τύπου εκδηλώσεις. Είναι τεράστια η ποικιλομορφία χαιρετισμών και χειραψιών που εντοπίζονται στις ανθρώπινες κοινωνίες. Και δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο του ανθρώπου. Επιστήμονες έχουν αποδείξει ότι πολλά ζώα χρησιμοποιούν χαιρετισμούς και χειρονομίες ως μέσο κοινωνικής αναγνώρισης και επικοινωνίας μεταξύ τους.

Σε αυτή τη μεγάλη ποικιλία ανθρώπινων χαιρετισμών, υπάρχει ένας που φαίνεται ότι είναι ο αρχαιότερος από όλους, αλλά και ο πιο διαδεδομένος σε όλες τις κοινωνίες, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Όλοι σχεδόν οι αρχαίοι πολιτισμοί τον χρησιμοποίησαν, όπως αποδεικνύουν οι αρχαιολογικές έρευνες και η ιστορική μελέτη. Πρόκειται για το χαιρετισμό που γίνεται με το δεξί χέρι υψωμένο λίγο πάνω από το ύψος του ώμου και την παλάμη τεντωμένη.


Ακόμα και σήμερα, όποιο μέρος του κόσμου και να επισκεφτούμε, θα δούμε ότι, όταν ένας άνθρωπος βλέπει ένα φίλο από μακριά, σηκώνει το χέρι του με τεντωμένη την παλάμη για να του πει ένα «γεια», σε ένδειξη καλής διάθεσης, φιλίας και σεβασμού.


Ασφαλώς για αυτό το λόγο, το επιστημονικό επιτελείο της ΝΑSΑ στις ΗΠΑ, διάλεξε αυτόν το χαιρετισμό, όταν έψαχνε για μια εικόνα αρκετά αντιπροσωπευτική της ανθρωπότητας ώστε να την στείλει στο διάστημα, χαραγμένη σε μια πλάκα ταυτότητας, σύμφωνα με την πρόταση του αστρονόμου Carl Sagan. Η πλάκα αυτή τοποθετήθηκε στο Pioneer 10, του οποίου αποστολή είναι να ταξιδεύει σε μακρινά αστέρια, αναζητώντας πιθανά νοήμονα όντα σε κάποιο απομακρυσμένο πλανήτη για να τους μεταβιβάσει ένα μήνυμα ειρήνης και φιλίας.

Οι Έλληνες, οι λαοί της Μεσοποταμίας, οι Ινδοί και οι Θιβετιανοί, οι Κέλτες, οι Ρωμαίοι, οι πρώτοι Χριστιανοί, οι Ιππότες του Μεσαίωνα, ακόμα και οι Ινδιάνοι της αρχαίας Αμερικής χρησιμοποίησαν αυτόν το χαιρετισμό, σε ένδειξη σεβασμού προς κάτι ανώτερο, σε ένδειξη ειρήνης και φιλίας.

Στην πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία αναβίωσε ο αρχαίος χαιρετισμός, στην Ελλάδα με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, στηνΙταλία με το φασιστικό καθεστώς, στην Ισπανία με το καθεστώς του Φράνκο και στην Γερμανία με το εθνικοσοσιαλιστικό. Ταυτόχρονα χρησιμοποιήθηκε από εθνικιστικά κινήματα όλης της Ευρώπης, από την Αγγλία και την Ιρλανδία ως την Ρουμανία, αλλά και από ευρωπαϊκής καταγωγής αμερικάνους. Με την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την ήττα του Άξονα ο αρχαίος αυτός χαιρετισμός κατηγορήθηκε άδικα και δαιμονοποιήθηκε.

Εντούτοις ο πανάρχαιος αυτός χαιρετισμός με το δεξί χέρι είναι μια παγκόσμια πρακτική. Ποιος όμως είναι ο λόγος αυτής της παγκόσμιας χρήσης ενός τόσου αρχαίου χαιρετισμού; Γιατί τον χρησιμοποίησαν και τον χρησιμοποιούν ακόμα, έστω και ασυνείδητα, τόσοι λαοί; Την εξήγηση μπορεί να μας τη δώσει η σύγχρονη επιστήμη.

Σύμφωνα με τις θεωρίες της σύγχρονης ιατρικής, το ανθρώπινο σώμα λειτουργεί σαν μια ηλεκτρική μπαταρία που παράγει ηλεκτρικό και μαγνητικό ρεύμα. Ο Βελονισμός και άλλες εναλλακτικές ιατρικές βασίζονται σε αυτό το γεγονός για να πετύχουν αξιοθαύμαστες θεραπείες. Η ίδια η πολικότητα του εγκεφάλου μας καθορίζει μια αντίστοιχη βιο-ενεργειακή πολικότητα στον ηλεκτρομαγνητισμό του σώματος. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο το γεγονός ότι τις ανθρώπινες πράξεις “θετικού τύπου”, όπως το να προσφέρουμε κάτι σε κάποιον, να γράψουμε, να χειριστούμε εργαλεία, κλπ. τις κάνουμε με το δεξί χέρι, το θετικά φορτισμένο. Από εκεί προέρχεται και η έννοια του δεξιοτέχνη και του επι-δέξιου. Το δεξί χέρι λοιπόν, δίκαια καλείται να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στον πιο αρχαίο και παγκόσμια διαδεδομένο ανθρώπινο χαιρετισμό. Ένα χαιρετισμό που, όπως μας έχει δείξει ο ιστορία, μπορούμε να πούμε ότι χρησιμοποιούταν από άτομα τις ίδιας φυλής ως δήλωσης σεβασμού, φιλίας και αγάπης.

Ο λεγόμενος «ναζιστικός» χαιρετισμός, είναι ο κατεξοχήν ΔΩΡΙΚΟΣ χαιρετισμός προς τον Ανατέλλοντα Ήλιο, ένας χαιρετισμός διαμέσου του οποίου ο ανθρώπινος οργανισμός μπορούσε να αντλήσει ενεργειακές δυνάμεις από τον Ήλιο, ανυψωνόμενος σε ανώτερες πνευματικές καταστάσεις και νοητικά πεδία . Ο χαιρετισμός αυτός, αποδιδόμενος με τεταμένο το δεξί χέρι, υπήρξε ο πιο συνηθισμένος τρόπος χαιρετισμού μεταξύ των προγόνων μας και συμβόλιζε επίσης ότι ο χαιρετών σε καιρό πολέμου υψώνει το χέρι για να λάβει το όπλο να πολεμήσει και σε καιρό ειρήνης για να λάβει το εργαλείο να εργαστεί.

Ο χαιρετισμός της υψώσεως της δεξιάς χειρός, ξεκινάει από την αρχαία Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα από τις Δωρικές και Πελασγικές κοινωνίες. Φαίνεται ναπρωτοεμφανίζεται κατά τις ιερουργίες στις οποίες οι ιερείς χαιρετούσαν με αυτόν τον τρόπο τα αγάλματα των θεών. Όταν λεγόταν η φράση «Χαίρε (τάδε θεέ ή τάδε θεά)» τότε ύψωναν την δεξιά χείρα, σε ένδειξη σεβασμού. Χαρακτηριστικό αυτού του χαιρετισμού, είναι ότι η παλάμη δεικνύεται προς το χαιρετιζόμενο πρόσωπο. Ο λόγος είναι ότι με αυτόν τον τρόπο έδειχναν οι ιερείς την καθαρότητα των προθέσεών τους. Για να γίνει αυτό, θα έπρεπε πρώτα να έχουν πλύνει καλά τα χέρια τους. Παράλληλα, χαιρετώντας με αυτόν τον τρόπο, έδειχναν προς τους θεούς ότι ήταν και καθαροί ψυχικά απέναντί τους.


********
********
   Ο πανάρχαιος ηλιακός χαιρετισμός
Ο πανάρχαιος ηλιακός χαιρετισμός

Στην συνέχεια, αυτός ο χαιρετισμός επεκτάθηκε και στο κατώτερο ιερατείο, όταν αυτό απήυθηνε χαιρετισμό προς το ανώτερο και ανώτατο ιεράτευμα. Με την πάροδο των ετών, ο χαιρετισμός αυτός πέρασε και στην πολιτική ζωή. Τιμώμενα πρόσωπα ήταν οι θεοί και οι βασιλείς. Από εκεί πέρασε και στον στρατό, όπου οι υφιστάμενοι χαιρετούσαν με αυτόν τον τρόπο τους προϊσταμένους τους. Για παράδειγμα, όταν ένας αξιωματικός του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήθελα να τον χαιρετήσει, στέκονταν με σεβασμό εμπρός του κρατώντας το κράνος του στο αριστερό χέρι, ύψωνε το δεξί χέρι λέγοντας: «χαίρε Αλέξανδρε, βασιλεύ των Μακεδόνων!». Τότε ο Αλέξανδρος, ανταπέδιδε τον χαιρετισμό και στην συνέχεια συζητούσαν αυτό που ήθελαν. Επίσης, υπήρχε κι άλλος ένας συμβολισμός σε αυτό: σε καιρό πολέμου, η ύψωση της χειρός ήταν ένδειξη ότι ο πρατάσων την χείρα ήταν έτοιμος να λάβει όπλο να πολεμήσει. Εν καιρώ ειρήνης ήταν δείγμα ετοιμότητος προς εργασία…


Ο σεβασμός στους θεσμούς στην αρχαία Ελλάδα, ήταν κάτι το πολύ σημαντικό. Όπως επίσης ήταν πολύ σημαντικό το θέμα της εμπιστοσύνης. Για τους λόγους που αναφέρθηκαν πιο πάνω (καθαρότητα προθέσεων κ.α.), ο χαιρετισμός αυτός ήταν μία αρχή ένδειξης καλής πίστης, πάνω στην οποία μπορεί να βασιστεί η εμπιστοσύνη. Όπως είδαμε, η λέξη που συνόδευε αυτόν τον χαιρετισμό ήταν το «χαίρε». Ο χαιρετισμός έμελλε να περάσει στην άλλη πλευρά του Ιονίου Πελάγους και να καταλήξει στην Ρώμη. Ήταν λογικό, διότι η Ρώμη εκτός του ότι είχε επηρεαστεί πολύ από την Ελλάδα, τα περισσότερα πρόσωπα του πολιτικού και του στρατιωτικού κόσμου είχαν Ελληνική καταγωγή. Η λέξη που συνόδευε την ύψωση της δεξιάς χειρός, ήταν το «ave», που στην Λατινική γλώσσα ερμηνεύεται ως «χαίρε» (ave Caesar! = χαίρε Καίσαρ!). Έτσι, στην Ιταλία ο χαιρετισμός είναι γνωστός ως “ρωμαϊκός”.


Τα χρόνια πέρασαν κι ο χαιρετισμός αυτός, παρέμεινε

στην συνείδηση του λαού και ειδικά των Ελλήνων,

ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας.



Σύμφωνα με το ‘Αρθρο 30 των Γενικών Διατάξεων του Κανονισμού Εσωτερικής

 Υπηρεσίας του Καθεστώτος της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά:

Ο χαιρετισμός αποδίδεται δια ζωηράς προτάσεως της δεξιάς χειρός τεταμένης με δακτυλους υψωμένους και την παλάμη εις το ύψος του δεξιού οφθαλμού, κατά το πρότυπον του καθαρώς Ελληνικού (Δωρικού) χαιρετισμού.
ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΛΛΑΔΟΣ



Ποιός ἔχει ...ἀποκλειστικὸ «δικαίωμα» χρήσεως σέ παναρχαίους συμβολισμούς;10

U.S.A ΠΡΙΝ ΤΟΝ Β' ΠΑΓΚ. ΠΟΛΕΜΟ
U.S.A ΠΡΙΝ ΤΟΝ Β’ ΠΑΓΚ. ΠΟΛΕΜΟ

ΜΕΤΑ ΤΟΝ Β'ΠΑΓΚ.ΠΟΛΕΜΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΙΝΔΙΑΝΟΥΣ ΝΑ ΑΠΕΜΠΟΛΗΣΟΥΝ ΤΟ ΙΕΡΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΟΛΟ
ΜΕΤΑ ΤΟΝ Β’ΠΑΓΚ.ΠΟΛΕΜΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΙΝΔΙΑΝΟΥΣ ΝΑ ΑΠΕΜΠΟΛΗΣΟΥΝ ΤΟ ΙΕΡΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΟΛΟ


Ποιός ἔχει ...ἀποκλειστικὸ «δικαίωμα» χρήσεως σέ παναρχαίους συμβολισμούς;13


Ποιός ἔχει ...ἀποκλειστικὸ «δικαίωμα» χρήσεως σέ παναρχαίους συμβολισμούς;14
                            http://en.wikipedia.org/wiki/Roman_salute 


Η ΣΒΑΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ ΠΡΙΝ ΤΟΝ Β' ΠΑΓΚ.ΠΟΛΕΜΟ
Η ΣΒΑΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ ΠΡΙΝ ΤΟΝ Β’ ΠΑΓΚ.ΠΟΛΕΜΟ

 ΣΒΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΚΥΡΟΥ
ΣΒΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΚΥΡΟΥ


Ποιός ἔχει ...ἀποκλειστικὸ «δικαίωμα» χρήσεως σέ παναρχαίους συμβολισμούς;17