Αντίθετα από τους επίδοξους ερευνητές οι οποίοι αφοριστικά μεταφράζουν όπως βολεύει την θεωρία τους τα αρχαία κείμενα, εμείς θα αφήσουμε αυτές τις αρχαίες πηγές γνώσεως από το μακρινό παρελθόν με μοναδικό μεσάζοντα την Ο.Ε.Α. να μας περιγράψουν τι πραγματικά συνέβη και πως ήταν η περιοχή τότε.
Η μέθοδος της χαρτογραφικής αναπαράστασης επιλέχθηκε για δύο λόγους: Α. Επειδή είναι ο συντομότερος και σαφέστερος τρόπος για την επικοινωνία συμπυκνωμένης γνώσεως και πληροφοριών όσον αφορά ένα τόσο τεράστιο θέμα, κοινώς μια εικόνα ίσον χίλιες λέξεις και Β.
"""Στην Ατλαντίδα υπήρχε ακριβώς αυτός ο ΙΕΡΑΡΧΙΚΟΣ τρόπος διακυβέρνησης από τους δέκα ΗΡΩΕΣ ΑΤΛΑΝΤΕΣ το 9.500 π.χ., απογόνους των δέκα ΗΜΙΘΕΩΝ ΑΤΛΑΝΤΩΝ που είχε γεννήσει ο ΘΕΟΣ ΠΟΣΕΙΔΩΝ με την γηγενή Κλειτώ, των ΤΙΤΑΝΩΝ. Οι πληροφορίες αυτές διασώθηκαν όταν ο Νομοθέτης των Αθηναίων Σόλων -640-559 π.χ.- επισκέφθηκε την Σαΐδα της Αιγύπτου, και το τοπικό ιερατείο του υπέδειξε ιστορικά αρχεία που τοποθετούσαν χρονικά την βύθιση της Ατλαντίδος και Αιγηίδος το 9.500 π.χ. Τις παραθέτει ο Πλάτων στον "Τίμαιο" Γ΄ 24, Ε΄, και στον "Κριτία" προσθέτοντας ότι "κατά τα Αιγυπτιακά αρχεία, ο Ατλάντιος πολιτισμός, πνευματικός και τεχνικός, βρισκόταν σε ένα αφάνταστα εξελιγμένο επίπεδο, αλλά εξαφανίσθηκε μέσα σε μια μέρα και μια νύχτα, μετά από σεισμούς και κατακλυσμούς. Το νησί - Ήπειρος που οι Αιγύπτιοι και ο Πλάτων τοποθετούν στον ΑΤΛΑΝΤΙΚΟ ΩΚΕΑΝΟ, μετά τις Ηράκλειες Στήλες -Γιβραλτάρ-, δεν κατακλύσθηκε από νερά που κατόπιν αποσύρθηκαν όπως θέλει η αφήγηση της "Βίβλου", αλλά βυθίστηκε. Σημερινές υποβρύχιες έρευνες αποδεικνύουν την ΑΛΗΘΕΙΑ αυτών των πληροφοριών, με την επισήμανση ολόκληρων βυθισμένων πόλεων στον βυθό του Ατλαντικού Ωκεανού.
Αποδεικνύουν όμως και κάτι άλλο: Το έγκλημα της βυθίσεως μιας ολόκληρης ΗΠΕΙΡΟΥ από τον παρανοϊκό ΣΙΝ της Σελήνης, μέσω χρήσεως Σεληνιακής τεχνολογίας ΠΡΟΣΘΕΤΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΟΣ που μετέβαλε την στατική του ατλάντιου υπεδάφους. Το "κλειδί" για την κατανόηση του τι πραγματικά συνέβη βρίσκεται στο ΠΟΠΟΛ-ΒΟΥΧ χρονικό των ΚΙΤΣΕ ΜΑΓΙΑΣ γραμμένο με ιερογλυφικά Μάγιας το οποίο έκαψαν οι Ισπανοί κατακτητές, αλλά αργότερα ξαναγράφτηκε από μνήμης με λατινικά γράμματα. Το χρονικό των Μάγιας για τον κατακλυσμό λέει: "Τότε τα νερά -της θάλασσας- αναταράχθηκαν από την θέληση της καρδιάς του Ουρανού -Ουρακάν- και μεγάλη πλημμύρα έπεσε στα κεφάλια των πλασμάτων αυτών ...Καταποντίστηκαν κι ένα πηχτό υγρό κατέβηκε από τον ουρανό... η όψη της γής σκοτείνιασε και μια σκούρα πυκνή βροχή άρχισε να πέφτει, βροχή την ημέρα, βροχή και την νύχτα... Ακούστηκε ένας μεγάλος θόρυβος πάνω από τα κεφάλια τους σαν να ΄τανε φωτιά. Μετά, οι άνθρωποι άρχισαν να τρέχουν, σπρώχνοντας ο ένας τον άλλον, γεμάτοι απελπισία. Ήθελαν να σκαρφαλώσουν στις στέγες των σπιτιών τους, και τα σπίτια τους γκρεμίζονταν στο χώμα. Ήθελαν να σκαρφαλώσουν στα δένδρα πάνω, αλλά τα δένδρα έτρεμαν -σεισμός- και τους έριχναν στο χώμα. Ήθελαν να μπούνε στις σπηλιές, αλλά οι σπηλιές έκλειναν μπροστά τους -κατολισθήσεις από σεισμό-... Νερό και φωτιά συνέβαλαν στην παγκόσμια καταστροφή του μεγάλου κατακλυσμού πριν από την τέταρτη δημιουργία."
Όλα στην ανωτέρω αφήγηση δείχνουν ότι πρόκειται για μια υπερβολική πύκνωση του αέρα, της θάλασσας και της γής. τα πάντα συρρικνώθηκαν από ένα ηλεκτρομαγνητικό "χαμηλό" τεράστιας έντασης που με την σειρά του παρήγαγε πρωτοφανή "βαρομετρικά χαμηλά" και πυκνώσεις στον αέρα, στην θάλασσα, στη στεριά. Τα πάντα έγειναν πυκνώτερα, βαρύτερα και βυθίστηκαν. Είναι αδύνατη η ταυτόχρονη πρόκληση βυθίσεως των υγρών της ατμόσφαιρας και των στερεών τμημάτων επιφανείας, με φυσιολογικές συνθήκες. Σύμφωνα με την περιγραφή, τα πάντα από την στρατόσφαιρα μέχρι τα βάθη του γήινου φλοιού έγειναν πυκνώτερα, βαρύτερα και βυθίστηκαν.
Τέτοια υπέρβαση από τα φυσικά γήινα φαινόμενα μπορεί να γίνει μόνον από χρήση τεχνολογίας. Και επειδή είναι παράλογο να αναζητούμε τέτοια τεχνολογία στους γήινους του 9.500 π.χ., την αναζητούμε εκεί μόνον που μπορεί να βρεθεί αμέσως έξω από την γήινη ατμόσφαιρα, στην γαλαξιακή τεχνολογία της Σελήνης. Είναι ακριβώς η αντίστροφη τεχνολογία από την τεχνολογία αποσυνθέσεως ή ολικής αραιώσεως ύλης που διαθέτει η Ο.Ε.Α. εναντίον της Σελήνης. Είναι η τεχνολογία "μοριακής συμπυκνώσεως" που αποδεδειγμένα διαθέτει το σκάφος Σελήνη, άγνωστο με ποιά αρχική σκοπιμότητα. Λέμε αποδεδειγμένα διότι σε πλείστες περιπτώσεις σεισμικής δράσεως στην επιφάνεια της γής, τα όργανα της Ο.Ε.Α. κατέγραψαν ενεργοποίηση "ηλεκτρομαγνητικών χαμηλών μοριακής πυκνώσεως" σε "κώνους" που έχουν την κορυφή τους στις μεταλλικές θάλασσες της Σελήνης.
Τα ανωτέρω μπορούν να διαλευκάνουν και τις απειλές του ...ειρηνοποιού μαλθάκα χριστούλη, ο οποίος μας "προειδοποιεί" ότι πριν από "την δευτέρα του παρουσία" θα γείνουν "σεισμοί, καταποντισμοί, λοιμοί και λιμοί" και λοιπά τρομοκρατικά σώου-μπίζνες του πατρός του ΣΙΝ της Σελήνης, με αποκορύφωμα του εγκληματικού σώου "πύρ εξ ουρανού" όπερ θα καταφάγει τους απίστους... -τεχνολογία μέϊζερ Σελήνης στο ορατό και υπέρυθρο φάσμα για πρόκληση εμπρησμού εξ αποστάσεως- Αποκάλυψις κ΄ 9: "Και κατέβη πύρ από του θεού εκ του ουρανού και κατέφαγεν αυτούς", και Γένεσις ιθ΄ 24: "Και έβρεξεν ο Κύριος επί Σόδομα και Γόμορα θείον και πύρ παρά Κυρίου εξ ουρανού."
Πρίν από το φρικιαστικό έγκλημα εναντίον των κατοίκων της Ατλαντίδος με όλα τα ανωτέρω τεχνολογικά μέσα, ο "Κύριος" είχε ζητήσει από το "ηλιακό" ιερατείο και την δεκαμελή κυβέρνηση Ατλαντίδος "πλήρη υποταγή" που προϋπέθετε καταδίκη όλου του Ατλάντιου πολιτισμού ως "δαιμονικής προελεύσεως" από τους προηγούμενους "θεούς του κακού", κατάργηση του ατλάντιου πολιτεύματος της ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ των ΗΡΩΩΝ. Οι Άτλαντες απέρριψαν τις διαπραγματεύσεις με τα πληρώματα της Σεληνιακής Παράνοιας, εκτός εκείνων που η "Βίβλος" αποκαλεί κωδικά "Νώε".
Μπορούμε μόνον να υποθέσουμε ότι οι "Νώε" με τους γυιούς "Σημ, Χαμ, Ιάφεθ" που κωδικά σημαίνουν "Ιερατείο, Δούλοι, Αστοί" ειδοποιήθηκαν έγκαιρα να εγκαταλείψουν μέσω θαλάσσης την Ατλαντίδα χρησιμοποιώντας "κιβωτούς" -τα πλοία τους- πάνω στα οποία φόρτωσαν και τα κατοικίδια ζώα τους, ώστε να έχουν πόρους επιβίωσης όταν θα έφθαναν στις ακτές της Ευρώπης Αφρικής ανατολικά, και στις ακτές της Αμερικής δυτικά.
Εννοείται ότι οι "διασωσμένοι" έχουν απαρνηθεί κάθε χαρακτηριστικό ατλάντιου πολιτισμού και κάτω από τις διαταγές του ιερατείου τους ή ΣΗΜ μεταβάλλονται σε ορδές βαρβάρων που λυμαίνονται τα δυτικά παράλια της Αφρικής και της Ευρώπης. Τέτοιοι νομάδες είναι οι Βερεβέροι και οι Τουαρέγκ της βόρειας Αφρικής και "εκπολιτισθέντες" Βάσκοι της Ισπανίας. Η γλωσσολογική ανάλυση των διαλεκτών τους τούς τοποθετεί στις Τουρανικές γλώσσες και φυλές.
Το πρόβλημα που δημιουργήθηκε από τις ορδές των διασωθέντων Ατλάντων ήταν "προνόμιο" των Ατλάντων των αποικιών. Ο Στράβων αναφέρει ότι οι "ηλιακοί ποσειδώνιοι" Άτλαντες είχαν 300 πόλεις-αποικίες στα δυτικά παράλια της Αφρικής και υποθέτουμε ανάλογο αριθμό στις δυτικές ακτές της Ευρώπης. Οι "σεληνιακοί" Άτλαντες φανατισμένοι από το ιερατείο ΣΗΜ δεν έγειναν δεκτοί από τους "ηλιακούς" για συμβίωση. Σημειώνουμε ότι με βάση όλα τα διαθέσιμα αρχαία ελληνικά κείμενα διαπιστώνουμε ότι παρά την πολιτισμική και θρησκευτική "ταυτότητα" των Αιγαίων και Ατλάντων ως "ηλιακών" λαών προϋπήρχε ήδη από το 10.500 π.χ. μια διαμάχη μεταξύ τους φαινομενικά ανεξήγητη. Θα δούμε αργότερα γιατί. Προς το παρόν θα αναφερθούμε στο παράδοξο σκηνικό που δημιουργείται μετά την βύθιση, από τρία είδη πληθυσμών:
Αυτόχθονες Έλληνες Αιγηείς "ηλιακούς", Αποίκους Άτλαντες "ηλιακούς", και Ορδές "σωσμένων Σεληνιακών" Ατλάντων, με πληθυσμιακό όγκο αντίστοιχο της ανωτέρω σειράς, όπου κυρίαρχο στοιχείο είναι οι Αιγηείς Έλληνες.
Κάθε ένας από τους τρείς πληθυσμούς μισεί θανάσιμα τους άλλους δύο για λόγους που ο αναγνώστης καλείται να βρεί μόνος του. Τον βοηθούμε λέγοντας ότι οι Σεληνιακοί Άτλαντες θεωρούσαν τους Ηλιακούς Άτλαντες των αποικιών ως "εχθρούς του ΣΙΝ" που θα έπρεπε να έχουν πνιγεί μαζί με τους Μητροπολιτικούς Ηλιακούς Άτλαντες. τον βοηθούμε ακόμη λέγοντας ότι ήδη προ του 9.500 π.χ. και γύρω στο 9.550 π.χ. είχε προηγηθεί μια φοβερή ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ μεταξύ Ηλιακών Αιγαίων και Ηλιακών Ατλάντων, για την οποία η "Βίβλος" ποιεί την ...νήσσαν.
Ας αφήσουμε να μιλήσουν τα Ελληνικά Χρονικά: "ΚΡΙΤΙΑΣ" Πλάτωνος: Ο Αιγύπτιος ιερέας της Σαΐδος ομιλεί στον Σόλωνα: ...Μετά, -έλληνες- δεν γνωρίζετε ότι στη χώρα σας έζησε το ωραιότερο και καλύτερο ανθρώπινο γένος, από το οποίο κατάγεσαι εσύ και οι συμπολίτες σου, διότι, τέλος πάντων, διασώθηκε λίγο σπέρμα. Σεις όμως το ξεχάσατε, διότι και οι απόγονοι αυτών που διασώθηκαν, για πολλές γενιές πέθαιναν χωρίς να ξέρουν να γράφουν. -ο αιγύπτιος ιερέας είναι κακώς πληροφορημένος διότι τα Ελληνικά χρονικά ΚΑΤΕΓΡΑΨΑΝ τις πρώτες μετακατακλυσμιαίες δυναστείες των Πελασγών Αρκάδων, όπως είδαμε σελίδες ΙΑ-83 - ΙΑ-84.- (ΙΑ-68 πρωτοτύπου)
Διότι, κάποτε, Σόλων, πριν από τον μεγάλο Κατακλυσμό, η σημερινή πόλη των Αθηναίων υπήρξε άριστη στον πόλεμο και γενικώς ήταν τέλεια στην διακυβέρνησή της. Λένε πως σ΄ αυτή την πόλη έγιναν έργα περίφημα και διαμορφώθηκαν τα καλύτερα πολιτεύματα απ΄ όσα ακούσαμε ότι υπήρξαν ποτέ πάνω στη γή...
Δεν υπάρχει λόγος να μην το κάνω, Σόλων, και θα σου τα πω -όσα αφορούν τους αρχαίους συμπολίτες σου-, για χάρη σου και για χάρη της πόλης σου, αλλά προπάντων για χάρη της θεάς, η οποία τόσο τη δική σας όσο και τη δική μας χώρα προστάτευσε, ανέθρεψε και εμόρφωσε, -Αθηνά ή Νηίθ- αφού πήρε το σπέρμα για σας από τη γή και τον Ήφαιστο, και αργότερα για μας.
Είναι γραμμένο στα ιερά μας βιβλία πως η διοργάνωση της πόλης -Σαΐδος- έγεινε εδώ πριν 8.000 χρόνια -8.500 π.χ.- από την Αθηνά ή Νηίθ-.
Θα σου διηγηθώ, λοιπόν, με λίγα λόγια για τους νόμους που είχαν και για το ωραιότερο που έκαναν οι συμπολίτες σου πριν από 9.000 χρόνια -9.500 π.χ.-...
...Εξέτασε λοιπόν τους νόμους εκείνης της πόλης -Αθήνας- και παράβαλέ τους με τους εδώ -Σαΐδος-. Διότι εδώ θα βρείς πολλά παραδείγματα των νόμων που υπήρχαν τότε στην πόλη σας. Πολλά και μεγάλα έργα της πόλης σας είναι γραμμένα εδώ, ένα όμως υπερέχει σε μέγεθος και σε αρετή. Λένε, δηλαδή τα βιβλία μας, πόση εχθρική δύναμη κατέστρεψε κάποτε η πόλη σας, δύναμη που εξόρμησε αλαζονικά απ΄ έξω, από τον Ατλαντικό Ωκεανό, κάνοντας ταυτόχρονη επίθεση και στην Ευρώπη και στην Ασία. Διότι τότε ο Ατλαντικός ήταν πλωτός και υπήρχε ένα νησί στην είσοδό του την οποία εσείς ονομάζετε Στήλες του Ηρακλέους: Το νησί ήταν μεγαλύτερο από την Λιβύη και από την Ασία και από εκεί μπορούσε να περάσει κανείς σε άλλα νησιά κι απ΄ αυτά, σ΄ ολόκληρη την απέναντι ήπειρο -Αμερικανική Ήπειρο- που βρίσκεται γύρω από τον αληθινό Ωκεανό -Ειρηνικό Ωκεανό-....
... Στο νησί αυτό λοιπόν, την Ατλαντίδα, οργανώθηκε μια μεγάλη και αξιοθαύμαστη δύναμη βασιλέων που κυριαρχούσε σ΄ ολόκληρο το νησί, καθώς και σε πολλά άλλα νησιά και τμήματα της Ηπείρου. Εκτός απ΄ αυτά, οι βασιλείς εκείνοι εξουσίαζαν, απ΄ αυτή τη μεριά της εισόδου, τη Λιβύη μέχρι την Αίγυπτο και την Ευρώπη μέχρι την Τυρρηνία -εκτός Αιγύπτου και Τυρρηνίας ή Βόρειου Ιταλίας-.
Ολόκληρη λοιπόν αυτή η δύναμη αφού συγκεντρώθηκε και ενοποιήθηκε, προσπάθησε με μια της εξόρμηση να υποδουλώσει και τον δικό μας τόπο και τον δικό σας και όσους βρίσκονταν απ΄ αυτήν την πλευρά της εισόδου. Την εποχή εκείνη, Σόλων, η δύναμη της πόλης σας φάνηκε εξαιρετική ανάμεσα σ΄ όλους τους ανθρώπους, τόσο για την αρετή της όσο και για την ανδρεία της.
Διότι αφού ξεπέρασε όλους και σε αρετή και σε πολεμικές τέχνες, είτε επικεφαλής όλων των ελλήνων, είτε και μόνη της, διότι οι άλλοι την εγκατέλειπαν, αφού έφτασε στο χείλος της καταστροφής, κατανίκησε τους επιδρομείς, έστησε τρόπαια εναντίον τους, εμπόδισε να υποδουλωθούν όσοι δεν είχαν υποδουλωθεί, και απελευθέρωσε χωρίς κανένα αντάλλαγμα, όλους τους άλλους που είμαστε απ΄ αυτή τη πλευρά των Στηλών του Ηρακλέους.
Αφού όμως πέρασε αρκετός καιρός, έγειναν φοβεροί σεισμοί και κατακλυσμοί και μέσα σ΄ ένα τρομακτικό μερόνυχτο, όλοι οι πολεμιστές, σαν ένας άνθρωπος, θάφτηκαν στη γή κι έτσι εξαφανίστηκε και το νησί της Ατλαντίδος βουλιάζοντας στην θάλασσα. Γι αυτό και το μέρος εκείνο της θάλασσας είναι αδιάβατο και ανεξερεύνητο διότι εμποδίζει ο πολύ ρηχός πηλός που δημιούργησε το νησί όταν καταποντίσθηκε."
Απαιτούμε από τον αναγνώστη να γυρίσει πίσω διότι ΔΕΝ ΕΙΔΕ την φράση ΚΛΕΙΔΙ του κειμένου. Επαναλαμβάνουμε τη φράση ΚΛΕΙΔΙ: "Αφού όμως πέρασε καιρός, έγιναν φοβεροί σεισμοί και κατακλυσμοί και μέσα σ΄ ένα τρομαχτικό μερόνυχτο, όλοι οι πολεμιστές -ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΑΙΓΗΕΙΣ και ΑΤΛΑΝΤΕΣ-, θάφτηκαν στη γή κι έτσι εξαφανίσθηκε ΚΑΙ το νησί της Ατλαντίδος."
Εφ΄ όσον ο πόλεμος διεξαγόταν σε ΑΙΓΑΙΟ ΕΔΑΦΟΣ και σ΄ αυτό το έδαφος θάφτηκαν ΑΙΓΑΙΟΙ και ΑΤΛΑΝΤΕΣ πολεμιστές των δύο αντιπάλων στρατοπέδων, μετά την ήττα των Ατλάντων, άρα η καταστροφή της Ατλαντίδος που εξαφανίσθηκε ΚΑΙ αυτή, συμπίπτει απόλυτα χρονικά με την καταστροφή της Αιγηίδος. Πράγματι μετά την ήττα τους οι Άτλαντες αναγκάστηκαν να εκκενώσουν ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ και να συρρικνωθούν στις "παράλιες" αποικίες τους που κρατούσαν μέχρι την Λιβύη, και τις "στεριανές" αποικίες τους που είχαν μέχρι την Βορειοδυτική Ιταλία από την Νότια ευρωπαϊκή ζώνη.
Στην περίοδο αυτή του 9.500 "συν" π.χ., δεν υπάρχει Μεσόγειος Θάλασσα αλλά δύο λίμνες ή κλειστές θάλασσες, η Αιγαία-Αδριατική και η Ιβηρική, οι οποίες δεν συγκοινωνούν μεταξύ τους. Για να αποφύγουμε περιγραφές συντεταγμένων λέμε απλώς ότι είναι οι δύο περιοχές της Μεσογείου με βάθος μεγαλύτερο από 2.000 μέτρα, ώστε ο αναγνώστης να τις αναζητήσει στις ισομετρικές καμπύλες ενός ναυτικού χάρτη ή γεωφυσικού χάρτη. Αυτές είναι και οι περιοχές στις οποίες δεν υπάρχουν βυθισμένες πόλεις, σε αντίθεση με περιοχές βάθους μικρότερου από 2.000 μέτρα που περιέχουν σε ΟΛΗ τους την έκταση βυθισμένες πόλεις της Αιγηίδος.
Φυσικά σε μια τέτοια γεωγραφική διάταξη δεν υπάρχει το σημερινό Αιγαίο Πέλαγος και η Ευρώπη είναι ενωμένη με την Αφρική σε όλο το πλάτος της Ιταλικής Χερσοννήσου και της Ιβηρικής χερσοννήσου. Αντί της Μεσογείου υπήρχε η Λιβυκή Θάλασσα ακριβώς στον χώρο που καταλαμβάνει σήμερα η έρημος Σαχάρα. Υπολείμματα αυτής της θάλασσας είναι σήμερα οι αλμυρές λίμνες της Αφρικανικής Σαχάρας. Η Λιβυκή Θάλασσα περικλειόταν βορείως από την ΛΙΒΥΗ ή σημερινό Αλγερία-Τυνησία-Μαρόκο, Δυτικώς από την Βορειοδυτική Αφρική του Ρίο Ντε Όρο -Σενεγάλη-Ζάμπια-Γουϊνέα-Σιέρα Λεόνε-Λιβερία, Νοτίως από τα Λεκανοπέδια του Κονγκό, και Ανατολικώς από την Αίγυπτο και Αιθιοπία. Η ΛΙΒΥΚΗ θάλασσα επικοινωνούσε με τον Ατλαντικό Ωκεανό μέσω ενός στομίου που βρισκόταν στο ύψος των Καναρίων Νήσων, ακριβώς στο δυτικό άκρο των αφρικανικών όρεων Άτλας. Στην ΛΙΒΥΚΗ θάλασσα υπήρχαν νησιά όπου σήμερα τα εδάφη της Σαχάρας έχουν υψόμετρο πάνω από 2.000 μέτρα. Οι άνδρες της Ο.Ε.Α. έχουν επισκεφθεί μια τέτοια έκταση βορείως της βορειότατης καμπής του ποταμού Νίγηρα και έχουν στην κατοχή τους ανασκαφικά ευρήματα και μη αναγνώσιμα επιγραφικά ευρήματα της περιοχής, των οποίων όμως οι παραστάσεις είναι αρκετές για να αποδείξουν την ύπαρξη "νησιώτικου πολιτισμού", με Αιγαία τεχνοτροπία.
Τα πάντα αποδεικνύουν στους ερευνητές της Ο.Ε.Α. ότι ταυτόχρονα με την Βύθιση Αιγηίδος και Ατλαντίδος σημειώθηκε Ανύψωση της Βορείου Αφρικής και Ανύψωση όλων των Ανατολικών Ακτών της Αμερικανικής Ηπείρου, όπως αποδεικνύουν τα υπολείμματα λιμενικών εγκαταστάσεων σε υψόμετρο 2.000 μέτρων!!! της Βορείου και Νοτίου Αμερικής.
Έτσι η αφήγηση του Αιγύπτιου ιερέα της Σαΐδος στον Σόλωνα που αναφέρεται στην αναχαίτιση των Ατλάντων από τους Έλληνες πρέπει να νοηθεί ότι αφορά στην προκατακλυσμιαία γεωγραφία. Με την "τότε" γεωγραφία που έχει ενωμένη την Ιταλία με την Λιβύη, εξηγείται η δήλωση του αιγύπτιου ότι οι Άτλαντες κατείχαν την Λιβύη και εδάφη μέχρι την Τυρρηνία διότι αυτά τα ενοποιημένα εδάφη ήταν η τότε "Νοτιοδυτική Ευρώπη" ή τα βορειοδυτικά παράλια της ΛΙΒΥΚΗΣ θαλάσσης. Αυτό σημαίνει ότι οι Άτλαντες εισβάλοντας από το στόμιο των Καναρίων ως μόνης θαλάσσιας διόδου προς την Λιβυκή θάλασσα, αποβιβάσθηκαν στην βορείως κείμενη Λιβύη και προχώρησαν δια ξηράς έως την Τυρρηνία, έχοντας αριστερά τους την Ιβηρική Λίμνη και δεξιά τους την Αδριατική-Αιγιακή Λίμνη.
Σ΄ αυτήν την ξηρά που έμελλε να βυθισθεί γινόντουσαν οι τελευταίες μάχες απωθήσεως των Ατλάντων από τους αντεπιτιθέμενους Έλληνες όταν βυθίσθηκε η Αιγηίς και έθαψε ζωντανούς αμυνόμενους και επιτιθέμενους. Μόνον έτσι αποκτούν ειρμό και λογική τα αιγυπτιακά αρχεία.
Τα Ελληνικά Χρονικά τοποθετούν ως ηγέτη της αντεπιθέσεως εναντίον των Ατλάντων τον βασιλέα της Αθήνας Ωγύγη. Δεν μπορούμε να ταυτίσουμε τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα και της Πύρρας με τον Ωγύγιο κατακλυσμό, διότι υπάρχουν ενδείξεις ότι τα γεγονότα του Δευκαλίωνος συνέβησαν πολύ αργότερα γύρω στο 5.000 π.χ. σε τοπικό επίπεδο Ελληνικού χώρου, από φυσικές αιτίες. Παράλληλα του έπους Δευκαλίωνος κινούνται χρονικά τα Βαβυλωνιακά έπη κατακλυσμού του Γιλγαμές, ενώ μόνον τα Ελληνικά αρχεία Πελασγών και Αιγυπτίων, και τα αρχεία Μάγιας και Ίνκας αναφέρονται στον Ωγύγιο κατακλυσμό του 9.500 π.χ.
1 σχόλιο: